Paris Fashion Week δεν είναι μόνο η Chanel και ο JPG

Από την Πωλίνα Παρασκευοπούλου

Για μια ακόμη χρονιά, που λέτε, είμαι εδώ για να παρακολουθήσω τα shows για την Άνοιξη-καλοκαίρι ’15 από κοντά, αλλά δεν θα σου μιλήσω για τους συνήθεις ύποπτους. Εδώ που τα λέμε ακόμη κι αν δεν ασχολείσαι (λέμε τώρα!) με την καταναλωτική αυτή μανία που ονομάζεται “μόδα”, σίγουρα κάπου θα πήρε το αυτί σου για το τελευταίο ready-to-wear show-υπερπαραγωγή του Jean Paul Gaultier ή τη φεμινιστική διαδήλωση στη οδό Chanel του Karl Lagerfeld.

 

Θα σου μιλήσω για κάποια άλλα show (μεταξύ των 93 -παρακαλώ- στον αριθμό που πραγματοποιήθηκαν φέτος) και μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Θα ξεκινήσω δίνοντάς σου το hint πως επιτέλους εδέησε ο πανάγαθος (εντάξει και snob) θεός της μόδας τα περισσότερα ρούχα να είναι άκρως φορέσιμα. Και έτσι κάνει πιο εύκολο αυτό που με προέτρεψε και ο Karl στο placard του! Να γίνω “my own stylist”. Εσύ; Are you ready (-to-wear);

Issey Miyake

Απόλυτο σκοτάδι επικρατεί στην αίθουσα Ephemere Tuileries. Άσπρα μπαλόνια που ανεβαίνουν αργά και κατεβαίνουν γρήγορα, ανοίγουν το show δίνοντάς μας την  αίσθηση ενός μουσικού ανέμου. Οι φωτεινές οθόνες των κινητών φαντάζουν σαν λαμπρά αστέρια στο σκοτεινό ουρανό. Έξι λευκοντυμένες φιγούρες εμφανίζονται στον ορίζοντα με περίτεχνα καπέλα σαν πλάσματα από κάποιον άλλο κόσμο, μακριά από δω… (ωχ, ξύπνησε ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μέσα μου).

Αν έχεις παρακολουθήσει κάποιο από τα προηγούμενα show του Issey Miyake, ξέρεις πως δεν πρόκειται για μια απλή επίδειξη μόδας, αλλά για μια πραγματική performance.

Γεια σου Miyamae με τα ωραία σου! Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Miyake, για ακόμη μια χρονιά κάλεσε τον Ιάπωνα μουσικό Ei Wada για να μας μυήσει μουσικά στη “δημιουργική δύναμη του ανέμου” που ήταν και ο τίτλος της collection. Βγάλε όμως από το μυαλό σου ό,τι φαντάζεσαι γύρω από αυτό. Πρόκειται για ένα live soundtrack, όπου μπαλόνια ηλίου συνδέονται με μαγνητική ταινία, παρόμοια με εκείνες που βρέθηκαν σε μαγνητόφωνα παλαιού τύπου, παράγoντας μουσική από το μαγνητισμό και την άνωση. Στην αρχή επικρατεί το λευκό μ’ ένα φουτουριστικό touch, δίνοντας στη συνέχεια τη θέση τους σε χρωματιστά outfits. Στο τέλος, o Miyamae εμφανίζεται στο catwalk με το χαρακτηριστικό πηδηχτό τρεξιματάκι του. Ένας ταλαντούχος “πιτσιρίκος”, 37 ετών,  λάτρης της Ελλάδας και των έντονων φυσικών χρωμάτων της.

Highlight: Το “τσαλακωμένο” μοτίβο 3D Steam Stretch του Οίκου που θυμίζει τους κυματισμούς στην επιφάνεια λιμνών και θαλασσών.

Wanted: Θέλω το καπέλο δίσκο με λοφίο για να τρομάξω τα UFO όταν σκάσουν μύτη στη γη.

 

A.F. Vandevorst

Καπνοί κατακλύζουν τη σκηνή δημιουργώντας μια νιχιλιστική ατμόσφαιρα στην αρχή του show. Όμως μέσα σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο επικρατεί μια αρμονία, μια όμορφα αντιθετική ατμοσφαιρικότητα. Νομίζω πως βρίσκομαι στα αχανή βοσκοτόπια της Λουιζιάνα. Περιμένω να εμφανιστεί ο Rust και να μου πετάξει κάποιο από τα καυστικά τσιτάτα του, αλλά στη θέση του εμφανίζεται ένα κομψό πλάσμα με ένα αλεξίπτωτο τυλιγμένο γύρω του σαν φόρεμα. Βαδίζει αργά στην πασαρέλα και συνεχίζει να προχωράει ευθεία, φτάνει ως τους φωτογράφους και χάνεται στο σκοτάδι…

H μεγαλοπρεπής υπογραφή των A.F. Vandevorst, που οραματίστηκαν μια ιστορία για μια γυναίκα πιλότο που πέφτει με το αλεξίπτωτό της σε μια terra incognita για να ξεκινήσει την εξερεύνηση της. Η collection βγάζει μια σκοτεινή επιθετικότητα.

Απόλυτα λογική λόγω του military χαρακτήρα της. Οι τόνοι είναι χακί, γκρι και μαύροι. Ξαφνικά η μουσική γίνεται πιο έντονη με δόσεις Ανατολής. Λευκό και κόκκινο της φωτιάς “χτυπούν” τον αμφιβληστροειδή μου. Στα πρόσωπα των μοντέλων βγαίνει ο  δυναμισμός  της γυναίκας που ταξιδεύει μόνη της και δεν φοβάται τίποτα. Και τότε, ακούγεται δυνατά: “Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του θεού, ελέησον με”. Από ποια πόρτα εισήλθα στον Οίκο του Θεού; True Detective είπα πριν. Γράψε λάθος.

Μάλλον στο Borgias είμαι. Ακούω την προσευχή στα ελληνικά από γυναικεία φωνή με ξένη προφορά (βλ. Χ-ελέησον!), με την οποία κλείνει και το show. Το πρώτο μοντέλο επιστρέφει με την ουρά του φορέματος-αλεξίπτωτου να σέρνεται μεγαλοπρεπές σε όλο το catwalk.

Highlight: Οι μπότες που έφταναν αρκετά πάνω από το γόνατο και τα κλαδιά στα μαλλιά.

Wanted: Το φόρεμα αλεξίπτωτο, φυσικά, γιατί μου έχουν μείνει συνήθειο οι πτήσεις στη στρατόσφαιρα και η προσγείωση είναι πάντοτε ανώμαλη.

 

 

Valentin Yudashkin

Taratan… Καλωσήρθες στον πιο όμορφο γάμο! Μια πύλη με κάτασπρα λουλούδια έχει ανθίσει στο Salon Imperial του ξενοδοχείου Westin. Ο Valentin Yudashkin είναι από τους αγαπημένους μου σχεδιαστές, ο έρωτάς μου με τις δημιουργίες του ήταν μπαμ και κάτω (coup de foudre γαλλιστί) πριν 2 χρόνια. Από τότε μεσολάβησαν 4 collection και ένα private party στο Shangri-la όπου μας πρόσφερε το βιβλίο του (το οποίο έκανε υπέρβαρη τη βαλίτσα μου και κόντεψα να πλύνω τα πιάτα της Air France για να περάσω).

 

Εσύ αγαπητέ συνάδελφε από το Star που πριν με ρωτήσεις πέρσι στα AXDW αν γνωρίζω τον ανερχόμενο Ιάπωνα σχεδιαστή Hugo Cacaratsi(!) -που να ξερες πού έπεσες!- ήθελες να σου πω τον αγαπημένο μου σχεδιαστή και πήρες τον Ρώσο για απάντηση, διάβασε να μαθαίνεις, γιατί με κοίταξες ολίγον σαν χάνος!

Στη φετινή collection του λοιπόν, ο Yudashkin με μετέφερε στον παράδεισο! Λευκές και nude λουλουδάτες αέρινες δημιουργίες με έκαναν να θέλω να πατήσω το fast forward για το καλοκαίρι. Απορώ που τη βρίσκει τέτοια έμπνευση ο άτιμος εκεί στη παγωμένη Russia!

Highlight: Λουλούδια παντού!

Wanted: Τι να πρωτοζητήσω είναι το θέμα. Καλά θα πάρω τα μακριά διαφανή λουλουδάτα φορέματα για τα παραμυθένια ενσταντανέ μου (των ονείρων μου!)

 

Gosia Baczynska

To show ήταν προγραμματισμένο για το εντυπωσιακό Hotel de Monaco, την Πρεσβεία της Πολωνίας και την κατοικία του Πολωνού Πρέσβη (έχεις δει τη δική μας Πρεσβεία στο Παρίσι; Ε, καμία σχέση). Κύριε Πρέσβη μας κακομαθαίνετε!

 

Το πρώτο που παρατηρώ όταν μπαίνω στην αίθουσα του show, είναι το κάτασπρο χαλί που έχει στρωθεί για να περπατήσουν πάνω του τα μοντέλα με μαύρες φράσεις… “Δούλευε μόνο πάνω σ’ ένα πράγμα τη φορά μέχρι να το τελειώσεις” (Αυτό ξαναπες το!), “Όταν δεν μπορείς να δημιουργήσεις μπορείς να δουλέψεις”. Ok, το έπιασα πρόκειται για τους 11 κανόνες του Αμερικανού συγγραφέα Henry Miller.

Το show ξεκινάει, η Baczynska παίζει με την σκοτεινότερη πλευρά του ζεστού καιρού και πραγματικά είναι ok, μου αρέσει! Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ντελικάτης δαντέλας, διαφάνειας, χρυσών και μαύρων τόνων.

Τo μοτίβο με τα γράμματα εμφανίζεται και πάνω στα σώματα των μοντέλων αλλά και σε κάποιες από τις δημιουργίες της σχεδιάστριας. Μιλάμε για street art chic!

Highlight: Τα πόδια των μοντέλων που ήταν πασαλειμμένα με κραγιόνια, δίνοντας μου την αίσθηση πως τελικά πρόκειται για free spirits!

 

Wanted: Το κάτασπρο χαλί με τις φράσεις του Miller για το σαλόνι μου. Μπράβο Baczynska εξαιρετική ιδέα, κάνει ωραίο ensemble με τον καναπέ μου! 

 

Masha Ma

Μπαίνω σε ένα garage στη rue Turenne. Αλλά για μια στιγμή, αυτό δεν είναι πια garage. Είναι ένας urban κήπος. Διακρίνω κάποια στοιχεία ομορφιάς κρυμμένα ανάμεσα στο μπετό. Η γυναίκα της Masha Ma μπαίνει στον κήπο με βαρύ μακιγιάζ στα μάτια φορώντας γήινους τόνους, ενάντια στο urban background. Η συλλογή είναι 70s με λίγες αναλαμπές 60’s.

Ένας λεπτός συνδυασμός chic και sporty στοιχείων δίνει αυτό το flexible look που χρειάζεται μια γυναίκα, εσύ κι εγώ, που εξερευνά τη θηλυκότητα της με μοντέρνους τρόπους.

Highlight: Η έμφαση στις mini και midi φούστες και τα crop top.

Wanted: Εγώ θα ήθελα τις ιατρικές μακριές άσπρες κάλτσες που έχουν μετατραπεί σε μπότες 60’s, τις οποίες φόρεσαν οι πρώτοι fans της pop. Ο φίλος μου μάλλον θα ήθελε τη χρυσή Ιαπωνική μάσκα (για να μου την βάζει κατά βούληση όταν γκρινιάζω).

 

Raul Mishra

Για να είμαι ειλικρινής δεν μου έλεγε τίποτα το όνομα Raul Mishra (πέρα από την Ινδική καταγωγή του) αφού πρόκειται για την παρθενική εμφάνιση του σχεδιαστή στα catwalks του Παρισιού. Τον παρακολουθώ όπως κάθε νέο αίμα (η ομοιότητα μου με την οικογένεια Κάλεν είναι συμπτωματική), χωρίς να διαβάσω κάτι από πριν, έτσι tabula rasa για να αφεθώ μονάχα στην αίσθηση που μου προσφέρει η συλλογή του. H μουσική ξεκινάει και με μεταφέρει σε παραμύθι. Τα μοντέλα προχωρούν και φαντάζουν σαν πριγκίπισσες μυθικών βασιλείων.

Ο Mishra δίνει στη γυναίκα διαφάνεια και κέντημα. Συνδυάζει ένα κανονικό σακάκι με μια φούστα με διαφάνειες και κεντημένα γεωμετρικά ή floral μοτίβα και vice versa και κάνει την πιο ευχάριστη ανατροπή.

Περίτεχνα κεντήματα συνδυασμένα με απλές σιλουέτες. Οι δημιουργίες του είναι υπεραρκετές για να θελήσω να μάθω περισσότερα γι’ αυτόν τον σχεδιαστή που προκάλεσε σάλο, όταν έφυγε με το φετινό Διεθνές Βραβείο Woolmark, αφήνοντας πίσω του Οίκους όπως Altuzarra και Silbling.

Highlight: Οι παραμυθένιες κεντημένες διαφάνειες absolument! 

Wanted: Όλα!!! Θα γίνω Ινδή, θα ασπαστώ τον Ινδουισμό, αρκεί να μου χαρίσει ο Mishra μερικά από τα ρούχα της collection του.