Της Δικαιοσύνης ήλιε αυτονόητε

Η δικαιοσύνη σήμερα αποφάσισε για 2 διαφορετικές υποθέσεις που είχαν θύματα παιδιά. Για την υπόθεση του Κολωνού και της 12χρονης, το δικαστήριο απέρριψε την εισαγγελική πρόταση που ήθελε τον Ηλία Μίχο να κρίνεται αθώος για βιασμό και μαστροπεία και τον ενοχοποίησε και γι’ αυτά όπως και όλα τα αδικήματα που τον βάραιναν πλην ενός, αυτό της εμπορίας ανθρώπου. Για την υπόθεση των νεκρών παιδιών στην Πάτρα, το δικαστήριο υιοθέτησε την εισαγγελική πρόταση και αποφάσισε την ενοχή της Ρούλας Πισπιρίγκου τόσο για απόπειρα ανθρωποκτονίας όσο και την ανθρωποκτονία τελικά της 9χρονης κόρης της, Τζωρτζίνας.

Η δικαιοσύνη σήμερα δικαίωσε τα παιδιά. Τα παιδιά που πρέπει να είναι το πρώτο μας μέλημα να τα προστατεύουμε όλοι μας. Γι’ αυτά τα παιδιά ήταν που αισθανθήκαμε όλοι τη δικαίωση κι ας μην τα γνωρίσαμε ποτέ. Γι’ αυτά τα παιδιά ήταν που πλημμύρισαν με σχόλια τα social media, όχι από αυτά τα συνήθως τοξικά σχόλια που συναντάς στο Twitter/X, αλλά από άλλα, από εκείνα που σπάνια βρίσκεις πια να «μυρίζουν» ελπίδα. Χρήστες του Twitter/X, αλλά κι επώνυμοι μέσω Instagram, όπως η Μαίρη Συνατσάκη, η Ρούλα Ρέβη, η Αμαλία Καβάλη, η Δανάη Μπάρκα και η Ναταλία Αργυράκη, μοιράστηκαν τα δικά τους σχόλια γι’ αυτή τη στιγμή της Δικαιοσύνης που μας έκανε όλους να χαμογελάσουμε σήμερα.

Τι ωραία στιγμή να ανοίγει κανείς τα social media σήμερα. Κι ας είναι με τη χειρότερη αφορμή, αυτή που μας θυμίζει, ότι τα τέρατα δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας των παραμυθάδων αλλά άνθρωποι, που ίσως περπατούν δίπλα μας, είναι ωραίο να νιώθεις επιτέλους ότι το καλό μπορεί να νικήσει. Γιατί ρημαχτήκαμε μέσα μας τόσους μήνες. Ρημαχτήκαμε να προσπαθήσουμε να χωρέσουμε μέσα μας τις πιθανότητες, να υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κάνουν τόσο μεγάλο κακό.

 

Πονέσαμε να ξεπεράσουμε τις όποιες δικές μας σκέψεις κι εμπειρίες για μάνες που στέκονται ηρωικά δίπλα στα παιδιά της και να χωρέσουμε μέσα μας την πιθανότητα μία μάνα να έβλεπε τα παιδιά της ως εργαλεία εκδίκησης, ως αντικείμενα που μία τα είχε μία τα ξεπάστρευε για να πετύχει τους σκοπούς της. Πονέσαμε να χωρέσουμε στο μυαλό μας τη σκέψη ότι ένα άλλο παιδί, ένα παιδί 12 χρονών εξαναγκαζόταν να βιάζεται από ένα κύκλωμα που είχε στηθεί εις βάρος της από κάποιον «τέλειο οικογενειάρχη». Πονέσαμε να χωρέσουμε στην καρδιά μας ότι αυτό το ίδιο παιδί φώναζε από την πρώτη στιγμή την αθωότητα της δικιάς του μάνας κι όμως έπρεπε για καιρό να νιώθει ότι δεν την ακούει κανείς. Ότι έπρεπε να τα στερηθεί όλα λες κι εκείνη ήταν ο θύτης στην υπόθεσή της. Γι’ αυτό σου λέω, η μέρα αυτή είναι μία καλή μέρα να ανοίγεις την τηλεόραση, τα social, ό,τι μπορεί να σου μεταδώσει την είδηση της δικαίωσης.

Τι πολύτιμο να νιώθεις ότι η αλήθεια μπορεί και να λάμψει. Ότι κάποιος θα τη λάβει τελικά υπόψη του. Ότι δεν σκεπάζονται τα πάντα από μία πάχνη ατιμωρησίας σε αυτή τη χώρα. Τι ωραία μέρα.

Το 2020 το NEWS24/7 είχε δημοσιεύσει μία έρευνα που διεξήγε γι’ αυτό η aboutpeople. Αφορούσε την εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Το 49,9% απάντησε ότι μάλλον δεν εμπιστεύεται ή ότι σίγουρα δεν εμπιστεύεται την ελληνική δικαιοσύνη. Οι μέρες, λοιπόν, σαν τη σημερινή, που η κοινή γνώμη μοιάζει να ταυτίζεται απόλυτα με τις δικαστικές αποφάσεις, είναι μέρες που αξίζει να νιώσεις λίγη ανοιξιάτικη χαρά. Είναι μέρες που σε κάνουν να βρίσκεις έναν λόγο να εμπιστευτείς ότι το δίκαιο σε αυτόν τον κόσμο αποδίδεται, ότι οι ισορροπίες μετά από την ύψιστη ύβρι του να βλάψεις ένα παιδί με όποιον τρόπο, μπορούν να αποκατασταθούν, έστω στο ελάχιστο.

Η 12χρονη από τον Κολωνό δήλωσε μέσω της 17χρονης αδερφής της, ότι αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη μέρα που έχει βιώσει στη μικρή αλλά τόσο επώδυνη ζωή της. Είπε πως ονειρεύεται να γίνει εισαγγελέας για να τιμωρήσει εκείνους που κάνουν κακό στα παιδιά.

Τα παιδιά δικαιούνται να υπάρξουν, δικαιούνται να μεγαλώνουν σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια, δικαιούνται να ζήσουν σε ένα κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον, δικαιούνται να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση, δικαιούνται να έχουν χρόνο να παίζουν, δικαιούνται να μάθουν τι είναι καλό για την ψυχική και σωματική τους υγεία, δικαιούνται να περνούν χρόνο με τους γονείς τους.

Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά τους χρόνια, να ζουν σε μία κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά τους δεδομένα, δικαιούνται έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. Η Unicef λέει περίπου τα παραπάνω πολύ περιληπτικά σε μία καμπάνια της με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Αυτά τα παιδιά των 2 παραπάνω υποθέσεων στερήθηκαν τα δικαιώματά τους, το ένα προσωρινά το άλλο ολοκληρωτικά μιας και σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου η ίδια του η μητέρα του στέρησε τη ζωή.

Και τα 2 παιδιά βρέθηκαν στα χέρια ενηλίκων που θα έπρεπε να τα προστατεύσουν κι αντίθετα τους γνώρισαν τον κόσμο του τρόμου. Και τα 2 παιδιά τελικά δικαιώθηκαν. Και δικαιωθήκαμε κι όλοι μας μαζί τους.