Από την Αιώνια Λιακάδα μέχρι τον Hugh Grant: Ο Χρήστος Νίκου αποκαλύπτει τη ρομαντική καρδιά του Fingernails

Βιώματα που μπορεί να είναι φυσικά μια προσωπική ιστορία, όσο και μια προσωπική επιρροή, μια αγάπη προς ένα άλλο αντικείμενο. Έτσι εξηγείται, πώς μπορεί σε ένα αλληγορικό σύμπαν σαν αυτό που συναντάμε στο Fingernails (ή προηγουμένως στα Μήλα) να συνυπάρχουν κινηματογραφικές αναφορές και προσωπικές ιστορίες. Και να είναι όλα κομμάτι της ίδιας ψυχοσύνθεσης. Όπως ομολογεί εξάλλου ο Χρήστος Νίκου, «γενικά μου αρέσουν οι αναφορές. Βλέπω τρεις ταινίες τη μέρα! Δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχω κινηματογραφικές ή ποπ αναφορές».

Ταυτόχρονα, υπάρχει κάτι βαθιά προσωπικό στην όλη ισορροπία. «Όταν γράφουμε κι όταν σκέφτομαι ιδέες, παίρνω πολλά κομμάτια από μένα. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν διάφορα κομμάτια από εδώ», λέει ο σκηνοθέτης μιλώντας για το πώς μπορεί μια ιστορία με τέτοιο high concept, να λειτουργεί με εντελώς ανθρώπινα και αναγνωρίσιμα συναισθήματα.

Στα Μήλα, ήταν μια επιδημία αμνησίας. Τώρα, στο Fingernails, η αναζήτηση δεν αφορά χαμένες μνήμες, όσο την βεβαιότητα του έρωτα.

Σε μια εποχή όπου κάθε αλήθεια μοιάζει να καθορίζεται από αλγόριθμους, τι σημαίνει το να ερωτεύεσαι, τι σημαίνει το να παλεύεις για μια αγάπη, να δουλεύεις πάνω σε αυτήν – αλλά και πώς διαχειριζόμαστε τον αυθορμητισμό μιας νέας σπίθας; Στο Fingernails βρισκόμαστε σε ένα κόσμο όπου μέσα από ένα τεστ, κάθε ζευγάρι μπορεί να μάθει μετά βεβαιότητας αν το ένα άτομο είναι ερωτευμένο με το άλλο. Με τη βούλα, με κάθε επισημότητα, με χαρτί που το λέει ξεκάθαρα.

Τι συμβαίνει όμως όταν η Anna της Jessie Buckley, που η Μηχανή διαβεβαιώνει πως είναι ερωτευμένη με το αγόρι της τον Ryan (Jeremy Allen White του The Bear), γνωρίσει στη νέα της δουλειά τον Amir (Riz Ahmed) και αρχίσει να αμφισβητεί τα πάντα;

Κάτω από το αλληγορικό high concept της ταινίας, πίσω από την πανέμορφη καλλιτεχνική διεύθυνση που στήνει ένα ακαθόριστα ρετρό παρόν/παρελθόν/μέλλον, βρίσκεται τελικά –στην καρδιά των πραγμάτων– μια αθεράπευτα ρομαντική ιστορία. Υπάρχει τίποτα πιο relatable στον κόσμο; (Σε οποιονδήποτε κόσμο.)

Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο, για να επιστρέψουμε στα όσα λέγαμε παραπάνω περί επιρροών, αν αναλογιστούμε ποιες είναι οι (ρομαντικές) ταινίες που έχει σαν οδηγό ο σκηνοθέτης Χρήστος Νίκου, που με το Fingernails πραγματοποιεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του. Εξάλλου, όπως μας λέει ο ίδιος αναφορά με την ιδέα του ρομαντικού, «κάπως μαθαίνουμε τι είναι ρομαντικό, μέσα από τις ταινίες».

Ειδικά από ταινίες σαν αυτές.

The Eternal Sunshine of the Spotless Mind: Μαζί με το Truman Show, αποτελούν καθοριστικές αναφορές για τον ίδιο. «Έχουμε βασικούς χαρακτήρες που προσπαθούν να καταλάβουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτό τον παράλογο κόσμο που βρίσκονται. Κι έπειτα προσπαθούν να καταλάβουν τα δικά τους συναισθήματα και να πάρουν κάποιες αποφάσεις. Όχι ακριβώς για να αποδράσουν από αυτό τον κόσμο, αλλά ακόμα και για να μπορέσουν να είναι μέσα σε αυτό τον κόσμο, αλλά με τον δικό τους τρόπο».

Notting Hill: Χαριτολογώντας, πάνω στη σύνδεση προσγειωμένου ρομάντσου με στοιχεία (επιστημονικής) φαντασίας, ο Νίκου αναφέρεται στην κλασική rom com. «Είναι λίγο science fiction, έτσι δεν είναι; Δηλαδή έχεις ένα βιβλιοπωλείο στο Notting Hill και ξαφνικά η μεγαλύτερη σταρ του Χόλιγουντ έρχεται και σου λέει, θέλω να με ερωτευτείς. Είναι επιστημονική φαντασία!»

Πεσμένα Φύλλα και τo σινεμά του Aki Kaurismaki: Μιλώντας για τις αναφορές του όπως την Αιώνια Λιακάδα ή το Her του Spike Jonze, ο Νίκου τονίζει πως υπάρχει μέσα σε αυτές και μια καθαρή ευρωπαϊκή επιρροή που φαίνεται στο χιούμορ των καταστάσεων όπου μπλέκουν οι ήρωές του. «Χιούμορ από σκηνοθέτες όπως ο Καουρισμάκι, ο οποίος είναι παρεξηγημένο, έχει απίστευτη ανθρωπιά», λέει ο σκηνοθέτης. «Κι έχει κάνει και μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς φέτος». Τα Πεσμένα Φύλλα στα οποία αναφέρεται, βραβευμένα στις Κάννες, είναι και μια εξαιρετικά ανθρώπινη, ρομαντική ιστορία: Δύο μοναδικοί άνθρωποι στο σημερινό Ελσίνκι αναζητούν τον έρωτα και συναντιούνται τυχαία σε ένα καραόκε – όμως η διαδρομή τους προς την ευτυχία θα είναι γεμάτη εμπόδια και παρεξηγήσεις.

---

Before Sunrise: Όταν μιλάμε για ανθρώπους που ερωτεύονται μέσα σε ένα απόλυτα κινηματογραφικό πλαίσιο, λίγες ταινίες έρχονται στο μυαλό πιο γρήγορα από ό,τι το κλασικό φιλμ του Richard Linklater με τον Ethan Hawke και τη Julie Delpy. «Εγώ μικρός πάντα περίμενα ότι θα ταξιδέψω μια μέρα στη Βιέννη, θα γνωρίσω μια κοπέλα, θα περάσω ένα βράδυ στην πόλη και θα ερωτευτώ πάρα πολύ. Αυτό πίστευα ότι είναι! Κάτι πάρα πολύ εύκολο». Όπως λέει κάποια στιγμή κι ο χαρακτήρας του Riz Ahmed στη διάρκεια του Fingernails: «Τα πάντα στις ταινίες είναι πολύ πιο εύκολα!»

Τιτανικός: Αν και το Fingernails, όπως και τα Μήλα, είναι ταινίες που δεν τοποθετούνται σε κανένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο, οι ας πούμε «ποπ» αναφορές φτάνουν μόνο μέχρι κάποια στιγμή στο χρόνο. Στα Μήλα, η χρονικά τελευταία αναφορά γίνεται στο επικό ρομάντσο καταστροφής του Τζέιμς Κάμερον, όπως μας θυμίζει ο Νίκου. Είναι ο Τιτανικός το τέλος του χρόνου; Δε θα μας έκανε κι εντύπωση.

Ο Hugh Grant, γενικώς, σαν ύπαρξη: Υπάρχει μια φανταστική οπτική αναφορά στον Hugh Grant μέσω της μαρκίζας ενός κινηματογράφου μες στο Fingernails. «Προσπαθήσαμε να τον έχουμε στην ταινία!», αποκαλύπτει ο Νίκου. Ο στόχος ήταν να έχει τον ρόλο που τελικά πήγε στον Luke Wilson, του αφεντικού των Buckley και Ahmed στην ταινία. Ο ηθοποιός προσεγγίστηκε, κι ενώ του άρεσε το σενάριο τελικά δεν προχώρησε το πλάνο. Όμως ο Νίκου προσέθεσε την αναφορά στο πρόσωπό του μέσα στην ταινία. «O Hugh Grant είναι ο μοναδικός που ξέρει τι είναι η αγάπη! Πάντα τα καταφέρνει στο τέλος και παίρνει το κορίτσι. Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνει, αλλά το κάνει πάντα», καταλήγει χαμογελώντας ο σκηνοθέτης.

 Το Fingernails κυκλοφορεί σε επιλεγμένες αίθουσες και παγκοσμίως στο Apple TV+ από την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου.