Φωτεινή Πετρογιάννη, καβάλησες ποτέ το καλάμι;

Το 2003 στα 18 μου δούλεψα ως μαθητευόμενη στην εκπομπή του Μανώλη Καψή στoν Alpha και παράλληλα στο ραδιόφωνο του Alpha καλύπτοντας το ελεύθερο ρεπορτάζ. Το 2005 βρέθηκα στις «Αποδείξεις» του Νίκου Ευαγγελάτου και κάπως έτσι ξεκίνησα να θεωρώ τη δημοσιογραφία επάγγελμα της ζωής μου.

Φεύγοντας από τον Alpha πήγα σε ένα μικρότερο κανάλι, το Channel 9, στο δελτίο ειδήσεων για πολλά χρόνια. Το 2015 επιστρέφω στον Alpha με την εκπομπή «Στη γειτονιά μας» με τον Δημήτρη Μάρκο. Ακολούθησε η εκπομπή «Λόγω TiVis» με την Κατερίνα Καινούργιου, η συνεργασία με την Ελένη Μενεγάκη, η συνεργασία με τη Ναταλία Γερμανού και φέτος η συνεργασία με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου στο ‘’Pop Up’’.

Άκουγα το σήμα του δελτίου ειδήσεων κι έπαιρνα το καρεκλάκι μου και καθόμουν μπροστά στην τηλεόραση. Δεν με ενοχλούσε κανείς, η μαμά μου θεωρούσε τη στιγμή ιερή. Ο δρόμος μου με οδήγησε κι έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα.

Ξεκινάω με σκληροπυρηνικό πρωτογενές ρεπορτάζ στις «Αποδείξεις» και θεωρώ πως η δουλειά αυτή μου ακόνισε το μυαλό και με διαμόρφωσε.

Στην παρουσίαση του δελτίου ειδήσεων στο Channel 9 βρέθηκα έπειτα από ένα μπέρδεμα στις άδειες των παρουσιαστριών. Έναν δεκαπενταύγουστο με έριξαν στα βαθιά και εκφώνησα κάποια δελτία. Όταν επέστρεψαν οι παρουσιάστριες στις θέσεις του είπα στον τότε διευθυντή μου πως μου άρεσε η όλη διαδικασία και τον ρώτησα αν υπάρχει χώρος και για ΄μενα να παρουσιάζω κάποια δελτία ειδήσεων. Κάπως έτσι μπήκα στην παρουσίαση κι έκανα πολλά χρόνια δελτία ειδήσεων.

Το δικό μου όνειρο ήταν ανέκαθεν το δελτίο ειδήσεων. Τώρα, πώς με έβγαλε ο δρόμος στην ψυχαγωγία, μάλλον ήταν θέμα συγκυριών.

Δεν πιστεύω στις ταμπέλες. Έχουμε δει πολλούς ανθρώπους να μεταπηδούν από την ενημέρωση στην ψυχαγωγία και το αντίστροφο με το πρώτο σενάριο να είναι το πιο συχνό.

Εγώ, ζω σε ένα ροζ συννεφάκι και πιστεύω πως αν θέλεις κάτι μπορείς να το καταφέρεις και πως εκεί έξω θα υπάρχει ένας καλός άνθρωπος που θα του πει ‘’πάμε να το δοκιμάσουμε’’. Αν έχεις την τύχη στον δρόμο σου βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι τίποτα δεν αποκλείεται. Για να πετύχεις χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά αλλά και τύχη.

Όσα χρόνια βγαίνω στην τηλεόραση τα πρώτα πέντε λεπτά έχω άγχος. Τα πέντε πρώτα λεπτά θα κάνω μία ακτινογραφία της συγκεκριμένης ημέρας στην εκπομπή μέχρι να λυθώ.

Έχω πολύ καυστικό χιούμορ και είναι το χιούμορ που κάνω με τη μαμά μου, με την αδερφή μου, με τον φίλο μου, με τους φίλους μου που ξέρουν όμως να με διαβάζουν. Ο τηλεθεατής, όσο κι αν σε παρακολουθεί, δεν είναι υποχρεωμένος να καταλαβαίνει με τι ύφος και προθέσεις είπες κάτι στον αέρα της εκπομπής. Έχει τύχει να τελειώσει η εκπομπή και να έχω σκεφτεί: «αυτό δεν έπρεπε να το είχα πει ή θα μπορούσα να είχα διατυπώσει τελείως διαφορετικά».

Στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου στο «Λόγω TiVis» είχα άγνοια κινδύνου. Πραγματικά έχω πει πράγματα που εκ των υστέρων λέω «πώς τη γλίτωσα;» Για μένα ήταν η πρώτη φορά στην καθαρή ψυχαγωγία και δεν είχα συνειδητοποιήσει ακόμα την τεράστια δύναμη της τηλεόρασης.

Θεωρώ πως τότε έπαιξα με τη φωτιά. Αυτό που με βοήθησε ήταν το γεγονός ότι δεν με ήξερε κανείς, άρα και κανείς δεν ασχολήθηκε με το τι έλεγε μία ξανθιά κοπέλα στο πάνελ της Κατερίνας Καινούργιου.

Ο Γιώργος Λιάγκας όταν τον γνώρισα μου είπε: «Εσύ, δεν ήσουν που με έβριζες συνέχεια στην εκπομπή της Καινούργιου;» Το θυμόταν, δεν το είχε ξεχάσει. Ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ.

Είναι ένας άνθρωπος πολύ παρεξηγημένος από πολύ κόσμο. Είναι πολύ αληθινός και όπως είναι στη ζωή του είναι και στην τηλεόραση, που σε πολλούς μπορεί να μην αρέσει – και καλώς γιατί κανείς δεν αρέσει σε όλους- αλλά είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Βέβαια, έχει πει πράγματα που εγώ δεν θα τα έλεγα ποτέ και δεν συμφωνώ καθόλου ούτε που τα είπε, ούτε που τα έκανε και τα έχουμε συζητήσει κατ’ ιδίαν. Όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές αλλά στον Γιώργο, επειδή είναι ο Γιώργος, δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ ό,τι θα δινόταν σε κάποιον άλλο.

Ας μην γελιόμαστε. Κάποιοι έχουν το αλάθητο στην τηλεόραση και κάποιοι άλλοι είναι πιο «εύκολα θύματα».

Ανήκω στην κατηγορία των τηλεοπτικών προσώπων που είτε θα τους συμπαθούν πολύ, είτε θα τους αντιπαθούν πάρα πολύ.

Δεν θεωρώ ότι προκαλώ μέτριες σκέψεις και συναισθήματα στους ανθρώπους. Λέω τη γνώμη μου κι αυτό ενδεχομένως δεν αρέσει σε πολλούς και είμαι πολύ συνειδητοποιημένη ως προς αυτό.

Έχω σκεφτεί μήπως πρέπει να αλλάξω, μήπως πρέπει να γίνω γλυκούλα. Σίγουρα, κάποιες περιόδους της ζωής μου έχω μαλακώσει κι έχω γλυκάνει προσπαθώντας να είμαι αποδεκτή σε μεγάλο μερίδιο του κόσμου αλλά στο τέλος της ημέρας καταλήγω να είμαι η Φωτεινή που λέει τη γνώμη της και θέλει να τα έχει καλά με τον εαυτό της. Θεωρώ πως δεν έχω προσβάλλει ποτέ κανέναν κι αν έχει γίνει έχει συμβεί εν αγνοία μου και ζητώ συγγνώμη.

Οι ερωτήσεις που αποφεύγω όταν κάνω μία συνέντευξη είναι αυτές περί παιδιού και γάμου. Τις έχω κάνει αλλά σε ανθρώπους που ξέρω προσωπικά κι έχω πάρει το πράσινο φως πως μπορώ να τις θέσω. Είναι πολύ προσωπικά αυτά τα θέματα και οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

Πριν μερικά χρόνια είχα κάνει μία ανάρτηση στο Instagram στα πλαίσια της εκστρατείας ενημέρωσης για την ενδομητρίωση, είχα μιλήσει για το δικό θέμα και είχα λάβει τότε πάρα πολλά μηνύματα από γυναίκες που μέχρι και σήμερα μου στέλνουν όταν φεύγουν από τον γυναικολόγο τους.

Όταν φέτος μου δόθηκε το ερέθισμα τηλεοπτικά να μιλήσω για αυτό, το έκανα γιατί ξέρω και βλέπω μέσα από το προσωπικό μου προφίλ πόσο μεγάλο ταμπού θεωρείται ακόμα και σήμερα για τις γυναίκες να πουν πως έχουν ένα πρόβλημα γονιμότητας και ενδεχομένως δεν θα μπορέσουν να κάνουν παιδιά.

Μίλησα γιατί ξέρω πόσο πολύ προβληματίζει τις γυναίκες πώς θα αντιμετωπίσουν την ενδομητρίωση, αν θα κάνουν οικογένεια.

Δεν το σκέφτηκα δεύτερη στιγμή. Ήθελα να απευθυνθώ σε αυτές τις γυναίκες. Εγώ μπορεί να να μπορέσω, μπορεί και όχι να αποκτήσω παιδί, δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Το θέμα είναι οι γυναίκες να ξέρουν πως αν δεν καταφέρουν να κάνουν παιδί δεν είναι δακτυλοδεικτούμενες. Είμαστε ολοκληρωμένες από μόνες μας. Μπορούμε να πάρουμε τον άνθρωπό μας από το χέρι και να πορευτούμε μαζί κι αν αγαπιόμαστε θα βρεθεί η λύση. Να μην ξεχνάμε πως υπάρχουν χιλιάδες παιδιά εκεί έξω που δεν έχουν οικογένεια και είναι εκεί και περιμένουν να υιοθετηθούν.

Πρέπει να φωνάζουμε αυτό που μας συμβαίνει γιατί ακούει και κάποιος άλλος και επηρεάζεται και κινητοποιείται. Έτσι έγινε και φέτος. Μία γυναίκα (σσ Σοφία Μπεκατώρου) αποφάσισε να μιλήσει και είδαμε τι έγινε. Όταν το πρόβλημά σου το μοιράζεσαι, παύει να είναι τόσο μεγάλο. Πρέπει να μιλάμε και να κάνουμε τον πόνο μας μικρότερο.

Δυστυχώς, μέσα από μία θλιβερή συγκυρία, οι ψυχαγωγικές εκπομπές απέδειξαν ότι και λόγο έχουν και άποψη και δεν χρειάζεται να συζητάμε μόνο για το ποιος τα έφτιαξε με ποιον – κι αυτό μέσα στη ζωή είναι και κάποιους τους ενδιαφέρει.

Οι ψυχαγωγικές εκπομπές καλύψαμε τα γεγονότα με σοβαρότητα και θεωρώ ότι κάναμε εξαιρετική δουλειά. Το χειριστήκαμε με σεβασμό και καθόλου κιτρινίλα. Είδα μία τηλεόραση – ψυχαγωγία και ενημέρωση- ενωμένη κι αυτό μόνο χαρά μπορεί να μου δώσει. Για λίγο έπεσε το τείχος μεταξύ ψυχαγωγίας και ενημέρωσης, το οποίο υπάρχει.

Όταν υπάρχουν άνθρωποι με τόσο πόνο μέσα τους δεν μπορείς παρά να πέσεις με αγάπη και σεβασμό πάνω τους και να τους αγκαλιάσεις. Στόχος μας ήταν να αναδείξουμε το θέμα στην πραγματική του διάσταση χωρίς κιτρινισμούς και υπερβολές και νομίζω πως το καταφέραμε. Θέλω να πιστεύω πως κάποια στιγμή θα καθαρίσει το τοπίο και στη δημοσιογραφία. Είμαι αισιόδοξη.

Τα realities δεν είναι εκπαιδευτική τηλεόραση. Από την άλλη όμως είναι η τηλεόραση που ζητάει ο κόσμος. Κι επειδή η τηλεόραση είναι καθαρά εμπορικό προϊόν πρέπει να αφουγκράζεται αυτό που θέλει ο κόσμος την εκάστοτε περίοδο.

Εφόσον ο κόσμος επιθυμεί να βλέπει realities, άρα γιατί να μην βλέπει; Τηλεκοντρόλ υπάρχει και είναι τεράστια η δύναμη του τηλεθεατή. Τηλεοπτικά προγράμματα υπάρχουν πολλά. Άλλαξε κανάλι και μείνε εκεί που πραγματικά σου αρέσει.

Η ΕΡΤ φέτος κάνει εξαιρετική δουλειά. Αυτή τη δημόσια τηλεόραση θέλουμε και που περιμέναμε χρόνια.

Στο Survivor δεν θα πήγαινα. Έχω δύο πολύ μεγάλα προβλήματα: το φαγητό και τον ύπνο. Δεν θα έβαζα ποτέ τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία, να πεινάει και να μην μπορεί να κοιμηθεί υπό αυτές τις συνθήκες. Κυρίως όμως δεν θα έβαζα τον οργανισμό μου σε αυτή τη διαδικασία. Δεν θα το έκανα ούτε για τα χρήματα, ούτε για την προσωπική προβολή μου.

Χρόνια οι άνθρωποι της τηλεόρασης, αλλά και οι τηλεθεατές, παραπονιούνται γιατί δεν δίνεται χώρος και χρόνος σε νέα πρόσωπα. Κατανοώ τη βιασύνη των καναλιών να εκτοξευθούν οι καινούργιες εκπομπές από την πρώτη ημέρα προβολής τους αλλά η αλήθεια είναι ότι ένα νέο πρόσωπο βγαίνει στην τηλεόραση χρειάζεται χρόνο και «χτίσιμο».

Μου αρέσει πολύ που φέτος η τηλεόραση έχει νέα πρόσωπα. Έπαθα σοκ όταν βγήκαμε στον αέρα και είδα την Ηλιάνα να είναι τόσο άνετη και τόσο άμεση με το κοινό.

Η Ηλιάνα Παπαγεωργίου είναι ένα εξαιρετικό πλάσμα. Δεν έχει δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Σέβεται, αγαπά και προσέχει τους συνεργάτες της. Μπαίνει μπροστά σε όλα κι αυτό εγώ, τόσα χρόνια που δουλεύω, είναι από τις πολύ λίγες φορές που το συναντώ. Το κάνει με την καρδιά της.

Με τους οποιους προβληματισμούς αντιμετωπίζουμε φέτος για τα νούμερα κτλ, είμαστε μία δεμένη ομάδα.

Έχω κάνει τρεις συνεντεύξεις, με τρεις τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, οι οποίες ήταν για ‘μενα καθοριστικής σημασίας και κέρδισα τρεις φίλους. Ο ένας είναι ο Δημήτρης Αποστόλου που του έκανα συνέντευξη για το «Καλύτερα δε γίνεται» και πραγματικά μαγεύτηκα και παραμένουμε φίλοι ακόμα και σήμερα. Ο Γιάννης Σαββιδάκης είναι ο άλλος και ο Θάνος Καλλίρης.

Σε αυτή τη δουλειά έχω νιώσει να με υποτιμούν, να με διαβάλουν και να μην με σέβονται αλλά δεν θεωρώ ότι έφταιγε ούτε η ηλικία μου, ούτε το φύλο μου.

Όταν κάποιος σου συμπεριφέρεται έτσι, φταίει αυτός και είναι δικό του το πρόβλημα. Μου έχει συμβεί, όχι πολλές φορές, αλλά μου έχει συμβεί. Όταν κάτι δεν σου αρέσει πρέπει να το αλλάζεις.

Έχω υπομείνει καταστάσεις. Έχω περάσει φάσεις που επέστρεφα στο σπίτι μου κλαίγοντας, μετρώντας τις ημέρες. Έλεγα στον εαυτό μου: «μακάρι, να μπορούσα να κοιμηθώ τώρα και να ξυπνήσω μετά από έξι μήνες κι όλα αυτά να είναι παρελθόν».

Δεν φοβάμαι να πω πως έχω έρθει αντιμέτωπη με δύσκολα περιστατικά στη δουλειά. Αυτή είναι η αλήθεια μου.

Καμια φορά λέω: «μακάρι ο κόσμος να ήξερε πώς είναι κάποιοι στην πραγματικότητα». Και μιλάμε για ιδιαίτερα προβεβλημένους ανθρώπους.

Έχω παλέψει χρόνια με τον εαυτό μου και με τη βοήθεια ψυχοθεραπείας για να καταφέρω να μην αλλοτριωθώ μέσα σε όλο αυτό. Σίγουρα κάποια κομμάτια μου έχουν επηρεαστεί.

Το καλάμι δεν το καβάλησα ποτέ. Το αντίθετο θα έλεγα. Κάποιες φορές ίσως θα έπρεπε να κινούμαι σαν να έχω μία ελαφριά έπαρση για να διεκδικώ αυτά που μου αναλογούν. Δεν το έκανα. Έχω καταπιέσει τον εαυτό μου και τα συναισθήματά μου, κάτι για το οποίο δεν είμαι περήφανη, αλλά δεν την ψώνισα ούτε για ένα δευτερόλεπτο.