Tips επιβίωσης για το πασχαλινό οικογενειακό τραπέζι. Με ευχαριστείς αργότερα

Να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια βρε αδερφέ, να φας κι ένα πιάτο ζεστό φαγητό χωρίς να χρειαστεί να κουνήσεις δαχτυλάκι. Έβαλες 2-3 αλλαξιές στη βαλίτσα, τη φόρτωσες στο αυτοκίνητο -μαζί με δύο σακούλες που σου φόρτωσε ο άνθρωπος που σε έπεισε να πας στο χωριό, έτσι για να ξεκινήσει σωστά η οικογενειακή μάζωξη- και ξεκίνησες. Ωραιότατη η διαδρομή και είχες ξεχάσει πόσο απολαμβάνεις να οδηγείς χωρίς συνοδηγό ώστε να μπορείς να τραγουδάς παράφωνα και δυνατά κάθε τραγούδι των εορταστικών playlists των τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών. Πέρασες και τα δεύτερα διόδια και είσαι πολύ κοντά σε αυτό που θα συμβεί (θα ζηστεί, θα έλεγε κάποιος λόγιος διδάσκαλος). Φτάνεις. Όλο το σόι έχει μαζευτεί – ναι, φυσικά όλο το σόι μένει στην ίδια γειτονιά- και ψάχνεις να παρκάρεις αφού οι κούρσες είναι παραταγμένες.

Η μάνα σου ήδη σε έχει καταλάβει από την εξάτμιση κι έχει βγει να σε προϋπαντήσει. Φιλιά, αγκαλιές, χαρά. Δύο μέρες είχατε να ειδωθείτε, σχεδόν υποδοχή μετανάστη στην Αυστραλία. «Να σου βάλω να φας» λέει ενώ διερευνητικά ελέγχει αν όντως έφερες μαζί τις δύο σακούλες που σου είχε δώσει στην Αθήνα. Έπειτα από διαβεβαιώσεις πως βρίσκονται στο πορτ μπαγκάζ ξεκινά ένας αέναος αγώνας διαβουλεύσεων για το αν θα πάρεις τηλέφωνο τη θεία Φούλα και τη θεία Μαρία κι αν θας επίσκεψη στην Κική και την Αλεξάνδρα (όλες φίλες της μάνας σου).

«Θα βγει η μέρα» επαναλαμβάνεις από μέσα σου και πας με τα νερά της. Και στο τηλέφωνο μίλησες με τις θείες και ελληνικό καφέ (με πρόβλεψη για τρία τέρμινα) ήπιες και στην Κική και στην Αλέκα. Χαρούμενη για το βλαστάρι της, καμαρώνει. Της έδωσες μία χαρά κι εσύ, άγιες μέρες. Τα δύσκολο όμως είναι μπροστά. Το βράδυ της Ανάστασης φάγατε σπίτι. Οι πολλοί κοντινοί. Οι πολύ υποφερτοί. Κύλησαν όλα αρμονικά, αναίμακτα θα έλεγα. Χριστός Ανέστη και στα κρεβάτια σας. Σόλο κλαρίνο Μάκης Χριστοδουλόπουλος.

Ξυπνάς υπό τους ήχους του «κλάματος» του πνευστού. Φωνές από την αυλή δίνουν οδηγίες προς ναυτιλομένους. Εκεί οι καρέκλες, πιο πίσω τα τραπέζια, τα πιάτα, τα ποτήρια, το αρνί, το κατσίκι, το κοκορέτσι, η γιαγιά και ο γνωστός σε όλους συμπέθερος. Καιρός να δικαιολογηθεί ο τίτλος του κειμένου. Πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε και δίνουμε χείρα βοηθείας για να έχεις όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες έπειτα από την ολοκλήρωση του πασχαλινού τραπεζιού.

Όσο πιο αργά καθίσεις, τόσο το καλύτερο

Είναι προτιμότερο να πας τελευταία, να κάνεις κι εντύπωση, παρά να πας πρώτη και να είσαι υποχρεωμένη να φιλάς κάθε συνδαιτυμόνα ξεχωριστά. Άσε που θα πρέπει να πεις πού δουλεύεις, να εξηγήσεις γιατί δεν έχεις ακόμα παντρευτεί και γιατί δεν πας πολύ συχνά στο χωριό. Φτάνεις λίγο πριν πιάσουν δουλειά τα πιρούνια, χαιρετάς την ομήγυρη και κάθεσαι.

Στην άκρη του τραπεζιού

Δεν είναι ώρα να κάτσεις στην προεδρική της μέσης και να εγκλωβιστείς. Στην άκρη και χωρίς τυμπανοκρουσίες, φεύγεις ανά πάσα ώρα και στιγμή. Στην άκρη αλλά μακριά από το ψητό εν δράσει. Αν επιλέξεις θέση κοντά στη σούβλα πάρε ως δεδομένο τα λαδωμένα χάδια κάθε θείου. Αν υπάρχει η επιλογή να καθίσεις στο τραπέζι με τα παιδιά, πάρε την ευκαιρία και τρέχα.

Βάλε φρένο στη μάνα σου

Με μαθηματική ακρίβεια σου μιλάω τώρα, μέσα στο πρώτο μισάωρο θα θυμηθεί και θα θελήσει να μοιραστεί με τους συγγενείς σας, κάποια εξευτελιστική ιστορία της παιδικής σου ηλικίας. Φυσικά, πρωταγωνίστρια της ιστορίας θα είσαι εσύ που θα κυκλοφορείς χωρίς με το βρακί στο μπαλκόνι παριστάνοντας την Miss Young 1993. Όσο πιο γρήγορα της πεις να αποφύγει τις θύμησες, τόσο πιο γρήγορα θα περάσει.

Βιάσου να βάλεις μία μπουκιά στο πιάτο

Ναι, εννοείται δε θα τελειώσει το φαγητό αλλά όσο καθυστερείς, χέρια μαλάζουν το κρέας για να διαλέξουν το σωστό κομμάτι. Για πιρούνι ούτε λόγος. Τι είμαστε; Τίποτα ξένοι; Να σε περιποιηθεί θέλει η Γίτσα και θα κάνει ανασκαφή για να βρει το καλύτερο κομμάτι. Καταλαβαίνεις πως πρέπει να δράσεις πριν μπει χέρι.

Την ώρα του χορού πιάσε μια σοβαρή κουβέντα

Όσο δεν ήθελες να τα πεις με κανέναν τόσο τώρα θέλεις να μιλήσεις για την τρύπα του όζοντος με την ξαδέρφη σου που έχετε να μιλήσετε από το προπέρσινο Πάσχα. Δείξε φοβερό ενδιαφέρον ώστε όταν ο μερακλής συμπέθερος θελήσει να σύρεις το χορό μαζί του, εσύ να προφασιστείς ψιλή κουβέντα υψηλού επιπέδου με το Μαρινάκι. «Αργότερα, αργότερα, στον επόμενο» θα πεις και θα κουνήσεις το χέρι με κίνηση μπαλαντέρ, ιδανική για να αποφύγεις γυροβολιά μέχρι να ζητήσεις λογαριασμο. Κι όπου με δεις, η φάση.

Αποσύρσου στα ιδιαίτερα πριν το μεθυσμένο σμήνος

Όταν καταλάβεις πως το γλέντι οδεύει προς τη δύση του, σήκω από την καρεκλίτσα σου, χαιρέτισε, πες ότι έχεις κανονίσει και φύγε να πας για καφέ. Κανένας δε θα παρεξηγήσει τη νεολαία. Αν κάνεις το λάθος να περιμένεις να φύγουν θα πρέπει να τους αποχαιρετίσεις, τον καθένα ξεχωριστά. Και καλά οι θείες. Τον θείο που έχει πιει ένα καφάσι μπύρες και για να αρθρώσει το au revoir θα κάνει δέκα πνευματικές στάσεις, τι θα τον κάνεις;

Ζήσε τις στιγμές χωρίς παράπονο. Δες την αστεία πλευρά του οικογενειακού πασχαλινού τραπεζιού και τα λέμε του χρόνου πάλι.