LFW: Η Μαρίας Κάλλας τιμάται από τον Erdem στο Βρετανικό Μουσείο και ο Richard Quinn σχεδίασε το νυφικό των ονείρων σου

Αυτό είναι που κάνει την Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο ενδιαφέρουσα, «παντρεύει» άψογα 2 διαφορετικές αισθητικές μαζί, ενώ ταυτόχρονα προμοτάρει οποιασδήποτε μορφής «διαφορετικότητα». Στις ως τώρα παρουσιάσεις για τις Fall 2024 συλλογές πάντως, επιβεβαιώνεται αυτό, ενώ υπάρχει μια σωστή ισορροπία ανάμεσα στο «παλιό» και το καινούργιο που μας επιτρέπει να βλέπουμε τις πολλαπλές πτυχές της βρετανικής μόδας.

Μια «πτυχή» της βρετανικής μόδας πάντως, για την επόμενη σεζόν, γιορτάζει icons της Ελλάδας, την Μαρία Κάλλας εν προκειμένω, τιμώντας την ιστορία τους και παρουσιάζοντας μια “what if?” πλευρά του στιλ τους (πώς θα ντυνόταν αν ζούσε στο σήμερα;). Ενώ, υπάρχει μια άλλη, που μάς δείχνει ότι η μόδα είναι πάντα θαυμάσια όταν κάποιος πειραματίζεται μαζί της και «πειράζει» ακόμα και τα πιο παραδοσιακά styles ή ενδύματα, όπως έκανε ο Richard Quinn στη νέα του συλλογή. 2 οίκοι που ακολουθούν τις βασικές αρχές της βρετανικής μόδας, αλλά την αποδομούν με τον πιο θαυμάσιο τρόπο.

Πώς θα ντυνόταν σήμερα η Μαρία Κάλλας και τα γλυπτά του Παρθενώνα on display στη Fall 2024 συλλογή Erdem

Μια καθηλωτική παρουσία επί σκηνής, η Μαρία Κάλλας, έχει γράψει το δικό της κεφάλαιο στην ιστορία του θεάματος. Επιπλέον, αν και το πρώτο πράγμα για το οποίο τη σκέφτεται κανείς είναι η φωνή της κι όχι η μόδα, αδιαμφισβήτητα η εικόνα της μεγάλης Ελληνίδας σοπράνο με το signature και πάντα κομψό στιλ της έχει αφήσει το στίγμα της. Ήταν μια γυναίκα που της άρεσε να δείχνει τη θηλυκότητά της, αλλά τόσο-όσο, ώστε να επιτρέπει το ταλέντο να είναι πάντα ο «πρωταγωνιστής» της μαγευτικής περσόνας.

Αυτήν ήθελε να τιμήσει και ο Erdem Moralıoğlu, ο οποίος με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή της, εμπνεύστηκε από τη σοπράνο και για τη pre-fall συλλογή του. Τώρα, επισημοποιεί την αγάπη του για την καλλιτέχνιδα, μέσω της Fall 2024 συλλογής του, για την οποία «βουτάει» ακόμα πιο βαθιά στη ζωή της.

Σύμφωνα με τον σχεδιαστή, ήθελε να προβάλλει την αντίθεση ανάμεσα στον «άνθρωπο και την περσόνα», τα 2 διαφορετικά «πρόσωπα» που είχε η Κάλλας, και να την «ντύσει και να την γδύσει» (μεταφορικά προφανώς), μέσα από ρούχα που λένε “what if?”. Πώς θα ήταν αν ζούσε σήμερα η Μαρία Κάλλας και πώς θα μετέφερε το στιλ της στη μόδα του σήμερα; Θα παρουσίαζε έναν πιο απελευθερωμένο εαυτό σήμερα, μέσω του ντυσίματός της; Είναι οι τεράστιοι shawl γιακάδες και τα ντεπιές σύνολα με τα crop tops και μίντι, ογκώδεις φούστες, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μήπως; Κατά τη γνώμη μου ναι.

Ο Erdem Moralıoğlu, προσπάθησε να παρουσιάσει όλη την «ελληνικότητα» που χαρακτήριζε το στιλ της, αλλά και την ίδια (αυτό το κατάφερε και από το location του show στο Βρετανικό Μουσείο, μπροστά στα γλυπτά του Παρθενώνα), καθώς δεν θα μπορούσε να μην είχε επηρεαστεί από την σεμνότητα της ελληνικής κοινωνίας και των παραδόσεων που αφορούσαν το γυναικείο ντύσιμο, στην εποχή της.

Εμπνεύστηκε, λοιπόν, από την τραγική ιστορία της Μήδειας, την οποία ενσάρκωσε η Κάλλας το 1953, σε σκηνοθεσία του Leonard Bernstein (η ιστορία του μαέστρου έγινε και ταινία πρόσφατα). Παρ’ όλη τη σοβαρότητα του έργου, ο Τούρκος σχεδιαστής (που έχει γεννηθεί στον Καναδά, αλλά μεγάλωσε στην Αγγλία από τον Τούρκο πατέρα του), παρουσίασε μια πιο ανάλαφρη εκδοχή των κοστουμιών της παράστασης, με μια μίξη του καθημερινού στιλ της. Κάπως έτσι, ενώ υπήρχε «πλούσιο» το δραματικό στοιχείο στα ρούχα της συλλογής μέσα από τις μεγαλοπρεπείς, ογκώδεις σιλουέτες, η χρωματική παλέτα των παστέλ και των φλοράλ έφερε τη σωστή ισορροπία.

Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι δεν είδαμε και τη «σκοτεινή» πλευρά της Μαρίας Κάλλας, μέσα από τα πανέμορφα latex φορέματα και σύνολα, αλλά και τα διάφανα πλεκτά σύνολα, τα οποία σε συνδυασμό με τα statement παλτό, όπως τις faux γούνες, έμπλεξαν όμορφα την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της σοπράνο, με το στιλ της και τη μόδα του σήμερα. Τα «δραματικά» παλτό, αλλά και οι χρυσές καρφίτσες που τα συνόδευσαν, πρόσθεσαν ένταση, αλλά και μια θεατρικότητα σχεδόν στη συλλογή, ενώ τα σατέν pajama sets «συμβιβάστηκαν» με την ανάγκη για πρακτικότητα, που αναζητούν πολλές γυναίκες από το στιλ τους, σήμερα.

Γενικά υπήρχε αυτή η αβίαστη σοφιστικέ και glamorous αισθητική στα ρούχα, που εμπνέεται ξεκάθαρα από την αβυσσαλέα παρουσία της Μαρίας Κάλλας, από την οποία όμως, δεν έλειπε το edginess του χαρακτήρα της που την έκανε τόσο μοναδική.

Ίσως αν η παρουσίαση της συλλογής δεν είχε γίνει στο Βρετανικό Μουσείο και συγκεκριμένα, στην αίθουσα που εκτίθενται τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που μάς υπενθυμίζει ότι η πολιτιστική μας κληρονομιά μας είναι στα λάθος χέρια, να την είχαμε απολαύσει ακόμα περισσότερο.

Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο: Τα dreamy νυφικά του Richard Quinn

Αν κάτι πρέπει να περιμένει κανείς από ένα show του Richard Quinn είναι λουλούδια. Ο νεαρός σχετικά Άγγλος σχεδιαστής, μέσα σε λίγα χρόνια, έχει καταφέρει να καθιερωθεί στον χώρο της μόδας, και κυρίως να ταυτιστεί με την απενοχοποιημένη χρήση του φλοράλ. Οι δημιουργίες του έχουν συνδεθεί με αυτό, αλλά και με τις πάντα δραματικές σιλουέτες που καταφέρνει να παρουσιάσει και που τον έχουν κάνει τόσο πετυχημένο. Το γεγονός ότι διατηρεί μια παρόμοια αισθητική για όλες τις συλλογές του, δεν κάνει τις παρουσιάσεις του λιγότερο σημαντικές ή τα ρούχα του λιγότερο εντυπωσιακά. Ο Quinn εντυπωσιάζει κάθε φορά, γιατί στις δημιουργίες του -εκτός του φλοράλ-, «πρωταγωνιστεί» επίσης η δεξιοτεχνία.

Η Fall 2024 συλλογή, λοιπόν, που παρουσίασε στην Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο, ήταν «βουτηγμένη» στην αισθητική του σχεδιαστή και ο χώρος που έγινε η παρουσίαση ήταν κι αυτός ντυμένος με το χαρακτηριστικό φλοράλ του. Ταιριάζοντας έτσι άψογα με τα ρούχα, που ήταν «βαμμένα» στα χρώματα του άσπρου και του μαύρου. Η συλλογή ξεκίνησε με μια σειρά από υπέρκομψα ασπρόμαυρα σύνολα από τα οποία δεν έλειπε το unapologetic glam, οι ογκώδεις σιλουέτες και αυτός ο «παραδοσιακός» ρομαντισμός που χαρακτηρίζει εν μέρει, τη βρετανική μόδα.

Εκπληκτικά φορέματα στολισμένα με ντελικάτα στρας και διακοσμητικά στοιχεία αλλά και πανέμορφα 3D απλικέ από λουλούδια, έκαναν τα ρούχα πραγματικά συγκλονιστικά. Οι «πινελιές» του ροζ, του πράσινου και του κίτρινου μέσα από τα patterned φορέματα με ενσωματωμένη κάπα, τίμησαν την αισθητική του σχεδιαστή και πρόσφεραν μια φρεσκάδα στα black & white σύνολα.

Βέβαια, αυτό ήταν το 1ο μέρος της συλλογής, μιας και 2ο αφιερώθηκε εξ’ ολοκλήρου στις μέλλουσες νύφες που αναζητούν το τέλειο φόρεμα για τη μεγάλη μέρα. Ο Richard Quinn, αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος του show του, παρουσιάζοντας μια capsule bridal συλλογή με φορέματα (και μια ολόσωμη φόρμα), που ήταν «λουσμένη» με θηλυκότητα, ’50s αναφορές και ρούχα που κάνουν ακόμα και τους λάτρεις του μινιμαλισμού να λυγίζουν στην όψη τους. Φορέματα σε Α γραμμή, άλλα στολισμένα με μεγάλα λουλούδια στη λαιμόκοψη, και πιο ρομαντικές σιλουέτες που θύμιζαν τις δημιουργίες του Christian Dior από τα ΄’50s, έκαναν αυτή τη μίνι bridal συλλογή ακόμα πιο ονειρική.