To μεγαλειώδες εξώφυλλο της βρετανικής Vogue γιορτάζει τη γυναικεία, αφρικανική ομορφιά και τη μαύρη κουλτούρα. Μια ιστορική στιγμή

Όταν είσαι μια λευκή γυναίκα που ζει στη σύγχρονη κοινωνία, και γνωρίζεις ότι υπάρχουν μαύρες γυναίκες, που το σκούρο δέρμα τους, τις «κατατάσσει» στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας, νιώθεις ενοχές γιατί είσαι ευνοημένη. Το λευκό σου δέρμα σε κάνει να νιώθεις ενοχές. Αλλά δεν φταις εσύ. Φταίει μια κοινωνία που ακόμα δεν δέχεται αυτή την «διαφορετικότητα» (σαχλός όρος στην περίπτωση αυτή, αλλά θα ενδώσω). Φταίει μια κοινωνία που δεν ενημέρωσε, που δεν συμπεριέλαβε και που δεν έδωσε το δικαίωμα της ισότητας σε όλους και όλες. Τώρα, λοιπόν, όμως, ακόμα κι αν είναι, υπό μια έννοια, αργά, έρχεται να ξεκαθαρίσει το misunderstanding που υπήρχε τόσα χρόνια για τις μαύρες γυναίκες. Έρχεται ένα περιοδικό μόδας, ένα που, κατά γενική ομολογία, έχει συμβάλλει στην περιθωριοποίηση αυτών των γυναικών να διορθώσει τα λάθη του. Το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, έρχεται να μάς υπενθυμίσει ότι τόσα χρόνια, η βιομηχανία της μόδας έκανε λάθος που δεν γιόρταζε όλες τις κουλτούρες και δη, τη μαύρη κουλτούρα και την αφρικανική ομορφιά που έχει συμβάλλει τόσο στην εξέλιξη του χώρου αυτού. Το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, φιλοξενεί 9 μαύρα μοντέλα, 9 μοντέλα με σκούρα τονικότητα επιδερμίδας και επιτέλους, γιορτάζει ανιδιοτελώς τη μαύρη γυναίκα. Αυτή, λοιπόν, είναι μια ιστορική στιγμή για τη μόδα. Μια που γράφει ιστορία.

African Excellence: Το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue για το τεύχος Φεβρουαρίου

Θέλοντας να γιορτάσει την αφρικανική γυναικεία ομορφιά αλλά και τη μαύρη κουλτούρα και τη συμβολή των δημιουργών της στη μόδα, ο editor-in-chief της βρετανικής Vogue, Edward Enninful παρουσιάζει το πιο progressive εξώφυλλό του ως τώρα. Φιλοξενώντας τις Adut Akech, Amar Akway, Majesty Amare, Akon Changkou, Maty Fall, Janet Jumbo, Abény Nhial, Nyagua Ruea και Anok Yai, 9 (πετυχημένα) μαύρα μοντέλα, δείχνει πώς ορίζεται ουσιαστικά και αληθινά η έννοια του diversity.

Φέρνει, λοιπόν, ένα εξαιρετικά ταλαντούχο φωτογράφο, που γιορτάζει το Βlackness σε όλο του μεγαλείο μέσα από τη δουλειά του, τον Rafael Ravarotti, να φωτογραφίσει αυτά τα μοντέλα. Δεν υπάρχουν shortcuts εδώ. Δεν υπάρχει «ωραιοποίηση» της μαύρης ομορφιάς εδώ.

Δεν προσπάθησε κανείς να κάνει την εκπληκτική, φυσική ομορφιά αυτών των μοντέλων να δείχνει πιο «εύκολη» στο μάτι. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη. Τα μοντέλα ποζάρουν με τη σκούρα επιδερμίδα τους και δεν υπάρχει τίποτα που να τις κάνει να δείχνουν πιο «λευκές».

Αυτό που τρομάζει (μεταφορικά και κάπως κυριολεκτικά) τους λευκούς ανθρώπους, point blank, είναι το σκούρο, μαύρο δέρμα κάποιων ανθρώπων. Αυτό που τόσα χρόνια, η ποπ κουλτούρα, από τη μόδα μέχρι και τον κινηματογράφο, μας «ωραιοποιεί» και μας σερβίρει με πιο πλάγιο τρόπο, μέσα από τα ανοιχτόχρωμα μαύρα μοντέλα και τους πετυχημένους, εκατομμυριούχους, μαύρους καλλιτέχνες. Έτσι, δεν νιώθουμε απειλή και αποδεχόμαστε, τάχα μου, πιο εύκολα αυτές τις εθνικότητες.

Αυτό όμως δεν μας οδήγησε πουθενά κοινωνικά. Γι’ αυτό ήρθε η στιγμή της πραγματικότητας. Ήρθε η στιγμή να «δούμε» το μεγαλείο και την ομορφιά όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος δέρματος. Ειδικά αυτών που βρίσκονται στο περιθώριο όλα αυτά τα χρόνια, ενώ δεν θα έπρεπε. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός, τελεία και παύλα. Αλλά, ακόμα πιο σημαντικό θα ήταν να μην διαχωρίζεται από έναν χώρο, αυτόν της μόδας, που ο βασικός της σκοπός είναι η συμπερίληψη. Η μόδα, σαν μια μορφή τέχνης, δεν θα έπρεπε να διαχωρίζει. Θα έπρεπε να δέχεται τη δημιουργικότητα και την ομορφιά όλων των ειδών. Όλα αυτά τα χρόνια, που κινείται καθοδηγούμενη από άλλους παράγοντες (τον καπιταλισμό, τον νεποτισμό), σαν να άφησε στην άκρη την ουσία της: η μόδα είναι, και πρέπει να είναι, για όλους. Το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, λοιπόν, είναι το redemption story της.

Ο Enninful όμως τώρα, γράφει ιστορία και γιορτάζει τους προγόνους του, γιορτάζει το ταλέντο των μαύρων μοντέλων και αυτό όλων των μαύρων δημιουργών που έχουν βοηθήσει στην άνοδο και την εξέλιξη της σύγχρονης μόδας (και κοινωνίας).

Τι θα δεις στο εξώφυλλο και στο τεύχος Φεβρουαρίου της βρετανικής Vogue

Με την άνοδο της αφρικανικής κουλτούρας σε παγκόσμιο επίπεδο, στη μόδα, τη γαστρονομία, τη μουσική κ.ά., το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue είναι ένα δείγμα της συμβολής της κουλτούρας στη σύγχρονη κοινωνία. Αυτό ήθελε να γιορτάσει και ο διευθυντής του περιοδικού με αυτό το project το οποίο σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας γενιάς πραγμάτων. Σηματοδοτεί την αποδοχή των μαύρων ταλέντων στη μόδα, από έναν χώρο που έχει ενισχύσει στην περιθωριοποίησή του. Και αυτό, επιβεβαιώνεται με διάφορους τρόπους. Το πιο εύκολο παράδειγμα, είναι ο νεποτισμός και η προβολή μοντέλων, όπως της Kendall Jenner και της Gigi Hadid. Αυτά τα κορίτσια, αν και εξίσου ταλαντούχα, δέχονται προτάσεις για δουλειές πιο εύκολα. Το στιλ τους στα περιοδικά μόδας και blogs, σχολιάζεται πιο εύκολα. Τα media ακολουθούν πιο εύκολα τις γυναίκες αυτές. Όπως αναφέρει και το fashion account στο Instagram @ideservecouture, γιατί δεν κάνουν το ίδιο με το στιλ της Adut Akech ή της Precious Lee που είναι εξίσου αναγνωρισμένα και ταλαντούχα μοντέλα, όπως και οι προαναφερθείσες;

Αλλά σύμφωνα με τα λόγια του Enninful, το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, έρχεται να αποκαταστήσει την πραγματικότητα. «Αυτά τα κορίτσια επαναπροσδιορίζουν το τι σημαίνει να είσαι μοντέλο». Φορώντας τις δημιουργίες οίκων όπως του Saint Laurent και του Loewe (αυτά τα εκπληκτικά “armor dresses” αναδεικνύουν φανταστικά την επιδερμίδα των μοντέλων), οι εικόνες που προκύπτουν είναι καθηλωτικές.

Η έμπνευση από το icon Grace Jones

Με έμπνευση από τη φημισμένη φωτογραφία του Jean-Paul Goude και της Grace Jones, από το 1981, για το εξώφυλλο του άλμπουμ της Nighclubbing, όπου τονίζεται η ομορφιά του δέρματος της καλλιτέχνιδας, ο φωτογράφος Pavarotti, για το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, χρησιμοποιεί με τον ίδιο τρόπο τη φυσική ομορφιά των μοντέλων για να γιορτάσει τη γυναικεία αφρικανική ομορφιά.

Ο στόχος ήταν να γιορτάσουν αυτές τις γυναίκες και να αναδείξουν τη φυσική τους ομορφιά, όπως δεν είχε συμβεί ως τώρα, από ένα περιοδικό αυτού του βεληνεκούς. Το αποτέλεσμα που ήθελαν να είναι κομψό και high fashion, αποφεύγοντας τα κλισέ που περιτριγυρίζουν την αφρικανική ιστορία. Αυτό φάνηκε στο styling το οποίο ανέλαβε ο ίδιος ο Enninful, αλλά και στο μακιγιάζ, το οποίο επιμελήθηκε η Ammy Drammeh.

Αλλά, το αποτέλεσμα, μιλάει από μόνο του. Είναι εδώ, που τα λόγια είναι περιττά και το μόνο που απομένει είναι το συναίσθημα. Ένα συναίσθημα ικανοποίησης, για την αναγνώριση της κουλτούρας και ένα συναίσθημα χαράς, για όσους αγαπάμε τη μόδα. Είναι τόσο σημαντικό να βλέπεις projects σαν αυτά από έναν τόσο επιδραστικό χώρο. Είναι σημαντικό γιατί σημαίνει ότι η βιομηχανία αυτή αρχίζει να μαθαίνει να αποδέχεται. Ποιος ξέρει τι άλλο μπορεί να δούμε τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια; Μπορεί να δούμε ένα μαύρο curvy μοντέλο γυμνό, να γιορτάζεται και την ομορφιά του σώματός της. Το εξώφυλλο της βρετανικής Vogue, μάς κάνει να ελπίζουμε ξανά.