Το άλλο μου μισό είναι τρεις γυναίκες

Όταν λοιπόν ο Πλάτωνας στην “Περί Έρωτος Θεωρία” μιλούσε για τον μύθο του ανδρόγυνου που διασπάστηκε από τη ζήλια και την οργή των θεών και έκτοτε είμαστε όλοι μας αναγκασμένοι να αναζητούμε το άλλο μας μισό, δεν είχε φροντίσει να πιει έναν καφέ μαζί μου. Να το συζητήσουμε, να το λύσουμε αυτό το θέμα.

Αν θεωρείς πως ένας άντρας θα σε ολοκληρώσει σαν γυναίκα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε. Ξέχνα τη μητρότητα, τον φεμινισμό, τον έρωτα, τον κυνισμό, το ότι μπορεί αυτό το κείμενο να το γράφω επειδή έχω πληγωθεί από τα αρσενικά και θέλω απλά να βγάλω χολή. Γενικά, πριν προχωρήσουμε στις επόμενες λέξεις, ας θεωρήσουμε κοινό τόπο, ότι οι άντρες είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα της γυναίκας (όπου τούρτα = ζωή). Τώρα βγάλε το κερασάκι, πέτα το, και έλα να φάμε παρέα την υπόλοιπη τούρτα.

Προσπάθησα πολλές φορές να βρω εκείνη την κολλητή που θα με συμπληρώνει. Δεν πέτυχε ποτέ. Προσπάθησα να το βρω σε άντρα κολλητό, απέτυχε επίσης. Οι χυλόπιτες και οι σφαλιάρες σε φιλικό επίπεδο, μπορεί να μην έχουν το δράμα της ερωτικής απογοήτευσης, ανοίγουν όμως μια πληγή άλλου τύπου, την οποία καμία φίλη “τραυμαπλάστ” δεν μπορεί να γιατρέψει.

Αν υπάρχει κάποιος έρωτας για τον οποίο αξίζει να ξεφτιλιστείς, είναι αυτός που νιώθεις για τις κολλητές σου.

Τα τελευταία έξι χρόνια, έχοντας ακούσει/ξεστομίσει ελάχιστες φορές τη λέξη “κολλητή” (τιτλοφοβική alert), νιώθω πως αν έψαχνα το άλλο μου μισό, τότε το βρήκα, και αυτό είναι τρία ολόκληρα. Ένα ξεκούρδιστο δηλαδή κουαρτέτο, που δε θα μάθει ποτέ να συγχρονίζεται, θα παίζει πάντα μια μελωδία εντελώς φάλτσα για τους πολλούς, αλλά τρομακτικά άρτια για εμάς.

Όταν προσπαθήσαμε να βρούμε πώς έχουμε καταφέρει με τέτοια καθημερινή τριβή (ένα facebook chat που παίρνει καθημερινά φωτιά δηλαδή), και με τόσο διαφορετικές προσωπικότητες, να είμαστε ακόμα δεμένες – και ίσως τώρα περισσότερο από ποτέ, η απάντηση δεν ήρθε πολύ δύσκολα.

Το “μυστικό” που λύνει αβίαστα κάθε παρεξήγηση, είναι ότι δεν την αφήνεις να συμβεί. Πώς; Βρίζεις και φωνάζεις εκείνη τη στιγμή που το νιώθεις. Από το τηλέφωνο, από το chat, από κοντά, δεν έχει σημασία το μέσο. Απλά το κάνεις, τα λέτε, πίνετε, τα ξεχνάτε.

Οι κολλητές φίλες λοιπόν, ξεχωρίζουν και από τους άντρες και από τις απλές φίλες – γνωστές γιατί είναι εκεί για να τις χρησιμοποιείς. Και το ξέρουν, και όχι μόνο το δέχονται, αλλά το επιζητούν και υπόσχονται να σε χρησιμοποιήσουν κι εκείνες σε αντάλλαγμα.

Θες να βρίσεις τον πρώην, αλλά δεν πρέπει; Ξεσπάς σ’ αυτές.

Θες να χαλάσεις τη δίαιτα στις 2 το βράδυ; Θα μοιραστείτε τις θερμίδες.

Θες να βγεις αλλά είναι Τετάρτη; Θα μπορέσουν να έρθουν παρόλο που δουλεύουν την επόμενη μέρα.

Θες να γκρινιάξεις για την περίοδο/τη δουλειά/τη σχέση/τους γονείς/τον σπιτονοικοκύρη; Θα ακούσουν.

Θες να αγκαλιάσεις κάποιον επειδή είσαι πληγωμένη; Θα ανοίξουν τα χέρια τους.

Θες να στείλεις φωτογραφία με τα καινούρια σου εσώρουχα κάπου, αλλά δεν έχεις αγόρι; Θα αναλάβουν εκείνες τον ρόλο του “εκλιπόντος”.

Θες να βγεις με το νέο αμόρε και όχι με αυτές; Θα σου την πουν, θα φροντίσουν να στο κάνουν κάποια στιγμή, αλλά δε θα κρατήσουν μούτρα.

Θες να κλάψεις; Θα σε αφήσουν να πλαντάξεις και μετά θα πάτε για ψώνια.

Θες να ξεφορτωθείς τον πρώην σου; Θα του κάνουν περιοριστικά μέτρα.

Θες να βρίσεις δίχως αύριο; Θα εφεύρουν μαζί σου νέες, πιο σύνθετες λέξεις για τελειοποιημένο μπινελίκι.

Θες να πεις “σ’ αγαπώ”; Θα πουν “κι εγώ” και θα το εννοούν.

Θες να μείνεις σπίτι και να ακυρώσεις το ραντεβού σας; Θα καταλάβουν.

Θες να νιώσεις όμορφη; Θα σε αποθεώσουν.

Ετοιμάζεσαι να κάνεις βλακεία; Θα σε βρίσουν και θα σε αποτρέψουν.

Θες να βρεις τον εαυτό σου; Θα ψάξουν για σένα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά κυρίως επειδή πάντα θα χρειάζεσαι στη ζωή σου κάποιον να σε αντέχει σε όλες σου τις εκφάνσεις, η κολλητή σου (μία ή και περισσότερες) είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος που θα συναντήσεις καθώς περνούν τα χρόνια. Μην τη θεωρήσεις δεδομένη και μην την αφήσεις να φύγει, όταν νιώσεις πως τη βρήκες. Αν υπάρχει κάποιος έρωτας για τον οποίο αξίζει να ξεφτιλιστείς, είναι αυτός που νιώθεις για τις κολλητές σου: μπορεί να μην φτερουγίζει η καρδιά σου κάθε φορά που τις βλέπεις, να θες να τις σκοτώσεις ενίοτε και να τις βαριέσαι καμια φορά, αλλά πόσο ανεκτίμητο είναι να μιλάτε μόνο μ’ ένα βλέμμα. Πόσο υπέροχο είναι να ζείτε μαζί όλες τις κουλαμάρες που φέρνει η ζωή. Δε φαντάζεσαι πόσο πιο δυνατή θα νιώσεις όταν συνειδητοποιήσεις ότι κάποιοι άνθρωποι σε αγαπούν απλά επειδή είσαι ο εαυτός σου. Και θα νιώσεις ολοκληρωμένη μόνο όταν σε αγαπήσεις μέσα από τα μάτια των κολλητών σου και δεις αυτό που βλέπουν εκείνες.