Το πρόβλημά μας δεν είναι τα Αγόρια στο Ντους, αλλά το δεμένο κορίτσι στις τουαλέτες

Το θέμα ξεκίνησε να παίρνει διαστάσεις μετά την καταγγελία γονιών που δήλωσαν ότι μετά την προβολή της ταινίας που μάλιστα χαρακτηρίστηκε «ομοφυλοφιλικού περιεχομένου» από τα media, το παιδί τους επέστρεψε σπίτι του σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, κάνοντας εμετούς και όντας ταραγμένο. Η καταγγελία προχώρησε και όλοι αρχίσαμε να ψάχνουμε τα Αγόρια στο Ντους.

Ανακαλύψαμε μία βραβευμένη ταινία που προσπαθεί να μιλήσει στα παιδιά για την τοξική αρρενοπώτητα. Όσο για το «πορνογραφικό περιεχόμενο» αυτό είναι μία σκηνή όπου δύο φίλοι ακουμπούν για ένα δευτερόλεπτο τα χείλη τους μεταξύ τους, προσπαθώντας να ανακαλύψουν αν είναι άνδρες ή ποντίκια, όπως τους έχει προκαλέσει να κάνουν ο σκληρός προπονητής τους.

«Υπέπεσε στην αντίληψη μας πως η ταινία μας, “Αγόρια στο Ντους”, βρέθηκε στη δημοσιότητα στα ελληνικά ΜΜΕ. Ο λόγος αφορά στη φερόμενη καταγγελία ενός γονιού, εις βάρος μίας καθηγήτριας που έδειξε την ταινία σε μία ομάδα παιδιών.

Υπήρξαν ισχυρισμοί πως αυτό το μικρού μήκους φιλμ είναι ερωτικού χαρακτήρα και απεικονίζει σεξουαλικές περιπτύξεις μεταξύ παιδιών. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι χωρίς καμία λογική και, ως σκηνοθέτες, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς η ταινία και η θεματική της θα μπορούσε να ερμηνευτεί καθ’ αυτόν τον τρόπο. Η ταινία αυτή δεν δείχνει απολύτως τίποτα τέτοιο», έγραψε σε επιστολή του προς το Free Cinema, ο σκηνοθέτης της ταινίας Christian Zetterberg, όταν πληροφορήθηκε για τον μεγάλο χαμό που προκάλεσε η προβολή της ταινίας στην Ελλάδα.

«Αυτή η παραπληροφόρηση που έχει γιγαντωθεί σε κάποια ελληνικά Μέσα είναι σοκαριστικά λανθασμένη και, πραγματικά, έχουμε σοβαρές αμφιβολίες πως κάποιος από τους ιθύνοντες αυτών των ισχυρισμών έχει δει την ταινία.

Το “Αγόρια στο Ντους” αφηγείται μία ιστορία αρσενικής φιλίας, πως δύο πολύ καλοί φίλοι εξερευνούν τις νόρμες της αρρενωπότητας, τι σημαίνει το να “γίνεις άνδρας” και, σε τελική ανάλυση, πώς η φιλία τους αυτή δέχεται ταυτόχρονα αμφιβολίες, αλλά και στήριξη από τους ενήλικες γύρω τους.

Είναι ένα παγκοσμίως αναγνωρισμένο φιλμ, με πολλαπλά βραβεία στο ενεργητικό του, συμπεριλαμβανομένου του Καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία Μικρού Μήκους για Παιδιά, από το σημαίνον ECFA (Ευρωπαϊκή Ένωση Παιδικών Ταινιών), το οποίο μάλιστα φέρει την αιγίδα πολλών ευρωπαϊκών κινηματογραφικών Ινστιτούτων, ανάμεσά τους και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου.

Το “Αγόρια στο Ντους” χρησιμοποιείται καθημερινά σε εκπαιδευτικές πλατφόρμες σε ολόκληρη την Ευρώπη και το έχουν δει χιλιάδες παιδιά, από την πρώτη του προβολή, το 2021. Στηρίζουμε απερίφραστα την απόφαση της δασκάλας να χρησιμοποιήσει την ταινία στη σχολική αίθουσα. Οι ταινίες πρέπει να συζητιούνται και να υπάρχει διάλογος, μα είναι αναμφισβήτητα προβληματικό όταν γίνονται ισχυρισμοί πάνω σε μία ολωσδιόλου λανθασμένη βάση.

Ελπίζουμε πως το ελληνικό κοινό θα δείξει την κριτική σκέψη, φιλτράροντας τις πληροφορίες που ανακινούνται αυτή τη στιγμή, και ότι οι άνθρωποι θα βρουν χρόνο να παρακολουθήσουν την ταινία εάν τους δοθεί η ευκαιρία», συνέχισε ο σκηνοθέτης.

Κύριε σκηνοθέτη δεν μπορώ να σου εγγυηθώ κάτι τέτοιο. Η κριτική σκέψη και το ελληνικό κοινό, όπως δείχνει η παραπάνω αντίδραση και το hashtag #απολύστε_τη_δασκάλα, που έκανε την εμφάνισή του στο Twitter και γέμισε μίσος και ομοφοβία μέσα σε λίγες ώρες, είναι μάλλον τσακωμένες.

Αν δεν ήταν τσακωμένες η κριτική σκέψη και το ελληνικό κοινό, κάποιος θα είχε μπει στον κόπο αν όχι να δει την ταινία, τουλάχιστον να την ψάξει. Να βρει περί τίνος πρόκειται πριν ζητήσει την απόλυση μίας δασκάλας που ήθελε να μιλήσει για την αντρική φιλία και τις παράλογες απαιτήσεις της πατριαρχίας από τα αγόρια ώστε να τα θεωρεί «άντρες». Αν δεν ήταν τσακωμένες η κριτική σκέψη και το ελληνικό κοινό, θα βρίσκαμε μάλλον ότι μία συζήτηση περί τοξικής αρενωπότητας σε τέτοια ηλικία είναι μάλλον καλή για όλους μας.

Αν δεν ήταν τσακωμένες η κριτική σκέψη και το ελληνικό κοινό, τότε άντε το πολύ πολύ να λέγαμε ότι η δασκάλα ίσως έπρεπε να προβάλει την ταινία σε μαθητές γυμνασίου και όχι δημοτικού, καθώς αυτό προβλέπει η λίστα του Υπουργείου Παιδείας που την έχει εγκρίνει για προβολή στις σχολικές αίθουσες. Αλλά όχι. Εμείς ζητήσαμε απόλυση με συνοπτικές διαδικασίες για να προστατευθούν τα παιδιά μας από την  «ανωμαλία».

Την Τετάρτη, 24 Μαΐου, λίγο αφού είχαμε βγει στους δρόμους των media με αναμένες δάδες ζητώντας να βρεθεί στην πυρά η δασκάλα που πρόβαλε το Αγόρια στο Ντους στη σχολική τάξη, εμφανίστηκε μία ακόμα είδηση. Μία 7χρονη βρέθηκε δεμένη και φιμωμένη στις τουαλέτες του σχολείου της.

Ήταν ένα ακόμα περιστατικό bullying που κατήγγειλε ο πατέρας της μαθήτριας. «Ήμουν στη δουλειά μου και πήρε η μαμά του παιδιού να μου πει ότι η κόρη μας βρέθηκε στις τουαλέτες του σχολείου δεμένη και με ταινία στο στόμα. Όταν έφτασα στο σχολείο, ενημερώθηκα ότι το περιστατικό είχε συμβεί 2 ώρες νωρίτερα», σημείωσε ο πατέρας της 7χρονης. Σύμφωνα με όσα είπε το κορίτσι στους γονείς της, ήταν 2-3 παιδιά, μεγαλύτερα από εκείνη αυτά που την έδεσαν.

Το σχολείο δεν ενημέρωσε τους γονείς, όπως καταγγέλουν οι ίδιοι, αλλά το μικρό κορίτσι τούς αποκάλυψε τι είχε συμβεί αφού σχόλασε και γύρισε στο σπίτι από το σχολείο.

Την Τετάρτη, 24 Μαΐου, νοιαστήκαμε όλοι για τα Αγόρια στο Ντους και κανείς δεν νοιάστηκε για δύο ώρες για το κορίτσι που δέθηκε και φιμώθηκε στις τουαλέτες. Μας ένοιαξε περισσότερο μην και τύχει τα παιδιά μας να εκπαιδευτούν να αναγνωρίζουν τους παραλογισμούς της πατριαρχίας και τις απαιτήσεις του «να είσαι άντρας» που δέχονται τα παιδιά μας από την πιο τρυφερή ηλικία τους, παρά η εφαρμογή της «μαγκιάς» στο σχολείο πάνω στους μικρότερους πιο αδύναμους συμμαθητές τους.

Το πρόβλημά μας τελικά δεν είναι τα Αγόρια στο Ντους, αλλά το δεμένο και φιμωμένο κορίτσι στις τουαλέτες.

Και μοιάζει να αδυνατούμε να καταλάβουμε τη σύνδεση μεταξύ εκπαίδευσης σε ζητήματα διαφορετικότητας και στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης και των αυξανόμενων περιστατικών bullying που γεμίζουν με ειδήσεις – σοκ την επικαιρότητα.

Ε, λοιπόν, τότε συνεχίζουμε να βλέπουμε το δέντρο ενώ ένα δάσος καίγεται. Κι είναι το δάσος του μέλλοντός μας.

Όσο αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι αντί για τον σκοταδισμό του #απολύστε_τη_δασκάλα, θα έπρεπε να κυριαρχεί το #μπράβο_στη_δασκάλα που νοιάστηκε να πει κάτι διαφορετικό στα παιδιά, μπας και τους δώσει να καταλάβουν ότι τα στερεότυπα δεν είναι ο μόνος τρόπος να έχουν τη δική τους ταυτότητα σε αυτόν τον κόσμο, μην περιμένουμε θαύματα. Μην περιμένουμε να μην βρίσκονται κορίτσια δεμένα και φιμωμένα στις τουαλέτες των σχολείων. Ας περιμένουμε να είναι απλά μία ακόμα Τετάρτη στην Ελλάδα.