2 διαφορετικά shows από την Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο

ΚΕΛΛΥ ΝΟΒΑΚ
20 ΦΕΒ 2024

Η Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο συνεχίζεται δυναμικά και τα καλά νέα είναι ότι έρχεται να διαδεχθεί ένα κάπως αδιάφορο Fashion Week στη Νέα Υόρκη, όπου οι αρκετοί σχεδιαστές βασίστηκαν στη διαχρονικότητα για τις Fall 2024 συλλογές τους.

Λατρεύουμε να βλέπουμε την αναγνώριση και αποθέωση συχνά, των σταθερών αξιών της μόδας, αλλά η μόδα που βλέπουμε στις πασαρέλες πρέπει να προσφέρει και κάποιου είδους excitement: πρέπει να μας ταρακουνάει, να προκαλεί και να μας δείχνει μια διαφορετική πλευρά του ενδύματος -και της μόδας γενικότερα-, που δεν είχαμε δει πριν. Η Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο οδεύει προς αυτή την κατεύθυνση. Όχι ότι πέφτουμε από τα σύννεφα μιας και η αγγλική μόδα, έχει πάντα κάτι διαφορετικό να προτείνει. Με την αγγλική μόδα να έχει επαναστατικές τάσεις, κάτι που λαμβάνει και από την γενικότερη κουλτούρα της χώρας, το ύφος πολλών σχεδιαστών δεν θα μπορούσε να μην έχει κάτι το «αντισυμβατικό». Είτε αυτό παρουσιάζεται μέσα από το σχέδιο των ρούχων, είτε μέσα από τα υλικά και τα υφάσματα ή ακόμα μέσα από το styling, οι παρουσιάσεις στην Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο, έχουν πάντα κάτι να «πουν».

Για τη δύναμη που κρύβει γυναικείο ρούχο και για τη γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση μέσω του ντυσίματος, «μιλάει» και η Fall 2024 συλλογή της Dilara Fındıkoğlu, η οποία μετά την απουσία της από την Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο την προηγούμενη σεζόν, επιστρέφει δυναμικά. Μέσα από μια «πανκ» παρουσίαση (ως προς το γενικότερο ύφος του show, όχι μόνο τα ρούχα), η Τουρκάλα σχεδιάστρια, συνεχίζει την ανοδική της πορεία ως ένας ανερχόμενος οίκος μόδας (πολλές celebrities να έχουν φορέσει ήδη τις δημιουργίες της). Από την άλλη, υπάρχει το 16Arlington, που φέρνει το ιταλικό flair των ιδρυτών του πάντα στις δημιουργίες του και που γι’ αυτή τη συλλογή, μάς υπενθυμίζει τη δύναμη του styling.

Παρακάτω, 2 shows που ξεχωρίσαμε από την Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο.

Η αποδόμηση του γυναικείου workwear ντυσίματος στο show της Dilara Fındıkoğlu

Στην Mark Street Church του Λονδίνου, τα μοντέλα της Dilara Fındıkoğlu (ανάμεσά του και η Hari Nef), περπάτησαν με θεατρικότητα και αισθησιασμό στην πασαρέλα, με ρούχα που ήταν σαν να ευνουχίζουν την πατριαρχία. «Η Dilara κάνει σατανικά όργια σε εκκλησία του Λονδίνου», έγραφαν οι εφημερίδες που κρατούσαν τα μοντέλα κατά τη διάρκεια του show, θέλοντας να μιλήσει για την κριτική που δέχονται συχνά, σχεδιαστές που τολμούν με οποιασδήποτε μορφής διαφορετικότητα. Όταν ο Alexander McQueen αφιέρωνε ολόκληρα shows στο golden shower και οι κριτικοί τον «σταύρωναν» για τα άκρως ερωτικά ρούχα του, διεκδικούσε όλο και περισσότερη αναγνώριση -μια που αν και ήρθε καθυστερημένα, επιβεβαίωσε το μεγαλείο του σαν καλλιτέχνης.

Ίσως κάπως έτσι να δουν σε μερικά χρόνια και αυτοί που τώρα κατακρίνουν τη δουλειά της Dilara Fındıkoğlu, η οποία συνεχίζει τη δυναμική κυριαρχία της στον χώρο της μόδας, σαν ένα πρόσωπο που εκτός από τη δημιουργικότητα που παρουσιάζει για την κατασκευή των ρούχων της, καταφέρνει να παρουσιάσει και μια διαφορετική ματιά απέναντι στο γυναικείο ένδυμα. Για τη Fall 2024 συλλογή της, λοιπόν, αντιστέκεται στην πατριαρχία και τις κοινωνίες που έχουν χτιστεί ευνοώντας πάντα τον άνδρα, αποδομώντας το πιο «ιερό» γυναικείο ένδυμα: αυτό της δουλειάς.

Το τι φοράει μια γυναίκα στη δουλειά και τι ένας άντρας, όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις δεν αντιμετωπίζεται με ισότητα, αποτρέποντας τη γυναίκα από το να εκφραστεί ολοκληρωτικά μέσω του στιλ της. Η Fındıkoğlu, λοιπόν, μέσα από ένα show που βασίζεται στη θεατρικότητα (για την επίδειξη συνεργάστηκε με τον Pat Boguslawki τον χορογράφο που που επιμελήθηκε την κινησιολογία στο couture show του Maison Margiela), «παίζει» με αυτή την ιδέα και δίνει πίσω τη δύναμη στη γυναίκα. «Καταστρέφω τον άνδρα στέλεχος», σχολιάζει στο Hypebeast μετά το τέλος του show.

Ένα show που αποδομεί (αυτή τη φορά κυριολεκτικά), το γυναικείο ένδυμα αλλά και τα κλασικά ρούχα της δουλειάς, τα οποία μπλέκει με το γνωστό πλέον bondage στιλ της. Κάπως έτσι, ρούχα που είδαμε στην παρουσίασή της στην Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο, ήταν μια μίξη από ενδιαφέροντα υλικά όπως το latex και το δέρμα, τα οποία αναμείχθηκαν εξαιρετικά με αθλητικές φόρμες αλλά και workwear ρούχα, μετατρέποντάς τα σε άκρως αισθησιακά γυναικεία ενδύματα. Αυτή της η αντιμετώπιση απέναντι στα ρούχα της δουλειάς αλλά και το γυναικείο ένδυμα γενικότερα, δεν στοχεύει μόνο στην ενδυνάμωση του γυναικείου φύλου, αλλά μπερδεύει και με αυτό τον τρόπο, τον ρόλο (άρα και τη δύναμη) που έχουν τα 2 φύλα στην κοινωνία.

Πώς θα ήταν αν τον κόσμο μας κυβερνούσαν γυναίκες λοιπόν; Με αυτή την ιδέα πειραματίζεται η σχεδιάστρια η οποία εκτός από το σπουδαίο μήνυμά της, παρουσιάζει και εκπληκτικά ρούχα που είναι σέξι αλλά και δυναμικά ταυτόχρονα, και που φαίνεται να εμπνέονται αρκετά από την κληρονομιά που έχει αφήσει στη μόδα η Vivienne Westwood.

Ποδοσφαιρικά κασκόλ φορεμένα σαν τοπ, αθλητικά σορτς συνδυασμένα με κορσέδες και ψηλοτάκουνα πέδιλα, εκπληκτικά corset σετ ρούχων από δέρμα αλλά και denim που ήταν τόσο αισθησιακά όσο και πανκ, σακάκια και πουκάμισα σε ρόλο φούστας, headpieces και εσώρουχα φτιαγμένα από κλειδιά, αλλά και εντυπωσιακά φορέματα που έμοιαζαν σαν λιωμένο πλαστικό, διεύρυναν τους ορίζοντές μας και μας υπενθύμισαν το εξής: κάθε νόμισμα έχει 2 πλευρές και τα ρούχα της Dilara Fındıkoğlu έχουν πολύπλευρες «προσωπικότητες».

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Launchmetrics Spotlight

Εβδομάδα Μόδας στο Λονδίνο: Η δύναμη του styling μέσα από το show του 16Arlington

Πάνε 3 χρόνια από την ημέρα που η ιδρύτρια, σύντροφος και συνεργάτιδα του Marco Capaldo, Federica “Kikka” Cavenati, έβαλε τέλος στη ζωή της και ο σχεδιαστής είναι σε μια περίοδο της ζωής του που επεξεργάζεται αυτό τον χαμό, διαφορετικά. Οι 2 τους ξεκίνησαν τον οίκο 16Arlington μαζί, αλλά μετά τον θάνατο της Cavenati, ο Capaldo συνεχίζει να δημιουργεί και να επεξεργάζεται τον θρήνο του, μέσω του οίκου, τιμώντας ταυτόχρονα την σύντροφό του. Ο χαμός ενός κοντινού ανθρώπου, δεν ξεπερνιέται εύκολα (αν ξεπερνιέται ποτέ), αλλά ο θρήνος αλλάζει και εξελίσσεται σαν ζωντανός οργανισμός.

Κάπως έτσι, ο οίκος που κάποτε έντυνε τα It girls της γενιάς τους (τα ρούχα του έχουν φορέσει η Paloma Elsesser, η Kendall Jenner, η Zendaya αλλά και η Hailey Bieber μεταξύ άλλων), συνεχίζει να παρουσιάζει ρούχα που είναι «ζωντανά», νεανικά, φρέσκα και ανεπιτήδευτα σέξι, χωρίς όμως να ξεχνάει. Δεν ξεχνάει ότι στη ζωή υπάρχουν και οι άσχημες στιγμές πράγμα που στη Fall 2024 συλλογή του παρουσιάζει μέσα από μια σειρά ολόμαυρων ρούχων από τα οποία όμως δεν λείπει η νέα και φρέσκια 16Arlington γυναίκα (ή όποι@ αποφασίζει να φορέσει τα ρούχα του).

Εμπνεόμενος από το έργο του συγγραφέα Charlie Fox, In This Young Monster, ο σχεδιαστής καλείται να αναρωτηθεί, τι είναι αυτό που τον τραβάει σε ένα τέρας. «Είναι η σωματικότητα, είναι οι υφές, η κίνηση και το μέγεθος», σχολιάζει στο Harper’s Bazaar. «Αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, είναι η εξερεύνηση των συναισθημάτων, η ευαλωτότητα και τι εκπροσωπούν τα τέρατα αλλά και πώς η κοινωνία στιγματίζει τους ανθρώπους σαν τερατώδεις υπάρξεις γιατί εκπροσωπούν το άγνωστο, κάτι που ο κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει», υπονοώντας την έλλειψη ενημέρωσης και ενσυναίσθησης απέναντι στα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας (ο λόγος που έβαλε τέλος στη ζωή της η Cavenati).

Aυτό το δύσκολο θέμα, ο Capaldo το παρουσιάζει μέσα από ντελικάτα φορέματα και τοπ με διαφάνειες σε μια σκουρόχρωμη χρωματική παλέτα όμως, που δημιουργεί την πιο ενδιαφέρουσα αντίθεση. Παρ’ όλη τη θλίψη όμως, δεν ξεχνάει να γιορτάσει τη ζωή και τα αγαπημένα «τέρατα» αυτού του κόσμου, μέσα από εκπληκτικά glittery και γεμάτα ζωή ρούχα, μέσα από chunky πουλόβερ, μακριές φούστες και εντυπωσιακά φορέματα.

Αυτό όμως που ξεχωρίζει από αυτή τη συλλογή, είναι το ευφυέστατο styling, το οποίο επισημοποιεί την ιδέα ότι ένα ρούχο δεν είναι ένα πράγμα -άρα δεν φοριέται και με έναν τρόπο μόνο. Φοράει, λοιπόν, τα πουλόβερ στα μοντέλα του γύρω από τον λαιμό και τα χρησιμοποιεί σαν κασκόλ (το κάνει και με πουκάμισο αυτό), και παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ματιά στο styling, ενώ περνάει το πιο όμορφο μήνυμα: είμαστε ό,τι θελήσουμε να γίνουμε, όπως αν το θελήσει, ένα πουλόβερ μπορεί να γίνει κασκόλ.