Manfred Thierry Mugler: Ο σχεδιαστής που γιόρτασε πρώτος τη γυναικεία σεξουαλικότητα
- 24 ΙΑΝ 2022
Η μόδα των 80s, δεν θα ήταν ίδια χωρίς τη δική του ματιά στο τι εστί power dressing. Το celebrity style, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δεν θα υπήρχε, χωρίς τις δημιουργίες του. Η γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση, μέσω της μόδας, θα είχε προκύψει πολύ αργότερα, χωρίς τα body-hugging σχέδιά του. Σουρεαλισμός και μόδα, δεν θα ξέραμε ότι υπάρχει και ότι μπορεί να «φορεθεί» in real life, χωρίς αυτόν να αντιμετωπίζει τη μόδα, ως ένα είδος τέχνης. Στα 30 χρόνια και της καριέρας του, ο Manfred Thierry Mugler κατάφερε να επαναστατήσει στον χώρο της μόδας και να καινοτομήσει, σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι δημιουργίες του να έχουν συμβάλλει στην εξέλιξη του γυναικείου ενδύματος και της γυναικείας απελευθέρωσης. Η γυναίκα, που φοράει τα φορέματα με τις τονισμένες μέσες, σήμερα, δεν θα υπήρχε, χωρίς τον Mugler.
Ο Γάλλος couturier Manfred Thierry Mugler, αφήνει ένα τεράστιο κενό στη βιομηχανία της μόδας. Ο σχεδιαστής απεβίωσε την Κυριακή 23 Ιανουαρίου, σε ηλικία 73 ετών. Τα νέα ανακοίνωσε η ομάδα του στον επίσημο λογαριασμό του στο Instagram.
«Είμαστε συντετριμμένοι με τον θάνατο του κ. Manfred Thierry Mugler την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022. Ελπίζουμε η ψυχή του να αναπαυθεί εν ειρήνη», γράφει το statement του προσωπικού λογαριασμού στο Instagram.
Ο Manfred Thierry Mugler αντιμετώπισε τη μόδα ως τέχνη
Αν και είχε αποσυρθεί από τη θέση του Creative Director του ομώνυμου οίκου του από το 2002, ο Mugler συνέχισε να σχεδιάζει, κατά καιρούς, για celebrities και να ενδίδει σε επιχειρηματικές ενέργειες, όπως τη δημιουργία μιας ανδρικής συλλογής ρούχων. Σημαντικό για εκείνον, επίσης, ήταν η εικόνα του. Ο Manfred Thierry Mugler, αφού αποσύρθηκε από τον οίκο, ξεκίνησε τις κοσμητικές επεμβάσεις που, τελικά, άλλαξαν αρκετά το παρουσιαστικό του, ενώ βρήκε ενδιαφέρον στο bodybuilding. Παρ’ όλα αυτά, όλα αυτά τα χρόνια, συνέχισε να συζητιέται και να γιορτάζεται για την τεράστια συμβολή του στον χώρο αυτό.
Μια έκθεση που παρουσίασε την επαναστατική του ματιά στο design και το γυναικείο ένδυμα, με το όνομα “Thierry Mugler: Couturissime”, ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2021, με τη δουλειά του gender-bending αυτού σχεδιαστή, να τιμάται με τον καλύτερο, δυνατό τρόπο. Όλα αυτά ξεκίνησαν λόγω της αξεπέραστης δημιουργικότητάς του. Ο Manfred Thierry Mugler ήταν από τους ανθρώπους που η δημιουργικότητα και η καινοτομία κυλούσαν στο αίμα του. Όλα αυτά και η αγάπη του για τις τέχνες (ο ίδιος έκανε μπαλέτο), τον οδήγησαν στον σχεδιασμό ρούχων. Ρούχων-έργων τέχνης που γιόρταζαν τη γυναίκα ουσιαστικά. Ήταν από τους πρώτους σχεδιαστές που αναγνώρισε τη γυναικεία δυναμικότητα και την απέδωσε μέσα από τα σχέδιά του. Όλα αυτά ξεκίνησαν το 1966, όταν αποφάσισε να μετακομίσει στο Παρίσι και να εκφράσει τη δημιουργικότητά του, μέσω του ενδύματος.
Τα πρώτα ξεκινήματα και η επιτυχία που ήρθε αβίαστα
Γεννημένος στο Στρασβούργο στη Γαλλία, η καριέρα του στη μόδα, ξεκίνησε στο Λονδίνο, στα 60s, όταν το κίνημα των “Swinging 60s” ήταν στο peak του. Πριν απ’ αυτό όμως, είχε σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών, με τον ίδιο να χορεύει στην όπερα της σχολής. Το 1966 μετακόμισε στο Παρίσι και άρχισε να εργάζεται με διάφορους σχεδιαστές, σαν φωτογράφος. Μετά ήρθε το Λονδίνο και η εμπειρία του εκεί, «έφερε» την γέννηση των πρώτων του δημιουργιών, το 1973. Λίγο μετά, ίδρυσε και το ομώνυμο brand του, ένα το οποίο έγινε γρήγορα γνωστό λόγω της ριζοσπαστικής ματιάς που είχε ο Manfred Thierry Mugler, στο design. Εμπνευσμένος από την αισθητική του Dior και του Cristóbal Balenciaga, των δυο αυτών τιτάνων της μόδας, ο Mugler κατάλαβε πόσο σημαντική είναι η κατασκευή των ρούχων. Όταν γνώρισε τους δυο θρύλους της μόδας, ο Mugler συνειδητοποίησε ότι ήταν γεννημένος για να κάνει αυτή τη δουλειά.
«Δεν ήμουν σίγουρος για το τι ήθελα να κάνω, αλλά η μόδα με συνεπήρε γρήγορα, στο Παρίσι, με το που έδειξα τα σκίτσα μου. Τότε η μόδα, ήταν γεμάτη folklore αναφορές. Ο Kenzo ήταν στο peak της καριέρας του, οπότε είχες τις Περουβιανές αναφορές, Ινδικές επιρροές κ.ο.κ. Ήταν όλα πολύ φολκλορικά και εγώ αυτό που ήθελα να κάνω ήταν αυτή η πολύ αγνή, παριζιάνικη σιλουέτα: ένα μικρό, μαύρο κοστούμι, μια καμπαρντίνα, ένα μαύρο φόρεμα, ένα siren φόρεμα. Έκανα το πρώτο body-conscious, «γυμνό» φόρεμα. Κανείς δεν έκανε γυμνό τότε», είχε δηλώσει κάποτε.
@2022 Remy de la Mauviniere/Associated Press
Από τις “fits like a glove” δημιουργίες του, είτε επρόκειτο για το πιο «απλό» bodysuit, είτε για τα σουρεαλιστικού ύφους κομμάτια του, αλλά κα τις exaggerated σιλουέτες που τόνιζαν τη μέση, δεν έλειπε η αψεγάδιαστη εφαρμογή. Ο σχεδιαστής αγαπούσε το ένδυμα και πάνω απ’ όλα το γυναικείο σώμα, το οποίο πρωταγωνιστούσε σε κάθε του δημιουργία.
Τα 80s, ο σουρεαλισμός και η γυναικεία ενδυνάμωση
Σαν χορευτής, ο Manfred Thierry Mugler, αντιλαμβανόταν το ένδυμα διαφορετικά απ’ όλους τους σχεδιαστές της γενιάς του. Μέσω του χορού, είχε μάθει ότι οι τέχνες έπρεπε να προκαλούν και να διδάσκουν. Να περνάνε ένα μήνυμα. Γι’ αυτό υπήρχε αυτή η υπερβολή στις δημιουργίες του και γι’ αυτό τα shows του, έμοιαζαν με θεατρικές παραστάσεις.
Thierry Mugler collection Spring/Summer 1992 / Daniel SIMON/Gamma-Rapho via Getty Images/Ideal Images
Η υπερβολή στο design, ήρθε και συνάντησε τον σουρεαλισμό στα σχέδια του και σε συνδυασμό με την ανάδειξη του γυναικείου σώματος, ο Mugler κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει: τα ρούχα του έπρεπε να είναι εκκεντρικά, έπρεπε να προκαλούν, έπρεπε να δείχνουν το γυναικείο σώμα για έναν σκοπό και μόνο: τη γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση. Κανείς δεν είχε αντιμετωπίσει το γυναικείο ένδυμα τόσο απελευθερωτικά μέχρι και τότε. Αυτό, σε συνδυασμό με τις σχέσεις που αποκτούσε με τα μοντέλα του (δεν ήταν ερωτικές σχέσεις, αλλά περισσότερο κάτι μεταξύ δημιουργού και μούσας), είχε ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να τον λατρέψουν.
Thierry Mugler Fall/Winter 1995-96 / Daniel SIMON/Gamma-Rapho via Getty Images/Ideal Images
Μα πώς θα μπορούσαν να μην τον λατρέψουν; Τα σχέδια του ήταν τόσο extreme και συγχρόνως τόσο natural, γιατί αγκάλιαζαν εκπληκτικά το σώμα, που ακόμα και τώρα, αν τα δει κανείς σε φωτογραφίες, δεν μπορεί να αντιληφθεί τη δεξιοτεχνία στο design. Ήταν όλα, σχεδόν, μεταφυσικά. Η προσοχή που έδινε στο design, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, έκαναν τις δημιουργίες του, one-of-a-kind.
Thierry Mugler, Prêt-à-Porter, Fall/Winter 1995-96 / Daniel SIMON/Gamma-Rapho via Getty Images/Ideal Images
Τα ρούχα σμίλευαν το γυναικείο σώμα λες και ήξερε την ανατομία κάθε γυναίκας που φορούσε τα ρούχα του, απ’ έξω κι ανακατωτά.
Αλλά για εμένα, αυτό που ήταν καθοριστικό για την καριέρα του, αλλά και την πορεία της μόδας, ήταν ο τρόπος που παρουσίασε το γυναικείο σώμα. Στην ουσία, επέτρεψε στις γυναίκες να νιώσουν σέξι με το σώμα τους. Ήθελε να τις βλέπει να είναι σε επαφή με τη σεξουαλικότητά τους (όποια κι αν ήταν αυτή) και τις βλέπει να νιώθουν σίγουρες για τον εαυτό τους. Το αρχέτυπο της γυναίκας του Manfred Thierry Mugler ήταν η γυναίκα Αμαζόνα. Μια γυναίκα που είχε τον έλεγχο, αλλά που είχε και ένα είδους campiness στο στιλ αλλά και την προσωπικότητά της και που ήξερε πώς να σαγηνεύει. Αν και αυτό, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κλισέ ή στα όρια του σεξιστικού, σήμερα, στα 70s και τα 80s ήταν η δική μας εκδοχή του «καταρρίπτω τα στερεότυπα». Με τον Helmut Newton να φωτογραφίζει πολλές από τις δημιουργίες του στα 80s και τα 90s, οι δυο αυτοί άνδρες προσέγγισαν τη σεξουαλικότητα με ανοιχτό μυαλό αλλά και με χιούμορ.
Thierry Mugler Spring/Summer 1992 / Victor VIRGILE/Gamma-Rapho via Getty Images/Ideal Images
Και εκεί βασίστηκε η επιτυχία του δημιουργού. Στο γεγονός ότι έδωσε δύναμη και «φωνή» στις γυναίκες. Τις αντιμετώπιζε ως σούπερ ηρωίδες, γι’ αυτό και η signature σιλουέτα του ήταν σχεδόν, “out of this world”. Έντονοι ώμοι, τονισμένη μικρή μέση. Η τέλεια «κλεψύδρα». Για τον Mugler οι γυναίκες μπορούσαν να είναι ότι ήθελαν να είναι. Αυτή ήταν και η ιδέας μιας από τις πιο αναγνωρίσιμες συλλογές του, της Haute Couture 1992, με τα μοντέλα να φοράνε κορσέδες σε σχέδιο μοτοσυκλέτας, looks που θύμιζαν ρομπότ, και που επέτρεπαν στη γυναίκα να είναι ό,τι τα πάντα. Ο Manfred Thierry Mugler έδειξε στη γυναίκα, υπό μια έννοια, ότι είναι ελεύθερη. Αν αυτό δεν είναι η επιτομή της γυναικείας απελευθέρωσης, τότε δεν ξέρω τι.
