Τόκιο 2020: Το χρυσό μετάλλιο σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες το πήραν οι ανθρώπινες στιγμές

Ζήσαμε και ζούμε την πιο απάνθρωπη περίοδο της ζωής μας. Μια περίοδο που συνοδεύεται με εγκλεισμό, με απραξία, με αδυναμία, με θνητότητα, με άγχος, με στρες. Ζούμε όμως ταυτόχρονα και στιγμές στις οποίες έχουμε μάθει να εκτιμούμε όσο ποτέ τα πιο «ανθρώπινα» στοιχεία μας. Τις αληθινές ιστορίες μας, την ειλικρίνεια, την αλληλεγγύη, την αυθεντική χαρά. Κι όλα αυτά αποτυπώθηκαν στους αληθινά ανθρώπινους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020.

Ήταν αυτοί οι πιο ανθρώπινοι Ολυμπιακοί Αγώνες όλων των εποχών; Κατά την άποψή μου ήταν. Μπήκαν ήδη στην ιστορία ως οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες μετά την εμφάνιση του κορονοϊού. Αλλά θα μείνουν στην ιστορία και ως οι αγώνες που μας επέτρεψαν να μην δούμε τους αθλητές ως κάποιους δυνατούς υπερήρωες μόνο, αλλά και ως ανθρώπους που παρά τη δυναμή τους είναι ευάλωτοι. Οι αθλητές έφεραν στο προσκήνιο θέματα όπως η ψυχική υγεία, ο σεξισμός, η σεξουαλική παρενόχληση, το ανήκειν, οι πιέσεις, οι δυσκολίες της ζωής ενός πρωταθλητή. Ανέδειξαν τη φιλία, τον σεβασμό του ενός για τον άλλο, το Ολυμπιακό Πνεύμα όπως είναι.

Τους βάλαμε στην καρδιά μας. Και κάθε φορά που τα μάτια μας βούρκωναν, η ανθρώπινη φύση μας κέρδιζε μία ακόμα μοναδική εμπειρία μπροστά στη μικρή οθόνη. Γιατί ναι, καλά και τα ρεκόρ και τα μετάλλια, αλλά το μεγαλύτερό μας μετάλλιο είναι που σε αυτόν τον κόσμο έχουμε ο ένας το άλλο. Είμαστε όλοι άνθρωποι, όλοι δυνατοί κι όλοι ευάλωτοι. Είμαστε όλοι ένα.

Από αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τους Αγώνες του Τόκιο 2020, προσωπικά δεν θα θυμάμαι τόσο τα αθλητικά επιτεύγματα, όσο τις ανθρώπινες ιστορίες. Το μοίρασμα. Οι αθλητές, Έλληνες και ξένοι μοιράστηκαν τις ανθρώπινες ιστορίες τους, τις απογοητεύσεις τους και τις χαρές τους και η καρδιά μας γέμισε στιγμές συγκίνησης και υπερηφάνιας, όχι απαραίτητα για τη χώρα μας, αλλά για το ανθρώπινο είδος. Κι είναι αυτή ενός είδους υπερηφάνεια που την έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ.

Ο Μίλτος Τεντόγλου είναι ο πιο cool Ολυμπιονίκης

Ο Μίλτος Τεντόγλου με άλμα 8,41 στην 5η του προσπάθεια κατάφερε να πάρει το χρυσό μετάλιο στο άλμα εις μήκος. Το όνομά του θα μείνει όμως στο μυαλό μας περισσότερο από το χρυσό που κατέκτησε για όσα είπε μετά. Με λίγα λόγια ο αθλητής παραδέχθηκε on camera ότι στάθηκε τυχερός ενώ τόνισε ότι η επίδοση του Χουάν Μιγκέλ Ετσεβαρία ο οποίος έμεινε στη 2η θέση ήταν καλύτερη. Πόσο cool είναι να το παραδέχεσαι αυτό. Παράλληλα η εμφάνισή του με γυαλιά ηλίου και ένα ύφος ανεκτίμητο έγινε viral κι εκείνος παραδέχτηκε ότι γελούσε με τα αστεία που γράφονταν για εκείνον στο διαδίκτυο. Αυτό είναι ένα επίπεδο coolness που δεν μπορεί να ηττηθεί με τίποτα.

O Λευτέρης Πετρούνιας και οι «κοράκλες» του

Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε ο Λευτέρης Πετρούνιας στους κρίκους. Ο ίδιος αγαπά το χρυσό αλλά όποιο χρώμα κι αν φορέσει στον λαιμό του, ακόμα κι αν δεν φορέσει κανένα χρώμα, η αγάπη του κόσμου γι’ αυτό το χαμογελαστό παιδί είναι διαρκείας και αναλλοίωτη. Ο ίδιος το ξέρει, το εισπράττει και συνεχίζει. Η αφιέρωση του μεταλλίου του στις «κοράκλες» του, όπως είπε μας συγκίνησε.

«Τώρα θέλω να κυνηγήσω το μετάλλιο ξανά, το χρυσό. Θα το κάνω. Είμαι υγιής, είμαι λίγο κουρασμένος. Θέλω να κάνω ένα διάλειμμα, να ξεκουραστώ. Να είστε βέβαιοι πως θα γυρίσω καλύτερος από ποτέ. Αφιερώνω το μετάλλιο στις κοράκλες μου, στη σύζυγο και την οικογένειά μου, στην ομάδα μου και σε όλη την Ελλάδα, που συνεχίζει να πιστεύει σε μένα», είπε στο SPORT24 λίγο μετά τη νίκη του.

Οι «κοράκλες» του, όπως κι όλοι μας δεν κατάφεραν να τον δουν στην προκριματική φάση του αγωνίσματός του. Όσοι είχαν ξυπνήσει νωρίς το πρωί στις 24 Ιουλίου για να δουν τον αγώνα του, τον έψαχναν ματαίως. Ο ίδιος «τρόλαρε» την ΕΡΤ που απολογήθηκε για τη μη μετάδοση του αγώνα του, τονίζοντας ότι δεν ήταν δική της ευθύνη. Τέλος καλό, όλα καλά, αφού τουλάχιστον είδαμε τον τελικό ωστόσο η ατάκα του «Σε περίπτωση που δεν το είδατε… προκρίθηκα πρώτος», θα μείνει στη μνήμη μας.

Ο Θοδωρής Ιακωβίδης και το δίκαιο ξέσπασμά του

Ο πρωταθλητής της άρσης βαρών, Θοδωρής Ιακωβίδης δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Το χρυσό μετάλλιο της καρδιάς μας το κέρδισε με το ξέσπασμά του που ακολούθησε. Ο Θοδωρής Ιακωβίδης χωρίς να ωραιοποιήσει καταστάσεις μίλησε για τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αθλητές για να εκπροσωπούν μια χώρα που συχνά τους γυρίζει την πλάτη.

«Αυτή τη στιγμή κλαίω όχι από στεναχώρια που δεν πήγα καλά, κλαίω γιατί τελείωσε όλο αυτό. Δυστυχώς δεν μπορώ να αποδώσω στο 100% και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο για να κάνω προπόνηση και να αποδίδω αυτά που αρμόζει να αποδίδω σε αυτή τη σημαία που φοράω. Συγγνώμη αν για κάποιους νομίζουν ότι το βάζω στα πόδια, αλλά έχω κουραστεί πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση.

Είναι πολύ λυπητερό να ντρέπεσαι να πας στον φυσικοθεραπευτή γιατί δεν σου παίρνει λεφτά επειδή ξέρει την κατάστασή σου. Είναι πολύ λυπητερό αυτό το πράγμα κι εγώ δεν το αντέχω άλλο αυτό. Θέλω να σταματήσω, θέλω να ηρεμήσω και το μόνο που θέλω είναι αυτή τη στιγμή να γυρίσω στους δικούς μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, να τους αγκαλιάσω και να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και ότι ήταν το κίνητρό μου όλα αυτά τα χρόνια», είπε ο Θοδωρής Ιακωβίδης.

Η τεράστια αγάπη και στήριξη από τον κόσμο της Ελλάδας που ακολούθησε, αλλά και από τον σύλλογο με τον οποίο αγωνίζεται, τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό, του επιτρέπει τελικά να συνεχίσει το άθλημά του.

Χριστίνα Μπούρμπου – Μαρία Κυρίδου: Η πιο μεγάλη αγκαλιά

Οι δύο 20χρονες αθλήτριες από τη Θεσσαλονίκη κατάφεραν να φτάσουν στην 5η θέση στον τελικό της δίκωπου άνευ πηδαλιούχου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.

Ωστόσο η προσδοκία μιας καλύτερης θέσης στον τελικό της κωπηλασίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020, ήταν μεγάλη και το ίδιο και η συγκίνηση που ένιωσαν η Μαρία Κυρίδου και η Χριστίνα Μπούρμπου μετά την ολοκλήρωση του αγώνα τους. Η πρώτη τους αγκαλιά και τα λόγια παρηγοριάς της μίας στην άλλη μας θύμισαν την αγκαλιά της καλύτερης μας φίλης, εκείνης που πάντα ξέρει τι πρέπει να πει.

«Κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Χθες τα δώσαμε όλα και περάσαμε στον τελικό. Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι αυτό, ότι περάσαμε στον τελικό σε αυτήν την ηλικία. Αυτό από μόνο του είναι επιτυχία. Μη το σκέφτεσαι. Κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Τα καταφέραμε πάρα πολύ καλά, μη στενοχωριέσαι. Ήσουν μια χαρά και πήγαμε τέλεια. Θέλω να το χαρείς, μαζί να το χαρούμε», της έλεγε η Μαρία Κυρίδου. Και δεν ξέρω για σένα, αλλά εγώ θέλω να μπω στην οθόνη και να τις αγκαλιάσω και τις δύο.

O Στέφανος Ντούσκος και η αγάπη του με την κοπέλα του

Ο Στέφανος Ντούσκος με χρόνο 6:40.45 και μία συγκλονιστική κούρσα, κατάφερε να σημειώσει Ολυμπιακό ρεκόρ, καταρρίπτοντας αυτό του Μάχε Ντρίσντεϊλ (6:41.34), στους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Κέρδισε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο του απλού σκιφ στην κωπηλασία.

Ο Στέφανος χάρηκε, τα Γιάννενα χάρηκαν και η κοπέλα του το χάρηκε εξίσου. «Δεν μπορώ να το πιστέψω. Δεν το πιστεύω! Αλήθεια… δεν το πιστεύω! Η καλύτερη κούρσα της καριέρας μου. Για όλους αυτούς που με βλέπουν στην Ελλάδα ένα μεγάλο ευχαριστώ! Ευχαριστώ τους γονείς μου, την κοπέλα μου, τον δις Ολυμπιονίκη Βασίλη Πολύμερο, όλους τους ανθρώπους στην Ομοσπονδία και την εθνική, τον τεχνικό σύμβουλο της ΕΚΟΦΝΣ, Τζιάνι Ποστιλιόνε που με βοήθησε και έφτασα εδώ που έφτασα, τον γιατρό μου και γιατρό της εθνικής Γιάννη Χρηστογιάννη και τον χορηγό μου», είπε μεταξύ άλλων στις κάμερες.

Τον ενθουσιασμό της για τη νίκη του δεν έκρυψε και η σύντροφός του, Ευαγγελία Αναστασιάδου, επίσης επαγγελματίας αθλήτρια της κωπηλασίας. «Το μόνο που θα άλλαζα θα ήταν να μπορούσα να είμαι εκεί για να σου κάνω την μεγαλύτερη αγκαλιά του κόσμου και ας μην ήταν αρκετή. Είσαι στην κορυφή του κόσμου και παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος», σημείωσε μεταξύ άλλων μέσω Instagram. Κάποιο Awww πλανήθηκε στον αέρα.

O Εμμανουήλ Καραλής αγαπά τη μαμά και τον μπαμπά του

Ο εξαιρετικός Εμμανουήλ Καραλής ισοφάρισε το ατομικό του ρεκόρ (5.80 μέτρα) αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα 5,87 μέτρα που θα του εξασφάλιζαν μετάλλιο στους πρώτους του Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο αθλητής του άλματος επί κοντώ έφτασε στην τέταρτη θέση γεμίζοντας μας υπερηφάνεια.

Ο 21χρονος Εμμανουήλ Καραλής μετά το τρίτο και τελευταίο του άλμα στα 5,87 μέτρα «αποκάλυψε» στην κάμερα την έκπληξη που είχε ετοιμάσει στους γονείς του. Πίσω από την ετικέτα με το όνομά του είχε γράψει «Ευχαριστώ μαμά και μπαμπά». Χαμογελώντας στην κάμερα μετά την άκυρη προσπάθεια που σήμανε για εκείνον το τέλος των πρώτων του Ολυμπιακών Αγώνων, αυτών του Τόκιο 2020, έδειξε το χαρτί στην κάμερα και κάποια σκουπιδάκια μπήκαν στα μάτια μας.

Ο Γιάννης Φουντούλης και η δήλωση της χρονιάς

Όταν η Εθνική Ομάδα Πόλο Ανδρών περνούσε για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων, στην Ελλάδα οι φωτιές συνέχιζαν να καίνε εκτάσεις, σπίτια και ζώα. Ο αρχηγός της ομάδας -ένα μέλος της οποίας, o Αλέξανδρος Παπαναστασίου έμαθε ότι η φωτιά μπήκε στο σπίτι του στην Εύβοια λίγο μετά τη νίκη του-, Γιάννης Φουντούλης έκανε μετά την ιστορική πρόκριση μια σπουδαία, βαθύτατα ειλικρινή δήλωση προσθέτοντας κι άλλους πόντους περηφάνιας σε αυτούς που ήδη μας είχε χαρίσει ολόκληρη η ομάδα.

«Δεν ξέρω τι να πω, έχω χάσει τα λόγια μου. Είμαστε δεκατρία άτομα, με τους προπονητές μας. Μόνο στα πιο τρελά μας όνειρα φανταζόμασταν όλο αυτό. Δεν έχω λόγια να εκφράσω τι νιώθω αυτή την στιγμή. Σήμερα γράφτηκε ιστορία, το μόνο που μας μένει είναι με τι γράμματα θα την γράψουμε μετά. Ειλικρινά, με ό,τι συμβαίνει στη χώρα έχουμε επηρεαστεί όλοι πάρα πολύ. Πίσω στην Ελλάδα κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, δεν πιστεύω ότι μια νίκη μπορεί να απαλύνει τον πόνο για ό,τι συμβαίνει», δήλωσε ο Γιάννης Φουντούλης.

«Μας θλίβει ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, ευχόμαστε να μην κινδυνεύσει κανείς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ζητάμε προκαταβολικά ένα “συγγνώμη” για τη χαρά και τον ενθουσιασμό μας. Με όλο τον σεβασμό, θα πανηγυρίσουμε αυτή την επιτυχία και θα σκεφτούμε όσα γίνονται πίσω στην Ελλάδα.

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη στιγμή στην καριέρα ενός αθλητή, καταφέραμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Είμαι περήφανος που είμαι εδώ και εκπροσωπώ τη χώρα μου, καταφέραμε να μνημονεύεται αυτό εδώ, να αποτελεί ορόσημο και να μας ενώνει για όλη μας τη ζωή» συμπλήρωσε ο αρχηγός της Εθνικής μας. Chapeau.

Η συγγνώμη της Μαριάς Περβολαράκη και του Χρίστου Βολικάκη

Η πίεση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι σίγουρα τεράστια για τους αθλητές που προπσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν. Δύο από τους αθλητές που δεν κατάφεραν να φτάσουν όσο μακριά ήθελαν στη διοργάνωση δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους από τον φακό και ζήτησαν συγγνώμη απ’ όσους τους πίστεψαν.

Η Μαρία Περβολαράκη ζήτησε με δάκρυα στα μάτια «συγγνώμη» όταν ηττήθηκε στην πάλη με 11-4 από την Λουϊζα Ελίζαμπεθ Μελέντρες Βαλβέρδε στην «φάση των 16».

«Μια συγγνώμη σε όσους με στήριξαν και που κάτσανε να με δουν» ζήτησε ο ποδηλάτης που εγκατέλειψε τον αγώνα στο τελευταίο σκέλος του όμνιουμ. «Πρέπει να ηρεμήσω, πέρασα πολλά. Έχω μάθει όμως να παλεύω, αλλά σήμερα δεν πάλεψα. Δεν έχω ξαναδεί τον εαυτό μου να σταματάει έναν αγώνα. Άσχημη μέρα για μένα», είπε.

Η ψυχική υγεία ανέβηκε στο βάθρο μαζί με τη Simone Biles

H Simone Biles δεν πήρε τα μετάλια που οι Αμερικανοί ίσως περίμεναν να πάρει στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Κατάφερε όμως και πάλι να είναι πρωταγωνίστρια. Γιατί αυτό είναι η Simone Biles. Ακόμα και όταν το σώμα της δεν της επιτρέπει να κυριαρχεί στο γυμναστήριο (κάτι που συνέβη στο Τόκιο), δεν θα σταματήσει να εκθέτει τα κακώς κείμενα. Και να θυμίζει το κακό που έκανε σε όλους η συγκάλυψη άπειρων υποθέσεων σεξουαλικής κακοποίησης από το γιατρό των εθνικών ενόργανης γυμναστικής, Larry Nassar. Αυτό έκανε και τη μέρα που ανακοίνωσε πως αποσύρεται από τη συνέχεια των Ολυμπιακών Αγώνων, για να αφοσιωθεί στη ψυχική της υγεία.

«Δεν είναι συγχρονισμένο το μυαλό μου με το σώμα μου και προτιμώ να αφοσιωθώ στην ψυχική μου υγεία», δήλωσε μεταξύ άλλων η Simone Biles. «Η σωματική και πνευματική μου υγεία είναι καλύτερη από κάθε μετάλιο». Η Simone Biles έχει αποδείξει την δύναμή της από παιδί, όταν χωρίστηκε με τα αδέρφια της, αφού η μαμά της μπαινοέβγαινε στη φυλακή για χρήση ναρκωτικών και πατέρας δεν υπήρχε. Όταν κατήγγειλε μαζί με τις συναθλήτριές της τον Larry Nassar εκθέτοντας την Αμερικανική Ομοσπονδία Γυμναστικής. Όταν μετά από πολλαπλές απαιτήσεις προπονητών και παραγόντων να νικά συνεχώς, το 2017 σταμάτησε για να ασχοληθεί με τον εαυτό της. Γύρισε για ακόμα περισσότερα μετάλλια. Όπως γύρισε και τώρα για το χάλκινο στη δοκό.

Η Tatjana Schoenmaker και το παγκόσμιο ρεκόρ της

H κολυμβήτρια από τη Νότια Αφρική, Tatjana Schoenmaker, κατάφερε να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020 στα 200 μέτρα πρόσθιο.Το τέλος του αγώνα τη βρήκε κατάκοπη, ενώ η κούρασή της μετατράπηκε σε σοκ και τεράστιο ενθουσιασμό όταν, κοιτώντας τον χρόνο της, διαπίστωσε ότι είχε θέσει ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Αυτό που πράγματι άξιζε μετάλλιο ήταν το γεγονός ότι οι ανταγωνίστριές της για τον τίτλο έσπευσαν να πανηγυρίσουν μαζί της.

Ο Tom Daley ήταν κάτι παραπάνω από τον Βρετανό που έπλεκε στις κερκίδες

O Tom Daley κέρδισε το πρώτο του χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην κολύμβηση. Έγινε viral όταν απαθανατίστηκε να πλέκει στις κερκίδες του σταδίου κι όλοι μάθαμε τις υπέροχες δημιουργίες του. Ωστόσο, ήταν η ομιλία του αφού κέρδισε το μετάλλιό του.

«Νιώθω τρομερά υπερήφανος που μπορώ να πω ότι είμαι ένας γκέι άνδρας και επίσης Ολυμπιονίκης. Όταν ήμουν πιο νέος πίστευα ότι ποτέ δεν θα καταφέρω τίποτα εξαιτίας του ποιος είμαι. Το να είμαι Ολυμπιονίκης σάς δείχνει ότι μπορείτε να πετύχετε τα πάντα», σημείωσε. Ο σύντροφός του και η μητέρα του πανηγύριζαν μαζί τη νίκη του πίσω στη Βρετανία.

«Αποκάλυψα ότι είμαι γκέι το 2013 και όταν ήμουν πιο νέος πάντα ένιωσα ότι ήμουν μόνος και διαφορετικός και δεν χωρούσα κάπου. Πάντα υπήρχε κάτι σε μένα που με εμπόδιζε να είμαι όσο καλός η κοινωνία ήθελε να είμαι. Ελπίζω ότι κάθε νέο άτομο της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας εκεί εξώ μπορείνα δει ότι όσο μόνο κι αν νιώθει τώρα δεν είναι. Μπορείς να καταφέρεις τα πάντα», πρόσθεσε.

H Kristina Tsimanouskaya και η απόπειρα απαγωγής

Η αθλήτρια στίβου, Krystsina Tsimanouskaya, που θα αγωνιζόταν στο Τόκιο με την ομάδα της Λευκορωσίας καταγγέλλει ότι απομακρύνθηκε με τη βία από την Εθνική Ομάδα της χώρας της και οδηγήθηκε παρά τη θέλησή της στο αεροδρόμιο του Τόκιο για να επιστρέψει στο Μίνσκ. Αρνούμενη να επιβιβαστεί ζήτησε τη βοήθεια της Ιαπωνικής αστυνομίας.

Η 24χρονη επέκρινε στα social media τους προπονητές της χώρας της, που της ζήτησαν να αγωνιστεί σε άθλημα για το οποίο δεν είχε προπονηθεί. Εκείνοι απέσυραν τη συμμετοχή της, επικαλούμενοι κακή ψυχολογική κατάσταση, κι επιχείρησαν να την επιστρέψουν στο Μινσκ. Η αθλήτρια ζήτησε άσυλο από την Ολυμπιακή Επιτροπή. Σύμφωνα με την αντιπολίτευση, η ζωή της αν επιστρέψει στη χώρα της κινδυνεύει. Πλέον η ίδια δηλώνει ασφαλής και βέβαιη ότι δεν θα επιστρέψει στη χώρα της. «Μερικοί αθλητές αναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα, επειδή τους απείλησαν», είπε σε δηλώσεις της. Τα κατάφερε και δεν ξαναγύρισε στο Μινσκ. Κι ελπίζουμε να συνεχίσει τη ζωή της ευτυχισμένη.

Οι Mutaz Essa Barshim και Gianmarco Tamberi ήταν ο Δάμων και ο Φειδίας των Ολυμπιακών Αγώνων

Ο Mutaz Essa Barshim από το Qatar και ο Gianmarco Tamberi από την Ιταλία αγωνίστηκαν στο άλμα εις ύψος στο Τόκιο 2020. Όταν έφεραν ισοπαλία στον τελικό ζήτησαν αντί να συνεχίσουν να πηδούν μέχρι να αναδειχθεί ο νικητής, να μοιραστούν το χρυσό μετάλλιο γιατί ήταν και πολύ καλοί φίλοι εκτός απο ανταγωνιστές. Ο πανηγυρισμός τους έγινε δίκαια viral.

Η ξιφασκία και οι ροζ μάσκες των αθλητών

Τρεις Αμερικανοί ξιφομάχοι εμφανίστηκαν φορώντας ροζ μάσκες στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο, έπειτα από τις καταγγελίες σε βάρος συναθλητή τους για σεξουαλική ανάρμοστη συμπεριφορά. Ο Alen Hadzic που είχε κατηγορηθεί από τρεις γυναίκες για απόπειρες βιασμού είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα αλλά μετά από έφεση που κέρδισε επανήλθε στην ομάδα. Ήταν όμως ο μόνος από την ομάδα που δεν φορούσε το ίδιο χρώμα μάσκας με τους υπόλοιπους. Παρ’ όλο που δεν δήλωσαν κάτι για το θέμα, οι τρεις συναθλητές του είχαν πάρει ήδη με αυτή την κίνηση μια στάση εναντίον του. Με ροζ μάσκα συμπαραστεκόμενος στη διαμαρτυρία τους εμφανίστηκε και ο Μίλτος Τεντόγλου.

Η Oksana Chusovitina και το standing ovation

Η μεγαλύτερη σε ηλικία αθλήτρια των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο 2020 ήταν η Oksana Chusovitina. Η Oksana ήθελε να σταματήσει να αγωνίζεται από όταν ήταν 27 χρόνων. Μόνο που τότε ο γιος της, Alisher διαγνώστηκε με επιθετική λεμφοκυτταρική λευχαιμία. Εκείνη και ο σύζυγος της δεν είχαν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Κάτι έπρεπε να κάνουν για να βρουν τα μέσα που χρειάζονταν, ώστε να προσπαθήσουν να σώσουν το παιδί τους. Ήταν κάτι που πήρε πάνω της η Oksana.

H γυμνάστρια από το Ουζμπεκιστάν μετά την πέμπτη της παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε πει πως «εγκαταλείπω, για να αφοσιωθώ στην προπονητική». Δεν εγκατέλειψε. Το 2008 ο γιος της ελευθερώθηκε από τον καρκίνο και το 2021 ανακοίνωσε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο θα ήταν οι τελευταίοι της. Όταν ολοκλήρωσε την παρουσία της στους αγώνες της ενόργανης γυμναστικής όλοι οι συναθλητές της στο στάδιο χειροκροτούσαν όρθιοι.

Η γερμανική ομάδα της ενόργανης και τα διαφορετικά κορμάκια τους

Η τρεις φορές Ολυμπιονίκης Elisabeth Seitz, η Pauline Schäfer, η Kim Bui και η Sarah Voss, οι αθλήτριες της γερμανικής ομάδας ενόργανης στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, αποφάσισαν να αγωνιστούν με ολόσωμη φόρμα και όχι με αμάνικα κορμάκια, επιδεικνύοντας για ακόμα μία φορά τον σεξισμό που καλά κρατεί στον τομέα του αθλητισμού.

«Θέλαμε να δείξουμε πως κάθε γυναίκα, καθένας, μπορεί να αποφασίζει τι θέλει να φορέσει», δήλωσε η Elisabeth Seitz στο Reuters. «Αυτό δε σημαίνει πως δε θέλουμε να φοράμε το συνηθισμένο κορμάκι. Είναι μία απόφαση που εξαρτάται από την κάθε μέρα, από το πώς νιώθουμε και το τι θέλουμε. Αυτό δε σημαίνει πως θα σταματήσουμε να φοράμε κορμάκια. Την ημέρα του αγώνα, θα αποφασίσουμε τι θα βάλουμε», δήλωσε και η αυτοδιάθεση μπήκε σε λόγια.

Η φανταστική Raven Saunders και ο χαμός της μητέρας της

Η Raven Saunders έγινε η αργυρή Ολυμπιονίκης της σφαιροβολίας. Όταν ανέβηκε στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου και αφού της πέρασαν το ασημένιο μετάλλιο στο λαιμό, σήκωσε τα χέρια της με τον τρόπο που μπορείς να δεις, σχηματίζοντας το ‘Χ’. Τη ρώτησαν ποιο ήταν το νόημα της κίνησης της. Απάντησε «είναι η διασταύρωση όπου συναντιούνται όλοι οι καταπιεσμένοι άνθρωποι. Ήταν ένα shout out σε όλους τους Αφροαμερικανούς μου, σε όλα τα μέλη της LBGTQ κοινότητας, σε όσους έχουν θέματα ψυχικής υγείας. Γιατί στο τέλος της ημέρας όλα αυτά είναι μεγαλύτερα από εμάς, μεγαλύτερα από όλες τις δυνάμεις».

Η Raven Saunders είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλη από όταν ήταν 9 ετών. Η μητέρα της ήταν το πρώτο πρόσωπο στο οποίο έκανε coming out. Για εκείνη έχτισε ως alter ego της τον Hulk, τη μάσκα του οποίου φορούσε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων. Για εκείνη, που γνώριζε τη βία στα χέρια κακοποιητικών συντρόφων και τον εαυτό της που επίσης κακοποιήθηκε από εκείνους ξεκίνησε να σηκώνει βάρη. Κάπως έτσι ήρθε στον δρόμο της η σφαιροβολία. Στα 22 της μην μπορώντας να διαχωρίσει τον εαυτό της από την πίεση και το άγχος του αθλήματός της, έφτασε κοντά στην αυτοκτονία.

«Όλοι οι άνθρωποι που φτάνουμε σε αυτό το σημείο, φτιάχνουμε ένα πλάνο. Στο δρόμο για το προπονητήριο, είχε ένα απόκρημνο σημείο. Θυμάμαι ότι σκεφτόμουν πως κάποιος τρελός θα πέσει από εκεί. Όσο χειροτέρευε η κατάθλιψη μου, σκεφτόμουν πως δεν θα ζήσω αν πέσω εγώ από εκεί και μια μέρα αποφάσισα πως μπορώ να το κάνω. Κάτι μέσα μου με έκανε να επικοινωνήσω με τη θεραπεύτρια μου. Της έστειλα μήνυμα στο οποίο έγραφα ότι είχα φτάσει στο ναδίρ, δεν άντεχα άλλο τη ζωή μου και δεν έβλεπα διέξοδο. Της είπα και ότι δεν ξέρω αν θα ζω σε λίγες ώρες. Ευτυχώς μου απάντησε. Μου έγραψε «δώσε μου ένα λεπτό να σε βοηθήσω», έχει πει.

Μόλις κατέβηκε από το βάθρο σχεδόν έμαθε πώς η μητέρα της είχε χάσει τη ζωήτ ης. Όταν ενημερώθηκε η Raven για την απώλεια της μητέρας της, έγραψε στο Twitter πως «υπήρξε μια εκπληκτική γυναίκα που θα ζει πάντα, μέσω εμού. Ήταν ο Νο1 φύλακας άγγελος μου. Θα σε αγαπώ πάντα και για πάντα».

Όταν μίλησε στους δημοσιογράφους μετά τη νίκη της, έστειλε το πιο ηχηρό μήνυμα σε όλους όσοι άκουγαν. «Είναι εντάξει να είσαι δυνατή. Και είναι εντάξει να μην είσαι δυνατή στο 100% του χρόνου σου. Είναι εντάξει να έχεις ανάγκη άλλους ανθρώπους», είπε. Κι αυτό είναι το μόνο που χρειάζεται να κρατήσεις από τους πιο ανθρώπινους Ολυμπιακούς Αγώνες των εποχών.