H EXPE και η ΧΑΡΑ θεωρούν οριακά προσβλητικό τον όρο «γυναικεία ραπ»

Κι επειδή είναι γυναίκες, οι δημοσιογράφοι τους κάνουμε την πιο κλισέ ερώτηση σε κάθε συνέντευξη: «Πώς αισθάνονται ως εκπρόσωποι του γυναικείου ραπ». Ευτυχώς, μας έδωσαν την απάντηση που μας άξιζε.

EXPE: Η Ακριβή που μόλις μετακόμισε στην Αθήνα για να είναι πιο κοντά στη φάση του ραπ 

«Καλώς ήρθες στη ζούγκλα, αυτό μου λένε όλοι εδώ κι ενάμιση μήνα που μετακόμισα από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Μα δεν υπάρχει και κάτι να σε κρατάει στην Θεσσαλονίκη, η πόλη έχει πέσει σε μια αδράνεια». Προφανώς, εννοεί ότι μια γυναίκα που θέλει να κυνηγήσει το όνειρό της και να προσπαθήσει να κάνει μια επιτυχημένη πορεία ως καλλιτέχνης δεν βλέπει το έδαφος γόνιμο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. 

«Μη δεις τη φάτσα της φασέας όταν χαλάσει το μανό»

Στίχος μαγεία από το κομμάτι της Menta. Μου εξηγεί ότι στο παρελθόν μια γυναίκα που πρόσεχε την εμφάνισή της (νύχια και μαλλιά) δεν την έπαιρναν στα σοβαρά στη ραπ, ευτυχώς, οι στερεοτυπικές προκαταλήψεις αλλάζουν και οι γυναίκες της ραπ σκηνής μπήκαν στη φάση. Ή μήπως όχι; «Στην πράξη δεν έχει φτάσει σε φοβερό σημείο η εκπροσώπηση στο fem rap. Θεωρούν ότι ως γυναίκα πρέπει να σε απασχολεί ο φεμινισμός και να μιλάς με τους στίχους σου για τη γυναικεία ενδυνάμωση. Και ότι μας έχει ευνοήσει η εποχή τις γυναίκες που κάνουμε ραπ. Πιστεύω ότι μπορεί να είναι η πίσω σκέψη πολλών ανδρών στο χώρο μας.

Δεν μας αποδέχονται για το ταλέντο μας και τη ραπ μας, αλλά επειδή θέλουν να θεωρηθούν συμπεριληπτικοί και προοδευτικοί.

Μας δίνουν χώρο, πχ να ανοίξουμε κάποια συναυλία αλλά όταν τους καλούμε στα δικά μας live βλέπεις ότι δεν έρχονται. Δεν το λες και φουλ υποστηρικτικό. “Οκ, να χώσουμε και μια γυναίκα ράπερ”, δεν νιώθουν ότι τους απειλούμε, μπορεί να μην κάνουν κάποιο σχόλιο, αλλά η αντιμετώπισή μας εξαρτάται από το hype και το φαίνεσθαι. Η ραπ μπορεί σίγουρα να μιλήσει για τη γυναικεία ενδυνάμωση, αλλά εγώ δεν γράφω για να εκπροσωπήσω όλες τις γυναίκες. Κάνω ραπ τα δικά μου βιώματα. Δεν μου αρέσει να λέω ότι κάνω fem rap. Σαφέστατα όμως είμαι γυναίκα και ζω στην Ελλάδα».

«Εγώ 1,60 κι όμως νιώθω γίγαντας»

Η EXPE ζει από τη μουσική, αλλά δεν πληρώνει η ραπ τους λογαριασμούς της. Πέρασε άπειρα χρόνια στα ωδεία, θυμάται να πηγαίνει για μάθημα στο ωδείο και να ακούει στα ακουστικά τα Βόρεια Αστέρια, είναι μουσικοπαιδαγωγός, ξέρει από κλασική και τζαζ μουσική και μπορεί να διδάξει φωνητική. Και δουλεύει σκληρά για να πληρώσει μόνη της τους δίσκους ραπ που βγάζει. DIY η hip hop φάση της. «Στα 11-12 άκουγα Ημισκούμπρια και Goin’ Through, δεν ήξερα τότε την underground ραπ. Και με συγκίνησε το flow με τις ομοιοκαταληξίες. Τα ρυθμικά μοτίβα. Μου έκανε το κλικ. Με ρωτάνε και οι καθηγητές μου από τα ωδεία ακόμη και σήμερα πώς κόλλησα με τη ραπ. Με δικά μου χρήματα χρηματοδοτώ τη δουλειά μου ως ράπερ. Προσπαθώ. Οι μεγάλες δισκογραφικές είναι εταιρείες. Κοιτάνε μόνο τα νούμερα. Εγώ δεν κάνω πολλά νούμερα ακόμη και δεν ξέρω κι αν ποτέ θα κάνω. Με ζορίζει να διαπραγματεύομαι με τους όρους των άλλων. Αφαιρεί αυτό κάτι από την ελευθερία μου ως καλλιτέχνης. Γι’ αυτό θαυμάζω την Μαρίνα Σάττι. Παραμένει αυθεντική και δεν διαπραγματεύεται την ποιότητα της μουσικής της. Συνεργάζεται με ράπερ, όχι γιατί ακολουθεί κάποια μόδα, αλλά γιατί ξέρει από μουσική και δημιουργεί τέχνη. Έσπασε τα τετριμμένα στερεότυπα της μουσικής βιομηχανίας.»

Η EXPE δεν κατέβηκε στην Αθήνα για να κάνει αρπαχτές σε κλαμπ με playback ραπ. Θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό, όπως ο Beats Pliz με το Arte Povera. Θέλει να προσθέσει στη ραπ τις χορωδίες και το performance. Να αποτινάξει τον χαρακτηρισμό της ρεφερενού από πάνω της. Θέλει να πει κάτι important. 

H ΧΑΡΑ ξέρει ότι μόνοι οι άσχετοι θεωρούν τη ραπ επικίνδυνη για τους νέους 

Σε μια παιδική κατασκήνωση οι ομαδάρχες της άκουγαν ραπ. Εκεί μυήθηκε η Χαρά που κάνει το μεταπτυχιακό της στην ψυχολογία και δυο δουλειές στην εστίαση για να πληρώσει τον πρώτο της ραπ δίσκο. Με τα ποιήματά της που τα έκανε hip hop flow. Είναι 25 ετών και πήρε τη φάση πάνω της (αυτό το ακους στο κομμάτι OCD). 

Αν με ρωτάς, θεωρώ οριακά προσβλητικό να ακούω ότι κάνω γυναικεία ραπ. 

«Το ραπ είναι ένα είδος. Έτυχε να είμαι γυναίκα. Επηρεάζομαι από το κοινωνικό ραπ. Δεν μπορούμε να στερήσουμε από τους άνδρες το δικαίωμα να είναι φεμινιστές. Βάλε να ακούσεις το κομμάτι Γυναικάρες από τους Taburo Bota και θα καταλάβεις. Δες τους Rationalistas. To ραπ από τότε που γεννήθηκε είναι αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό και κοινωνικό. Τα υπόλοιπα είναι εμπορικοί επιθετικοί προσδιορισμοί».

«Ποια 30, ποια 40 εδώ παλεύουμε να βγάλουμε την εβδομάδα»

Η Χαρά ήρθε από την Καλαμπάκα στην Αθήνα, έψαξε στο Google ένα στούντιο για να γράψει κι είπε «γεια σας ήρθα». Πιστεύει ότι αν δεν τολμήσεις, δεν πρόκειται να πετύχεις. Δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρώτο της live στο Βεάκειο, σε συναυλία των Tiny Jackal x Θανάσιμος. Ονειρεύεται να κάνει live προσβάσιμα σε όλους, και στα άτομα με αναπηρία. Θέλει να κάνει με τη Σοφία (τη dj soda) πολλά lives και να γράφει δυο CD μέσα στα επόμενα χρόνια στο 14121 studio. Μίσησε τη συναυλία των Wu-Tang Clan στην Αθήνα για τους ευνόητους λόγους. Και χαίρεται όταν την πλησιάζουν και της λένε «σε άκουσα πρώτη φορά εκεί».

Η νέα γενιά εκφράζει με ρίμες τα όνειρα και τις αγωνίες της σε ένα ξεχωριστό live στα Πανοραμικά Σκαλιά του ΚΠΙΣΝ. Τη συναυλία (Παρασκευή 15/09 | 21.00), που είναι και η τελευταία της σειράς για τη φετινή καλοκαιρινή σεζόν, θα ανοίξει η ανερχόμενη DJ Alexandra Pitsouni, εκπρόσωπος του νέου ρεύματος στη rap μουσική. H συναυλία πραγματοποιείται με ελεύθερη είσοδο χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).