Γιώργος Σαμπάνης: Κανείς δεν ξέρει να δίνει καλύτερα το φιλί της ζωής

Αν δε δούμε από κοντά τον Γιώργο Σαμπάνη, ποιον θα δούμε; Το λέει ξεκάθαρα και ο νέος του δίσκος ”Μόνο εξ’ επαφής”. Θέλεις ομορφιά; Την έχει. Θέλεις φωνάρα. Τη διαθέτει. Θέλεις κέφι. Κι από αυτό υπάρχει. Θέλεις να περάσεις καλά; Το μόνο σίγουρο. Θέλεις να σου τα πει και όμορφα; Αυτό κι αν γίνεται.

Έτσι λοιπόν κανονίσαμε ομαδική έξοδο-συνέντευξη. Βάλαμε τα καλά μας, τα λαμπερά μας, φτιάξαμε μαλλιά, κάναμε και μακιγιάζ βραδινό και πήγαμε να τον συναντήσουμε. Χωρίς φωτογράφο πού πάμε; Καλό το eyeliner αλλά αν δεν έρθει ο επαγγελματίας δεν κάνουμε τίποτα. Ο Θωμάς Χρυσοχοΐδης είναι ο άνθρωπός μας.

 

Κατευθυνθήκαμε στο καμαρίνι. Λίγο πριν ανέβει στην πίστα έπρεπε να μας τα πει όλα. Μπορεί να τον αγχώσαμε λίγο με την ώρα αλλά εκείνος στο ύψος του. Είναι και αγόρι ψηλό. Κρατήστε τις σημειώσεις σας κορίτσια αγαπημένα.

Ο Γιώργος έχει το κοινό του. Οι γυναίκες τον λατρεύουν, οι άνδρες τον παραδέχονται. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του. Ακόμα και σε όσους δεν αρέσει (λίγοι και μετρημένοι στα δάχτυλα) έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμησή τους.

Από την πρώτη στιγμή που έκανε την εμφάνισή του κανένας δεν αμφισβήτησε το ταλέντο του. Ο Γιώργος το ‘χει. Έτσι απλά.

 

 

”Εγώ μέσα μου δεν ήμουν κάτι άλλο ποτέ. Ήταν λίγο παράξενη η κατάσταση μου. Δε θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα στο σχολείο αλλά θυμάμαι πεντακάθαρα την πρώτη ημέρα που πήγα στο ωδείο.

Οι γονείς μου με ώθησαν στη μουσική από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Έμαθα να γράφω νότες στην παρτιτούρα και μετά να γράφω προτάσεις.

Θυμάμαι τους γονείς μου να λένε πως μόνιμα ήμουν σε ένα πικάπ, άκουγα μουσική και τραγουδούσα. Πίστευαν πως έχω έφεση στη μουσική και έτσι στα 5 μου γράφτηκα στο ωδείο και στα 8 είχα ήδη τελειώσει την Αρμονία. Στα 17 μου πήρα το πτυχίο μου.”

Όταν βρισκόταν στο ωδείο, βρισκόταν στον φυσικό του χώρο, ακόμα κι αν η κιθάρα ήταν πιο μεγάλη από εκείνον. Ήξερε πως η μουσική και το τραγούδι ήταν κομμάτι του, ήταν η ζωή του. Κάνει ένα πέρασμα από τον αθλητισμό και καταλήγει στον πρωταθλητισμό της μουσικής. Με παρέα μία κιθάρα και έμπνευση από οτιδήποτε βρίσκει την απόλυτη έκφραση του συναισθηματικού του κόσμου στη σύνθεση.

Δεν είναι απόμακρος αλλά η μουσική πολλές φορές τον απορροφά και νιώθει την ανάγκη να κλειστεί στον εαυτό του.

Εκείνος κι αυτή για να κάνουν μαζί μεγάλα πράγματα. Ένα και μόνο ερέθισμα είναι αρκετό. Μία και μόνο ιστορία μπορεί να τον οδηγήσει κάπου και να φτιάξει ένα τραγούδι που θα ταιριάζει απόλυτα στην ψυχική μας κατάσταση.

Τα τραγούδια του είναι η αλήθεια του. ”Όλα τα τραγούδια μου είναι ειλικρινή και έχουν να κάνουν με τα βαθύτερα συναισθήματα των ανθρώπων. Τα τραγούδια είναι η αλήθεια μου. Είναι η καλύτερη πλευρά του εαυτού μου. Είναι η απόλυτη έκφραση της δημιουργίας μου, άρα το πιο δημιουργικό μου κομμάτι. Την έμπνευση δεν την καθορίζεις ούτε είσαι υπεύθυνος για αυτή. Απλά συμβαίνει.”

 

Αυτός είναι ο Γιώργος. Ένα ήρεμο αγόρι που εκφράζεται μέσα από τη μουσική του και εμπνέεται από τα πάντα. Έχει κεραίες σηκωμένες για να πιάνει κάθε ερέθισμα. Είναι εκείνος ο άνδρας που ανεβαίνει στη σκηνή και μεταμορφώνεται για να τα δώσει όλα. Η ηρεμία χάνεται, τα γαλήνια μάτια του αναστατώνονται και γίνεται ένας άλλος. Η ευγενική του φυσιογνωμία παραμένει ως μία σταθερά, η αίσθηση που δίνει είναι διαφορετική, πιο χειμαρρώδης.

 

”Τα τραγούδια δε βγαίνουν μόνο από προβλήματα αλλά και από μεγάλες χαρές. Η σύνθεση δεν εξαρτάται από την ηλικία. Αυτό που μετράει είναι ο τρόπος που αποκωδικοποιείς τις καταστάσεις αλλά και από την συναισθηματική νοημοσύνη του καθενός.” Έτσι γίνονται τα μεγάλα τραγούδια, βγαίνουν αβίαστα και δεν αποτελούν ένα ακόμα σουξέ εν είδει διάττοντος αστέρα. Η διάρκεια θέλει αλήθεια κι εκείνος διαθέτει και τα δύο εν αφθονία.

Ο μεγαλύτερός του φόβος είναι κάποια μέρα να ξυπνήσει και να μην μπορεί να γράψει τίποτα.

Αυτό είναι το μόνιμό του άγχος αλλά έχει μάθει να το καταπολεμά. Ξέρει πως ακόμα και οι ήττες οδηγούν στην επιτυχία και πως η σκληρή δουλειά ανταμείβεται αργά ή γρήγορα. Ποτέ δεν επέλεξε το δεύτερο. Τα βήματα προς την κορυφή είναι αργά αλλά πατά γερά στα πόδια του κι αυτό έχει σημασία.

Είναι φύση θέση σεμνός. Κρατά την ίδια στάση από το 2007 όταν μας έδωσε, μέσω της Έλενας Παπαρίζου, το ”Φιλί της ζωής”. Φτάνουμε στο 2015 και ο μετρά δεκάδες συνεργασίες, μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες και γεμάτα μαγαζιά. Δεν αλλάζει και πάντα θυμάται και προς τιμήν του λέει πως

Σχεδόν όλα τα τραγούδια μου απορρίφθηκαν από δισκογραφικές στην πρώτη παρουσίαση. Σπάνια ένα τραγούδι με το που το πεις το παίρνουν.

Μία από τις πιο δυνατές στιγμές του ήταν όταν άκουσε το πρώτο του τραγούδι στο ραδιόφωνο. ”Ήταν τρομακτικά συγκινητικό. Καθόμουν στο κρεβάτι μου από τις 7 το απόγευμα, μέχρι τις 7 το πρωί και περίμενα με τα μάτια ανοιχτά.”

Αλλάζει μένοντας ίδιος, γεμίζει μαγαζιά χωρίς να προκαλεί, γράφει τεράστια τραγούδια χωρίς να το ”φωνάζει”, είναι ειλικρινής χωρίς να το προσποιείται. Μακριά οι ταμπέλες και η δηθενιά.

”Ο κόσμος μου συμπεριφέρεται με μεγάλη αγάπη. Νιώθω συγκινημένος αρκετές φορές. Είναι πολύ ωραίο να σε πλησιάζουν και να σου λένε πόσο πολύ τους αρέσει το τραγούδι που έγραψες.”

 

Τον αγαπάμε, τον υποστηρίζουμε και ποτέ δε θα τον αφήσουμε για να πάμε στον επόμενο. Θα είναι για πάντα ένα μυστήριο τρένο που θα μας ταξιδεύει. Κι αυτό θα μείνει μεταξύ μας Γιώργο, υπόσχεση.

 

Φωτογραφίες: Thomas Chrisohoidis

 

Συνεντεύξεις στο Ladylike.gr

Η Ευγενία Σαμαρά εκτός από ευγένεια έχει και πολύ ταλέντο

Η Κανέλλα Αράπογλου μας δείχνει τα Προικιά της

Μαίρη Χάγια: Ένα κορίτσι που της αρέσει να ζει το θέατρο

Η Κρυσταλλία έχει φωνή κρύσταλλο και χέρι χρυσό

Ξένια: Το κορίτσι των REC που λατρεύουμε να ακούμε και να βλέπουμε