Paris Fashion Week 2014: Behind the scenes

Η Πωλίνα Παρασκευοπούλου γράφει για το Ladylike από το Παρίσι

Φτερά, πούπουλα, καπελαδούρες και κάθε λογής εκκεντρικό αξεσουάρ παρελαύνει ασορτί με τους κατόχους του που μοστράρουν το απαιτούμενο ύφος 800 καρδιναλίων και βάλε. Ευτυχώς αυτή τη φορά μας έκανε καλοκαιρία και δεν είχαμε την τύχη να ευθυμήσουμε με τα γυμνά πόδια και τα πέδιλα πάνω στο παγερό χιόνι. Εν αντιθέσει φέτος, οφείλω να παραδεχτώ πως έπαιξε και πολύ flat παπούτσι. Επιτέλους! Όχι άλλοι wannabe φωτογραφημένοι που αλλάζουν παπούτσια αμέσως μετά την…τυχαία πάντα, φωτογράφισή τους και το ανέμελο πήγαινε-έλα στο δρόμο για να πετύχουν οι φωτογράφοι τη σωστή λήψη. Μόνο placard αλά Karl δεν έβγαλαν που να γράφουν “Βγήκε καλή η φώτο ή να το ξαναπάμε;”. CUUUUT.

Βέβαια, μετά από προσωπικό πείραμα, θα πω πως στο PFW είναι φύσει αδύνατο να ισορροπήσεις όλη τη μέρα σε high heels, διότι τα défilé δεν γίνονται σε ένα μέρος, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες.

Στο Παρίσι ο κάθε σχεδιαστής επιλέγει το μέρος που του αρέσει αλλά και ανταποκρίνεται στην τσέπη του. Όπως κατάλαβες, τρέχω πέρα δώθε σαν τα χάμστερ!

Τη μια στιγμή μπορεί να βρίσκομαι στο Grand Palais κοντά στην Champs-Élysées, την άλλη σε ένα garage στο Marais και αμέσως μετά στο Palais de Tokyo. Και αφού ο δικός μου chauffeur με παράτησε για να πάει στις καμπαρετζούδες στο Pigalle, είμαι σε φάση “τρεχάτε ποδαράκια μου” ή “αγαπώ και στηρίζω το παριζιάνικο μετρό”. Δικιά μου και η madame.

Δες την και από μπροστά.

 

Εδώ μάλλον πέτυχα τον Heuy, τον Dewey και τον Louie!

Εδώ ο φίλος μας δεν προλάβαινε και ήρθε αμέσως από το paintball.

Αν πετύχεις κάτι τέτοιο στο δρόμο μη σπεύσεις να βοηθήσεις το δύσμοιρο κορίτσι που έβαλε το δάχτυλο στην πρίζα. Γιατί πολύ απλά μπορεί να βγαίνει από το show του Jean Paul Gaultier.

Το να σε φωτογραφήσουν οι φωτογράφοι είναι το πιο εύκολο. Φοράς απλά την Άρτα και τα Γιάννενα και κάνεις τους πιο περίεργους συνδυασμούς. Εδώ το παλληκάρι για παράδειγμα. Φοράει σακάκι και γραβάτα με φούστα-ποδιά-καπαρντίνα (όπως θες πες το). Jean από κάτω συνδυασμένo με military καλτσούλα και αθλητικά nike. Μια ομορφιά!

Δύο πρόσωπα βέβαια είναι οι mascots του Paris Fashion Week. Non,  δεν πρόκειται ούτε για την Anna Wintour, ούτε την Anna Dello Russo. Καταρχήν είναι ο κάτωθι “άντρας” που μου ποζάρει με νάζι! Σου ορκίζομαι σε όλες τις Chanel αυτού του κόσμου πως δεν πρόκειται για φωτομοντάζ. Ο τύπος είναι παντού, πάντοτε με μια τσαχπίνικη φουστίτσα και καπέλο (και ΑΥΤΗ τη φάτσα).

 

Ο δεύτερος, πιο brutal από τον προηγούμενο όσο να πεις, εμφανίζεται συνεχώς με παρόμοια ενδυμασία και ένα μαντήλι στο κεφάλι. Κάποιες φορές είναι σα να ξεπήδησε από τους άγριους του Game of Thrones ένα πράμα και άλλες τυλίγει μια κουβέρτα γύρω του και το κάνει φούστα. I rest my case.

 

Μια φορά καταφέρνουν το σκοπό τους. Φωτογραφίζονται από τους πάντες και μάλιστα είναι τόσο εξοικειωμένοι πλέον που παίρνουν και πόζες. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ.

Σκέτο Δρομοκαΐτειο

Αλλά ας αφήσω ήσυχους τους wannabe και λοιπούς εκκεντρικούς γιατί θα έχουν λόξιγκα μέχρι το επόμενο PFW. Η Εβδομάδα μόδας ready to wear λοιπόν, που δεν διαρκεί μια βδομάδα αλλά 9 με 10 μέρες, ξεκινάει, οι προσκλήσεις έχουν σταλεί στους ενδιαφερόμενους (δυστυχώς τo Γαλλικό ταχυδρομείο έπαιξε με την υπομονή μας φέτος στέλνοντάς μας τις πρώτες προσκλήσεις την ίδια μέρα των show), στην Colette δε χωράς να περάσεις, οι press officers στα γραφεία μόδας απαντάνε στα mail μας ακόμη και στις 2 το βράδυ, τα μοντέλα -προφανώς και- δεν τρώνε, το βράδυ σίγουρα κάπου θα πετύχεις ένα fashion VIP party, οι σχεδιαστές από το άγχος τους μοιάζουν σαν να έχουν βγει από το Δρομοκαΐτειο και ολόκληρη η πόλη είναι μια κινητή γιορτή (όχι αυτή του Hemingway) αλλά της μόδας!

 

Όταν αρχίζει να παίζει μουσική δίνεται το σήμα πως το show ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Και τότε ακούγεται η χορωδία των φωτογράφων “Ladies and Gentlemen, uncross your legs please”.

Κανείς φωτογράφος δεν θέλει τα πόδια σου στις φωτογραφίες του, ακόμη κι αν φοράς τα μπλε Manolos της Carrie Bradshaw ή τα κόκκινα slippers της Ντόροθι από τον Μάγο του Οζ!

Μπορεί να φαντάζεσαι πως το να πηγαίνεις στα fashion shows είναι απλά διασκέδαση. Λυπάμαι που θα στο χαλάσω. Αλλά είναι απίστευτη κούραση. Συνήθως όσο διαρκεί η εβδομάδα μόδας, φεύγω από το σπίτι νωρίς το πρωί και τελειώνω αργά το βράδυ, τα πόδια μου είναι χειρότερα και από μπαλαρίνας που στέκεται στα δάχτυλα με πουέντ και μετά βίας απαντάω μονολεκτικά στα αγωνιώδη μηνύματα των φίλων μου “Ζεις;”, “Βασιλεύω, τλμ soon”. Βέβαια τα παραπάνω ισχύουν στην περίπτωση που πραγματικά τρέχεις από show σε παρουσίαση και από εγκαίνια σε συνέντευξη μπας και βγει κάνα θέμα. Η σαμπάνια πάντως ρέει άφθονη. Μικρή σημασία βέβαια έχει αυτό για μένα γιατί δεν είμαι και σπουδαίος πότης! Κάποτε η chef μου στο Γαλλικό γραφείο Τύπου που δούλευα μου είχε πει “Δεν μπορείς να δουλέψεις στη μόδα αν δεν πίνεις”. Από τότε πίνω λίγο περισσότερο. Αλλά εντάξει κι αυτοί με τόσα event την εβδομάδα μόδας, είναι ένα βήμα πριν τους Ανώνυμους Αλκοολικούς!

Αλλά κακά τα ψέματα, δεν πρόκειται για καταναγκαστικά έργα. Για την ακρίβεια, τα αρνητικά τα θυμάμαι μόνο την ίδια μέρα. Μετά απλά η μνήμη μου τα αποβάλλει και μου μένουν όλα αυτά τα ωραία που έζησα!

Όπως η εμπειρία των backstage του Issey Miyake, που οι ρυθμοί χτυπάνε κόκκινο! Κομμωτές, στιλίστες και μακιγιέρ, προσθέτουν τα τελευταία touch τους, οι φωτογράφοι απαθανατίζουν τις τελευταίες στιγμές πριν το show κι εγώ ποζάρω με τα έτοιμα μοντέλα.

Αλλά έχω να καταγγείλω κάτι εξ ονόματος των μοντέλων. Γιατί κύριε Miyamae φέτος τα κορίτσια μας δεν είχαν ποδομασάζ πριν την πασαρέλα όπως τις άλλες χρονιές; Θα σας μαλώσω.

Αυτή τη σεζόν, είχα την τύχη να δω πρώτη την επόμενη collection της Sonia Rykiel με συνοδεία εξαιρετικών εδεσμάτων. Γιατί στις παρουσιάσεις στο Παρίσι πάνω απ’ όλα τρώμε καλά.

Αλλά και την collection της αγαπημένης μου Vanessa Bruno, της οποίας τα ρούχα και αξεσουάρ κάνουν τέλειο ensemble με τα ελληνικά νησιά μας! #Antiparos (ξέρει εκείνη!)

 

Στο showroom της Swarovski άστραψε το μάτι μου από την τόση λάμψη και έμαθα για τη συνεργασία με τους Victor&Rolf. Πρώτη φορά φέτος είδα τα παρασκήνια του A.F Vandevorst, στα οποία υπήρχε και μοδίστρα για τις τελευταίες αλλαγές.

 

Εδώ ανακάλυψα το νέο trend. Η πρώην τενίστρια Marion Bartoli σε συνεργασία με τη φίρμα παπουτσιών Musette λανσάρει την πρώτη collection της με lux sneakers. Approved.

 

 

Στο showroom της Antik Batik μου βγήκε ο boho εαυτός μου και δοκίμασα σχεδόν τα πάντα. Μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό ανοιξιατοκαλοκαιρινών ρούχων, είχα και δυο αναλαμπές χειμερινών.

 

Στα εγκαίνια του Ιταλικού καταστήματος GRINKO (υπογράμμισε με Stabilo γιατί εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς -η διεύθυνσή μου στο Παρίσι να μου στείλεις δωράκι που στο έμαθα πρώτη, 6 rue Etienne Jodelle- ευχαριστώ) δεν κρατήθηκα, μια ματιά στα μοντέλα με τα καλοκαιρινά και πήγα κατευθείαν στα χειμωνιάτικα.

Δεν ξέρω αν φταίνε αυτά τα κέρατα από πάνω μου αλλά ένιωσα πως μπήκε ο Διάβολος μέσα μου και ήθελα να τα πάρω όλα!

Όσο για την Crocs με υποδέχτηκε στο Ice Cube Bar του Παρισιού (ναι είναι όλα από πάγο!) να μου δείξει τα χειμερινά σχέδια και να με κεράσει κι ένα ποτό μέσα σε ποτήρι από… πάγο! Bbrrrr

 

Για όλα αυτά και για άλλα πολλά που έχω ζήσει τις χρονιές που πέρασαν, κάθε φορά που τελειώνει μια βδομάδα μόδας στο Παρίσι, εύχομαι να μπορούσε να ξαναξεκινήσει αμέσως από την αρχή! Αλλά το Τζίνι το έσκασε μαζί με τον chauffeur, οπότε αναγκαστικά, θα περιμένω!

Α bientôt!