Γιατί τα looks της Emily in Paris είναι τόσο κακόγουστα;

Η αισθητική που προβάλλει δεν μου ταιριάζει. Όχι σε εμένα την ίδια per se, αλλά στον χαρακτήρα, την εποχή και το περιβάλλον που διαδραματίζεται η σειρά. Υπάρχει μια αβίαστη χρήση ενός campiness και μια καρτουνίστικης, σχεδόν, διάθεσης που χαρακτηρίζουν το στιλ της Emily που κάπως νομίζω ότι αδικεί τον χαρακτήρα, αλλά και τη γυναίκα του σήμερα.

Tα looks της σειράς είναι “ringard”

Υπάρχουν διάφορα κλισέ που χαρακτηρίζουν την εν λόγω σειρά. Όλα ξεκινάνε κάπως στραβά, από την πρώτη κιόλας σεζόν, όπου το αφεντικό της Emily Cooper δεν μπορεί να ταξιδέψει στην Γαλλία γιατί είναι έγκυος. Συνέχεια έχει, η διαρκής χοντροφοβία η οποία «καταπολεμάται» δήθεν με το πoλύ κάπνισμα και φυσικά και η αφελής παρουσίαση των Γάλλων και δη, των Γαλλίδων γυναικών. Όλα αυτά έρχονται και ολοκληρώνονται με την απόλυτη καλοσύνη του κεντρικού χαρακτήρα η οποία τυχαίνει να φοράει όλα τα τελευταία μοντέλα Chanel και τα Off-White, λες και τ’ αγόρασε στα εκπτωτικά καλάθια του Galeries Lafayette (αν είχε εκπτωτικά καλάθια). Κάπου, λοιπόν, υπάρχει μια σύγχυση στο συνολικό αποτέλεσμα, το οποίο είναι το μόνο πράγμα που ταιριάζει με την αμερικανική κουλτούρα που φέρνει στη στο στιλ της, η Emily in Paris.

Αλλά το βασικότερο ζήτημα δεν είναι τόσο αυτό. Η Patricia Field (costume designer της σειράς), είναι γνωστή στο να αγνοεί τα labels, εφόσον θέλει να πετύχει το όραμά της. Αυτό έκανε famously και στο Sex and the City, με τον ίδιο προφανή τρόπο.

Τουλάχιστον, στην τελευταία περίπτωση, υπήρχε ένα πιο εμφανές όραμα στο styling. Σε αντίθεση με τα looks της Emily in Paris, που τα διακατέχει μια αξεπέραστη γραφικότητα. Υπάρχει αυτή η “ringard” διάθεση στο στιλ της, η οποία η ίδια η σειρά, έκανε call-out στην πρώτη σεζόν. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα κι αν ξεπεράσω όλα αυτά τα «φως-φανάρι», “faux paux” μηνύματα που υποβόσκουν στη σειρά και τα ρούχα, κοιτώντάς τα, υπάρχει ένα “tackiness” και μια αντιεπαγγελματική φύση στα looks (η σειρά διαδραματίζεται και σε περιβάλλον γραφείου), που, στα μάτια μου, δεν περνάει απαρατήρητη.

Το styling είναι απλά κακόγουστο

Αυτό που ξεχωρίζει περισσότερο, κατά τη γνώμη μου, στη σειρά είναι το styling. Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις (όπως για παράδειγμα την ψηλόμεση, πολύχρωμη ριγέ, σατέν balloon παντελόνα και κάποια από τα φορέματα της Emily in Paris), τα ρούχα καθ’ αυτά δεν είναι άσχημα. Είναι όμως το styling της Patricia Field που του λείπει η έμπνευση. Είναι αρκετά υπερβολικό χωρίς όμως να υπάρχει ουσία. Όπως για παράδειγμα, το μίνι μαύρο φόρεμα με τον μεγάλο ροζ φιόγκο του brand Rotate, «έχασε» την 80s glam αισθητική του, όταν συνδυάστηκε επιπόλαια με ένα printed κιμονό.

Ή όταν κάποια καρό prints συνδυάστηκαν με bold αποχρώσεις που πρόσφεραν βέβαια, αυτή τη “bubbly” διάθεση που έχει και ο ίδιος χαρακτήρας, αλλά δεν απέδωσαν ένα σύγχρονο αποτέλεσμα λόγω της «ανισορροπίας» στα μήκη των ρούχων. Ίσως η μόνη καλή χρήση ενός ρούχου με print να ήταν το outfit με τον καρό κορσέ και παρτούς ώμους, δημιουργία του Βασίλη Ζούλια, που συνδυάστηκε με μια μίνι κόκκινη φούστα (σ.σ. το ρούχο θα έδειχνε καλύτερα με μια μίντι φούστα, τουλάχιστον).

Τα αξεσουάρ δε, όπως τα κοντά δερμάτινα driving gloves, τα άστοχα bucket hats και μπερέδες ήρθαν να επιβεβαιώσουν την παλιακή και βεβιασμένη αισθητική του styling που με τίποτα δεν συνάδει με τη γυναίκα του σήμερα. Η βασική μου ερώτηση, λοιπόν, εδώ είναι μια: είναι ο χαρακτήρας και το στιλ του μια σωστή εκπροσώπηση του πώς ντύνεται η γυναίκα το 2021-2022;

Η Emily in Paris δεν εκπροσωπεί τη γυναίκα του σήμερα

Οι εμφανίσεις στο street style από τις Εβδομάδες Μόδας, δίνουν την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Μια ματιά να ρίξεις, λοιπόν, στο street style οποιασδήποτε πόλης, είτε στη μόδα της Νέας Υόρκης, είτε του Παρισιού, θα δεις τι σημαίνει να συμπεριλαμβάνει μια σύγχρονη γυναίκα designer δημιουργίες στις εμφανίσεις της. Ακόμα, κι οι πιο πορωμένες του preppy και ladylike style, προσφέρουν μια πιο ανθρώπινη σχεδόν, εκπροσώπηση του στιλ τους. Και νομίζω, ότι τελικά αυτό είναι το ζητούμενο εδώ. Η έλλειψη της σύνδεσης.

Είναι όλα τόσο καλά (ή κακά anyway) στιλιζαρισμένα, από μια σύγχρονη, τάχα μου, γυναίκα των 30, που κάπου κάτι δεν κολλάει με το σήμερα. Στο στιλ, το μακιγιάζ, τα μαλλιά και την εικόνα γενικά, ακόμα και των πιο πετυχημένων fashion influencers, θα δεις να ξεπροβάλλει μια είδους ευαισθησία μέσω των εμφανίσεών τους. Κάτι που στην Emily in Paris δεν υπάρχει. Η ευαισθησία δεν υπάρχει, ούτε οι αναφορές, όπως είχε σχολιάσει και ο μόνος καλοντυμένος χαρακτήρας της σειράς, Sylvie. “She has no references”.

Ακόμα, λοιπόν, κι αν πρέπει να αποδεχτούμε το γεγονός ότι η Emily υποτίθεται ότι δεν πρέπει να έχει καλή αίσθηση του στιλ, μια σύγχρονη γυναίκα σαν τον χαρακτήρα, μια που παρατηρεί, που δείχνει έξυπνη γιατί βρίσκει λύσεις στα προβλήματα της δουλειάς της on the spot, δεν πείθει τελικά, ότι είναι τόσο αφελής όσον αφορά το στιλ της. Ίσως, η χρήση denim ρούχων, ένα πιο κουλ και εύκολο styling, μερικές πιο γεωμετρικές ή oversized σιλουέτες σε συνδυασμό με τις ladylike δημιουργίες των συνόλων της, να απέδιδαν ένα πιο κοντά στον χαρακτήρα styling.

Είτε σ’ αρέσουν τα ρούχα στη σειρά, είτε όχι, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι από την Emily in Paris λείπει αυτό το “je ne sais quoi” που αβίαστα εκπέμπουν οι Γαλλίδες.