Δανάη Μπάρκα: “Το plus size δεν είναι κάτι διαφορετικό”
- 20 ΝΟΕ 2019
Η ηθοποιός Δανάη Μπάρκα είναι μία γυναίκα που έχει κάνει το body positivity, την αγάπη προς τον εαυτό, την αποδοχή και την χαρά, στάση ζωής της. Μία χαρά που από μέσα της, γεμίζει κάθε γωνιά στο ξενοδοχείο Life Gallery στην Eκάλη, όπου τη συναντήσαμε για τη φωτογράφιση και τη συνέντευξή της για το Ladylike. Γιατί η Δανάη Μπάρκα είναι μία γυναίκα του σήμερα.
Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην παιδική παράσταση «Τα καινούργια ρούχα του Βασιλιά» στο θέατρο Αλίκη. Παράλληλα ετοιμάζεται για την πρώτη της παράσταση στο Εθνικό Θέατρο «Φεγγάρι από χαρτί» με την υπογραφή των Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, συνεργασία για την οποία ανυπομονεί. Η minimal στο προσωπικό της στυλ Δανάη Μπάρκα ενθουσιάζεται μόλις αντικρίζει τα ρούχα που την περιμένουν για τη φωτογράφιση. Από τη μόδα θα ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας. Κι αυτή είναι η Δανάη με δικά της λόγια.
Η Μόδα
Νομίζω ότι γι’ αυτό έγινα ηθοποιός, γιατί μου αρέσει να μεταμορφώνομαι. Ενώ στη ζωή μου είμαι «ήσυχη», μέσα από τους ρόλους έχω τη δυνατότητα να φοράω ωραία ρούχα, να βάφομαι. Την παιδική παράσταση «Τα καινούργια ρούχα του βασιλιά», την ευχαριστιέμαι πολύ και γι’ αυτό τον λόγο. Έχουμε κάτι υπέροχα κοστούμια με υφάσματα τα οποία δημιουργούν λουλούδια κι εγώ έχω τρέλα με τα λουλούδια.
Δεν ξέρω τι είναι μόδα. Δεν ακολουθώ πάντα την τάση της εποχής. Για εμένα μοδάτο είναι ό,τι σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία, σε κολακεύει, σε κάνει να αισθάνεσαι αυτοπεποίθηση όταν το φοράς. Οπότε ναι μεν μου αρέσει η ωραία αισθητική στους ανθρώπους αλλά δεν ακολουθώ πάντα την πιο hot τάση της σεζόν. Πάω με οτιδήποτε μου δίνει χαρά και με κάνει να νιώθω άνετη και σέξι, ο εαυτός μου και χαλαρή. Θέλω να τα έχω όλα όταν ντύνομαι.
Επειδή μέσω internet και social media έχουν γίνει όλοι fan της μόδας και να μην θέλω να παρακολουθήσω τις τάσεις της δεν γίνεται, είναι παντού γύρω μου και όλοι πια ντύνονται το ίδιο. Δεν μου αρέσει, η τόση μαζικοποίηση, το τόσο ίδιο. Με κάνει να αισθάνομαι ότι χάνουμε τη διαφορετικότητά μας.
Η ανέφικτη τελειότητα
Με ενοχλεί που οι εικόνες ανέφικτης τελειότητας είναι παντού, όχι μόνο στα social media. Στην τηλεόραση βλέπουμε τα ίδια ρούχα, τα ίδια κορμιά. Με ενοχλεί ότι κάπως καλουπώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας, νέους και πιο μεγάλους. Με ενοχλεί που μας μαθαίνουν ότι πρέπει να έχουμε ανάγκη να μοιάσουμε στους γύρω μας και ότι το τέλειο είναι ένα συγκεκριμένο πράγμα. Δεν μου αρέσει που δεν προσαρμόζεται ο καθένας στο τι του αρέσει και προσαρμόζεται στο τι πρέπει να φορέσει ή πως πρέπει να είναι. Αλλά είμαι αισιόδοξη και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας όπως είναι, θα φοράμε ό,τι γουστάρουμε και θα κοιτάμε απλά να είμαστε άνετες και ωραίες.
Επειδή μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που όλα θεωρούνται φυσιολογικά, δεν θεωρούσα ότι το plus size είναι κάτι διαφορετικό, απλά κάτι άλλο από το ήδη υπάρχον μοντέλο γύρω μας. Οπότε μου έκανε εντύπωση που τόσα χρόνια δεν υπήρχαν plus size μοντέλα στις πασαρέλες και ακόμα περισσότερη που όταν υπήρξαν έγινε τόσος ντόρος.
Το θεώρησα φυσιολογικό. Δηλαδή όταν ένας άνθρωπος έχει παραπάνω κιλά δεν θέλει να δει τι θα φορέσει; Χαίρομαι που πια έχει αρχίσει όλο αυτό να γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας και να το αγαπάνε όλο και πιο πολύ οι γύρω μου. Με θυμώνει τρελά όταν το σχολιάζουν άνθρωποι, ειδικά στην τηλεόραση που έχουν τέτοιο βήμα, κι έχουν το θράσος να βάζουν ταμπέλες σε παιδιά που έχουν το θάρρος να το δείχνουν όλο αυτό. Αλλά νομίζω ότι στο τέλος όλοι εμείς που θέλουμε οι άνθρωποι να είναι χαρούμενοι όπως κι αν είναι θα κερδίσουμε.
Η τηλεόραση και το plus size
σ.σ. Τελευταία απέκτησε διαστάσεις ο αρνητικός σχολιασμός plus size μοντέλου, της υποψήφιας στο GNTM, Κατερίνας Πεφτίτση στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα και ρωτήσαμε την Δανάη Μπάρκα γι’ αυτό.
Θεωρώ ντροπή να βγαίνει ένας άνθρωπος και να μιλάει με τέτοιο ύφος. Δεν λέω να μην πεις την άποψή σου, είναι αναγκαίο να έχουμε όλοι διαφορετική άποψη για να υπάρχει η διαφορετικότητα και οι συζητήσεις. Αλλά το να έχεις τρόπο και την κατάλληλη παιδεία να διαχειριστείς μία κατάσταση, ειδικά όταν εκτίθεσαι και σε βλέπουν χιλιάδες άνθρωποι, είναι σημαντικό. Θα έπρεπε να γίνεται πιο προσεκτικά, να έχουμε στο νου μας ότι μπορεί να πληγωθεί ένας άνθρωπος ή ένας φίλος ενός ανθρώπου από τον τρόπο που μιλάς γι’ αυτόν κ.ο.κ.
Ο Γιώργος Λιάγκας έχει και στο παρελθόν τοποθετηθεί με έντονο τρόπο για τέτοια θέματα και είναι η δική του άποψη, δεν θα μείνω σε αυτό. Θα μείνω στο γενικότερο πλαίσιο ότι όταν θέλουμε να σχολιάσουμε κάτι πρέπει να είμαστε πιο ευαίσθητοι και να σκεφτόμαστε ότι απευθυνόμαστε σε ανθρώπους. Το ότι ένα κορίτσι με παραπάνω κιλά, όχι από το κανονικό γιατί δεν υπάρχει «κανονικό», αλλά από αυτό που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε αυτή τη χώρα, είχε το θάρρος να εκτεθεί και να διαγωνιστεί με μαγιό και να είναι «Ουάου», θα έπρεπε να το επικροτούμε. Να λέμε: «Μπράβο σου που σε αγαπάς». Μου φαίνεται αδιανόητο ότι υπάρχουν άνθρωποι που το σχολιάζουν με τέτοιο αιχμηρό τρόπο και ύφος. Μακάρι όσοι παρακολουθούν τέτοιες στιγμές στην τηλεόραση να έχουν την κριτική ικανότητα να το διαχωρίσουν από το πρέπον και να μη μας γίνει συνήθεια.
Τα σχόλια για εκείνη
Δεν έχω δεχτεί ποτέ τέτοιου είδους σχόλια αλλά νομίζω ότι δεν αφήνω περιθώρια να δεχτώ. Με αγαπάω και με στηρίζω τόσο πολύ, που ο άλλος δεν βρίσκει «τρύπα» να πει κάτι κακό. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις έναν άνθρωπο με χαρά και αυτοπεποίθηση και να τον σχολιάσεις. Κάτω από φωτογραφίες μου με μαγιό, έχει συμβεί μια δύο φορές να μπουν και να μου πουν κάτι. Αλλά εκεί, ευτυχώς έχω τρομερούς followers, που μπήκαν όλοι και απάντησαν. Οπότε δεν μίλησα, έκανα απλά like στις απαντήσεις.
Ανήκω στην τελευταία γενιά που υπήρχε μια αθωότητα στα παιδικά μας χρόνια. Το ένα παιδί είχε γυαλάκια, ο άλλος ήταν κοντούλης, ο άλλος ψηλός. Δεν έζησα την αρρώστια των social media που ζουν τα σημερινά παιδιά, ούτε τα reality όπου όλοι είναι ίδιοι, ψηλοί, λεπτοί, γαλανομάτηδες.
Ποτέ δεν με έχουν βρίσει, δεν έχω φάει bullying, δεν έχω νιώσει υποτιμητικά. Ίσα ίσα ήμουν εκείνη που οργάνωνα τις ωραίες εκδηλώσεις του σχολείου, τις αταξίες, τα θεατρικά. Πάντα ήμουν πολύ δυνατή και πολύ καλά.
Έχουν υπάρξει δύο άνθρωποι στη δουλειά που μου έχουν πει να χάσω κιλά, αλλά το έχουν πει με πολλή αγάπη, σαν συμβουλή με την έννοια ότι θα ανοίξει η γκάμα των ρόλων μου. Βέβαια οι ρόλοι που έχω κάνει δεν ήταν ποτέ αυτοί της «χοντρούλας» αλλά ρόλοι που θα μπορούσε να παίξει οποιοσδήποτε νέος άνθρωπος. Κατά καιρούς χάνω λίγο, παίρνω λίγο, αλλά δεν το είχα ποτέ άγχος. Γιατί νιώθω ότι με το μυαλό μου μπορώ να καταφέρω σχεδόν τα πάντα.
Η αγάπη για τον εαυτό της
Η αυτοπεποίθηση μου είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Είναι το ότι μεγάλωσα με ανθρώπους που δεν έκριναν τους γύρω τους, οπότε δεν πήρα παράδειγμα από το σπίτι μου να κρίνω τον κόσμο. Ήταν το πολύ θέατρο που έχω δει γιατί η τέχνη σου καλλιεργεί την ενσυναίσθηση, τη φαντασία και σου δείχνει ότι το διαφορετικό μόνο καλό σου κάνει. Βοήθησε και το σχολείο που πήγα, αλλά και το γεγονός ότι με αγαπάω πάρα πολύ. Έχω μάθει να με αγαπάω και να γυρίζω τα αρνητικά μου σε θετικά.
Έχω μεγαλώσει με ανθρώπους που το μυαλό τους είναι πιο σημαντικό από την εμφάνισή τους. Αυτό είναι σαν τίτλος ο τρόπος που μεγάλωσα. Γιατί καλώς ή κακώς η όψη αλλάζει, ένα μυαλό κοφτερό παραμένει πάντα γοητευτικό. Όταν ένα μυαλό λειτουργεί, είναι πολύ πιο δυνατό εργαλείο από μία εικόνα. Μακάρι να υπάρχουν όλα, θα είναι τέλειο. Αλλά έχω μάθει να μη μένω στο περιτύλιγμα. Γιατί υπάρχουν σοκολατάκια που απέξω φαίνονται πανέμορφα και μέσα έχουν ένα σιρόπι αηδιαστικό και τα παρατάμε. Έμαθα να βλέπω το σύνολο. Και συνήθως στο σύνολο ακόμα κι αν δεν έχεις αψεγάδιαστη όψη, όταν είσαι μέσα σου ωραίος, με χιούμορ, με δοτικότητα, με ειλικρίνεια, τον άλλο τον κερδίζεις. Αυτό είναι που κακώς έχει εξαλειφθεί στην εποχή μας, το ότι δεν βλέπουμε ότι πάντα κερδίζει το μυαλό.
Η αλλαγή που χρειαζόμαστε και τα social media
Το να πάψουμε να κρίνουμε θα είναι εφικτό αν δούμε ότι όλο αυτό το «Ουάου» που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας κατεδαφίζεται σιγά σιγά. Ίσως τότε συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει όμορφο, τι αψεγάδιαστο, τι έχει ουσία. Οι αρτηρίες του προβλήματος καταλήγουν βαθιά μέσα μας. Στις ανασφάλειές μας, οι οποίες μας οδηγούν να αισθανόμαστε μοναξιά, να μη μιλάμε, να μην ανοιγόμαστε, να φοβόμαστε να είμαστε διαφορετικοί. Αυτό θα αλλάξει όταν καταλάβουμε ότι η ουσία του πράγματος είναι στην επικοινωνία και στην αλήθεια. Στο να έχουμε γύρω μας ανθρώπους να μιλάμε, να μας αποδέχονται, να αγαπιόμαστε, να είμαστε μαζί.
Επειδή είμαι ειλικρινής, αυτό που θα δει κάποιος στα social media είναι εγώ. Όχι ολόκληρη η Δανάη αλλά ένα κομμάτι μου πολύ αληθινό που επιλέγω να βγάλω προς τα έξω. Δεν είχα στόχο ότι «τώρα θα έρθω να σας αλλάξω τον τρόπο σκέψης», γιατί και όλο αυτό το πλασάρισμα δείχνει μια ανασφάλεια. Είναι μία ειλικρινής πλευρά μου, που στην πρώτη ανάρτηση που έκανα, δείχνοντας εμένα, είδα ότι υπάρχουν άνθρωποι που κινητοποιήθηκαν.
Το καλοκαίρι περπατούσα με τη μαμά μου σε ένα ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη και ακούμε μία κυρία να φωνάζει: «Χάρη σε εσένα ανέβασα φωτογραφία με μαγιό». Γυρνάμε κι έρχεται και με αγκαλιάζει και το ξαναλέει. Προφανώς και δεν έλυσα την ανασφάλειά της εγώ, αλλά και μόνο που είπε: «Ναι, το έκανε αυτό το κορίτσι, θα το κάνω κι εγώ», είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για εμένα.
Πλέον έχει αρχίσει και με πλησιάζει ο κόσμος, και είναι πολύ ωραίο. Κι επειδή δεν έχω κάνει τηλεόραση μου φαίνεται ακόμα πιο συγκινητικό ότι γίνεται όλο αυτό μέσα από το θέατρο και το Instagram. Καταλήγω ότι η ειλικρίνεια είναι το παν, γιατί επειδή είμαι όντως ειλικρινής άνθρωπος η αλήθεια κερδίζει. Ακόμα κι αν δεν βάζω φωτογραφίες γυμνές, δεν το παίζω σέξι γκόμενα και δεν έχω βάλει υαλουρονικά και όλο αυτό το ψεύτικο, βλέπω ότι η αλήθεια οδηγεί στο φως, πράγμα που είναι πολύ ελπιδοφόρο στην εποχή που βιώνουμε.
Η αμφισβήτηση
Αμφισβήτηση πάντα θα δέχομαι γιατί πάντα θα υπάρχουν κακεντρεχείς άνθρωποι. Την κακεντρέχεια του καθενός δεν θα την αλλάξω εγώ και ούτε θέλω. Δεν ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να είμαι ο μετασχηματιστής κακών. Οπότε πάντα θα δέχομαι αμφισβήτηση και πάντα θα υπάρχει το «κόρη Βίκυς». Και είμαι υπερήφανη που είμαι η κόρη ενός τέτοιου ανθρώπου. Κι εγώ πάντα θα προσπαθώ να δείχνω ότι δεν υπάρχω χάρη στη μαμά μου, αλλά γιατί ένας άνθρωπος με μεγάλωσε ωραία και με έκανε να μάθω να κυνηγάω τα όνειρά μου. Κι αυτά ήταν η ανάγκη μου, να ασχοληθώ με την τέχνη. Ευτυχώς όλα πάνε όπως τα ονειρεύτηκα κι εγώ προσπαθώ, όχι για τους άλλους, για εμένα, να δείχνω πόσο αγαπάω αυτό που κάνω.