Έμιλυ Κολιανδρή, υπάρχει «Έρωτας Μετά» από 18 χρόνια σχέσης;

Η Έμιλυ Κολιανδρή τον Μάρτιο που όλα άλλαξαν στη ζωή μας, ολοκλήρωνε τις πρόβες για την προγραμματισμένη παράσταση «Η Κυρία του Μαξίμ» που θα ανέβαινε στο Εθνικό. «Σε 10 μέρες θα είχαμε πρεμιέρα, αλλά τελικά μείναμε στο σπίτι. Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι δουλειά γραφείου και στη φυσική της κατάσταση δεν μπορεί να γίνει σε ελεγχόμενες συνθήκες, κρατώντας αποστάσεις».

Ταυτόχρονα, αποχαιρέτισε χωρίς να ξέρει για πόσο, τους συναδέλφους της στη σειρά του Alpha. «Αποφασίσαμε από κοινού ότι ήταν σοφό να σταματήσουμε τα γυρίσματα του “Έρωτας Μετά” πριν κλείσουν οι εταιρείες και τα καταστήματα. Έπρεπε να γίνει γιατί ήταν επικίνδυνο. Στα γυρίσματα έρχεσαι σε επαφή με τον άλλο και είναι πολύς κι ο κόσμος πίσω από τις κάμερες που δεν φαίνεται. Είμαστε άνθρωποι μαζεμένοι μέσα σε μικρούς χώρους κι όταν έχεις να κάνεις με μία ιστορία αγάπης είναι δύσκολο να μην ακουμπάς τον άλλο».

  Ο «Έρωτας Μετά» την πανδημία

Στις 15 Μαΐου οι ηθοποιοί του «Έρωτας Μετά» επιστρέφουν στο πλατό για να ξεκινήσουν και πάλι τα γυρίσματα. «Η αλήθεια είναι ότι περιμένω την επιστροφή με χαρά. Ξέρω πως οι δημιουργοί της σειράς έχουν τροποποίησει κάπως τα σενάρια. Μας έχουν διαβεβαιώσει πως τα γυρίσματα θα γίνουν υπό ιδιαίτερες συνθήκες και με ασφάλεια. Είναι λίγο περίεργο που θα δω όλους αυτούς τους ανθρώπους και δεν θα μπορώ να τους αγκαλιάσω. Αναπόφευκτα, όλοι έχουμε ένα μούδιασμα μετά από όλο αυτό».

Της λέω πως ο «Έρωτας Μετά» είναι η μόνη σειρά που μπορώ να παρακολουθήσω με ενδιαφέρον στην ελληνική τηλεόραση μετά από πολύ καιρό. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούει. «Μου το έχει πει πολύς κόσμος. Η σειρά αυτή αρέσει στη γενιά του Netflix, σε ηλικίες πιο νεαρές, στους 30κάτι που έχουν κριτήριο τις ξένες σειρές. Το σενάριο του “Έρωτας Μετά” έχει αυτή την ιδιαιτερότητα του παρελθόντος και του παρόντος που εναλλάσσεται σε αρκετά γρήγορο ρυθμό. Και παρόλο που στο καθημερινό σίριαλ είναι δύσκολο να κρατάς την αγωνία, γιατί γίνονται συνέχεια πράγματα, εκείνο το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό».

 

Η Ηλέκτρα, ο ρόλος που υποδύεται στον «Έρωτα» είναι από τους αγαπημένους της. «Αυτή η γυναίκα είναι ένα από τα θύματα της ιστορίας. Ήταν σε έναν γάμο, δεν θα τον πω προβληματικό, αλλά όπως είναι πολλών ανθρώπων που είναι χρόνια μαζί, με παιδιά στην εφηβεία, εκεί που έχει περάσει η πρώτη φάση του έρωτα. Η σχέση της ήταν υγιής, την πίστευε και ξαφνικά της ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Θεωρώ πως είχε μία αξιοπρέπεια στον τρόπο που χειρίστηκε τα γεγονότα και τις αποκαλύψεις».

«Εγώ στη θέση της Ηλέκτρας δεν θα ήμουν τόσο Σουηδή».

«Η Ηλέκτρα παραείναι Βορειοευρωπαία για το δικό μου ταμπεραμέντο» μου λέει και θα συμφωνήσω μαζί της. «Αλλά το θαυμάζω αυτό όταν το βλέπω στους ανθρώπους. Το να μπορούν να έχουν μία ψυχραιμία, μια κατανόηση και να μην λειτουργούν εν βρασμώ. Η Ηλέκτρα έχει κρατήσει μια ωραία ισορροπία και στον τρόπο που έχει μιλήσει στα παιδιά της για τον πατέρα τους, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να τα στρέψει εναντίον του. Έχει κάνει και πράγματα πέραν των καθηκόντων της».

 

Η Έμιλυ Κολιανδρή δεν αγαπούσε πάντα την τηλεόραση

Η σχέση της με τη μικρή οθόνη έχει περάσει από διάφορες φάσεις και στάδια. «Μικρότερη, και ειδικά τελειώνοντας τη σχολή, τη σνόμπαρα πάρα πολύ. Μετά, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω στο “4” του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, οι συνθήκες ήταν ιδανικές. Μπορούσε κάποιος να ζήσει το όνειρό του μέσα από αυτή τη σειρά. Δεν ήταν καθημερινό, γινόταν τέχνη. Ήταν προ κρίσης, με πολλές μέρες περιθώριο για να γυρίσουμε το κάθε επεισόδιο, με χρήματα, μια παραγωγή που ήταν παραπάνω από αξιοπρεπής.

«Θεωρούσα  την τηλεόραση πολύ ευτελές μέσο»

«Στην κρίση, βλέποντας πώς γίνονταν τα πράγματα, άρχισα πάλι να τη σνομπάρω. Τα επεισόδια γυρίζονταν μέσα σε μια μέρα, μόνο και μόνο για να υπάρχουν και να παίζονται. Ούτε και ως τηλεθεάτρια με κέρδισε κάποια σειρά ώστε να κάτσω να την παρακολουθήσω, οπότε δεν μου κέντριζε το ενδιαφέρον να δουλέψω στην τηλεόραση. Ο “Έρωτας Μετά”, αν και καθημερινό σίριαλ, έχει τη συνταγή μιας εβδομαδιαίας σειράς.  Παρόλο που η ταχύτητα είναι γρήγορη και ο όγκος δουλειάς μεγάλος,  η αντιμετώπιση από όλους τους συντελεστές είναι εξαιρετική. Νιώθω περήφανη γι’ αυτή τη σειρά γιατί γίνεται μια προσπάθεια να γίνουν πράγματα αντάξια με το “ένδοξο” παρελθόν της τηλεόρασης.

«Η δουλειά του ηθοποιού δεν γίνεται με πλεξιγκλάς»

Η Έμιλυ Κολιανδρή είναι μία από τους χιλιάδες καλλιτέχνες που συνυπογράφουν τα αιτήματα της πρωτοβουλίας “Support Art Workers”. «Τα προβλήματα στον χώρο των καλλιτεχνών δεν προέκυψαν τώρα» επισημαίνει. «Είναι ένας κλάδος σε υπερπροσφορά. Οι χώροι είναι λίγοι για να απορροφηθούν όλοι οι ηθοποιοί και τα πράγματα γίνονται με αίμα. Ένας ηθοποιός μπορεί να πάει σε μια δουλειά χωρίς χρήματα και χωρίς ασφάλεια. Είναι μια δουλειά που πάσχει σε πολλά σημεία κατοχύρωσης και είναι στον αέρα».

«Οι ηθοποιοί είμαστε οι τελευταίοι που θα επανέλθουν»

«Αυτό που γίνεται τώρα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία ώστε να μπουν οι σπόροι για μια μεγαλύτερη κουβέντα για τον τρόπο που πρέπει να δουλεύουν οι καλλιτέχνες ώστε να μην απαξιώνεται η εργασία τους. Με την πρωτοβουλία του Support Art Workers, την οποία έχω υπογράψει και διαβάσει, γίνεται μια προσπάθεια να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ηθοποιοί. Για παράδειγμα, κάποιοι που εργάζονταν προ κορονοϊού σε κάποιες παραγωγές μπορεί να μην είχαν υπογράψει γιατί δεν είχε ξεκινήσει ακόμα η σύμβασή τους. Ωστόσο εκείνοι μπορεί να απασχολούνταν σ’ αυτή τη δουλειά από πέρσι το καλοκαίρι. Οι ανθρώποι της τέχνης ζητούν μια διαβεβαίωση ότι δεν θα ξεχαστούν και δεν θα μαραζώσει ο κλάδος τους».

Επάγγελμα ηθοποιός, με 2 μικρά παιδιά

Η Έμιλυ Κολιανδρή είναι μία από τις λίγες ηθοποιούς που μπορώ να φέρω στη μνήμη μου με 2 παιδιά και μάλιστα με μπαμπά επίσης ηθοποιό. Ομολογουμένως συνδυάζει αρκετά απαιτητικές ιδιότητες. Ο μεγάλος της γιος είναι 8μιση χρονών και η μικρή είναι 5. «Με 2 παιδιά τα άγχη και οι υποχρεώσεις είναι διπλά. Παρ’ όλα αυτά δεν το μετανιώνω στιγμή που έκανα 2 παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό και πολύτιμο να έχεις έναν αδερφό στη ζωή. Μπορεί τώρα που είναι μικρά τα παιδιά να μην το καταλαβαίνουν γιατί είναι αγόρι με κορίτσι και βρίσκονται καθημερινά σε μία μάχη διεκδίκησης του χώρου τους, αλλά νομίζω ότι ο/η αδερφός/η είναι πάντα μια σημαδούρα στη ζωή του ανθρώπου. Κι όταν φεύγουν οι γονείς κάποια στιγμή, έχεις πάντα μια οικογένεια. Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή που ζει στην Κύπρο κι έχουμε 4 χρόνια διαφορά. Παρόλο που δεν βρισκόμαστε συχνά λόγω δουλειάς και αποστάσεων, διατηρούμε ένα ιδιαίτερο δέσιμο, πάνω από φιλίες και έρωτες».

«Το επάγγελμα της ηθοποιού δεν είναι υποστηρικτικό στο μεγάλωμα ενός παιδιού».

Στη δική τους περίπτωση, τα παιδιά «επιβάλλουν» την κανονικότητα στη ζωή τους. Παραδέχεται πως καθημερινά απαιτείται σχεδιασμός για να βγει η μέρα. «Όλο αυτό έχει μια πλάκα, και δεν βαριέσαι, το μόνο σίγουρο. Μια γυναίκα που είναι καλλιτέχνης ενώ πρέπει στη δουλειά της να τα δίνει όλα, ταυτόχρονα πρέπει να διαφυλάσσει ένα κομμάτι της για να τα παρέχει όλα στα παιδιά της και αυτό συνήθως είναι δύσκολο. Η μία ιδιότητα πολεμάει την άλλη. Είναι λίγο άδικο για τα παιδιά να είσαι με το ένα πόδι εκεί και με το άλλο στην πρόβα ή το γύρισμα. Φαντάζομαι όμως πως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν ανάλογες δυσκολίες».

«Από την άλλη, η έλλειψη κανονικότητας που βιώνουν τα παιδιά μας, όπως την ξέρουν από τους φίλους τους και τους συμμαθητές τους μπορεί να τους κάνει καλό, γιατί έχουν επιπλέον παραστάσεις. Συχνά τα παίρνουμε μαζί μας στο θέατρο, στις πρόβες. Ο μικρός για παράδειγμα έχει πάει στην Επίδαυρο κι έχει δει παραστάσεις αρκετές φορές. Μπορεί τώρα να μην το συνειδητοποιούν και να λένε “ωχ πάω πάλι στη δουλειά της μαμάς” αλλά μεγαλώνοντας θα αντιληφθούν πως οι εικόνες αυτές ήταν πολύτιμα μικρά δώρα για εκείνα».

Οι σπουδές στη Νομική που δεν τελείωσε ποτέ

Η Έμιλυ Κολιανδρή είναι μία ακόμη ηθοποιός που αρνηθηκε να μπει στο καλούπι των τυπικών σπουδών. «Είχα περάσει στη Νομική. Πέρασα τα μαθήματα του πρώτου έτους και μετά την παράτησα. Και το έκανα με πολύ κόπο γιατί ήταν οι συνθήκες στο κτίριο, τα αμφιθέατρα και την κατάσταση έξω από αυτά ήταν ένα θέαμα πολύ αποκρουστικό για ένα παιδί 18 χρονών που πάει να σπουδάσει. Και το θέατρο να μην είχα ως επιλογή, αυτό το περιβάλλον από μόνο του ήταν αρκετά μη δελεαστικό. Δεν έχω δεύτερες σκέψεις που άφησα τη Νομική, ούτε πιστεύω πως θα ξυπνήσω ένα πρωί και θα πω ότι το μετάνιωσα, ειδικά όταν βλέπω το αβεβαιο μέλλον χιλιάδων δικηγόρων που τελειώνουν κάθε χρόνο».

Οι φιλίες της από τον χώρο κι έξω από αυτόν

Οι φιλίες της είναι πολύτιμες και μοιρασμένες εκτός κι εντός θεάτρου. «Έχω 1-2 κολλητές από τον χώρο, όπως είναι η Γαλήνη Χατζηπασχάλη που κάνουμε παρέα και δουλεύουμε αρκετά μαζί, αλλά εχω δημιουργήσει και δυνατές φιλίες με πρόσωπα εκτός του επαγγέλματος που οι ζωές μας κινούνται παράλληλα. Που έχουμε κάνει παιδιά την ίδια περίοδο και κάπως τα μεγαλώνουμε παράλληλα. Η αλήθεια είναι πως τα περισσότερα πράγματα που κάνουμε πια είναι με τα παιδιά και το να βγούμε για ένα ποτό μόνοι μας ή με φίλους αποτελεί εξαίρεση».

Για τη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο του θεάματος

Η Έμιλυ Κολιανδρή παραδέχεται πως δεν είναι οπαδός των ακραίων απόψεων. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης δεν υπάρχει εδώ, ενώ συμβαίνει σε άλλες χώρες. Σίγουρα συμβαίνει και στην Ελλάδα. Εγώ έχω υπάρξει τυχερή και δεν έχει συμβεί ποτέ σε μένα ή στον περίγυρο μου. Ωστόσο, το ότι δεν το έχω δει εγώ να γίνεται, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Φαντάζομαι ότι συμβαίνει σε νεότερα άτομα και σε ανδροκρατούμενους χώρους. Γενικά όταν είσαι μικρός και όμορφος, οι επιτήδειοι θα επιχειρήσουν να σε εκμεταλλευτούν. Πρέπει να έχεις τη δύναμη να μην το επιτρέψεις και να το καταγγείλεις».

 Η ζωή στην καραντίνα

Η Έμιλυ Κολιανδρή παραδέχεται πως η καραντίνα της έδωσε την ευκαιρία να ξεκουραστεί. «Κάναμε μια απρόσμενη παύση. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ωραία αφορμή και ιδανική συνθήκη χαλάρωσης, πέθανε κόσμος. Υπήρχε πανικός, και φόβος για το άγνωστο. Ευτυχώς δεν αρρωστήσαμε ούτε είχαμε κάποιον άνθρωπο από το περιβάλλον μας που νόσησε. Αν υπήρχαν προσωπικές αρνητικές παράμετροι, θα μιλούσα διαφορετικά τώρα. Ελπίζω να μην ξεχάσουμε όσα σκεφτήκαμε, τις αποφάσεις που πήραμε οι άνθρωποι μέσα στην καραντίνα, το συμπέρασμα πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, το πόση αξία έχει η ανθρώπινη αγκαλιά, η συνάθροιση, όλα εκείνα τα βίντεο που είδαμε για το πόσο ανέπνευσε αυτός ο δόλιος ο πλανήτης αυτή την περίοδο. Όταν με το καλό βγούμε από αυτή την κατάσταση, ελπίζω να μην ξεχαστούμε».

Η κακή σχέση με τη γυμναστική και οι βόλτες με το ποδήλατο

Κλείνοντας την κουβέντα μας, ζήτησα από την Έμιλυ Κολιανδρή να μου αποκαλύψει κάτι που δεν ξέρουμε για εκείνη. Η απάντηση ήρθε εύκολα: «Απεχθάνομαι τη γυμναστική σε όλες της τις μορφές. Πολλές φορές έχω πιεστεί να την κάνω κομμάτι μου. Έχω γραφτεί σε γυμναστήρια, έχω κάνει pilates, yoga, έχω αποπειραθεί μόνη μου στο σπίτι με βιντεάκια. Είναι κάτι που δεν απολαμβάνω. Δεν έχω βρει έναν τρόπο να μ’ αρέσει. Ωστόσο, μέσα στην καραντίνα ανακάλυψα κι εγώ το ποδήλατο που είχα να κάνω από 18 χρονών και η αλήθεια είναι ότι μ’ ευχαριστεί πολύ. Όχι όμως ως άσκηση, όσο για τη βόλτα που κάνεις και χάνεσαι. Αυτή η αίσθηση πως από τη μία στιγμή στην άλλη μπορείς να βρεθείς στην άλλη άκρη της πόλης είναι πολύ ανακουφιστική.