Την Αφροδίτη από το Big Brother την αποκαλούν «Αφροφάλαινα» και της εύχονται «κακό ψόφο». Κάτι δεν πάει καθόλου καλά στον κόσμο μας
- 19 ΟΚΤ 2020
Η τελευταία αποχώρηση από το σπίτι του Big Brother σημειώθηκε την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου. Η παίκτρια που έφυγε ήταν η πρώτη που είχε μπει στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού. Η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή ήταν εκείνη που ανέλαβε τον ρόλο της οικοδέσποινας στο σπίτι του Big Brother στο πρώτο live του. Τότε που όλοι αυτοί οι ετερόκλητοι χαρακτήρες περνούσαν μπροστά από τα μάτια μας. Τότε που διατηρούσαμε μια ελπίδα ότι οι υπεύθυνοι του casting είχαν θελήσει να προωθήσουν την έννοια του inclusivity στην ελληνική τηλεόραση κι όχι απλά να γεμίσουν το σπίτι του Big Brother με αταίριαστους χαρακτήρες που θα τσακώνονταν συνεχώς. Ούτε ότι ηθελημένα έδωσαν στο τηλεοπτικό κοινό «εύκολους στόχους» για τον αρνητικό σχολιασμό του.
Η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή αμέσως έγινε μια παρουσία που ξεχώρισε κατά την παραμονή της στο σπίτι του Big Brother. Το βροντερό της γέλιο, τα πειράγματα, η απόλυτη άνεση με το σώμα της που της επέτρεπε να κολυμπάει topless στην πισίνα «εξοργίζοντας» τους πιο συντηρητικούς παίκτες του Big Brother ήταν μερικά από όσα ξεχώριζε με την πρώτη ο τηλεθεατής (και σε μεγάλο ποσοστό εξοργιζόταν επίσης). Σύντομα ήρθε κοντά με παίκτες όπως η Σοφία Δανέζη και ο Δημήτρης Κεχαγιάς. Μία «κλίκα» δημιουργήθηκε με αυτούς τους τρεις, τον «κολλητό» της στο παιχνίδι, Θέμη και τη Ραΐσα. Στο απέναντι στρατόπεδο την ψήφιζε σταθερά ο «Αντιδήμαρχος» Χρήστος Μακρίδης και οι δικοί του φίλοι. Δεν έπεσες από τα σύννεφα φαντάζομαι. Πάντα δημιουργούνται παρέες στα reality shows έτσι δεν είναι;
Στο βιογραφικό της σημείωμα αναφέρονταν τα εξής: «Έχει μεγαλώσει στη Νότια Αφρική, είναι ηθοποιός στο επάγγελμα αλλά και plus size μοντέλο στη Σχολή Καλών Τεχνών. Απόλυτα απελευθερωμένη, το μήνυμα της είναι “body positivity”. Ενθουσιώδης, κοινωνική και χαμογελαστή, δεν ξεχνάει τον στόχο της… να βγει νικήτρια του Big Brother». Τον στόχο της δεν τον άγγιξε τελικά. Τι έγινε όμως με τα υπόλοιπα; Πώς γίνεται κι αντί για ενθουσιώδη και κοινωνική και χαμογελαστή να κέρδισε τα παρατσούκλια «Αφρο-φίδι» και «Αφρο- φάλαινα»; Τι ήταν αυτό που τελικά τόσο μας προκάλεσε στην Αφροδίτη Γεροκωνσταντή;
Στην τελευταία διαδικασία αποχώρησης, η Αφροδίτη του Big Brother άκουσε το όνομά της και αποχαιρέτισε τους δακρυσμένους φίλους της. Είπαν το καθιερωμένο «θα τα πούμε έξω» και έφυγε από το σπίτι. Όταν τα φώτα έσβησαν στο πλατό, η Αφροδίτη πρέπει να πήρε το κινητό της στα χέρια της. Κι εκεί, όπως συμβαίνει συνήθως, έμαθε ποια ήταν η εικόνα που είχε σχηματίσει το κοινό για εκείνη.
«Τα πιο πολλά μηνύματα που έχω δεχθεί είναι αρνητικά. Απαράδεκτα. Είμαι, όμως, τόσο εξοικειωμένη με αυτό λόγω του επαγγέλματος μου να εκτίθεμαι», είπε η Αφροδίτη «Μιλάμε για πολύ μίσος. Κάτι το οποίο δεν με αντιπροσωπεύει και θα έλεγα σε όσο κόσμο ταυτίζεται με μένα, να μην το κάνει αυτό ποτέ. Σε κανέναν άνθρωπο», πρόσθεσε η πρώην παίκτρια.
«Κακό ψόφο να έχεις εσύ και η οικογένεια σου, για παράδειγμα» είπε φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα η πρώην διαγωνιζόμενη του Big Brother. «Θέλω να πω, ωστόσο, σε αυτό τον άνθρωπο πως θα πεθάνουμε όλοι κάποια στιγμή», πρόσθεσε και γέλασε.
«Με έχουν αποκαλέσει Αφροφίδι και Αφροφάλαινα, έχω πεθάνει με αυτό» σχολίασε, η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή γελώντας. «Μου έλεγαν, ακόμα, γιατί έβγαινα γυμνή που προφανώς δεν ήμουν τσίτσιδη όλη την ώρα στο σπίτι. Είναι μια εκπομπή που θέλει να είσαι ο εαυτός σου. Αυτή ήμουν», είπε. Η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή έχει αναπτύξει αξιοζήλευτες άμυνες απέναντι στα αρνητικά σχόλια. Δεν ξέρω πώς κατέληξε σε αυτό το σημείο κι αν υπήρχαν στιγμές που ένιωθε δύσκολα με όλα αυτά. Ακόμα κι αν εκείνη δεν κατάφερε να το περάσει στο «κοινό» όμως, αυτό που ήθελε να εκφράσει παραμένει σημαντικό. Το να ξέρεις ποια είσαι και απλά να είσαι χωρίς να απολογείσαι.
Αναρωτιέμαι για μία ακόμα φορά, πώς μπορούν να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους οι άνθρωποι που ανοίγουν τα social media και εύχονται «Κακό ψόφο» σε κάποιον άγνωστό τους. Οι άνθρωποι που βλέπουν στην τηλεόραση μια φιγούρα και αποφασίζουν να την αποκαλέσουν «Αφροφάλαινα». Οι άνθρωποι που βλέπουν ένα ψήγμα ενός χαρακτήρα κάποιου και του αποδίδουν το παρατσούκλι «Αφροφίδι». Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με το δάχτυλο προτεταμένο δείχνουν ανθρώπους κολλώντας τους ταμπέλες; Γιατί δεν μπορούν να αυτοσαρκαστούν και τα παίρνουν όλα στα σοβαρά; Κυριότερα, γιατί δεν μπορούν να μην ταυτιστούν σε τέτοιο βαθμό συναισθηματικής εμπλοκής με ένα παιχνίδι;
Το ζήτημα έχει να κάνει μεταξύ άλλων και με το είδος της τηλεόρασης που παρακολουθούμε. Τα reality shows έχουν τη συνταγή για να εμπλέκουν τον κοινό τους με αυτόν τον τρόπο στην παρακολούθηση. Καταρχάς το εμπλέκουν στην ίδια την εξέλιξη του παιχνιδιού.
Τα προγράμματα αυτά καθαυτά έχουν φτιαχτεί για να γεμίζουν τηλεοπτικό χρόνο με το μένος, τους τσακωμούς και τους εύκολους χαρακτηρισμούς ενός παίκτη προς τον άλλο σε ένα κλίμα πλήρους ανταγωνιστικότητας. Πώς να μη νιώσουμε, λοιπόν, κι εμείς ότι έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε το ίδιο;
Πρόσθεσε στα παραπάνω και την ανωνυμία που νιώθουμε ότι μας προσφέρουν τα social media κι έχεις στα χέρια σου ένα εκρηκτικό μείγμα μίσους που μπορεί να εκφραστεί χωρίς τα κοινωνικά όρια που μας θέτει η κατά πρόσωπο αντιπαράθεση. Οι άνθρωποι που μπήκαν στο Big Brother ήξεραν ότι θα εκτεθούν και θα δεχθούν την κριτική του κοινού, θα μου πεις. Αλλά αν τους συναντούσαμε στο δρόμο κι όχι στην οθόνη του κινητού μας θα τους ευχόμασταν έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη «κακό ψόφο» απλά επειδή η topless εικόνα τους και οι συμμαχίες που ανέπτυξαν σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, μας ενόχλησαν;
«Δεν με ένοιαζε που με έβλεπε όλη η Ελλάδα. Ήθελα να περάσω ένα άλλο μήνυμα. Η δουλειά μου είναι τέτοια, θέλω να φέρνω χαρά στον κόσμο. Ασχολούμαι με το θέατρο και το plus size modelling και θέλω να πω “Είσαι 50 ή 150 κιλά; Νιώσε καλά με τον εαυτό σου”. Αν ήμουν σαν κάποιες άλλες πάρα πολύ καλλίγραμμη μπορεί και να μην ασχολούνταν τόσο. Ο δικός μου πωπός όμως μάλλον έπιανε περισσότερο πλάνο και γι’ αυτό ασχολήθηκαν», κατέληξε μιλώντας με χιούμορ για τα αρνητικά σχόλια η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή.
Κι εκεί κάπου πειστήκαμε ότι η Αφροδίτη προκάλεσε το μίσος ορισμένων ακριβώς επειδή διέθετε όλα τα στοιχεία που παλεύουμε να αποκτήσουν όλοι οι άνθρωποι σε μια κοινωνία προοδευτική κι όχι κολλημένη με τις, έτσι κι αλλιώς φτιαχτές σε άλλα ιστορικά και κοινωνικά πλαίσια, νόρμες. Είναι ένας άνθρωπος που νιώθει καλά με την εικόνα της, νιώθει καλά με όσα πιστεύει, έχει την πρόθεση να τα μεταδώσει και δεν θέλει να απολογηθεί γι’ αυτό. Είναι ένας κατά τα λεγόμενά της τουλάχιστον, ελεύθερος άνθρωπος.
Η Αφροδίτη που γνωρίσαμε στο Big Brother, νιώθει καλά με τον εαυτό της. Ένιωθε πριν μπει στο παιχνίδι και νιώθει έτσι και αφού βγήκε. Και με την καλύτερη ασπίδα, το γέλιο, σπάει τις ταμπέλες που της έδωσαν. Το «Αφροφίδι» και η «Αφροφάλαινα» θα ξεχαστούν σύντομα. Ελπίζουμε να μην ξεχαστεί όμως το παραπάνω. Και να αρχίζουμε λίγο παραπάνω να το κάνουμε πράξη. Να στραφούμε προς εμάς και προς το ποιοι είμαστε και επιτέλους να νιώσουμε καλά με αυτό, χωρίς να χρειάζεται να κοιτάμε πάντα τους άλλους.
Να καταλάβουμε ότι το σώμα που μας εξυπηρετεί δεν είναι τα πάντα σε αυτή τη ζωή. Είναι ένα εργαλείο με το οποίο μπορούμε να νιώθουμε καλά, γιατί μας επιτρέπει να ζούμε και να γεμίζουμε εμπειρίες, δικές μας, αντί να ταυτιζόμαστε με τις εμπειρίες που ζουν οι παίχτες ενός ριάλιτι. Δεν είναι κάτι που έχει τη δύναμη να «προκαλέσει» κανέναν. Είναι απλά ένα εργαλείο που όλοι μας διαθέτουμε σε διαφορετική μορφή.
Το σώμα μας, είναι το ίδιο εργαλείο που μας επιτρέπει να πατήσουμε διαγραφή την επόμενη φορά που θα πάμε να στείλουμε «κακό ψόφο» σε κάποιον. Ή και το κουμπί του τηλεκοντρόλ όταν όσα παρακολουθούμε νιώθουμε ότι αντί να μας ανυψώνουν μας ρίχνουν.
Το σώμα μας, η εικόνα μας, η εξωτερική μας εμφάνιση είναι ένα μόνο κομμάτι μας. Ένα κομμάτι που αν θέλουμε κάποτε να νιώσουμε καλά, πρέπει να το βάλουμε στην διάσταση στην οποία ανήκει πραγματικά. Αυτή του εργαλείου πρόσληψης των εμπειριών μας. Χωρίς άλλους χαρακτηρισμούς. Χωρίς άλλες ενοχές. Κάπως έτσι θα πάψει να μας ενοχλεί η topless Αφροδίτη του Big Brother στην τηλεόρασή μας και στις παραλίες. Κάπως έτσι θα πάψουν να μας φαίνονται προκλητικές οι συμπεριφορές που δεν καταλαβαίνουμε. Κάπως έτσι θα βρεθούμε ένα βήμα πιο κοντά στην αληθινή αποδοχή και όροι όπως “inclusivity”, “body possitivity”, «διαφορετικότητα» θα μας είναι πια αχρείαστες. Και ο κόσμος μας δεν θα πηγαίνει τόσο λάθος όσο τώρα.
