Ο Alessandro Michele ντύνει τους άνδρες με babydoll φορέματα και αντιστέκεται στην «τοξική» αρρενωπότητα

Αλλά αυτός ήταν από πάντα ο τρόπος σκέψης του Alessandro Michele. Δεν τον ένοιαζε ποτέ να δημιουργήσει συμβατικά ρούχα, να μπουστάρει τη θηλυκότητα της γυναίκας ή να κάνει με τα ρούχα του έναν άνδρα να νιώσει «άνδρας». Πίστευε από πάντα στη μη ταυτοποίηση των ρούχων και την άποψη αυτή υποστήριξε και με την πρόσφατη ανδρική Fall/Winter 2020-2021 συλλογή της Gucci.

Γιατί ανδρική συλλογή, όταν πιστεύει στη genderless μόδα;

Αν και ο Alessandro Michele, με τη δουλειά που έχει κάνει ως τώρα στον οίκο Gucci, έχει συμβάλλει αρκετά στο να αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τη μόδα, κάποιες σταθερές παραμένουν ίδιες. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ακόμα διαχωρισμός στον τρόπο που γίνονται οι παρουσιάσεις μόδας. Υπάρχουν τα Fashion Weeks για τις γυναικείες συλλογές και υπάρχουν κι αυτά για τις ανδρικές κολεξιόν. Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα όμως, και ο Alessandro Michele χρησιμοποιεί την πλατφόρμα που του έχει δοθεί για να περάσει το μήνυμά του.

Boys will be boys

Σε μια πατριαρχική κοινωνία (η Ελλάδα ειδικά, είναι μια κατεξοχήν πατριαρχική κοινωνία), το ανδρικό φύλο έχει ταυτιστεί με τοξικά στερεότυπα. Ο άνδρας ο «πολλά βαρύς» είναι, ως επί το πλείστον, μια εικόνα πιο κοινωνικά αποδεκτή από αυτή ενός άνδρα που επιλέγει να περιποιείται τον εαυτό του και να ντύνεται ωραία. Αυτό το «μοντέλο» ανδρισμού κυριαρχεί ως τρόπος σκέψης σε πολλούς ανθρώπους (άνδρες-γυναίκες) και σε πολλές κοινωνίες. Ο τρόπος που φέρεται ένας άνδρας, ο τρόπος που μιλάει, ο τρόπος που κινείται πρέπει να τρέφουν την εικόνα του «μάτσο» άνδρα. Με τη συλλογή Gucci για τo Φθινόπωρο/ Χειμώνα 2020, o Alessandro Michele έρχεται να αντισταθεί σε στερεοτυπικές απόψεις σαν αυτές και προσφέρει μια διέξοδο σ’ όσους θέλουν να εκφράσουν πλήρως τον εαυτό τους. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να είναι straight και να θέλουν να φορέσουν ένα babydoll φόρεμα από τη συλλογή Gucci.

Το ροζ, τα babydoll φορέματα και τα κλισέ του ανδρικού ντυσίματος

Ας είμαστε ειλικρινείς. Η ελληνική πραγματικότητα δεν είναι ακόμα σ’ αυτό το σημείο όπου μπορεί να αποδεχτεί έναν άνδρα (straight, γκέι, non-binary) που να φοράει ένα babydoll φόρεμα. Και όσο κι αν έχουμε ξεπεράσει τη «ένας άνδρας δεν φοράει ροζ» φιλοσοφία, είμαστε έτη φωτός μακριά από την πλήρη αποδοχή. Είτε αυτό σημαίνει από να αποδεχτούμε έναν θηλυπρεπή άνδρα (η σεξουαλική του ταυτότητα δεν παίζει ρόλο), είτε έναν που είναι απελευθερωμένος αρκετά ώστε να φορέσει ένα φόρεμα. Δεν είναι όλοι Brad Pitt ή Billy Porter που είναι αρκετά ΟΚ με την αρρενωπότητά τους ώστε να φορέσουν ένα φόρεμα (σ.σ. Ο Brad το είχε κάνει το 1999 στο εξώφυλλο του Rolling Stone).

Και η αλήθεια είναι ότι δεν ζητάμε από τους άνδρες να φορέσουν ένα babydoll φόρεμα Gucci. Το μόνο που υποστηρίζουμε, πάντα, είναι η προσωπική απελευθέρωση και η αποφυγή του στερεοτυπικού τρόπου σκέψης που μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να δημιουργήσει περιορισμούς στη ζωή ενός ανθρώπου.

«Μια κυρίαρχη, καθοριστική, καταπιεστική αρρενωπότητα είναι ένα μοντέλο που επιβάλλεται από τη γέννα. Όποια πιθανή αναφορά στη θηλυκότητα καταργείται με επιθετικό τρόπο και καταλογίζεται ως απειλή ενάντια στην απόλυτη εικόνα ενός αρρενωπού προτύπου που δεν επιτρέπει τη διαφοροποίηση. Δεν υπάρχει τίποτα φυσιολογικό σε αυτή τη λογική. Το μοντέλο είναι κοινωνικά και πολιτιστικά να απορρίπτει οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με αυτή τη λογική», αναφέρει σχετικά ο Michele στις σημειώσεις του.

Μέσα σε μια συλλογή που περιλάμβανε babydoll φορέματα τα οποία ήταν συνδυασμένα με σκισμένα τζιν και tailored made παντελόνια αλλά και εμπνευσμένα από τις σχολικές στολές looks, ο Alessandro Michele με «επιθετικό» σχεδόν τρόπο θέλει να αντισταθεί σε οποιαδήποτε τοξική πεποίθηση που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να εκφράζονται απόλυτα μέσω του στιλ τους.

Ανάμεσα στα αντί-αρρενωπά σύνολα της συλλογής Gucci, ο Alessandro Michele μας ξανασυστήνει στα χαμηλόμεσα τζιν από τα 2000s, στα fluffy μπλε και ροζ πουλόβερ, τα crop tops (για άνδρες-γυναίκες) και σε μερικά αρκετά φανταχτερά κοστούμια.

Το «φονικό» εκκρεμές και η έννοια του χρόνου

Το show πραγματοποιήθηκε στο Palazzo delle Scintille όπου οι καλεσμένοι περπάτησαν σε μια αρένα (σ.σ πασαρέλα) με χώμα όπου στο κέντρο υπήρχε ένα τεράστιο εκκρεμές με μια μυτερή λόγχη, όπου κινούνταν στον χώρο. Ο καιρός περνάει, οι καιροί αλλάζουν και ο Alessandro Michele δεν έχει χρόνο για την «τοξική» αρρενωπότητα ούτε στη μόδα, ούτε στην κοινωνία.

Το (δικό μας) συμπέρασμα

Ναι, το να προτείνεις σε έναν άνδρα, γκέι ή στρέιτ, να φορέσει ένα φόρεμα από τη στιγμή που δεν είναι ο πρωταρχικός τρόπος έκφρασής του, μπορεί να φαντάζει εξτρεμιστικό. Είναι όμως; Το νόημα απ’ όλη αυτή την υπόθεση δεν είναι να αρχίσουν οι άνδρες να φορούν φορέματα Gucci, αλλά το να είναι κοινωνικά αποδεκτό να φέρονται όπως θέλουν. Μια γυναίκα που φέρεται «ανδρικά» ή που μιλάει και περπατάει βαριά, αμέσως χαρακτηρίζεται ως λεσβία. Αντίστοιχα, και ένας άνδρας που έχει αναπτύξει τη θηλυκή του πλευρά θεωρείται γκέι. Ας αφήσουμε για λίγο τις στερεοτυπικές αντιλήψεις στην άκρη και ας αντιμετωπίσουμε τους ανθρώπους, χωρίς εξωτερικούς παράγοντες που μπορεί να θολώσουν την κρίση μας για αυτούς. Το ίδιο ισχύει και με το στιλ. Ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφραστεί ή όχι μέσα από το ντύσιμό του και αν θέλει να το κάνει ένας άνδρας μέσα από ένα φόρεμα, ας έχει. Ας δώσουμε το ελεύθερο στους ανθρώπους να είναι οι πραγματικοί τους εαυτοί. Η μόδα αυτό προστάζει στην τελική.