Η Irène Mamfredos ντύνει τις Ελληνίδες με άρωμα Αφρικής

Η popaganda.gr συνάντησε την Irène Mamfredos, δημιουργό του brand KIMALÉ και λάτρεψε τα αφρικάνικα υφάσματα. Υπάρχει γοητεία εδώ γύρω.

Η Irène Mamfredos αγαπάει την Αφρική και αυτό αποτυπώνεται στα ρούχα της, στα υφάσματα, στα χρώματα και στα σχέδια που δημιουργει με την αγαπημένη της φίλη, συνεργάτιδα και πατρονίστ Αλίκη Δέμη. Ακόμη και στην παρουσίαση της πρώτης τους κολεξιόν στο Little Τree, στο Κουκάκι, η μαύρη ήπειρος ήταν παρούσα μέσω του αφρικάνικου χορού, της μουσικής και της κουζίνας της.

Η Irène είναι Ελληνογαλλίδα. Μεγάλωσε στο Παρίσι, ο μπαμπάς ήταν Έλληνας η μαμά της Γαλλίδα. Εδώ και 14 χρόνια ζει στην Ελλάδα, ήρθε για χάρη του Κίμωνα του άντρα της. Κλασικό love story που έφερε δύο παιδιά στη ζωή της, την Μαργκό και τον Λέων. Από τα αρχικά των τριών αυτών αγαπημένων προσώπων προέκυψε και η ονομασία της φίρμας της KIMALÉ.

Δουλεύει στον χώρο της μόδας εδώ και καιρό ενώ έχει περάσει από όλα, σχεδόν, τα πόστα. Κάπως έτσι αρχίζει να μου διηγείται την ιστορία της και την αγάπη της για τα αφρικανικά υφάσματα.

Η σχέση μου με τη μόδα ξεκίνησε τυχαία στο Παρίσι στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. Καθόμουν σε ένα καφέ όταν με πλησίασε ένας κύριος και μου είπε ότι του άρεσε το στυλ μου και πως θα ήθελε να περάσω interview για ένα πόστο στον οίκο Balenciaga. Με δοκίμασαν και έγινα βοηθός της διευθύντριας του studio Balenciaga τα χρόνια που ο Nicholas Ghesquiere (σ.σ. σήμερα καλλιτεχνικός διευθυντής του Louis Vuitton) έφερε επανάσταση στη μόδα.

Ήμουν εξαιρετικά τυχερή και κυρίως είχα το προνόμιο να δω απο κοντά όλα τα στάδια της δημιουργίας, απο το σχέδιο στην παραγωγή. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα για να κάνω οικογένεια ξεκίνησα στη νέα φίρμα .LAK του Γαβαλά, όπου έστησα το κομμάτι της παραγωγής. Υπεύθυνη παραγωγής ήμουν ως πρόσφατα και στο νέο, σοφιστικέ label Zeus&Δione.

Τώρα πια κάνω τα πάντα, σε ρυθμούς startup αλλά με την ποιότητα και τις διαδικασίες ενός « κανονικού » οίκου μόδας. Βέβαια η αγάπη μου για τα αφρικανικα υφάσματα ξεκινά απο τα νεανικά μου χρόνια στο Παρίσι, όταν η μητέρα μου με πήγαινε στην αγορά του St. Pierre, και μόνο αφρικανικά υφάσματα ήθελα να αγοράσω. Έχω ακόμα το πρώτο κομμάτι που απόκτησα τότε: δεν μπόρεσα να το κόψω για συναισθηματικούς λόγους και το χρησιμοποιώ ως κάλυμμα καρέκλας.

Νιώθω ότι τα αφρικανικά υφάσματα ταιριάζουν στις Ελληνίδες και στο κλίμα της χώρας. Είναι αρκετά τολμηρά, τραβούν το ενδιαφέρον αλλά προκαλούν και ένα μικρό δέος λόγω της πολυχρωμίας τους. Έχω παρατηρήσει ότι οι πελάτισσες είναι διστακτικές για το πως πρέπει να τα συνδυάσουν. Η συμβουλή μου: « Ανακατέψτε » τα σαν μια έκρηξη χρώματος και χαράς στην κάζουαλ γκαρνταρόμπα σας. Συνδυάστε τα με τα τζιν, τα σορτς, τα αμάνικα Τ-shirt, τα γυαλιά ηλίου και τις εσπαντρίγιες που φοράτε ούτως ή άλλως!

Προσπαθώ να χρησιμοποιώ όσο περισσότερο γίνεται υφάσματα που χρησιμοποιούν οι ίδιοι οι Αφρικάνοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλα αφρικανικά, αφού τα καλά wax φτιάχνονται στην Ολλανδία. Πρόκειται για ένα 100% βαμβακερό κερωμένο ύφασμα που συχνά αντλεί την ονομασία του από τα έντονα prints που φιλοξενεί: Μπορεί ένα ύφασμα να λέγεται “γαρίδα” ή “φέτα λεμονιού’’!

Τα αγαπημένα μου υφάσματα είναι τα indigo που είναι φτιαγμένα στην Αφρική, με αρχέγονες τεχνικές βαφής όπως το tie-dye με κόμπους, που εφάρμοζαν και οι Ινδιάνοι (τα περισσότερα αμερικάνικα ψυχεδελικά σχέδια απο εκεί πηγάζουν). Στο tie-dye φτιάχνουν κόμπους με κλωστές, βάφουν το ύφασμα, αυτό στεγνώνει και όταν λύνονται οι κόμποι δημιουργείται το pattern. Μερικές φορές μου παίρνει μέχρι και τρεις ώρες να καθαρίσω τις κλωστές που έχουν απομείνει στο ύφασμα. Τα συγκεκριμένα «τόπια» έρχονται σε πολύ μικρές διαστάσεις, συνήθως 1.20×1.60 και μπορεί το μέγιστο να φτάσει τα 3.20μ. Κάθε ένα από αυτά τα υφάσματα είναι μοναδικό. Ακόμα και αν βρεις το ίδιο σχέδιο δεν θα είναι ίδιο το χρώμα.

Υπάρχει ακόμα το ύφασμα basin που γεννήθηκε στη Δαμασκό της Συρίας, αιώνες πριν: Είναι ζακάρ που σημαίνει ότι το σχέδιο είναι μέσα στην ύφανση, έχει μεταξένια υφή και εξωτική λάμψη και χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες για επίσημες ενδυμασίες. Επειδή ακριβώς είναι πολύ γυαλιστερό, τα σχέδια δίνουν την αίσθηση του τρισδιάστατου. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει και το ολόλευκο basin βαμμένο με indigo tie dye τεχνική, όπως περιγράψαμε παραπάνω.

Υπάρχουν τέλος τα μυθικά bogolan, που έχω στο αρχείο μου αλλά ακόμη δεν έχω χρησιμοποιήσει. Φτιάχνονται απο χειροποίητες βαμβακερες στενές λωρίδες βαμμένες στο χέρι με φυσικά pigments και σχεδόν προϊστορικά γεωμετρικά σχέδια, που ράβονται μεταξύ τους. Πρόκειται βέβαια για αυθεντικό χειροποίητο και πολύ ακριβό αφρικάνικο ύφασμα, σε γήινα αποκλειστικά χρώματα που δεν πλένεται ποτέ!

Μέχρι πρόσφατα οι Ελληνίδες έκαναν μάλλον κλασικές επιλογές στα ρούχα τους με την έννοια οτι επιζητούσαν ασφαλείς λύσεις, ενώ υπερέβαλλαν στο θέμα του μακιγιάζ. Τελευταία όμως βλέπω ότι τα πιο νέα κορίτσια έχουν απελευθερωθεί από τα «καθωσπρέπει» λουκ. Καθημερινά στον δρόμο συναντώ κορίτσια με φοβερό στιλ.