Έναν μήνα στο σπίτι με το κουτάβι μου. Οι συμβουλές του ειδικού για να την παλέψεις αν είσαι στην ίδια φάση
- 16 ΟΚΤ 2020
Έχω γράψει και έχω σβήσει πάρα πολλές φορές την αρχή αυτού του κειμένου. Είναι σαν να νιώθω πως το βάρος να γράψω για τον Ραμόν, το κουτάβι που ήρθε στη ζωή μου και το σπίτι μου πριν από περίπου ένα μήνα, είναι μεγάλο. Λες και πρόκειται όταν μεγαλώσει να το διαβάσει ή κάτι τέτοιο. Ξέρω είναι αστείο. Οπότε λέω να αφήσω ως έχει την αρχή του κειμένου μου και να ξεκινήσω να σου αφηγούμαι. Έναν μήνα στο σπίτι με το κουτάβι και αυτό, ναι, θα μπορούσε να χωριστεί σε τόμο 1, 2 και 3.
Είμαι από εκείνους του ρομαντικούς ανθρώπους που πιστεύουν πως για να υιοθετήσεις ένα ζώο πρέπει να το διαλέξεις και να σε διαλέξει. Πίστευα ότι ο σκύλος που θα αποκτούσα κάποτε, θα με ακολουθούσε μία μέρα τυχαία στον δρόμο. Τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι. Έγιναν όμως περίπου έτσι. Όταν δηλαδή η φίλη μου, Χαρά, μού έστειλε μία δημοσίευση από ένα ημίαιμο λαμπραντοράκι που έψαχνε σπίτι. Κι εγώ ξαφνικά άρχισα να σκρολάρω στις δημοσιεύσεις. Και εκεί είδα την πρώτη του φωτογραφία.
«Αυτός είναι» είπα (κανένας ενθουσιασμός ποτέ και σε τίποτα) και τον έβαλα και desktop στον υπολογιστή της δουλειάς. Η δημοσίευση είχε χθεσινή (από την ημέρα που μιλάμε) ημερομηνία. Οπότε τα πράγματα άρχισαν να σιγουρεύουν μέσα μου. Σήκωσα το τηλέφωνο και κάλεσα. Για να πάρω την απάντηση λίγες ώρες μετά πως η υιοθεσία του μικρού είχε ήδη δρομολογηθεί. Εκείνη την Παρασκευή και έκλαψα πολύ και στεναχωρήθηκα πολύ. Λέγοντας ξανά και ξανά «μακάρι όλα τα ζωάκια να είχαν την τύχη του». Χωρίς να ξέρω τότε πως η τύχη του ήμουν εγώ κι εκείνος η δική μου. Μου πήρε λίγη ώρα να ξεπεράσω την πρώτη απόρριψη και να δείξω με ένα ακόμα μήνυμα πως αν αλλάξει κάτι για τον μικρό, ενδιαφέρομαι για εκείνον. Και άλλαξε. Και 2 μέρες μετά, ημέρα Κυριακή, το κουτάβι ήταν στην αγκαλιά μου και ο προορισμός μας ήταν το σπίτι μας.
Πρώτη φορά με κουτάβι
Θα σου πω για αρχή πως ούτε εγώ ούτε ο Αλέξανδρος με τον οποίο υιοθετήσαμε μαζί τον Ραμόν, δεν είχαμε κουτάβι ή άλλο κατοικίδιο ποτέ ξανά. Για εκείνον ήταν οι πρώτες μέρες στη ζωή, για εμάς οι πρώτες μέρες στη ζωή με κουτάβι στο σπίτι μας.
Εκείνος γλιστρούσε στο παρκέ και εμείς γελούσαμε (κι αναρωτιόμασταν αν αυτό είναι κακό για τα οστά των ποδιών του, ψάχνοντας στο ίντερνετ). Εκείνος μύριζε κάθε γωνιά και εμείς μυρίζαμε το κουτάβι πάνω μας με ένα χαζό χαμόγελο, ακόμα κι όταν βγαίναμε από το σπίτι. Εκείνος έκανε 20 (μετρημένες) φορές τσίσα σε μια μέρα κι εμείς τα μαζεύαμε. Μάντεψε σε ποιόν κόπηκε το χαμόγελο.
Όχι τα πράγματα με το κουτάβι στο σπίτι δεν είναι ονειρικά. Το καταλάβαμε πολύ γρήγορα και ψάξαμε τον τρόπο να τα κάνουμε πιο εύκολα. Από την πρώτη εβδομάδα βρήκαμε τον εκπαιδευτή μας (τον δάσκαλο Αλέξη όπως τον λέω εγώ). Αμέσως εμπιστευτήκαμε τον κτηνίατρο μας (και μπορούμε να του στέλνουμε μήνυμα επειδή φτερνίστηκε ο Ραμόν). Και μετά από μερικούς τσακωμούς ανάμεσα σε εμένα και τον Αλέξανδρο, αρχίσαμε να συνηθίζουμε τη νέα μας ζωή με το κουτάβι στο σπίτι. Τι λέμε κάθε φορά που μία συμπεριφορά του κουταβιού μας θυμώνει; Υπομονή.
Γιατί ναι, αν είσαι στην ίδια φάση πρέπει να κάνεις μπόλικη. Τόσο για τις κασκαρίκες του (όπως τις λέμε), όπως και για τις ενοχές επειδή τον άφησες μόνο για να πας στη δουλειά σου. Ή τις φοβίες μήπως πάθει κάτι. Ή τις δαγκωνιές και τις γρατσουνιές από το άτσαλο ακόμα παιχνίδι του. Ή με τις 20 φορές την ημέρα τσίσα. Να λες «υπομονή, θα περάσει κι αυτό». Και πίστεψέ με η διαδικασία μέχρι να φτάσεις στο σημείο να βλέπεις την ταινία σου και να τον χαϊδεύεις δίπλα σου ήρεμα είναι υπέροχη. Απλά θέλει προσπάθεια και χρόνο. Το πρώτο πράγμα που είπα στον Ραμόν όταν τον πήρα στην αγκαλιά μου; «Θα σε αγαπώ για πάντα». Αυτό που του λέω καθημερινά; «Ραμόν όχι». Και ότι τον αγαπώ άπειρα, κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε. Το Σάββατο θα βγούμε και την πρώτη μας βόλτα. Wish us luck.
Επειδή λοιπόν ο πρώτος μήνας στο σπίτι με το κουτάβι είναι κρίσιμος (αλλά υπέροχος), έγραψα σε ένα χαρτί όλα τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν στο κεφάλι μου κατά τη διάρκεια του και όσα θα ήθελα να γνωρίζω από πριν. Οπότε, αν σχεδιάζεις να υιοθετήσεις ή αν αυτές είναι οι πρώτες μέρες στο σπίτι με το μικρό σου, σίγουρα οι παρακάτω συμβουλές θα κάνουν να πράγματα πιο εύκολα και όμορφα.
Ο κτηνίατρος, Λάζαρος Καρανάσιος, σε προετοιμάζει πριν έρθει το κουτάβι στο σπίτι σου
Με τι πρέπει να εφοδιάσεις το σπίτι σου πριν έρθει το κουτάβι
«Ένα από τα απαραίτητα πράγματα με τα οποία πρέπει ο ιδιοκτήτης του κουταβιού να εφοδιαστεί είναι το crate. Αυτό είναι μία περίφραξη σαν κλουβί που θα περιορίσει το κουτάβι στον χώρο που θέλουμε μέσα στο σπίτι. Επίσης πρέπει να υπάρχουν στο σπίτι πάνες, τα υποσέντονα για να το περιορίσουμε ώστε να κάνει εκεί τις ανάγκες του. Τα απαραίτητα μπολ για νερό και φαγητό, ανάλογα με το μέγεθος του κουταβιού. Χρειάζεται να υπάρχει στο σπίτι ένα κρεβάτι που μπορεί να είναι μαξιλάρι ή ένα ειδικό χαλί, για να μάθει ο σκύλος να πηγαίνει εκεί και να το θεωρήσει δικό του σημείο. Και κάποιες βούρτσες για τον καλλωπισμό του ζώου.
Σίγουρα στο σπίτι πρέπει να υπάρχουν παιχνίδια για να μπορεί να μασάει και να παίζει, έτσι ώστε να μην πηγαίνει στα δικά μας πράγματα. Παιχνίδια όμως που είναι κατάλληλα για κατοικίδια. Αυτό σημαίνει ότι δεν αποσπώνται κομμάτια που θεωρούνται επικίνδυνα για το κουτάβι» συμβουλεύει ο Λάζαρος Καρανάσιος.
Διαμόρφωσε το σπίτι πριν υποδεχτείς το κουτάβι
«Το βασικότερο από όλα είναι να βγάλουμε χαλιά και μοκέτες. Αυτά αποτελούν «λιβάδι» για το κατοικίδιο για να πηγαίνει να κάνει εκεί τις ανάγκες του. Πρέπει να βάλουμε σε ασφαλές σημείο τα μικρά αντικείμενα που μπορεί να φτάσει. Τα διακοσμητικά και τα φυτά που είναι σε χαμηλό σημείο και μπορεί να μασουλήσει το ζώο πρέπει να αφαιρεθούν. Οτιδήποτε δηλαδή μπορεί να φάει και να του δημιουργήσει πρόβλημα. Καλό είναι να κρύψουμε τα καλώδια. Κι αν θέλουμε να απομονώσουμε εντελώς κάποιον χώρο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προστατευτικές επιφάνειες που λειτουργούν σαν πόρτες».
Πότε μπορείς να το κάνεις μπάνιο;
«Αυτό είναι κάτι που θα το κρίνει ο κτηνίατρος. Και μπορεί να κριθεί ανάλογα με την κλινική του εικόνα. Συνήθως, το κουτάβι μπορεί να κάνει μπάνιο μετά από τα πρώτα του 2 εμβόλια. Πάντα με οδηγίες. Για να μην του προκαλέσουμε για παράδειγμα ερεθισμούς στα μάτια ή στα αυτάκια του».
Ποιες κινήσεις του κουταβιού δεν πρέπει να σε ανησυχήσουν;
-Το κουτάβι μπορεί να φάει τα κακά ή να γλύψει τα τσίσα του.
-Να κάνει εμετό ή αναγωγή (να κάνει εμετό και να προσπαθήσει να τον φάει)
-Ο λόξυγγας είναι φυσιολογικός γιατί το κουτάβι έχει μεταβολές στο γαστρεντερικό του σύστημα
-Αν κοιμάται πολύ
-Αν κάνει συχνά τσίσα (ο λόγος είναι ότι δεν μπορεί να ελέγξει τον σφιγκτήρα του)
Σε ποια ηλικία είναι οκ να εκπαιδευτεί;
«Από 2 μηνών με τον ερχομό του κουταβιού στο σπίτι προτείνω να έρχεται μαζί και εκπαιδευτής. Η εκπαίδευση δεν είναι τόσο για το κατοικίδιό μας, όσο για εμάς τους ίδιους. Πρέπει να μάθουμε πώς να συμπεριφερόμαστε απέναντι στο ζώο για να μην γίνουν λάθη. Στην αρχή με συμβουλές και οδηγίες από έναν εκπαιδευτή και στη συνέχεια 3- 4 μηνών που έχει ολοκληρώσει και τα εμβόλιά του αρχίζει την εκπαίδευση έξω από το σπίτι» λέει ο κτηνίατρος.
Πότε πρέπει να πας το κουτάβι στον κτηνίατρο
«Η πρώτη φορά γίνεται με το που πάρουμε το κουτάβι στα χέρια μας. Για αρχή πρέπει να κάνει κλινική εξέταση. Δηλαδή να ελεγχθεί η φυσική και η θρεπτική κατάσταση (αν έχει το σωστό σωματικό βάρος). Και πάνω από όλα αν είναι καλά στην υγεία του. Ο κτηνίατρος θα ελέγξει εξωπαράσιτα (ψύλλους και τσιμπούρια). Εξετάσεις αίματος πρέπει να γίνουν αφού κλείσει το πρώτο 4μηνο με 5μηνο της ηλικίας του».
Κάθε πότε και πόσο πρέπει να τρώει το κουτάβι
«Ένα κουτάβι πρέπει να τρώει 3 με 4 φορές την ημέρα. Πρέπει να κάνει μικρά και συχνά γεύματα. Η ποσότητα εξαρτάται πάντα από τον σωματότυπο του κουταβιού. Αναλόγως με το βάρος που θα φτάσει το κουτάβι όταν μεγαλώσει, οι τυποποιημένες τροφές έχουν ένα πινακάκι που σου εξηγούν με βάση την ηλικία και το βάρος του πόσο πρέπει να τρώει. Και πάντα με δοσομετρητή. Όχι με το μάτι ή με τη χούφτα. Αυτή την ποσότητα τη χωρίζουμε σε 3 με 4 ποσότητες μέσα στην ημέρα. Και κρατάμε μία μικρή ποσότητα για την επιβράβευσή του όταν εκπαιδεύεται».
Το κουτάβι σου όσο περνούν οι μέρες γίνεται πιο ζωηρό. Αναρωτιέσαι γιατί (σου) συμβαίνει αυτό;
«Γίνεται ζωηρό γιατί έχει αρχίσει και νιώθει οικεία στο σπίτι που στην αρχή ένιωθε εχθρικό. Αφήνει τα σημάδια και τις μυρωδιές του και γνωρίζεται με την οικογένειά του. Θέλει σιγά σιγά να γίνει ο αρχηγός της αγέλης και για αυτό γίνεται δραστήριο και πιο ζωηρό. Εκεί εμείς πρέπει να δράσουμε με τον εκπαιδευτή και όσα έχουμε μάθει, ώστε να του δώσουμε να καταλάβει ότι είναι ένα ισότιμο μέλος της οικογένειας και δεν είναι πάνω από εμάς».
Υπάρχει τρόπος να καταλάβεις ότι το κουτάβι έχει αρχίσει να σε αγαπάει;
«Έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του κουταβιού και το πόσο εκδηλωτικό είναι. Ένα δείγμα είναι ότι θα αρχίσει να κάνει ότι θα έκανε και με τα αδέρφια του. Θα σε γλύφει, θα θέλει να είναι μαζί σου, θα σε ακολουθεί, θα επιζητά τα χάδια και τη φροντίδα. Θα θέλει να παίζει μαζί σου. Η αγάπη του φαίνεται όταν δείξει την απόλυτη εμπιστοσύνη του σε σένα».
