H Granny Tsita δημιούργησε αυτό που καμιά άλλη γιαγιά στον κόσμο δεν είχε σκεφτεί

Η Εβίτα Ελευθερουδάκη, φέρει το ψευδώνυμο “Granny Tsita”, ακριβώς επειδή δεν ησυχάζει ποτέ. Στα 58 της χρόνια είναι μεσίτρια, και δημιουργός του Granny’s Empire, της μοναδικής ιστοσελίδας στον κόσμο, η οποία απευθύνεται σε γιαγιάδες.

Το 2016, η Εβίτα απέκτησε μία ακόμα ιδιότητα πέρα από τα γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη – αυτή της γιαγιάς. Όταν, λοιπόν, ο Γιώργος ήρθε στη ζωή της, εκείνη θέλησε να του αγοράσει παιχνίδια. Όταν όμως το ξύλινο άλογο που της άρεσε τόσο αποδείχτηκε πολύ ψηλό για το νεογέννητο αγοράκι, ενώ τα πόδια του δίχρονου σήμερα εγγονού της ακόμα δεν μπορούν να φτάσουν τα πετάλια του ποδηλάτου που του είχε πάρει, η άπειρη γιαγιά, αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια: «Γενικότερα δεν το είχα στο να πετυχαίνω τα δώρα. Μπήκα στο facebook, το οποίο χρησιμοποιώ και για τις άλλες μου δουλειές, και μίλησα με γυναίκες που ήταν γιαγιάδες, οι οποίες με παρέπεμψαν στις ιστοσελίδες που θα έβρισκα αυτό που ήθελα, μου είπαν τι ακριβώς έπρεπε να πάρω για την ηλικία του παιδιού και από πού, ώστε να μη με σφάζουν τιμολογιακά».

Παράλληλα, η ανάγκη της να γράφει καθώς έχει υπάρξει χρόνια δημοσιογράφος και ενώ είχε ξεκινήσει τη συγγραφή ενός βιβλίου για το οποίο της είπαν ότι «θα τη βάλουν μέσα», την είχε οδηγήσει στην ιδέα ενός blog στο οποίο θα έβρισκες ό,τι αφορά στις γυναίκες πάνω από πενήντα ετών, είτε γιαγιάδες, είτε εν δυνάμει γιαγιάδες. «Στην πορεία είδα ότι δεν τους αφορά ούτε η κουζίνα, την ξέρουν καλά, ούτε η ομορφιά, προτιμούν να μπουν σε ένα άλλο site γι αυτό. Τους αφορά οτιδήποτε έχει να κάνει με το παιδί και οι ιστορίες των άλλων γιαγιάδων. Έτσι δημιουργήσαμε έναν ειδικό χώρο όπου διάφορες γιαγιάδες μας στέλνουν τις ιστορίες από τη ζωή τους, από τα εγγόνια τους, οι οποίες πάντα έχουν κάτι να πουν. Μπορεί να είναι ευχάριστες, θλιβερές, συγκινητικές, πάντως σίγουρα όχι αδιάφορες. Εμείς τις επεξεργαζόμαστε, χωρίς να αλλάξουμε το νόημα, και τις δημοσιεύουμε. Αλλάζουμε τη γλώσσα γιατί κάποιες μας τα στέλνουν σε καθαρεύουσα. Μέχρι και σκαναρισμένο χειρόγραφο έχω λάβει γιατί προφανώς δεν ήξερε να γράφει πολύ μεγάλο κείμενο στον υπολογιστή. Μου βγήκαν τα μάτια και το έκανα κείμενο», μου λέει η Εβίτα ενώ παράλληλα σκέφτομαι πώς θα ήταν αν η δική μου γιαγιά έμπαινε στο internet για να διαβάσει άρθρα και βάζω τα γέλια.

Οι περισσότερες γιαγιάδες μέχρι εβδομήντα ετών που είναι μέλη σ’ εμάς, είναι εργαζόμενες, επιχειρηματίες και εκ παραλλήλου γιαγιάδες. Ο ρόλος της γιαγιάς είναι απολαυστικός και διασκεδαστικός γιατί δεν έχεις και την ευθύνη του να μεγαλώσεις το παιδί. Είναι πολύ ευχάριστος και ακόμα και για μένα που ήμουν πολύ αυστηρή ως μάνα, το εγγόνι μου το αφήνω να κάνει ό,τι θέλει.

Τρεις Ελληνίδες γιαγιάδες, λοιπόν, από τρεις διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης – Αθήνα, Βρυξέλλες και Κύπρο δημιούργησαν τη δική τους αυτοκρατορία. Η σελίδα τους στo facebook μετράει ήδη πάνω από 3500 μέλη, ενώ οι ίδιες οι αναγνώστριες πήραν την πρωτοβουλία και δημιούργησαν μια ομάδα στην οποία καλημερίζονται και καλησπερίζονται, όπως μου λέει χαριτολογώντας η Εβίτα. «Δεν υπάρχει γιαγιά στο Facebook η οποία να μην είναι μέλος της σελίδας μας. Είναι άγνωστες μεταξύ τους, αλλά το χαίρονται πολύ που έχουν κοινά ενδιαφέρονται και το συζητούν», μου λέει με σιγουριά.

Η Εβίτα γράφει τυφλό σύστημα με τεράστια ταχύτητα, ενώ για το Granny’s Empire έχουν και instagram page, youtube κανάλι και γυρνούν τα δικά τους βιντεάκια. Οι προσωπικές ιστορίες των γιαγιάδων είναι αυτές που διαβάζονται με πάθος. «Η μία γιαγιά θέλει να ξέρει για την άλλη. Περιέργεια, βίωμα, της θυμίζει κάτι δικό της, δεν ξέρω, αλλά θέλουν να μάθουν τις ιστορίες των άλλων».

Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, μια τέτοια ιστοσελίδα. Είναι κατάσταση γιαγιάδων, ανεβαίνει ό,τι γράψουμε οι τρεις μας και ό,τι μας στείλουν οι άλλες γιαγιάδες.

«Θα θέλαμε να έχουμε κι άλλες να γράφουν πράγματα που τις αφορούν και όχι μόνο τις προσωπικές τους ιστορίες. Είπαμε σιγά σιγά να αρχίσουμε να βάζουμε και τον παππού μέσα, όχι όμως ως παππού, αλλά ως σύζυγος της γιαγιάς. Όλα πρέπει να περιστρέφονται γύρω από τη γυναίκα, γιατί εμείς αυτή ξέρουμε. Ας εμφανιστεί ένας παππούς να γράψει κι ευχαρίστως να ασχοληθούμε μαζί τους. Τη νοοτροπία της γιαγιάς την ξέρουμε από μέσα, του παππού όχι». Μιλώντας για τον παππού, την ρωτάω για τον άντρα της και πώς βλέπει εκείνος αυτή τη “δεύτερη φύση” της γυναίκας του, τη Granny Tsita: «Ο άντρας μου το βρίσκει ωραία ιδέα. Με βλέπει, βέβαια, στις δύο να είμαι ξύπνια στον υπολογιστή, μου λέει «πότε θα κοιμηθείς;» και του λέω «άσε με τώρα, ψάχνω για μια γιαγιά στη Βραζιλία». Κουνάει το κεφάλι του και φεύγει. Τι να πει κι αυτός».

Της λέω ότι βρίσκω την ιδέα της φανταστική και αναρωτιέμαι γιατί το site αυτό δεν έχει ακόμα εμπορική αξία. Η Εβίτα θα ήθελε να το αγοράσει ένας επαγγελματίας και εκείνη να αναλάβει τον ρόλο του συμβούλου έκδοσης. Ώσπου να γίνει αυτό, όποια ανάρτηση κι αν δεις στο “Granny’s Empire”, σχετικά με συγκεκριμένα προϊόντα ή υπηρεσίες, δεν είναι ποτέ εμπορικό ή πληρωμένο. Πρόκειται πάντα για πράγματα που έχουν δοκιμάσει οι ίδιες οι γιαγιάδες, τους άρεσαν και τα συνιστούν. «Όταν αρχίσαμε, θέλαμε να το κάνουμε για το κέφι μας. Βασικά, εγώ, που είμαι άνθρωπος του πάθους. Τώρα, θα ήθελα να γίνει εμπορικό, να μεταφραστεί, αλλά χωρίς εκείνες τις διαφημίσεις που αν έχεις πρεσβυωπία και δε φοράς γυαλιά δε μπορείς να δεις το Χ και να την κλείσεις. Θέλω να είναι πάντα ο χώρος της γιαγιάς που θα μπαίνει, θα περνάει καλά, θα διαβάζει την ιστορία της, θα μας γράφει κι αυτή τη δική της. Πολύ θα ήθελα να βρεθούν κι άλλες γιαγιάδες να συμμετέχουν».