Λάσκαρης: Ο σχεδιαστής που αγαπά τις “κανονικές” γυναίκες

Το ατελιέ του Βαλαβάνη Λάσκαρη ήταν αυτό ακριβώς που φανταζόμουν. Ψηλοτάβανα δωμάτια, βελούδινοι καναπέδες, φοβερές πολυθρόνες, κρεμασμένα ρούχα, καθρέφτες, ξύλινα πατώματα και μεγάλες μπαλκονόπορτες. Ο σχεδιαστής με υποδέχθηκε με ένα τεράστιο χαμόγελο, σχεδόν παιδικό. ”Πρέπει να είναι καλός άνθρωπος” είπα μέσα μου και σκέφτηκα τη γιαγιά μου που πάντα λέει ο άνθρωπος φαίνεται από τη χειραψία και το ειλικρινές χαμόγελο.

Η ευγενική του παρουσία συνοδευόταν και από ένα φοβερό γέλιο. Θα είχα την ευκαιρία να το απολαύσω λίγο αργότερα καθισμένη στον μαύρο καναπέ με τις ασημί λεπτομέρειες και με θέα το Μουσείο Μπενάκη.

Βρίσκεται στη μόδα περίπου 30 χρόνια, πάντα στην υπηρεσία της γυναίκας.

Ποτέ δεν σκέφτηκε πως θα κάνει κάτι άλλο, ποτέ δεν αμφισβήτησε την απόφασή του να φοιτήσει στη σχολή Βελουδάκη. Δεν είχε όνειρο ζωής όμως να γίνει σχεδιαστής γιατί πολύ απλά δεν ήξερε τι ήθελε να γίνει. Οι φίλες του τον έπαιρναν μαζί στα μαγαζιά για να δώσει την πολύτιμη συμβουλή του αλλά και πάλι τίποτα δεν ήταν σίγουρο για το επαγγελματικό του μέλλον.

”Πήγα στη σχολή Βελουδάκη για να κάνω κάτι. Στην αρχή της σχολής ήμουν ο τελευταίος μαθητής. Βέβαια κάπου μέσα μου το είχα γραμμένο. Με πήγε η ζωή σε αυτό το επάγγελμα. Χωρίς να το καταλάβεις καταγράφεις πληροφορίες και κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια. Το πρώτο εξάμηνο δεν ήξερα τίποτα, δεν καταλάβαινα αλλά ήθελα να μάθω. Είχα τα μάτια μου ανοιχτά και έβλεπα τι γινόταν.”

Δεν τον ενδιαφέρουν τα χρήματα και η δόξα. Θέλει μονάχα να μαθαίνει και να ζει μέσα σε αυτό. Το αν θα κατάφερνε να ζει μέσα από αυτό δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητές του.

”Τελειώνοντας τη σχολή πηγαίνω απευθείας σε ατελιέ για πρακτική. Χωρίς να έχω δει ποτέ επίδειξη έπεισα κάποιες συμμαθήτριές  μου που δούλευαν στον Λούη Γεράρδο να με πάρουν μαζί τους. Τότε είδα για πρώτη φορά επίδειξη σε σαλόνι. Η στιγμή αυτή ήταν καταλυτική. Είπα μέσα μου ‘τελείωσε, εγώ θα ασχοληθώ με τη μόδα’. Του μίλησα και του ζήτησα να με πάρει στο ατελιέ του χωρίς λεφτά για να δω πως είναι από μέσα.”

Μαθαίνει τα υλικά και τις ραφές από πρώτο χέρι. Δηλώνει τυχερός που μαθητεύει δίπλα στον Γεράρδο γιατί τα βλέπει όλα. Για να επιβιώσεις σε αυτό το επάγγελμα πρέπει να είσαι γνώστης κι όχι απλά να έχεις κάποιο είδος ταλέντου.

Τα ξέρω όλα αν και η αλήθεια είναι πως αυτή η δουλειά δε μαθαίνεται ποτέ.

”Πάντα προκύπτουν νέα πράγματα, πάντα κάτι ανακαλύπτεις. Ποτέ δεν τελειώνει η διαδικασία της μάθησης”.

Είναι τύπος ανήσυχος. Το βλέπω στο βλέμμα του. Είναι σχεδιαστής παλαιάς κοπής που ξέρει να αναγνωρίζει τα ρεύματα και τις τάσεις. Θέλει να διαφοροποιείται. Όχι από τους συναδέλφους του αλλά από τον ίδιο του τον εαυτό.

”Μέσα στα χρόνια δε γίνεται να μείνεις ίδιος.  Αλλάζεις και είναι καλό να αλλάζεις. Όσοι εγκλωβίστηκαν σε ένα στιλ έχασαν. Οι εμμονές δεν μου ταιριάζουν, δε μου αρέσουν καθόλου σε τίποτα στη ζωή.”

Οι συλλογές του δεν επαναλαμβάνονται ποτέ στο ελάχιστο. Του αρέσει το κλασικό και προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Όταν ξεκινά η φάση της δημιουργίας χάνεται. Αντλεί έμπνευση από οτιδήποτε αν και αγαπά ιδιαίτερα τις θεματικές συλλογές, όπως η φετινή.

Συμπληρώνονται 400 χρόνια από το θάνατο του Ελ Γκρέκο και όλα τα κομμάτια της συλλογής του είναι εμπνευσμένα από τους πίνακες του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου.

Του αρέσουν όλα και δεν είναι αρνητικός. Δεν έχει αγαπημένο χρώμα. Δεν έχει αγαπημένο υλικό. ”Μου αρέσει η ποικιλία γιατί δε θέλω να βαριέμαι.”

Τις γυναίκες τις αγαπά και τις καταλαβαίνει. ”Το ρούχο είναι ψυχανάλυση” θα μου πει και θα έχει δίκιο. Πόσες φορές πηγαίνουμε μία βόλτα στα μαγαζιά για να φτιάξουμε λίγο τη διάθεσή μας.

Φτιάχνοντας ένα ρούχο θέλεις να φτιάξεις την ψυχολογία της παραλήπτριάς του.

”Μέσα από αυτό έχει την ανάγκη να νιώσει μοναδική. Μου αρέσει πάρα πολύ η διαδικασία που προηγείται του ρούχου. Να συζητήσεις με την πελάτισσα, να δεις τι θέλει και πώς ακριβώς το έχει σκεφτεί.”

Η κουβέντα φτάνει ή την φτάνω στο πολυπόθητο στιλ. Αυτό που όλες επιζητούμε και λίγες το έχουν καταφέρει. Η μόδα είναι το δεδομένο και το στιλ το αιώνιο ζητούμενο.

”Οι γυναίκες που έχουν στιλ το έχουν έμφυτο ή το έχουν δουλέψει πάρα πολύ στο μυαλό τους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα. Το 90% των γυναικών έχουν ανασφάλειες. Λίγες είναι οι γυναίκες που έχουν μελετήσει τον εαυτό τους και έχουν κοιταχτεί για ώρες στον καθρέφτη. Σημασία έχει πως πουλά κάθε γυναίκα την εικόνα της. Δεν έχει σημασία αν της πάει κάτι, σημασία έχει αν δείχνει ένα ρούχο όμορφο πάνω της.”

Στις κανονικές γυναίκες τα ρούχα δείχνουν καλύτερα σε σχέση με ένα μοντέλο.

”Τα ρούχα ζωντανεύουν στις κανονικές γυναίκες για αυτό και τα ωραιότερα ρούχα τα έχω δει φορεμένα.” Ένας σχεδιαστής που φτιάχνει ρούχα για όλες τις γυναίκες. Ένας σχεδιαστής που δημιουργεί για να κάνει τις γυναίκες χαρούμενες και καλύτερες.

Δηλώνει φύσει αισιόδοξος αλλά και να μην το άκουγα πάλι το ίδιο θα πίστευα. Τα μάτια και το χαμόγελο δεν λένε ψέματα. Σκέφτεται το μέλλον, ποτέ το παρελθόν. Κοιτά μπροστά και κάνει όνειρα για τον ίδιο και τη δουλειά του.

Ο επίλογος του ανήκει. Μία ακόμη ευκαιρία για να καταλάβετε, αν ακόμα δεν το έχετε κάνει, την ποιότητα του κυρίου Λάσκαρη.

”Χαλάς όταν ψάχνεις τη δόξα. Εγώ πάντα έψαχνα να καταλάβω τον εαυτό μου. Με ξέρουν όσοι πρέπει να με ξέρουν. Άλλωστε ρούχα κάνουμε. Τα πράγματα είναι απλά.”

Με έμπνευση από τον Ελ Γκρέκο

Συλλογή Λάσκαρης

Για περισσότερες συνεντεύξεις στο Ladylike.gr

Μαίρη Χάγια: Ένα κορίτσι που της αρέσει να ζει το θέατρο

Η avant-garde τέχνη της Αλεξίας Λαπιώτη

Έλενα Χριστοπούλου: “Δεν είμαι της μόδας”