Τα «πεσμένα στήθη» της Demi Moore είναι ό,τι πιο άβολο θα δεις στο “The Substance”
- 9 ΟΚΤ 2024
Tο The Substance έγινε sold out σε χρόνο ρεκόρ στις 30ές Νύχτες Πρεμιέρας. Η φήμη του προηγείται, 13 λεπτά διήρκησε το χειροκρότημα της ταινίας στις Κάννες (άρα έκανε το απαραίτητο buzz), η Demi Moore κάνει παντού συνεντεύξεις για να προωθήσει την ταινία (και να μπει στην οσκαρική κούρσα) και το trailer του (ως body horror movie) είναι πολλά υποσχόμενο. Η ίδια η ταινία όμως τελικά διχάζει το κοινό της. Προκάλεσε ενθουσιασμό στο Φεστιβάλ των Καννών, έδωσε στην Coralie Fargeat ένα βραβείο σεναρίου και οδήγησε ορισμένους θεατές να αποχωρήσουν από την αίθουσα στη μέση της προβολής.
H Γαλλίδα σκηνοθέτιδα Coralie Fargeat βάζει τρικλοποδιά στον φεμινισμό της Demi Moore
(Mubi via AP) / Mubi
Είδα το The Substance κι ένιωσα άβολα για την Demi Moore και τη Margaret Qualley. H Demi Moore είναι η Elisabeth Sparkle, διάσημη και γερασμένη σταρ. Αυτά στην ταινία. Γιατί στην αληθινή ζωή επιλέγει να παραμένει αψεγάδιαστη, εκθαμβωτική όπως μόνο οι ντίβες του Hollywood καταφέρνουν να είναι. Στην ταινία όμως δέχεται ηλικιακό ρατσισμό από τον καρτουνίστικο Dennis Quaid.
Christine Tamalet/© Universal Studios via Metrofilms
Απεγνωσμένη, δοκιμάζει ένα μη εγκεκριμένο φάρμακο, που υπόσχεται την πιο τέλεια εκδοχή του εαυτού της. Κλωνοποιείται με μια ένεση (είναι πιο γκροτέσκο από όσο ακούγεται). Με αυτόν τον τρόπο, δημιουργεί την 25χρονη Sue (Margaret Qualley). Βλέποντας τη νεότερη και ωραιότερη εκδοχή της, με περισσότερο κολλαγόνο και λιγότερες ρυτίδες, παθαίνει κατάθλιψη. Και γίνεται μια καρικατούρα ηλικιωμένης γυναίκας που κάνει zapping μέχρι να την πάρει ο ύπνος, τρώγοντας junk κι αγοράζοντας από telemarketing. Ακολουθούν μικρά spoiler.
Η Demi Moore λέει στον κλώνο της ότι τον χρειάζεται γιατί μισεί τον εαυτό της
Αρχίζει να συγκρίνεται με τη Sue, να νιώθει δυσφορία βλέποντας τις ρυτίδες στο λαιμό της, να απεχθάνεται τις ζάρες στο στήθος της. Είναι αυτή η οπτική αφήγηση της ταινίας συνώνυμο του φεμινισμού και της ενδυνάμωσης; Ή μια κριτική σε όλες τις γυναίκες που θέλουν να αναχαιτίσουν το γήρας; Δεν θα κάνω βαρβάτο spoiler, αλλά το body horror διεστραμμένο χιούμορ της ταινίας είναι βάναυσο (δεν θα σου πω τίποτα παραπάνω για τη γυμνή σκηνή με τα «πεσμένα στήθη» της Demi Moore), όταν την δεις, θα με θυμηθείς).
Η σκηνοθέτρια σε σπρώχνει, σε χειρίζεται, σε αναγκάζει να δεις ότι μπορεί να σε καταστρέψει να θεωρείς άσχημο το γερασμένο σώμα. Αλλά, σου δείχνει επίσης ότι η ματαιοδοξία της νεότητας είναι επίσης αμαρτία (δηλαδή έκανε μια ταινία με ένα θηλυκό Ντόριαν Γκρέι με aesthetics που αρέσουν στο Instagram). Δεν είναι επιεικής (είναι ειρωνική, σχεδόν τρολάρει) με καμία από τις 2 πρωταγωνίστριες. Μοιάζει με φεμινιστική κριτική στα κατασκευασμένα πρότυπα ομορφιάς αλλά το φινάλε είναι επιθετικό (και τιμωρητικό) προς τις ίδιες τις γυναίκες. Και οι 2 γυναίκες παθαίνουν ψύχωση με την εξωτερική εμφάνισή τους.
Προσωπικά, η αφηγηματική ματιά του The Substance μού γέννησε μία απορία: Πώς ενδυναμώνεις την κάθε Demi Moore (και τις πραγματικές ανασφάλειες κάθε γυναίκας) όταν την γελοιοποιείς;
Γιατί εκμεταλλεύεται το Hollywood την Demi Moore στην ταινία αφού και η ίδια γίνεται συνένοχη δίνοντάς του την επόμενη Demi Moore, που είναι η ίδια; Δηλαδή, οκ τέλεια τα κοντινά στα οπίσθια των πρωταγωνιστριών, σπουδαίες οι ερμηνείες τους, πάρα πολύ cool τα vibes, τρομερά καλό το soundtrack, αλλά τι θέλει να πει η σκηνοθέτρια στις γυναίκες ακριβώς;
Το The Substance: Το Ελιξήριο της Νιότης είναι μία καλή ταινία (με τρομερό soundtrack), με εξαιρετικές ερμηνείες που όλ@ πρέπει να δουν. Γίνεται όμως μία ταινία που θεωρείται φεμινιστική και ριζοσπαστική, να αναμασά στερεοτυπικές αντιλήψεις για το γήρας;
Ξέρεις τι με έκανε να νιώσω τόσο άβολα και το συνειδητοποίησα μέρες μετά τη προβολή στο Δαναό; Ότι μια 50χρονη, πανέμορφη γυναίκα σαν την Demi Moore στην ταινία α) θεωρείται γριά και β) μισεί τις ρυτίδες της.
ΥΓ: Τόσο male gaze σε ταινία που έχει σκηνοθετήσει γυναίκα δεν έχω ξαναδεί. Θα το δείτε κι εσείς, το The Substance: Το Ελιξήριο της Νιότης, σε διανομή από τη Feelgood, από την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου.
