Τα aligner βάζουν τα δόντια σου σε τάξη, αόρατα

Την ηλικία μου στην είπα για να καταλάβεις πως τότε δεν υπήρχαν πολλοί ορθοδοντικοί στην Αθήνα. Ούτε sites και πλατφόρμες που ενημέρωναν για το ποιος κάνει καλή δουλειά. Εμπιστευτήκαμε λοιπόν, οικογενειακώς φίλους που είχαν επισκεφτεί τον εν λόγω ορθοδοντικό για να ‘διορθώσουν’ τα κακώς κείμενα στα δόντια των παιδιών τους (κάτι που έγινε με επιτυχία) και προχωρήσαμε στη συνεργασία μαζί του.

Τότε υπήρχαν μόνο τα κοινώς λεγόμενα ‘μπρακετάκια’. Δηλαδή, τα ‘σιδεράκια’ που κολλούν οι γιατροί πάνω στα δόντια και ελέγχουν τη μετατόπιση με ένα σύρμα που τα διαπερνά -μέσω του κατάλληλου ‘σφιξίματος’. Υπήρχε διαθέσιμο και ένα άλλο φανταστικό ‘αξεσουάρ’ που το φορούσα το βράδυ. Για να πω την πάσα αλήθεια, ήμουν από τους τυχερούς καθώς έχω υπ’ όψιν μου και περιπτώσεις παιδιών -με πιο απαιτητικά προβλήματα- που φορούσαν την ‘κατασκευή’ που θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως, όλη μέρα.

Το αξεσουάρ που προσπαθώ να σου περιγράψω, σε εικόνα. / YouTube (Nemo-official trailer)

Φαντάσου λοιπόν, το μισό ενός κύκλου από σίδερο, οι άκρες του οποίου τοποθετούνται σε δυο ‘θυλάκια’ (ένα δεξιά και ένα αριστερά) που έχουν προστεθεί σε πίσω δόντια. Το έτερο ήμισυ του σιδερένιου κύκλου που λέγαμε είναι κομμένο στη μέση, με κάθε μισό να είναι ‘συγκολλημένο’ στο πρώτο ημικύκλιο. Οι δικές του άκρες δε, ενώνονται με ένα ελαστικό ιμάντα που ‘συγκρατεί’ την κατασκευή στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Δεν ξέρω αν θυμάσαι τους ιμάντες που φορούσαμε οι διοπτροφόροι, για να μην πέφτουν τα γυαλιά στις αθλοπαιδιές; Κάτι ανάλογο.

Προσπάθησε τώρα, να σκεφτείς πόσο εύκολο είναι να κοιμηθεί με αυτήν την κατασκευή -που επιτρέπει μόνο το ανάσκελα, καθώς κάθε άλλη από τις επιλογές γίνεται αδύνατη, αν δεν θέλεις να διακόψεις τον ύπνο σου. Παρεμπιπτόντως, αυτός ήταν ο τρόπος για την προς τα πίσω μετακίνηση των τραπεζιτών, όπως μου είχαν εξηγήσει -και περιττό να σου πω πόσο δεν με ένοιαζε. Eίχα εστιάσει στο δράμα μου, που ευτυχώς κράτησε για πολύ λίγο.

Με το πέρας σχεδόν ένα χρόνου, τα δόντια μου είχαν μπει σε μια σειρά και ο γιατρός με ενημέρωσε πως για ένα εξάμηνο, το μόνο που θα είχα να κάνω ήταν να φορώ τα σταθεροποιητικά ‘μασελάκια’. Αρχικά όλη μέρα και μετά τρεις μήνες, μόνο στον ύπνο. Επειδή δεν ξέρω αν έχεις εικόνα, αυτά είχαν ένα πλαστικό μέρος στο σημείο που ‘εφάπτονταν’ στον ουρανίσκο και το αντίστοιχο μέρος της κάτω γνάθου. Ξεχνούσες δηλαδή, κάθε προφορά του λόγου για γράμματα όπως το σίγμα και το ρο -μεταξύ άλλων. Εν τω μεταξύ, έπειτα από κάποιες ώρες συνεχόμενης χρήσης, αν δεν έπινες αρκετό νερό δημιουργείτο μια ενόχληση που σου προκαλούσε τάση προς εμετό. Το ίδιο γινόταν και με την πολυκαιρία. Κράτα πως δεν ήταν το πιο ευχάριστο να τα φοράς όλη μέρα. Αλλά μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος, σωστά; Θα ήθελα να απαντήσω, αλλά δεν μπορώ, αφού κάπου στο τρίμηνο τα έχασα. Δεν το είπα ποτέ στη μητέρα μου, γιατί διένυα μια περίοδο που έχανα τακτικά τα γυαλιά μυωπίας που φορούσα (από την πρώτη δημοτικού -ευχαριστώ τηλεόραση και πρόωρη ανάπτυξη) και είχα ήδη εξαντλήσει την υπομονή της. Αυτό που δεν ήξερα ήταν πως έτσι επιτάχυνα τη διάλυση όσων ‘έχτιζα’ για ένα χρόνο.

Έπειτα από κάποια -λίγα- χρόνια, τα δόντια μου είχαν επιστρέψει στη θέση που ήταν προ ορθοδοντικής και μετά την αφαίρεση των φρονιμιτών (δυο ήταν έγκλειστοι, δυο δεν είχαν χώρο να ‘βγουν’ -υγεία να υπάρχει), άρχισε να δημιουργείται ένα κενό μεταξύ των δυο μπροστινών δοντιών της άνω γνάθου. Αργότερα η επιστημονική κοινότητα ενημέρωσε πως υπήρχε μια παράλειψη στην αρχική πρακτική, εξ ου και όσοι είχαμε καταφύγει στην ορθοδοντική από νωρίς βρεθήκαμε να αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα, αργότερα στη ζωή μας. Δηλαδή, να μην έχουμε τα δόντια, για τα οποία είχαμε βασανιστεί.

Ποια ήταν η παράλειψη; Πως τα δόντια έχουν την τάση να επιστρέφουν στην αρχική τους θέση, μετά τις θεραπείες. Και για αυτό στη σύγχρονη εποχή τοποθετούν μια βέργα αφότου τελειώσει η ‘δουλειά’. Ή εναλλακτικά δίνουν συγκρατητικά -διάφανα- μασελάκια, περίπου σαν και αυτά που φορούν όσοι ‘τρίζουν’ τα δόντια τους στον ύπνο τους, για να μη τα διαλύουν.

Όσο μεγάλωνε το κενό μεταξύ των μπροστινών δοντιών και έφτασε πολύ κοντά στο να περνάει άνετα καλαμάκι ανάμεσα τους, έκρινα πως είχε έλθει η ώρα να κάνω ό,τι σκεφτόμουν για καμια δεκαετία και να επισκεφτώ ειδικό.

Για την ακρίβεια, πήγα σε τρεις ορθοδοντικούς, πριν καταλήξω στο τι θα έκανα. Ανακάλυψα πως πια, τα ‘μπρακετάκια’ βγαίνουν σε διάφορα μεγέθη και χρώματα, υπάρχουν διάφανα, άλλα που μπαίνουν στο πίσω μέρος των δοντιών, όπως και υπάρχουν λεπτοί διάφανοι νάρθηκες. Δηλαδή, οι τεχνικές invisalign και clear aligner. Πάνω κάτω το διάστημα που θα χρειαζόμουν για να ‘φτιάξω’ τα θέματα ήταν το ίδιο. Με ενημέρωσαν πως επειδή η ουλίτιδα και η πέτρα είναι φίλες μου, όσο θα φορώ τα ‘μπρακετάκια’, δεν θα μπορώ να κάνω καθαρισμό στα δόντια που μοιραία θα φθείρονταν περαιτέρω (ξέρεις πως το γήρας δεν έρχεται μόνο). Επειδή είχα την προτέρα εμπειρία, γνώριζα πως με τα ‘μπρακετάκια’ θα έπρεπε να δίνω αγώνα για να τα καθαρίσω, κάθε φορά που θα έτρωγα λαχανικά (δηλαδή, κάθε μέρα) και κάπως έτσι πήρα την επιλογή της Clear Aligner. ‘Συστήματος’ που είναι γνωστό ως ‘αόρατη ορθοδοντική’.

Δεν θα σου πω ψέματα, ότι η χρήση του πρώτου ζευγαριού είναι ό,τι πιο ευχάριστο έχω ζήσει στη ζωή μου. Θα σου πω όμως, ειλικρινώς ότι είναι κάτι το ανεκτό. Επίσης, μπορείς να τα φοράς όπου και αν είσαι, ό,τι και αν κάνεις, αφού δεν φαίνονται. Η πρώτη εφαρμογή των νέων ‘ζευγαριών’ θα σου αφαιρέσουν την ικανότητα να λες το ‘σίγμα’ όπως το ‘χεις συνηθίσει και ενδεχομένως να φεύγουν λίγα περισσότερα πτύελα -μέχρι να μάθεις να τα ελέγχεις. Ιδανικά θα τα φοράς 22 ώρες την ημέρα. Δηλαδή, θα τα βγάζεις για να φας και μεταξύ μας, για να πιεις καφέ με την ησυχία σου, ώστε να τον απολαύσεις.

Διαφορετικά, υπάρχει ένα ρίσκο να αισθανθείς μια κάποια αναγούλα. Μπορεί και όχι. Σου λέω τι έζησα εγώ που δεν ήμουν και η ασθενής-πρότυπο. Ήμουν ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, η θεραπεία αρχικά είχε εκτιμηθεί στους 6 μήνες και κράτησε ενάμιση χρόνο, καθώς για αρκετό καιρό φορούσα τα aligner μόνο στον ύπνο μου. Γιατί; Επειδή έτσι. Δεν έχω να σου πω κάποιον ουσιαστικό λόγο, πέραν του ότι μια περίοδο είχα θέματα με το στομάχι μου, που τα aligners τα έκαναν ακόμα πιο επώδυνα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είχα φωτογράφηση για εξώφυλλο ή διαφήμιση οδοντόπαστας, οπότε δεν βιαζόμουν. Και κάποια στιγμή ολοκλήρωσα. Τώρα θα φορώ τα μασελάκια κάθε βράδυ, για το υπόλοιπο της ζωής μου. Μια συνήθεια είναι όλα!