Aγαπημένες Resort Συλλογές
- 1 ΙΟΥΛ 2014
Το fashionism.gr φροντίζει για ακόμα μια φορά να μας ξεμυαλίσει με άλλο ένα mash up από τις Resort συλλογές της φετινής σεζόν.
Με την απέχθεια εκείνης που μισεί τα ψώνια και μπλοκάρει με την υπερπληροφόρηση και την παροχή επιλογών, ανάμικτη με την απελπισία εκείνου που βλέπει μπάλα χωρίς να μπορεί να επηρεάσει το σκορ παρακολουθώ τις συλλογές, να το ξέρετε. Κάθε σεζόν.
Δεν έχει συμβεί ακόμα να μην μπορώ να βρω κάτι της Alberta Ferretti που in another economy θα αποταμίευα να αποκτήσω, και φέτος είναι κάτι ψιλοπαστέλ. Τo περίμενες; Εγώ όχι, αλλά στα παστέλ που είναι περισσότερο swinging παρά ρομαντικά δεν βρίσκω τον λόγο να αντισταθώ.
Κανένα καλοκαίρι δεν είναι καλοκαίρι χωρίς τη φρικτή υγρασία από τα μαλλιά στο πίσω μέρος του λαιμού, τα κλάμερ και το grecian chic. Φέτος o Alexis Mabell έφτιαξε τη λιγότερο κλισέ εκδοχή του, επιλέγοντας ένα πλαστικίζον μπλε και ράβοντάς το λοξά, με τις πτυχώσεις να διακρίνονται από μια φαινομενική τυχαιότητα. 1/3 νύμφη, 1/3 θεά, 1/3 ερωμένη που μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι, δεν μπορεί παρά να πρόκειται για ένα ρούχο που επιτελεί έργο.
Κοίτα εδώ πώς πέρασαν το πρίσμα του label McQueen οι διχρωμίες: πολύ αφαιρετικά. Το κόλλημά μου με τους γιακάδες βρίσκει πάτημα για να συνεχίσει να ανθεί ακόμη μια σεζόν ΚΑΙ στα παλτό, το tailoring φαίνεται βαρύ και αλάνθαστο και όσο για το μπλε λουλούδι που φυτρώνει πάνω στο inception καρό που αποτελείται από καρό, σαν να βγαίνει από ένα όνειρο που είδα. Που είδα τότε, παλιά, πριν εισβάλλει η σκληρή πραγματικότητα, που είχα την πολυτέλεια να βλέπω όνειρα με ρούχα δηλαδή.
Preppy συνολάκι Victor and Rolf με φάνκι ρετούς το ντεκολτέ και το βολάν σε άσπρο και μπλε. Και εδώ είναι που θα ξαναμονολογήσω ότι το σωστό παντελόνι είναι πάντα αυτό που φτιάχνεται για καθωσπρέπει κορίτσια – και είναι συνήθως ακριβό, για αυτό και δεν θα βρεις πολλά παντελόνια στους “σχεδιαστές” της σειράς: τα φορεματάκια σε εβαζέ γραμμή είναι πιο εύκολα. You are welcome.
Μπορεί και για αυτό, φυσικά, να έχω επιλέξει τόσα παντελόνια σήμερα, πράγμα που και εγώ τώρα παρατηρώ – σίγουρα λίγο αργότερα από τον Φρόιντ, λογικά. Αρχαιοελληνικό σε ασπρόμαυρο και σέξι αυταρχικό στέλεχος τα λουκ Vionnet που με τράβηξαν, αν έβγαζε στόμα να μιλήσει πόσα θα έλεγε αυτός ο ψυχαναλυτικός καναπές. Και δεν εννοώ μόνο ότι έχω αδυναμία στα παντελόνια.
Τα δύο ensemble Zac by Zac Posen που επέλεξα είναι μπλε, ναι, αλλά ειλικρινά μου αρέσουν τόσο πολύ που ακόμα και αν ήταν κόκκινα θα στα έδειχνα – και το κόκκινο είναι το δύσκολό μου χρώμα. Γενικώς εκτιμώ τους σχεδιαστές που είναι πάντα εκεί για εσένα όταν θέλεις να κάνεις ένα διάλειμμα από τους πειραματισμούς και να πας σε κάτι κοριτσίστικο που το νιώθεις σαν το σπίτι σου. Βέβαια τώρα, resort, τι resort, εδώ έχουμε την κομψή intern του περιοδικού, ακριβώς όπως το Χόλιγουντ και το εμπορικό σινεμά εγκαθίδρυσαν στο μυαλό σου το στερεότυπο.
Θα ανοίξω tab google, θα κάνω το search μου και θα βγάλω έξω για ένα ποτό τον πρώτο που θα βρω που έγραψε “η Mary Katrantzou πιο σέξι από ποτέ”, και καθώς πίνουμε θα τον ρωτήσω, ναι, σέξι, αλλά δεν ήταν λίγο εύκολη αυτή η παρατήρηση; Τα prints, που γίνονται μπαρόκ, γίνονται κόμικς, συνδυάζονται με διαφάνειες σε μονοχρωμία ή αφήνονται και στην άκρη για να αναδειχτεί το σχέδιο, αυτά δεν σου έκαναν εντύπωση; Πιες.
Τι λέγαμε; Αααα μάλιστα, resort. Για να φρεσκάρουμε λίγο τη σχέση σημαίνοντος-σημαινομένου στο μυαλό μας και να καθησυχαστούμε αν είμαστε από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει αυτή να είναι στενή, ο Michael Kors έφτιαξε μια τουριστική συλλογή για τα στενά της Πλάκας, τα πλακόστρωτα και όλα εκείνα που σηματοδοτούν το ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι – μπατίκ, πουκαμίσες, πλεκτές τσάντες, το Μοναστηράκι chic είναι εδώ και φωνάζει ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΥ.
Πολλά εμπριμέ, πολλές ρίγες και και πολλές γεωμετρίες μαζί, σε μια συλλογή που ικανοποιεί την όχι και πολύ συχνή, μην πω ψέματα, ανάγκη μου για μαξιμαλισμό, κέφι και μπρίο στη μόδα. Τα Opening Ceremony πάνε ένα βήμα παραπέρα τη φλυαρία προτείνοντας και layering, πράγμα που βρίσκει σύμφωνο τον άνθρωπο που του αρέσει να ακούει τους άλλους να μιλούν.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε μου Ralph Lauren – δεν ξέρω, έτσι δεν το είπε ο ποιητής; Ναι, κάθε σεζόν. Όχι, ο λευκός γιακάς και εγώ δεν θα χωρίσουμε ποτέ. Ούτε οι μεταλλικές φούστες με τα πουλόβερ ως υλικά που συγκρούονται μεταξύ τους. Ούτε τα polka dots από το ασπρόμαυρο. Γενικά, μιλάμε για ευτυχισμένους γάμους εδώ: η απιστία μόνο τους ανανεώνει.
Ποτέ δεν με τρελαίνει η Stella McCartney, και για αυτό έφτιαξε αυτό το πουκάμισο, για να μου το τρίψει στη μούρη.
Πόσο σπουδαία τα Temperley. Πόσο φιλικές για τη σιλουέτα οι ψηλόμεσες μάξι φούστες με πουλοβεράκια, και ταυτόχρονα πόσο στα αλήθεια νιώθεις με μια ψηλόμεση μάξι φούστα. Πόσο μυστηριώδης καλεσμένη σε γάμο που πάει στο μπαλκόνι να καπνίσει και ένα δάκρυ στάζει μέσα από τα γυαλιά ηλίου της. Και τα απλικαρισμένα λουλούδια για ένα flapper touch, πόσο ακριβώς ό,τι έπρεπε, σαν συνταγογραφημένο φάρμακο που δουλεύει αμέσως.
Τα The Row των υπερταλαντούχων (για να το βγάλουμε από τη μέση) αδελφών Όλσεν διάλεξαν για μοντέλο το παιδί της Patti Smith με την P.J. Harvey και από αυτό ακριβώς το κάστινγκ ένιωσαν την πίεση του ροκενρόλ να κάνουν ένα στάιλινγκ πιο κιθαριστικό. Το αποτέλεσμα είναι shoegaze και σίγουρα σολάρει πιο εύκολα στα μάτια μου από όσο “τα φαρδουλά τους”. Α και ναι, παντελόνια.
Δεν θα χαραμίσω λέξεις για μια συλλογή που είναι σαν να κόβεις ρούχα στα μέτρα της Kate Moss όταν θέλει να γλεντήσει. Δεν γνωρίζω αν γίνεται υποσυνείδητα ή όχι, και ήδη έχουμε ψυχαναλύσει αρκετά για Δευτέρα, αλλά ο Matthew Williamson έφτιαξε ρούχα για party girls όπως το κορίτσι μου, τολμηρά, με χιούμορ, έτοιμα να ανεβούν στο τραπέζι για ένα σόλο air guitar ή να συρθούν σε ένα ταξί μεθυσμένα. Για τις πολύχρωμες Αγγλίδες της Ναταλίας, αυτός είναι ο σχεδιαστής.
Από τις επιληπτικές παλέτες του Williamson, στην κούπα γαλλικού για να στανιάρεις του Jonathan Saunders. Ο Saunders είναι κομψός, σοβαρός και φτιάχνει υπέροχα φουλαροειδή φορέματα με ντροπαλές ασυμμετρίες που μόλις αχνοφαίνονται και δίνει προτεραιότητα στο καφέ και τους ζεστούς τόνους. Δεν έχω αγγίξει τα ρούχα (duh), αλλά ελπίζω αυτό το ρομβοειδές pattern να είναι ύφανση, να είναι ανάγλυφο. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που τοποθετούν τα textures, και άρα το άγγιγμα, σε προτεραιότητα, τι να πω.
ΤΡΕΛΑ με την άνοιξη που έχει φέρει στη ζωή μου το Resort Christopher Kane – animal prints, καφέ, δαντέλα, λουλούδια, πλισέ, κίτρινο lime… Είναι σαν να έφτιαξε μια capsule collection από τις μικρές λεπτομέρειες της μόδας στις οποίες δεν θα μπορέσω να αντισταθώ ποτέ. Κοριτσίστικη και ποπ, είναι η συλλογή που φορούσα για να ντύσω τη ζωή μου (λυρισμός τη Δευτέρα. Συνταγογραφείται μετά την ψυχανάλυση)
