Η Κλέλια Άνδραλη σου φέρνει ένα μαντήλι να δέσεις στο λαιμό

Πρώτη στάση Mini Pink Heart

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

«Μεγαλώνω στον Κορυδαλλό. Ξεφύλλιζα περιοδικά, μου άρεσε η μόδα αλλά δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ με αυτό το αντικείμενο. Όταν φτάνω στην Γ΄Λυκείου ψάχνω να βρω τι είναι πιο κοντά σε κάτι που να μην έχει σχέση με τα μαθηματικά, τη φυσική, τη χημεία. Ήθελα κάτι πιο δημιουργικό. Περνάω στο τμήμα Διακοσμητικής στο ΤΕΙ Αθήνας. Ό,τι πιο κοντά σε design μπορούσα να σκεφτώ. Πέρασα 5 χρόνια καταπληκτικά, απέκτησα γνώση αλλά και πάλι δεν είχα σκεφτεί τη μόδα. Μαζί με τον άντρα μου κάνουμε ταυτόχρονα αιτήσεις για μεταπτυχιακό στη Γλασκώβη. Τελειώνοντας την πτυχιακή μου στη σχολή ξεκίνησα να σκέφτομαι τη μόδα. Θα ήταν ένα ταξίδι στο χώρο και θα επέστρεφα. Θεωρούσα πως είναι αυτό το glam και το ξεφύλλισμα περιοδικών. Παίρνω την πτυχιακή μου και την μετατρέπω όλη σε ύφασμα. Μακέτες εσωτερικού χώρου από χαρτόνι μετατράπηκαν σε print. Έφτιαξα ένα portfolio και το έστειλα στο Glasgow School of Art μαζί με την αίτησή μου.

Δεύτερη στάση Oranginas Gardens

Η αίτηση γίνεται δεκτή. Φτιάχνει βαλίτσες. «Από τις 11 του μεταπτυχιακού η μοναδική που δεν είχε υπόβαθρο σχετικό με τη μόδα ήμουν εγώ. Πήγα και δεν είχα ιδέα από ψαλίδια, πατρόν, υφάσματα, συνθέσεις. Είχα μόνο μία αίσθηση του χώρου του ρούχου. Κόπιασα πολύ και μέσα σε ένα χρόνο έμαθα όσα έπρεπε να είχα μάθει σε τέσσερα. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να με δεχθούν επειδή δεν είχα τις βάσεις. Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες.

Η καθηγήτρια που είχα στην αρχή πιστεύω δε θα περίμενε τα καταφέρω γιατί με πέτυχε και σε μία περίοδο τρέλας. Μου είχε πει πως δε χρειάζεται να το ακολουθήσεις και αργότερα ως επαγγελματίας. Ήταν σοκ για εμένα. Ο δεύτερος καθηγητής μου έλεγε ‘δουλεύεις 15 ώρες, μπορείς 19’. Ήταν για εμένα καταπληκτικός δάσκαλος. Όταν ένιωθα πως πνίγομαι με βοηθούσε και μου έδειχνε το δρόμο. Αν δεν ήταν εκείνος δε θα είχα καταφέρει να τελειώσω.»

Το Master είναι η πρώτη μου στοχευμένη προσωπική επιτυχία.

Τρίτη στάση One Black Line

Έχει πάρει το δίπλωμά της και ένα χρόνο μετά μετακομίζει στο Μπράιτον και ξεκινά την αναζήτηση δουλειάς. Την ρωτώ πότε λέει στον εαυτό της πως θα γίνει σχεδιάστρια. Είναι ακριβώς αυτή η στιγμή. «Ήθελα να συνδυάσω τη διακόσμηση με τη μόδα αλλά οι θέσεις που έβρισκα δε με κάλυπταν. Ήξερα πως ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και η αγορά υπερπλήρης αλλά δε με φόβιζε τίποτα. Καταλαβαίνω πως αυτό εμένα με γεμίζει. Θέλω να ασχοληθώ με τη μόδα, το ρούχο και την έρευνα πίσω από κάθε print μου.

Θέλω να φτιάχνω ρούχα αλλά το κάθε print να έχει μία ιστορία από πίσω.

Ήθελα να το κάνω και για εμένα γιατί μέσα από το μεταπτυχιακό κατάλαβα πως μου άρεσε το αφήγημα πίσω από κάτι που δημιουργείται.» Οι διαδικασίες που απαιτούνται στην Αγγλία για την ξεκινήσεις μίας εταιρίας δεν υπερβαίνουν τα πέντε λεπτά. Και το τολμάει.

Τέταρτη στάση Red Layering

Το μεταξωτό μαντήλι είναι αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον της από την αρχή. «Πολύ διάβασμα και πάλι για τις ραφές, τα υφάσματα που έχουν αξία, που αντέχουν, αυτά που προτιμά ο κόσμος. Η μόδα και το ρούχο κρύβουν πολλή δουλειά στην ουσία τους. Από το moodboard μέχρι την τελική ραφή είναι ένα μεγάλο ταξίδι. Εγώ προτιμώ να κρατάω το ταξίδι και να βγάζω λιγότερα ρούχα. Είναι ιεροτελεστία Θα φτιάξω την ιστορία μου ώστε να έχει αρχή, μέση και τέλος.»

Η χειμωνιάτικη συλλογή της λέγεται Love the Era και έχει αναφορές στο silver factory του Andy Warhol. Προσπαθεί από τα γεγονότα της εποχής που εξετάζει να βγάλει μία πιο παιδική, πιο ρομαντική πλευρά. Μία σκληρή πραγματικότητα έβγαλε καταπληκτικά έργα τέχνης και θέλησε να την μετατρέψει σε κάτι πιο ρομαντικό. Η δική της βάση είναι το Μπράιτον αλλά η ομάδα της βρίσκεται στην Ελλάδα, όπως και όλη παραγωγή. Η ψηφιακή εκτύπωση είναι το μοναδικό στάδιο που γίνεται στην Αγγλία. Το πρώτο της μαντήλι είναι το «Red Layering» το οποίο έχει τους πιο τρελούς χρωματικούς συνδυασμούς από τη συλλογή Dots (πουά αγάπη μεγάλη). «Όπως άρεσε σε εμένα, έτσι άρεσε και στον κόσμο. Ήταν το best seller της συλλογής. Υπάρχει ταύτιση. Είναι ωραία ιδέα να πάρεις ένα print και να το μεταφέρεις στο σήμερα. Χρωματικές επιλογές του τότε με σχεδιασμό του σήμερα. Νόμιζα πως δε θα κολλήσω αλλά ένα πουά προϊόν το έχω ξαναβγάλει.»

Με τον κύκλο έχω κόλλημα τελικά, τον χρησιμοποιώ πολύ. Δεν ξέφυγα από την πρώτη μου συλλογή.

Η κουβέντα ξετυλίγεται, μπερδεύεται και ξεμπλέκεται. «Ήμουν στο Θησείο και είδα μία κυρία γύρω στα 60 με το φόρεμά μου. Τρελάθηκα. Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα να βλέπεις κάποιον να φοράει ένα ρούχο που εσύ για να το φτιάξεις έχεις ξεκινήσει από το μηδέν, από τις σημειώσεις στο βιβλίο σου.» Ένα γκλιτερένιο brand που επιλέγεται από όλες τις ηλικίες. Δυναμικό, bold, με έντονα χρώματα και πολύ κοριτσίστικη διάθεση.

Πέμπτη στάση White Clouds

Όνειρα και στόχοι για το μέλλον. Το London Fashion Week. «Και να μην πάω δεν είναι αποτυχία, αλλά διαφορετική προτεραιότητα, άλλος δρόμος. Ένα εργαστήρι με το showroom μαζί. Σχέδια, ρούχα, υφάσματα. Θα είναι για εμένα ένας πρώτος στόχος.»

Μία βόλτα στο eshop της Κλέλιας είναι απαραίτητη.