Η Μάρω Κοντού νιώθει η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο

Η θεατρική πορεία της Μάρως Κοντού μετράει κοντά 60 χρόνια. Ο πρώτος ρόλος της ήταν στην παράσταση «Ρομαντσέρο», το 1959, στο πλευρό του αγαπημένου της φίλου και μέντορα, Δημήτρη Χορν. Από τότε μέχρι σήμερα, οι χρονιές που την έχουν βρει να μην κάτι κάτι στο θέατρο είναι εντυπωσιακά λίγες. Μα δεν την έχει κουράσει αυτή η δουλειά; «Κάθε φορά νομίζω ότι με κουράζει αλλά αμέσως μετά το ξεχνάω», μου λέει.«Μέχρι να έρθει η άλλη σεζόν το ξεχνάω και είμαι έτοιμη πάλι. Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων πολλές φορές έχω πει “μα τι το΄θελα και δούλεψα φέτος”; μόλις τελειώνουμε κι έρχεται το καλοκαίρι και οι διακοπές αρχίζω και τρώγομαι, θέλω πάλι. Αυτή η δουλειά γίνεται ξανά και ξανά, όλα αυτά τα χρόνια».

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson

«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη», «Καπετάν φάντης μπαστούνι», «Κρίμα το μπόι σου», «Οικογένεια Χωραφά», είναι μόλις ελάχιστες από τις ελληνικές ταινίες του κλασικού κινηματογράφου στις οποίες πρωταγωνίστησε. Από το 1963 έως το 1972 έκανε 3 και 4 ταινίες κάθε χρόνο, αρκετές από αυτές με το κινηματογραφικό της ταίρι, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα. Ποια είναι η πιο δύσκολη σκηνή που έχει γυρίσει; «Νομίζω ήταν στο “Έγκλημα στο Κολωνάκι”», θα μου πει, «από τις πρώτες ταινίες που έπαιξα. Δεν ήμουν ώριμη για κινηματογράφο ακόμα και είχα και κάτι περίεργες δραματικές σκηνές. Εκεί θυμάμαι ότι αισθάνθηκα μια αγωνία για το αν ήμουν καλή, γιατί δεν είχα εμπειρία. Από ‘κει και πέρα καμία δυσκολία, σε τίποτα».

Το «όχι» της οικογένειας

Η γιαγιά, η μητέρα και δύο αδελφές. Η Μάρω Κοντού μεγάλωσε σε μία οικογένεια μόνο με γυναίκες. Ο πατέρας της έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από φυματίωση όταν εκείνη ήταν ακόμα μωρό. Τη ρωτάω αν αυτή η έλλειψη της πατρικής φιγούρας μέσα στην οικογένεια επηρέασε τις μετέπειτα σχέσεις της με το αντρικό φύλο. «Υποπτεύομαι ότι μπορεί. Γιατί γύρευα και λίγο την πατρική φιγούρα στους συντρόφους, πράγμα που δεν είναι πάντα εφικτό. Ευτυχώς είχα για πρότυπο τα πρώτα μου ξαδέρφια. Ήταν μεγαλύτερα αγόρια και για να με κάνουν παρέα, προσπαθούσα να τους μιμούμαι. Από νωρίς έμαθα ποδήλατο, βέσπα, ό,τι έκαναν έκανα».«Το ανδρικό φύλο έχει αρκετό ενδιαφέρον», λέει γελώντας. «Δεν νομίζω όμως ότι τα αρσενικά έχουν το ταλέντο να ψυχολογούν την προσωπικότητα της κάθε γυναίκας, όπως αντίστροφα εκείνες. Οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να αξιολογούν την προσωπικότητα του αρσενικού που τις ενδιαφέρει. Εκεί λοιπόν φαίνεται πάντα η διαφορά και γίνεται η σύγκρουση, η ανακάλυψη του αταίριαστου».

Η πρώτη σκληρή μάχη που έδωσε στη ζωή της ήταν προκειμένου να πείσει τις γυναίκες της φαμίλιας να γίνει ηθοποιός. «Δεν ήθελαν με τίποτα, ούτε η μαμά, ούτε η γιαγιά. Η αδελφή μου η μεγαλύτερη προσπάθησε να επηρεάσει τη μητέρα μου και κάπου εκεί βρήκαμε μια μέση λύση, όταν συμμετείχα στο χορό μιας αρχαίας τραγωδίας στο Εθνικό, γιατί είχα τελειώσει και την Κρατική Σχολή Χορού. Κάπου εκεί ψιλοδέχτηκε η μαμά, μετά δεν μπορούσε να πει όχι γιατί πάτησα κι εγώ “πόδι”. Χρόνια αργότερα, όταν μεγαλώσαμε αρκετά, η μάνα μου το παραδέχτηκε. “Έκανα λάθος”, μου ‘πε. Μετά ερχόταν στις παραστάσεις, το χαιρόταν».

 

Η Μάρω Κοντού παντρεύτηκε 2 φορές, στα 25 και στα 45 της. Με τον πρώτο της σύζυγο, διευθυντή φωτογραφίας της Φίνος Φιλμς, Αριστείδη Καρύδη- Φουκς, χώρισαν μετά από 7 χρόνια. «Ξαναπαντρεύτηκα 20 χρόνια μετά έναν συμπαθέστατο νεαρό, αξιολογότατο, αλλά εκτός χώρου. Οι διαφορές φάνηκαν γρήγορα. Μέσα στο θέατρο, στον κύκλο αυτό των καλλιτεχνών και των πνευματικών ανθρώπων εξελίσσεσαι μία δεκαετία ταχύτερα σαν άνθρωπος».

 Όταν κάνεις παρέα με τον Τσαρούχη, τον Χατζηδάκι, τον Τσιφόρο, τον Πρετεντέρη, τον Ψαθά και τον Χορν, με προχωρημένους ανθρώπους, αντιλαμβάνεσαι πως εκείνος που είναι εκτός τέχνης, είναι λιγάκι πιο συντηρητικός, πιο μικροαστούλης. Αλλά ο έρωτας κάνει τα δικά του. Κι όταν περάσει ο έρωτας και δεν υπάρχει αγάπη για να συνεχίσεις, βλέπεις αυτές τις διαφορές και λες “goodbye”

– Τους άντρες που ερωτευτήκατε περισσότερο στη ζωή σας τους παντρευτήκατε κιόλας;

– Όχι. Τον Αριστείδη Καρύδη- Φουκς και τον ερωτεύτηκα και τον παντρεύτηκα και εν συνεχεία προχωρήσαμε σε μία ατέλειωτη αγάπη μέχρι τα τελευταία του. Ο δεύτερός μου άντρας ήταν ένας σκέτος έρωτας ο οποίος ξεθύμανε πολύ γρήγορα και βγήκαν οι διαφορές που λέγαμε. Έχω ερωτευτεί πολύ δυνατά άλλη μια φορά, αλλά δεν είχε ευτυχές τέλος. Γιατί όμως δεν ρωτάτε ποτέ τις γυναίκες πόσοι τις έχουν ερωτευτεί;

– Γιατί ειδικά στην περίπτωσή σας πιστεύω πως είναι τόσοι πολλοί…

– Σε πληροφορώ λοιπόν πως με  φοβούνται. Με πλησιάζουν άντρες στην ηλικία μου σήμερα, όπως ένας που ήρθε όταν έπαιζα την Ελισάβετ στο «Γυναίκα από Σύμπτωση» και μου είπε «Κυρία Κοντού, ΠΟΣΟ ερωτευμένος ήμουν μαζί σας εκείνη τη χρονιά που ήρθα στη Φωκίωνος Νέγρη!» «Και γιατί δεν το ‘λεγες;» τον ρώτησα, «Μα έτρεμα μόνο που σας έβλεπα», μου απάντησε. Ένας άλλος πάλι, ήρθε σε μία δεξίωση και μου λέει «Τι έρωτας ήταν αυτός που είχα μαζί σας κυρία Κοντού. Έτρεμα να σας πλησιάσω». Όπως σου είπα, με φοβούνται».

Νομίζω πως στη δική μου περίπτωση, οι άντρες φοβούνταν και την ηθοποιό και την όμορφη και τη δυναμική. ‘Ισως το ότι ήμουν κι έξυπνη μαζί.

Η πλαστική επέμβαση και οι αληθινές σχέσεις

Το 1962 ο Φίνος Φιλμ της ζήτησε να κάνει πλαστική επέμβαση στη μύτη, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για εκείνη την εποχή. «Είχα κάνει τα “Κίτρινα Γάντια” και μου λέει ο Φίνος, “αν μπορούσες λίγο εδώ να πάρεις τη μύτη”, δείχνοντάς μου το κόκαλο. Μου φάνηκε τόσο εξωγήινο αυτό που μου έλεγε. Μετά μου λέει κι ο Χόρν, “τι περίεργο, έχεις μύτη τραγωδού, κι όμως είσαι κομεντιέν”. Αυτά τα δύο δούλεψαν μέσα μου, οπότε ρώτησα κι έμαθα ότι ένας γιατρός κάνει τέτοιες επεμβάσεις και πήγα».

Ο Δημήτρης Χορν ήταν ένας από τους ανθρώπους που την σημάδεψαν και την καθόρισαν. «Λείπει ένας Χορν. Δεν ήταν μόνο το ταλέντο του, ταλαντούχους ηθοποιούς έχουμε πολλούς, άνδρες και γυναίκες. Είναι αυτή η λάμψη, η ποιότης, η κλάση που είχε αυτός ο άνθρωπος. Επίσης μου λείπει πολύ η Ρένα Βλαχοπούλου. Ήταν μια λαμπερή, ταλαντούχα γυναίκα, με ψυχή και προσωπικότητα, με μία ειλικρίνεια φανταστική, σπουδαία, την αγαπούσα, κάναμε παρέα».
Όταν η Μάρω Κοντου, μιλάει για ανθρώπους που αγαπάει και θαυμάζει, η φωνή της δυναμώνει. Ένας από αυτούς, ο Λάκης Λαζόπουλος, ο οποίος σκηνοθετεί φέτος το «Χτυποκάρδια στο Θρανίο». «Με τον Λάκη κάναμε κάποια στιγμή μια μεγάλη χειμερινή περιοδεία. Εκεί τον γνώρισα καλά και τον λάτρεψα. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι από τότε. Μου ‘κανε εντύπωση ο τρόπος που σκηνοθέτησε και δίδαξε. Είναι τόσο ήρεμος, έχει τον έλεγχο του εαυτού του ο Λάκης. Εγώ έβλεπα έναν φιλόσοφο. Αυτά που πέρασε κι ακόμα περνάει, ξέρει να τα επεξεργαστεί. Φοβερά ταλαντούχος. Όσο ξέρει ο Λάκης την κωμωδία δεν την ξέρει κανένας σύγχρονος».

Για τη Μάρω Κοντού, το παρελθόν βρίσκεται εκεί που ανήκει. Σήμερα είναι κάτι άλλο, μια άλλη περίοδος της ζωής της που της δίνει νόημα και όρεξη για ζωή. Τι απολαμβάνει περισσότερο πέρα από τη σταθερή τέρψη που της προσφέρει το θέατρο; «Τον καλό ύπνο που πάντα λάτρευα, γι’ αυτό και κοιμάμαι 9 με10 ώρες την ημέρα, τις 4-5 παιδικές μου φίλες από το γυμνάσιο, τα ταξίδια, όπως αυτό που κάναμε όλες μαζί. Ξεκινήσαμε από Ελλάδα και φτάσαμε στην Ελβετία μέσω Ιταλίας».

Αν δεν ρωτήσεις εκείνη ποιο είναι το μυστικό της μακροζωίας, τότε ποια; «αν κρίνω από τον εαυτό μου, γιατί είμαι και 80plus- το λέω πάντα έτσι και γελάμε- θεωρώ ότι είναι η αυτογνωσία. Προσωπικά έχω κερδίσει την αυτογνωσία μου και δεν με αγγίζουν μικρά, φτηνά και ψεύτικα πράγματα. Ζω μέσα σε πολλή αλήθεια και ειλικρίνεια, επιλέγω τα μέρη που πηγαίνω, δεν έχω παρέες τοξικές, τις μυρίζομαι κι αποφεύγω, ζω πολύ απλά, καθημερινά. Πηγαίνω σούπερ μάρκετ, μαγειρεύω, φροντίζω το σπίτι, ποτίζω τα λουλούδια, ζωγραφίζω, παίζω μπιρίμπα. Πάνω απ’ όλα όμως τα ‘χω βρει με μένα. Περνάω πολύ καλά και μόνη μου».

Να ξέρεις τα ελαττώματά σου, τα προτερήματά σου. Όταν μάθεις εσένα καλά, διαβάζεις τους απέναντι σαν ακτινογραφία.

Η Μάρω Κοντού ξυπνάει το πρωί, φτιάχνει έναν ελληνικό και νιώθει η ευτυχέστερη γυναίκα του κόσμου, γιατί είναι υγιής, στο σπίτι της που τόσο αγαπάει, κι αυτά της αρκούν. Όπως παραδέχεται βέβαια χρειάστηκε να δουλέψει με τον εαυτό για καιρό ώστε να φτάσει να είμαι ευτυχισμένη με τα απλά και καθημερινά. «Δεν σχεδιάζω το μέλλον», δηλώνει. Δε βάζω στόχους, αφήνω τα πράγματα να ‘ρθουν. Κι επειδή είμαι μάλλον καλομαθημένη σ’ αυτά που έρχονταν, που δεν είχα κουνήσει ούτε το μικρό μου δαχτυλάκι για να γίνουν- εγώ για καριέρα χορεύτριας ξεκίνησα- έχω μάθει να μην βάζω στόχους. Στη ζωή τα πράγματα ακούμπησαν πάνω μου, δεν τα κυνήγησα. Έρχονταν και είτε τα δεχόμουν, είτε έστριβα».  

 

Η Μάρω Κοντού πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» στο θέατρο Ήβη, το οποίο ευχαριστούμε για τη φιλοξενία.