Παναγιώτης Στάθης: «Η ζωή μου έμαθε ότι δυστυχώς ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει πάρα πολλά»
- 23 ΑΠΡ 2025
Στο σημερινό επεισόδιο του «Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια» που κυκλοφορεί και σε vidcast φιλοξενώ τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Στάθη και κάνουμε μια όμορφη κουβέντα για τη δημοσιογραφία, την ενημέρωση, το χρέος απέναντι στο κοινό. Κάνουμε όμως και μια «βουτιά» στα γεγονότα που τον σημάδεψαν, είτε σε επίπεδο ενημέρωσης, είτε σε προσωπικό επίπεδο.
Ο Παναγιώτης Στάθης, έχοντας βιώσει δύο απώλειες μέσα στην οικογένειά του από νωρίς, τον πατέρα του και τον αδελφό του, μιλά με συγκίνηση για το αίσθημα της αδικίας που νιώθει πολλές φορές ότι τον πνίγει, αλλά μας μιλά και για την αισιοδοξία του για το μέλλον και την ίδια την ζωή που είναι πολύ όμορφη και πρέπει να τη ζήσουμε.
Η κουβέντα μας ξεκινά με τη δημοσιογραφία και την πρωινή ενημέρωση. Ξεδιπλώνοντας τη συζήτηση, προσπαθούμε να δώσουμε απάντηση από κοινού, στο αν υπάρχει τελικά αντικειμενική δημοσιογραφία.
«Θέλει πολλή προσπάθεια και εμπειρία, με τα χρόνια ίσως και να το πετυχαίνεις».
Στη βάρδιά του, του έτυχε να ανακοινώσει πολλές δυσάρεστες ειδήσεις στον αέρα. Ποιες ήταν αυτές που τον συγκλόνισαν και θα τις θυμάται για πάντα;
Παναγιώτης Στάθης: «Στην περίπτωση της μικρής Άννυς που την τεμάχισε ο πατέρας της, μου είχαν κοπεί τα γόνατα».
Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στην τραγωδία στα Τέμπη. Ποια είναι η δική του εκτίμηση; Πιστεύει ο ίδιος ότι θα μάθουμε κάποια στιγμή πραγματικά τι συνέβη και θα αποδοθεί δικαιοσύνη;
«Στην τραγωδία των Τεμπών, έγιναν όλα λάθος. Και δυστυχώς το δυσοίωνο είναι ότι δεν υπάρχει ένα πρόσωπο που θα βγει να πει: ¨Έγινε αυτό” και να τον πιστέψει κάποιος. Και αυτό είναι μια μεγάλη “επιτυχία” του πολιτικού και δικαστικού προσωπικού της χώρας, και ολόκληρου του συστήματος θεσμών σε αυτή τη χώρα».
Ο Παναγιώτης Στάθης έχασε νωρίς τον πατέρα του και τον αδερφό του όταν ήταν νεότατος, μόνο 47 ετών. Θεωρεί ηρωίδα της ζωής του την μητέρα του που κατάφερε να μεγαλώσει τα δυο παιδιά της χωρίς τον πατέρα τους, αλλά και όταν έχασε τον ένα της το γιο, γύρισε και του είπε: «Στη ζωή έρχονται κάποιες στιγμές που πρέπει να γίνεις πέτρα, μια τέτοια στιγμή είναι τώρα».
«Με πνίγει το αίσθημα της αδικίας ειδικά για τον αδερφό μου γιατί έφυγε νέος και σκέφτομαι πόσα θα μπορούσε ακόμα να προσφέρει στα παιδιά του».
Τέλος, το δικό του μυστικό για τη ζωή, είναι να τη ζήσουμε. Και χρησιμοποιώ ακριβώς τα λόγια του. Ζήστε παιδιά, ζήστε όπως γουστάρετε. Παναγιώτη Στάθη σε ευχαριστώ.
