H Γιούλικα Σκαφιδά θέλει να γίνει η μαμά της
ΒΟΗΘΟΣ STYLIST: ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΥΣΣΕΑΣ
MUA & HAIR STYLIST: ΙΩΑΝΝΑ ΜΕΘΕΝΙΤΗ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟ MONK MONASTIRAKI SUITES.
- 26 ΣΕΠ 2023
Η Γιούλικα Σκαφιδά κάποτε έπαιζε την επαναστατημένη έφηβη στα Μαύρα Μεσάνυχτα. Τώρα παίζει την πολύ μικρή μαμά σε τρεις σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, με την τελευταία, το Milky Way, που σκηνοθετεί ο Βασίλης Κεκάτος για το Mega να βρίσκεται σε τελική ευθεία για την πρεμιέρα της στις 2 Νοεμβρίου. Βρίσκεται στο σύμπαν κάποιων άλλων εφήβων κι αυτή τη φορά κρατά τον ρόλο της ενήλικης. Και σε μια ωραία συγκυρία, τη χρονιά που έτυχε να παίζει τη μαμά εις τριπλούν, ετοιμάζεται να γίνει μαμά και στην πραγματική ζωή.
Η Γιούλικα Σκαφιδά ξεκίνησε από την Καλαμάτα τη ζωή της με την πυξίδα της προσανατολισμένη στον δικό της βορρά, στο να γίνει ευτυχισμένη ακολουθώντας τα όνειρά της. Της την χάρισαν οι δικοί της άνθρωποι, οι γονείς της και είναι μάλλον η πυξίδα που την καθοδηγεί στη ζωή από τον έναν ενδιαφέροντα ρόλο στον άλλο, από τη μία δραστηριότητα που τη γεμίζει στην άλλη, από την μία προτεραιότητα στην άλλη, πολύ συνειδητά. Και κάπως έτσι η Γιούλικα Σκαφιδά άκουσε τις επιθυμίες της και τις ακολούθησε, εμπιστεύτηκε τις αποφάσεις της μόνο στον εαυτό της, έμαθε να παίρνει θέση, παρότι φιλήσυχη, αφού νιώθει Superman μπροστά στην αδικία.
Προσεχώς ίσως νιώσει και supermom, όπως ήταν και η δική της μαμά, και η μαμά της μαμάς της. Όπως ίσως είναι λίγο και η μαμά του Milky Way, που στάθηκε αφορμή για να συναντηθούμε. Μία σειρά από την οποία βγήκε όπως λέει η ίδια «καλύτερη ηθοποιός».
Η ωραία συγκυρία που ζει η Γιούλικα Σκαφιδά
– Πόσο μοιραίο το νιώθεις σε μία σεζόν που παίζεις τη μαμά εις τριπλούν να γίνεσαι και μαμά στην πραγματική ζωή;
Εδώ και λίγο καιρό μάλλον έχω φύγει πια από τον ρόλο της κόρης και έχω πάει στο ρόλο της πολύ μικρής μαμάς. Αλλά ναι, είναι αστείο. Είναι μια πολύ αστεία συγκυρία. Ωραία σύμπτωση. Βέβαια τα πλάνα και οι δουλειές όλα ήρθαν πολύ πριν αποφασίσω και πολύ πριν έχω στο μυαλό μου οτιδήποτε περί δικής μου εγκυμοσύνης. Τα γυρίσματα είχαν γίνει πολύ καιρό πριν. Ποτέ δεν γύρισα 3 σειρές ταυτόχρονα. Να φανταστείς ότι το Milky Way ξεκίνησε γυρίσματα τον Δεκέμβριο του 2021 και τελείωσε γυρίσματα αρχές Ιουνίου του 2022. Για την Παραλία επίσης, έχω τελειώσει τα γυρίσματα μου από τον Νοέμβριο του 2022, Οι ψυχοκόρες είναι αυτό που γυρίζω τώρα από τον Μάρτιο και έχουμε ακόμα ένα μήνα περίπου γυρισμάτων.
– Η τριπλή παρουσία στην τηλεόραση (Η Παραλία, Milky Way, Οι Ψυχοκόρες) σε προβλημάτισε καθόλου;
Είναι μία καινούργια τάση αυτή των καναλιών που γυρίζεις μία σειρά και σου λένε θα παίξει το φθινόπωρο και τελικά παίζει του χρόνου το φθινόπωρο. Κι εσύ έχεις προσέξει να μην είσαι παντού και συνέχεια, αλλά τελικά δεν μπορείς να το αποφύγεις. Με προβλημάτισε γιατί προσέχω πάρα πολύ και θέλω να με επιθυμεί λίγο ο κόσμος, αλλά OK δεν πειράζει, είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Τα δύο είναι εποχής και όλοι οι ρόλοι είναι τελείως διαφορετικοί. Εμφανισιακά είμαι εντελώς διαφορετική και στα 3. Οπότε από τη μία, κάπως με ενόχλησε και με προβλημάτισε, αλλά από την άλλη είπα ότι εντάξει, θα περάσει πιστεύω αναίμακτα.
– Πότε ήρθε, λοιπόν, η μεταστροφή και αποφάσισες να βάλεις την οικογένεια σε προτεραιότητα;
Δεν υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που έγινε και με έκανε να αποφασίσω ότι θέλω να κάνω. ένα παιδί. Δηλαδή δεν υπήρξε ούτε κάποιο μητρικό ένστικτο, ούτε κάποιο βιολογικό ρολόι. Ίσως έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η γέννηση της ανιψιάς μου της μικρής, γιατί έχω άλλες 3 που είναι πιο μεγάλες. Γενικά δεν ξέρω, απλά κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι έχω κάνει όλα όσα θα ήθελα. Δηλαδή έχω βγει αρκετά, έχω δουλέψει κι αν και η δουλειά που κάνω έχει φοβερή ανασφάλεια από όλες τις απόψεις, στηρίζομαι πια στα πόδια μου, έχω μια οικονομική άνεση, μπορώ και λίγους μήνες αν δεν δουλέψω, να συντηρήσω τον εαυτό μου και έναν άλλον άνθρωπο τώρα πια.
– Δεν έπαιξε ρόλο που επί δύο χρόνια έπαιζες τοn ρόλο της μαμάς στα γυρίσματα δηλαδή….
Αυτό σίγουρα όχι γιατί υπάρχει μια προβληματική σχέση με όλα μου τα παιδιά σε όλα τα σίριαλ. Σίγουρα όχι (γέλια).
– Ήταν συνειδητή απόφαση για σένα να αποκτήσεις ένα παιδί εκτός του κλασικού κοινωνικού πλαισίου «γάμος – οικογένεια»;
Ναι, ήθελα να κάνω ένα παιδί και έκανα ένα παιδί. Συνειδητή, πολύ συνειδητή απόφαση που την πήρα μετά από πάρα πολύ ώριμη σκέψη. Δεν ήταν κάτι που έτυχε, δηλαδή, ήταν κάτι που εγώ επιδίωξα και ήθελα να κάνω.
– Είδα ότι μετά την ανακοίνωσή σου, κάπως ανασύρθηκαν άρθρα που μίλαγες για τη μητρότητα και τις κοινωνικές πιέσεις που σχετίζονται με αυτή. Μου αρέσει που δεν αποκλίνεις από αυτό που έλεγες για την κοινωνία με την επιλογή σου.
Δεν αποκλίνω σε καμία περίπτωση από τον τρόπο που μεγάλωσα. Δεν γεννηθήκαμε με σκοπό να βρούμε πλούσιους και καλούς γαμπρούς και να μάθουμε πώς μεγαλώνουν τα μωρά. Μεγαλώσαμε και πήραμε πολλή αγάπη με σκοπό να γίνουμε καλοί και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία και να είμαστε ευτυχισμένες. Τώρα, την ευτυχία σε κάθε χρονική περίοδο της ζωής μας, το πώς θα την βρούμε, έχει να κάνει με εμάς. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αλλά κι από την άλλη, είναι ωραίο οι άνθρωποι καθώς εξελισσόμαστε να αλλάζουμε και γνώμη, το βρίσκω απολύτως φυσιολογικό και πολύ υγιές.
5 χρόνια πριν σε μια συνέντευξη είπα ότι αυτή τη στιγμή δεν με ενδιαφέρει η οικογένεια, αλλά η καριέρα μου. Δεν είπα ψέματα, αυτό με ενδιέφερε.
– Σε αυτή τη φάση τι σε ενθουσιάζει και τι σε τρομάζει περισσότερο;
Με ενθουσιάζει πάρα πολύ που έρχεται ένα μικρό ανθρωπάκι με το οποίο θα πάμε all the way μαζί! Έχω μια γλυκιά ανυπομονησία για αυτή την καινούρια ζωή που θα ‘ρθει. Με αγχώνουν πολλά πράγματα, όπως η κοινωνία που έχει αγριέψει πάρα πολύ, αλλά όχι με την έννοια ότι παθαίνω πανικό. Πιστεύω θα τα αντιμετωπίσουμε και πιστεύω ότι κάθε εποχή έχει τα δικά της προβλήματα, αλλά και οι άνθρωποι που ζουν σε κάθε εποχή, τα δικά τους όπλα για να τα αντιμετωπίσουν.
Το Milky Way είναι μια σειρά «επανάσταση»
– Μίλα μου για τη μαμά που υποδύεσαι στο Milky Way και για όσα θα δούμε σε αυτή τη σειρά…
Λοιπόν, το Milky Way, με πολύ λίγα λόγια έχει να κάνει με μια κοπέλα η οποία στα 17 ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος. Ζει σε μια πολύ μικρή, κλειστή κοινωνία στην επαρχία, σε μια πόλη κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, την οποία δεν ονοματίζουμε ποτέ. Αλλά ξέρουμε ότι χιονίζει το χειμώνα και έχει πολύ κρύο. Και ξέρουμε επίσης ότι οι άνθρωποι δεν φεύγουν εύκολα από τα κλειστά όρια αυτής της κοινωνίας.
Είναι μια κοινωνία που οραματίστηκε πάρα πολύ όμορφα ο Βασίλης Κεκάτος, που έχει μέσα ποίηση, έχει όνειρα, αλλά έχει και σκληρό ρεαλισμό. Μέσα σε αυτή υπάρχουν άνθρωποι που είναι γνώριμοί μας κι ας μην έχουν μεγαλώσει όλοι σε κλειστές κοινωνίες. Η κοπέλα αυτή λοιπόν, πριν μάθει ότι είναι έγκυος, είχε όνειρο να φύγει, να έρθει στην Αθήνα να γίνει χορεύτρια και τώρα καλείται να αποφασίσει σε αυτή την τόσο τρυφερή ηλικία ηλικία για το μέλλον της. Αν θα κρατήσει αυτό το παιδί και θα μείνει με τον φίλο της που δουλεύει όλη του τη ζωή στο βενζινάδικο της περιοχής και δεν έχει κάποια όνειρα να κάνει κάτι παραπάνω και αν θα μείνει στο μικρό δωματιάκι που της έφτιαξαν οι γονείς της δίπλα στο σπίτι τους, όπως έκαναν και για εκείνους οι δικοί τους γονείς, ή αν θα κάνει την ανατροπή και θα πει: «Όχι, θα ακολουθήσω τα όνειρα μου κι αυτά δεν περιλάμβαναν ένα μωρό στα 17 μου».
Κεντρική ηρωίδα είναι αυτό το κορίτσι. Είναι ο φίλος της φυσικά κι ένα νεαρό αγόρι, αρκετά εκκεντρικό, που είναι φρέσκο στο σχολείο και που θα συμβάλει πάρα πολύ στο να αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Εγώ υποδύομαι τη μαμά της. Το καλό με αυτή τη σειρά είναι ότι είναι τόσο όμορφα δοσμένοι όλοι οι ρόλοι, είναι όλοι οι χαρακτήρες ανθρώπινοι. Βλέπουμε δηλαδή τη μαμά, τον μπαμπά που υποδύεται Ανδρέας Κωνσταντίνου, τη γιαγιά που είναι η Θέμις Μπαζάκα, τι ονειρεύονταν αυτοί και που βρίσκονται σήμερα; Βλέπουμε τα πιτσιρίκια, τις φίλες της στο σχολείο, τι ονειρεύονται αυτές και μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Βλέπουμε αυτή τη μικρή, κλειστή κοινωνία που είναι μεν μικρή και κλειστή, αλλά το φανταστικό με αυτή τη σειρά είναι ότι ξαφνικά σου ανοίγει μια πόρτα και υπάρχει ένας άλλος δεύτερος κόσμος και εκεί υπάρχει ένα παράθυρο και υπάρχει ακόμα ένας μεγαλύτερος κόσμος…
– Πόσο «επαναστατικό» θα είναι τελικά το Milky Way;
Νομίζω είναι μια σειρά που, δεν έχει ξαναπαιχτεί μια όμοιά της και αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο κινηματογράφησης και με τη θεματολογία και με την επιλογή των ηθοποιών, με τα πάντα. Αλλά επιτέλους είναι μια σειρά που είναι ανθρώπινη.
Το Milky Way μπορεί να θεωρηθεί προκλητικό, αλλά βάζει στο τραπέζι θέματα τα οποία αποφεύγει η τηλεόραση, κι ας υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία.
Ας γίνει η αφορμή να πάψουμε να προβάλλουμε μόνο ευκολοχώνευτα θέματα και φολκλόρ καταστάσεις. Εντάξει, οκ, θα το κάνουμε κι αυτό. Είμαστε κι αυτό οι Έλληνες. Αλλά δεν είμαστε μόνο αυτό. Δεν είμαστε αγρότες δηλαδή όλοι, ούτε ασχολούμαστε με τις βεντέτες. Έχουμε ακούσει όλοι ιστορίες, αλλά δεν είναι αυτή η καθημερινότητά μας.
Καθημερινότητά μας είναι και να δούμε βία έξω στον δρόμο της Αθήνας και να δούμε σκουπίδια και να δούμε αδικίες και να δούμε ανθρώπους ερωτευμένους. Μου αρέσει πολύ αυτό και περιμένω με αγωνία την ανταπόκριση του κόσμου. Δεν θα έλεγα ότι είναι προκλητικό για να προκαλέσει, με την έννοια ότι έχει ένα ζευγάρι γκέι μέσα και αυτό είναι προκλητικό για την κοινωνία ή γιατί μια κοπέλα στα 17 μένει έγκυος κι αυτό είναι προκλητικό. Είναι ένα άθροισμα γεγονότων που συμβαίνουν και το καθιστούν προκλητικό για την ελληνική τηλεόραση, η οποία έχει μέχρι τώρα έχει μάθει να την χαϊδεύουν. Δηλαδή αν παιζόταν στην Αμερική θα ασχολιόταν κανείς με το αν είναι προκλητικό ή όχι.
Ο Βασίλης Κεκάτος είναι σπουδαίος. Είναι μεν η πρώτη του τηλεοπτική δουλειά και είναι ένας πολύ νεαρός σκηνοθέτης, αλλά έχει μια φοβερή αντίληψη σαν να το κάνει χρόνια. Κι ο τρόπος που προσέγγισε τους ηθοποιούς του και δούλεψε μαζί τους είναι ένας τρόπος δύσκολος, αλλά τόσο αποτελεσματικός, που εγώ προσωπικά τόσα χρόνια που δουλεύω δεν τον έχω ξαναδεί. Και πιστεύω ότι με πήγε παρακάτω. Είναι ευτυχής συγκυρία να δουλεύεις και τελειώνοντας να νιώθεις ότι έχεις γίνει καλύτερος ηθοποιός. Αυτό το ένιωσα πολύ στο Milky Way.
Η Γιούλικα Σκαφιδά και η δική της επαρχία
– Έχοντας μεγαλώσει στην Καλαμάτα βρήκες πράγματα στη σειρά που σου θύμισαν τα δικά σου χρόνια στην επαρχία;
Βέβαια, πολλά πράγματα. Εγώ και η παρέα μου όλη στην Γ’ Λυκείου θέλαμε να φύγουμε. Όχι ότι η Καλαμάτα ήταν μία κακή πόλη και καταπιεζόμασταν, αλλά θέλαμε να φύγουμε να έρθουμε στην Αθήνα, ασχέτως που τώρα θέλουμε να γυρίσουμε όλοι πίσω (γέλια). Το βρίσκω υγιές στα 18 να θες να φύγεις, να γνωρίσεις τον κόσμο. Βρίσκω πάρα πολλά κοινά για το πώς οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους και ξέρει ο ένας τα μυστικά του άλλου. Το πόσο πολύ μπορεί να σε επηρεάσει η κοινή γνώμη και η γνώμη των γύρω σου για το τι θα αποφασίσεις. Βλέπω κι ανθρώπους της επαρχίας, ανθρώπους που βάλτωσαν εκεί, που δίστασαν να φύγουν γιατί φοβήθηκαν το πιο μεγάλο, το άγνωστο.
– Ένιωσες ποτέ να σε επηρεάζει η γνώμη των γύρω σου στο τι θα αποφασίσεις;
Όχι, γιατί είχα την χαρά και την τύχη να μεγαλώσω μια οικογένεια που με θωράκισε. Από πολύ νωρίς μας εξήγησαν και στα 3 κορίτσια ότι θα πρέπει, για να είμαστε ευτυχισμένες, να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας.
Από κει και πέρα, με δυσκόλεψε, όταν αποφάσισα να ακολουθήσω το όνειρό μου να ασχοληθώ με την υποκριτική, το πώς θα το πω, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει τόσο πολύ με την κλειστή κοινωνία, αλλά με τη δική μου συστολή, γιατί ήταν κάτι που κανείς δεν περίμενε από εμένα. Ήμουν ένα πολύ εσωστρεφές και ντροπαλό παιδί. Αλλά με βοήθησαν πάλι πολύ οι γονείς μου που το έκαναν να φαίνεται πολύ εύκολο και ωραίο. Και μια μέρα σε ένα οικογενειακό τραπέζι, είπαν «Α η Γιούλικα γράφτηκε στο ΤΕΙ και γράφτηκε και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών». Και καμιά φορά, εκεί που νομίζεις ότι οι αντιδράσεις θα είναι πολύ «ουάου», είναι πολύ πιο ήσυχες και χαλαρές γιατί δεν είμαστε το επίκεντρο του κόσμου.
Οι επιλογές και οι αποφάσεις που είναι μόνο δικές της
– Η ηρωίδα που υποδύεσαι στο Milky Way μοιάζει να έχει παραχωρήσει τα ηνία της ζωής της αλλού. Έχεις περάσει ποτέ τέτοιες περιόδους στη ζωή σου;
Η ηρωίδα μου ήθελε να γίνει πιλότος, έτσι γράφει ο Βασίλης Κεκάτος και κοιτούσε ψηλά στον ουρανό. Και επειδή δεν μπόρεσε για λόγους που θα δείτε στη σειρά, δεν σταμάτησε να κοιτάει πάνω. Αλλά πια δεν κοιτούσε τα αεροπλάνα, κοιτούσε τα Θεία. Νομίζω ήταν ένας τρόπος παρηγοριάς για τη ζωή της, η οποία δεν ήταν κακή – αγάπησε τον άντρα της και το παιδί τους αγαπάει – αλλά σίγουρα θα την προτιμούσε λίγο διαφορετική.
Χωρίς να θέλω να γίνω εριστική ή μηδενιστική, για μένα η ιδέα του Θεού είναι πολύ όμορφη, αλλά η ουσία και το επίκεντρο πρέπει να είναι άνθρωπος. Προτιμώ οι δικές μου παρηγοριές να έχουν να κάνουν με πιο ανθρώπινα πράγματα.
Μου έλεγε ένας φίλος: «Όπου και να πάμε, ό,τι και να κάνουμε, έχουμε πάντα ανάγκη τη μυρωδιά των ανθρώπων». Νομίζω ότι προτιμώ τις μυρωδιές των ανθρώπων που τους ξέρω ότι υπάρχουν κι είναι δίπλα, ακόμα κι αν απογοητεύουν κάποιες φορές, παρά κάτι που δεν ξέρω ότι υπάρχει, αλλά ξέρω ότι είναι τέλειο και φανταστικό. Δεν είχα ποτέ μια τέτοια σχέση με το Θεό.
– Εσύ ποιον συμβουλεύεσαι όταν αισθάνεσαι πελαγωμένη;
Εγώ έχω μια τάση εσωστρέφειας, οπότε το παίρνω λίγο πάνω μου. Αλλά ναι, αν δω τα πολύ σκούρα τους φίλους μου, υποθέτω και την οικογένειά μου. Αλλά η τάση είναι μόνη μου να αποφασίσω γιατί ξέρω ότι εγώ θα πάρω τη σωστή απόφαση, ό,τι κι αν μου πει οποιοσδήποτε. Πάντα λειτουργούσα έτσι. Δεν ζητάω βοήθεια συχνά.
– Το μετανιώνεις ποτέ;
Και ναι και όχι. Μου αρέσει να έχω την ευθύνη των επιλογών και των αποφάσεων μου. Οπότε όχι. Αλλά ναι, γιατί θα ήταν σίγουρα πιο εύκολα τα πράγματα (γέλια).
Η Gen Z και το χάσμα γενεών με την Πένυ από τα Μαύρα Μεσάνυχτα
– Τι είναι αυτό που θαυμάζεις περισσότερο στη Gen Z που θα δούμε και στη σειρά και τι αυτό που σου φαίνεται εντελώς ξένο;
Μου φαίνεται πάρα πολύ ξένη η φρασεολογία που χρησιμοποιούν. Σίγουρα και η μουσική. Δεν μπορώ να την καταλάβω. Μου αρέσει που είναι παιδιά που έχουν ευκαιρία στην πληροφορία πολύ παραπάνω από είχαμε εμείς ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο, που έπρεπε να ανοίξουμε την εγκυκλοπαίδεια για βασικά πράγματα του σχολείου. Βέβαια γι’ αυτά υπάρχει μια παγίδα γιατί υπάρχει πολυπληροφόρηση. Καμιά φορά έχουμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε παραπάνω πληροφορίες, ενώ ουσιαστικά είναι τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί που αλλάζουν οι ειδήσεις που υπάρχει κίνδυνος να μείνουμε στην επιφάνεια. Οπότε θα πρέπει να σκαλίσουν λίγο παραπάνω από εμάς που αυτό που διάβαζες, αυτό ήταν.
Αυτό επίσης που λίγο με απασχολεί είναι ότι πολύ γρήγορα χάνουν την παιδικότητά τους. Πολύ γρήγορα παύουν να είναι παιδιά και γίνονται κλώνοι ενηλίκων. Αλλά είμαι σίγουρη ότι και αυτή η γενιά, όπως και εμείς και οι προηγούμενες, θα βρει την άκρη της γιατί έχει πια καινούργια προβλήματα, αλλά έχει και καινούργια εφόδια για να τα πολεμήσει.
– Παίζοντας σε αυτή τη σειρά, θυμάσαι καθόλου τη δική σου επαναστατημένη έφηβη στα Μαύρα Μεσάνυχτα; Τι θυμάσαι από τότε;
Την Πένυ μου! Ναι, τη θυμάμαι. Βέβαια αυτό είναι το χάσμα γενεών που λέμε.
20 χρόνια μετά η Πέννυ Κουτρούμπα είναι «γατάκι» μπροστά στα παιδιά του Milky Way (γέλια).
Θυμάμαι πολύ όμορφα εκείνη την περίοδο, πολύ δημιουργικά. Θυμάμαι ότι είχα αυτιά και μάτια ορθάνοιχτα να ρουφήξω οποιαδήποτε πληροφορία, είτε από τον Πάνο Κοκκινόπουλο, είτε από το Στέλιο Μάινα, τον Μάκη Παπαδημητρίου, την Μπέσσυ Μάλφα, τους ανθρώπους που συνεργαζόμουν πιο πολύ. Εκείνο που θυμάμαι επίσης πολύ έντονα είναι ότι -μιλάω για εποχή 2007, 2009 και νομίζω συνέβη σε όλους μας τότε- ότι θεώρησα κάποια πράγματα δεδομένα. Γκρεμίστηκε όλο αυτό μετά.
Γι’ αυτό πήρα ένα μάθημα και έχω τώρα πια τη γνώση ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Υπάρχει αυτή η δουλειά αυτή τη στιγμή που με πληρώνει καλά και είναι δημιουργική πολύ, νιώθω δημιουργική μέσα σε αυτή και με γεμίζει και με εκφράζει, αλλά δεν θεωρώ καθόλου δεδομένο ότι θα είναι έτσι τα πράγματα.
Επιστρέφοντας και από την Κρήτη που γυρίσαμε το Νησί, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Δεν μιλάω για τα κασέ, μιλάω για τον τρόπο που δουλεύαμε, για τον τρόπο που γράφονταν τα πράγματα, που προβάλλονταν. Είχε αλλάξει όλο το σκηνικό. Ήταν ένα σοκ.
Αλλά για να γυρίσω πίσω στην ερώτηση, ανέμελα τη θυμάμαι την εποχή αυτή και ευχαριστώ ακόμα και σήμερα τον Πάνο Κοκκινόπουλο, που -επειδή ουσιαστικά ο μεγάλος μου ρόλος μέχρι εκείνη την περίοδο, ήταν η Ιωάννα της καρδιάς– με φαντάστηκε σε κάτι τόσο διαφορετικό.
Η Γιούλικα Σκαφιδά θα ήθελε να γίνει η μαμά της
– Υποδύεσαι την Ελένη στο Milky Way, την Αντιγόνη στην Παραλία, την Μάγια στις Ψυχοκόρες. Σε ποια μαμά θα ήθελες να μοιάσεις περισσότερο;
Έχουν όλες πράγματα που θα ήθελα να πάρω και καλώς η κακώς ο τρόπος που δουλεύω είναι αυτός: Η βάση είμαι πάντα εγώ, η εποχή αλλάζει, τα ρούχα, το σενάριο. Ας πούμε στις Ψυχοκόρες η Μάγια Στρατή, που είναι μια φεμινίστρια -μιλάμε για τη δεκαετία του 50- αγωνίζεται για τα δικαιώματα των γυναικών, για ισότητα στην εργασία, στην εκπαίδευση. Θαυμάζω πολύ την αγωνιστικότητα της και το δυναμισμό της πολύ και θα ήθελα να τον έχω. Όσον αφορά την άλλη μαμά, την Αντιγόνη που υποδύομαι στην Παραλία, μ αρέσει που είναι πολύ φροντιστική, πιο παραδοσιακή και προστατευτική με τα παιδιά, αλλά και βλέπει τι γίνεται παρ’ όλα αυτά και μου αρέσουν πολύ αυτά τα στοιχεία που έχει. Τώρα όσον αφορά την Ελένη, μου αρέσει που είναι η κολόνα του σπιτιού.
Είναι ένα σπίτι που μένει με τον σύζυγό της, τη μητέρα της και την κόρη της, αλλά είναι αυτή είναι η κολόνα του σπιτιού και σε πρακτικό επίπεδο, αλλά και σε συναισθηματικό. Και είναι αυτή που θα δείτε κατά την εξέλιξη της ιστορίας ότι θα κάνει την ανατροπή. Δεν θα γίνει για την κόρη της η μαμά που είχε εκείνη.
Σε προσωπικό επίπεδο δεν ξέρω, είναι πολύ θεωρητικό. Είναι ακόμα πολύ νωρίς.
Αυτό που λίγο φαντάζομαι να προσπαθώ να κάνω, είναι να φέρω μια ισορροπία. Από τη μια να δουλεύω,να μπορώ να υπάρχει μια ασφάλεια και να παρέχονται όλα όσα πρέπει να έχει ένα παιδί. Και από την άλλη θέλω να είμαι εκεί και εγώ, να μην είμαι απούσα. Δεν θέλω το ένα να επισκιάσει το άλλο.
– Σε σχέση με αυτό που είπες για την Ελένη, εσύ θα ήθελες να γίνεις η μαμά σου;
Ναι, θα ήθελα. Η μαμά μου είναι ωραία τύπισσα, είναι και δυναμική και κολόνα του σπιτιού έχει υπάρξει, είναι και καλλιτέχνης γιατί δουλεύει στο ραδιόφωνο.
– Μεγάλωσες σε μία οικογένεια γεμάτη γυναίκες. Είναι όλες δυναμικές όπως κι εσύ;
Έτσι είμαστε, ναι. Γιατί και εγώ είμαι έτσι επειδή η μαμά μου είναι έτσι και γιατί και η μαμά της μαμάς μου ήταν έτσι. Η γιαγιά μου ήταν πολύ προχωρημένη για την εποχή της ήταν στο ΕΑΜ κι όλα αυτά. Μια πολύ δυναμική γυναίκα που μεγάλωσε μόνη της 3 παιδιά, χήρα πολύ μικρή σε αγροτική περιοχή, που τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα, αλλά έδινε μπουνιά στο μαχαίρι που λέμε.
– Τις προτυποποίησες αυτές τις γυναίκες στο μυαλό σου;
Βέβαια. Είχα πρότυπο πάντα τη μαμά μου που δεν άφηνε να πέσει τίποτα κάτω όταν κάποιος άφηνε υπόνοιες για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, ή που εγώ από πολύ μικρή δεν ήθελα να παίζω με παιχνίδια που μπορεί να έπαιζαν τα κορίτσια της ηλικίας μου, αλλά ήταν πολύ κουλ και εξηγούσε στα παιδάκια ότι όλοι μπορούν να παίζουν με όλα. Το βρίσκω πολύ μπροστά για την εποχή της, που ακόμα και σήμερα πάμε σε μαγαζιά με παιχνίδια και λένε από τη μια παιχνίδια για αγόρια και από την άλλη για κορίτσια. Και ο μπαμπάς μου είναι πολύ δυναμικός, για να μην πω μόνο για τις γυναίκες και δίκαιος άνθρωπος και μέσα σε όλα.
Η οικογένεια παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Ακόμα κι αν είμαστε τελείως αντίθετοι με αυτά που πιστεύουν οι γονείς μας, δεν μπορούμε να φύγουμε και πολύ μακριά από αυτό το πλαίσιο. Κάπου θα επηρεαστούμε, υποσυνείδητα έστω.
Η κοινωνία απαιτεί «εμπλοκή»
– Είσαι άνθρωπος που παίρνει θέση απέναντι στα πράγματα δεν φοβήθηκε να εμπλακείς όταν χρειάστηκε. Ποιο είναι το τίμημα στο να «μπλέκεσαι»;
Γενικά είμαι ένας πολύ ήσυχος άνθρωπος. Είμαι πολύ εσωστρεφής και αρκετά μοναχική θα έλεγα. Μου αρέσει να βγάζω μακρινές βόλτες στο σκύλο μου. Μου αρέσει το σπίτι να ακούω ραδιόφωνο να πηγαίνω σινεμά, έχω λίγους φίλους, θα πάμε για φαγητό συνήθως. Μου αρέσει να ασχολούμαι πολύ με τη δουλειά μου. Αλλά όταν δω δίπλα μου και μεταφορικά και κυριολεκτικά, μια αδικία, δεν μπορώ να μην παρέμβω, δεν γίνεται. Δεν υπάρχει εξήγηση γι αυτό. Έτσι μεγάλωσα, έτσι είμαι, θα παρέμβω και εκείνη την ώρα δεν θα υπολογίσω κανένα τίμημα.
Και όταν λέω θα παρέμβω, δεν θα τραμπουκίσω κάποιον δίπλα μου. Θα πω τη γνώμη μου είτε συμβαίνει δίπλα μου πραγματικά -και που συνήθως αυτοί που αδικούνται είναι οι άνθρωποι, οι πιο αδύναμοι ή οι μειονότητες- ή θα πάρω θέση μέσω του γραπτού λόγου, δεν θα διστάσω εκείνη την ώρα.
Δεν είναι εύκολο, ούτε είναι κάτι απλό, γιατί δεν είμαι μαθημένη στο να έρχομαι σε αντιπαράθεση. Δεν μου αρέσει καθόλου, θα ήθελα να μη χρειαζόταν να το κάνω, αλλά εκείνη την ώρα δεν ξέρω πώς, νιώθω σαν τον Κλάρκ Κεντ, τον Superman και ξεκουμπώνω το πουκάμισο (γέλια).
Δεν το μετανιώνω, αλλά δεν είναι εύκολο. Υπάρχει τίμημα γιατί είμαι πραγματικά φιλήσυχος άνθρωπος και ακόμα και τα σχόλια που μπορεί να μου πουν 5, 10, 20, 100 άνθρωποι -γιατί τώρα πια μέσα από τα social media είναι τόσο εύκολο να πει ο καθένας τη γνώμη του ανώνυμα, με όχι ευγενικό τρόπο κάθε φορά- με επηρεάζουν. Και στεναχωριέμαι και θυμώνω, αλλά μετά, όταν βρίσκομαι ξανά σε αυτή τη θέση, το ξανακάνω.
– Άλλωστε πώς θα φτιαχτεί ο κόσμος που ονειρευόμαστε, αν δεν παίρνουμε θέση;
Δεν μπορείς να ζεις στην ουδετερότητα σε μια κοινωνία, εκεί έχω καταλήξει. Πρέπει να παίρνεις θέση τα πράγματα. Γιατί αν δεν παίρνεις, τα αφήνεις να κυλάνε. Αφήνεις ουσιαστικά, να αποφασίζουν άλλοι για σένα. Και αυτό τουλάχιστον εγώ δεν το θέλω καθόλου.
Info: Milky Way, πρεμιέρα στις 2 Νοεμβρίου στο Mega.
To Milky Way μετά το τέλος του κάθε επεισοδίου θα είναι διαθέσιμο on demand αποκλειστικά στο Vodafone TV.
