8 χρόνια μετά την ολική μαστεκτομή, η Calliope ακόμα αναρωτιέται γιατί οι γυναίκες φοβούνται τον καρκίνο του μαστού
- 30 ΟΚΤ 2020
Μπορεί να ήταν μάχη. Μπορεί να ήταν αγώνας, περιπέτεια, όλα αυτά μαζί. Για τους άλλους ίσως. Για την Calliope, την Καλλιόπη Καρβούνη, την Ελληνίδα φωτογράφο, μία από εκείνες τις «δικές μας» γυναίκες που μπορούν να διατείνονται ότι έχουν κάνει διεθνή καριέρα και να είναι όντως έτσι, η δυσάρεστη της γνωριμία με τον καρκίνο του μαστού συνέβη χωρίς καμία προειδοποίηση αφού κληρονομικότητα ή ιστορικό δεν υπάρχει, μα εξελίχθηκε σαν εμπειρία με τους δικούς της κανόνες. Δεν του έκανε τη χάρη να τη βάλει κάτω, δεν του αφέθηκε ούτε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Όχι τόσο σωματικά, όσο ψυχικά, ιδιοσυγκρασιακά.Το ένστικτο του φόβου είναι άγνωστο για εκείνη. Η ιστορία της, λίγο πολύ γνωστή. Η Calliope νόσησε με καρκίνο του μαστού και υποβλήθηκε σε ολική μαστεκτομή πριν περίπου 8 χρόνια. Οι δίδυμες κόρες της ήταν 3 ετών. Ο τρόπος που το αντιμετώπισε είναι ακόμα πιο συγκλονιστικός από το ίδιο το δεδομένο της νόσου. Γιατί στη ψυχή της Καλλιόπης ψηλαφίζεις μόνο θάρρος, γενναιότητα και ψυχραιμία που σε εμπνέει. Που σε κάνει να νιώθεις μικρή γιατί εσύ μπορεί να τρέμεις το δεινό του καρκίνου, αλλά ένα λεπτό μετά σε κάνει να θεριεύεις από δύναμη και να θες να ακολουθήσεις το παράδειγμά της. H διεθνούς φήμης Ελληνίδα φωτογράφος μάς μίλησε λίγες ώρες πριν συμμετάσχει ως ομιλήτρια στη διαδικτυακή εκδήλωση «Μένουμε Υγιείς- Έγκαιρα & Θετικά Νικάμε τον Καρκίνο του Μαστού» της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής & Ισότητας των Φύλων.
Calliope: «Δεν φοβήθηκα δευτερόλεπτο ότι θα πεθάνω»
«Κάθε χρόνο έκανα γενικό τσεκ απ και από τα 35 μου και μετά, μαστογραφία. Την πρόληψη την είχα πάντα ως βασική αρχή. Όταν οι κόρες μου ήταν 3 ετών μετά από την καθιερωμένη μαστογραφία, με πήρε τηλέφωνο η ραδιολόγος και μου είπε να πάω από εκεί γιατί “κάτι έχει δει”. Ήταν καρκίνος του μαστού, στην αρχή του. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο μέσα σε 20 μέρες έπρεπε να κάνω την επέμβαση».
«Ιστορικό κανένα, ποτέ, ούτε από τη μία οικογένεια, ούτε από την άλλη. Κανείς δεν ξέρει πώς και γιατί έγινε αυτό. Ίσως είχε να κάνει με το ότι πήρα πάρα πολλές ορμόνες για να μείνω έγκυος. ΄Έπρεπει να κάνω αφαίρεση αριστερού μαστού. Όταν μου το είπε ο γιατρός δεν φοβήθηκα, δεν φρίκαρα καθόλου γιατί δεν είναι στον χαρακτήρα μου. Γενικά δεν φοβάμαι, το πήρα πολύ ψύχραιμα. Αφού κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις και μπήκα για την επέμβαση.
Για λόγους πρόληψης ζήτησα από τον γιατρό να κάνουμε ολική μαστεκτομή, δηλαδή να αφαιρέσω και τον δεξί μαστό. Το οποίο και έγινε.
«Χαίρομαι που το έκανα γιατί έφυγε μία έγνοια από το κεφάλι μου, δεν μπορώ να πω ότι φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Το παν στη ζωή είναι η πρόληψη. Είπα στον εαυτό μου πως θα κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Μετά ακολούθησε μία αποκατάσταση, την οποία επανέλαβα αρκετές φορές. Εκεί ταλαιπωρήθηκα. Έκανα 8 φορές ανάπλαση μαστού γιατί ο οργανισμός δεν το δεχόταν, αλλά τελικά τα κατάφερα. Δεν έκανα δραματικά σενάρια.
Δεν είμαι φοβιτσιάρα, δεν σκέφτομαι άσχημα πράγματα. Το μόνο που φοβάμαι είναι να οδηγήσω αυτοκίνητο γιατί αφαιρούμαι εύκολα και δεν θέλω να πέσω σε καμια κολόνα. Δεν έχω φοβηθεί στη ζωή μου για τίποτα.
Το μότο μου είναι “όλα περνάνε”. «Τι πάει να πει φοβάμαι; ξέρω γυναίκες που ακριβώς επειδή φοβήθηκαν να πάνε στον γιατρό, πέθαναν. Το να φοβάσαι δεν είναι και πολύ καλή ιδέα, νομίζω. Αυτό σκεφτόμουν τη στιγμή που με έβαζαν μέσα για την εγχείρηση. Τίποτα άλλο πέρα από ένα “θα περάσει κι αυτό”. Είμαι ατρόμητη γιατί πιστεύω στη αλήθεια. Ξέρω τι μου γίνεται. Και έχω συνείδηση. Με τον εαυτό μου τα ‘χουμε δουλέψει παρέα».
«Πολλές γυναίκες δεν κάνουν εξετάσεις γιατί φοβούνται μήπως πάνε στον γιατρό και τους πει το κακό. Αυτό το βρίσκω ανοησία κι αδυναμία εκ μέρους μας. Η γυναίκα πρέπει να καταλάβει τη δύναμή της, είναι γενναία. Φέρνει παιδιά στον κόσμο. Έτσι σκεφτόμουν πάντα και συνεχίζω. Αυτό που με νοιάζει είναι να είμαι υγιής για τα παιδιά μου, τον άντρα μου, την οικογένειά μου κι εμένα. Γιατί μ’ αρέσει η ζωή και θέλω να την απολαύσω. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να φρικάρουμε. Είμαι πολύ φιλοσοφημένη».
Όλες οι γυναίκες πρέπει να είμαστε γενναίες. Εδώ γεννάμε ζωές και θα κάτσουμε να φοβηθούμε ένα τέτοιο πράγμα; ε όχι
«Θέλω να εμπνέω τις κόρες μου και όλες τις γυναίκες»
Ο πατέρας μου κι η μάνα μου ήταν το ίδιο με μένα. Εκείνος με έλεγε «Μανιάτισσα» από μικρή που είναι κι η καταγωγή μας από την Αερόπολη. Αρνούμαι να ‘μαι ανθρωπάκι και φοβιτσιάρα. Όπως και με τον Covid, τώρα. Αρνούμαι να φοβηθώ και να πάθω υστερία. Προσέχω στα μέτρα τα νορμάλ. Δεν θα τρελαθώ. Θέλω να εμπνέω τις άλλες γυναίκες. Μάλιστα, κάποιες γυναίκες που είχαν περάσει το ίδιο με μένα μετά την επέμβαση με πήραν τηλέφωνο να ζητήσουν συμβουλές ή μου έστελναν μηνύματα στο Facebook. Θέλω να πω σε καθεμία ξεχωριστά πως θα περάσει κι αυτό, όπως περνάνε όλα. Θέλω επίσης να είμαι παράδειγμα για τις κόρες μου. Είναι 11μιση ετών και δεν μασάνε καθόλου. Είναι κούκλες, ψηλές, όμορφες, τσαμπουκαλούδες σαν τη μαμά τους».
