H Ναταλία Σουίφτ ρίχνει φως στις πιο Άγριες Μέρες Μας

-Ναταλία πριν ξεκινήσουμε πες μας μερικά πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να ξέρουμε για σένα. Σε ρωτάνε αν έχεις κάποια συγγένεια με την Taylor Swift;  

Με ρωτάνε συχνά ναι. Αλλάζει με τα χρόνια αυτό. Παλιότερα με ρωτούσαν αν έχω κάποια σχέση με το Suzuki Swift ή με τα γνωστά καθαριστικά πανάκια (δεν είναι καν η ίδια λέξη!!). Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχει και ο Jonathan Swift που έγραψε Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ και επίσης η κίνηση swift στα Πόκεμον. Ας με ρωτήσει κάποιο γι’ αυτά παρακαλώ!

-Κάνοντας μια μικρή έρευνα για σένα βρήκα ότι θείος σου ήταν ο σπουδαίος ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Από εκεί προέκυψε το μικρόβιο της υποκριτικής; Πώς μπήκε το θέατρο στη ζωή σου; 

Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου από την αρχή νομίζω. Οι γονείς μου με πήγαιναν σε παραστάσεις από τότε που θυμάμαι. Αλλά πρώτη φορά που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός ήταν στην 6η δημοτικού. Έκανα τη Mary Poppins στο καλοκαιρινό θεατρικό του σχολείου και κάπως συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι το κάνουν αυτό σαν δουλειά, πραγματικά, στη ζωή τους. Και ίσως περνάνε τόσο καλά όσο πέρασα κι εγώ.

Ο θείος μου, αν και ήταν πάντα αναφορά μου, έπαιξε αργότερα φοβερά ουσιαστικό ρόλο. Όταν αποφάσισα πραγματικά ότι αυτό θέλω να κάνω στην ζωή μου. Με βοήθησε, με προετοίμασε για τις εξετάσεις, με προετοίμασε για το μετά, για τον χώρο που θα βρεθώ. Καθόμασταν στο σπίτι του στην Ραφήνα, σε μια σοφίτα που είχε το αρχείο του.

Όλα τα έργα που είχα παίξει και είχε μελετήσει στη ζωή του. Και διαβάζαμε. Και παίζαμε. Και ήταν υπέροχα. Δεν θα ήμουν η ίδια χωρίς αυτόν και θα τον ευχαριστώ για πάντα γι’ αυτό που μου μετέδωσε. Την αγάπη και τον σεβασμό και τη θυσία γι’ αυτό το επάγγελμα την έμαθα από εκείνον.

-Αν δεν ήσουν ηθοποιός τι θα έκανες επαγγελματικά Ναταλία Σουίφτ; 

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Αν έπρεπε όμως να διαλέξω κάτι, μάλλον θα άνοιγα μια ταβέρνα κάπου μακριά και θα μαγείρευα. Το κάνω και τώρα για τους ανθρώπους που αγαπώ και το χαίρομαι πολύ. Νιώθω ότι έχει κάτι φοβερά δημιουργικό και ελεύθερο, να φτιάχνεις κάτι για να ταΐσεις τους ανθρώπους σου. Είναι λίγο σαν να κάνεις θέατρο.

-Πώς είναι για μια νέα ηθοποιό όπως εσύ να δουλεύει στην μετά #MeToo εποχή; 4 χρόνια μετά θεωρείς έχουν αλλάξει ουσιαστικά πράγματα στο χώρο;

Όχι, δεν θεωρώ ότι έχουν αλλάξει ουσιαστικά τα πράγματα στον χώρο. Δυστυχώς. Θεωρώ ότι έχουν αλλάξει επιδερμικά. Βέβαια ίσως έτσι ξεκινούν οι αλλαγές. Αυτό που συνέβη με το #MeToo ήταν τεράστιο. Τα άτομα που βγήκαν μπροστά και μίλησαν έφεραν μια νέα εποχή, με φοβερό θάρρος. Μόνο σεβασμό και θαυμασμό έχω γι’ αυτά.

«Νιώθω όμως ότι σαν κοινωνία και σαν χώρος ξεχνάμε. Ή θέλουμε να ξεχάσουμε. Θέλουμε να έρθει η επόμενη μέρα, να προχωρήσουμε μπροστά. Αλλά δεν είμαστε ακόμα εκεί».

Αυτά που έγιναν δεν γίνεται να τα προσπεράσουμε. Υπάρχουν άτομα κακοποιητικά στον χώρο μας που φοβούνται να κάνουν βήμα μήπως έρθει και γι’ αυτούς η ώρα. Τρέμουν την καταγγελία. Και χαίρομαι που φοβούνται. Γιατί οι κακοποιητές δεν αλλάζουν. Αλλά τουλάχιστον τώρα φοβούνται. Γιατί είμαστε πιο δυνατά απ’ αυτούς.

-Παρακολουθώντας τις καταθέσεις των γυναικών συναδέλφων σου στη δίκη Φιλιππίδη ποιες είναι οι σκέψεις σου;

Δεν ξέρω τι να πω για τη δύναμη αυτών των γυναικών. Όσα έχουν συμβεί κατά την διάρκεια της δίκης του Φιλιππίδη είναι αδιανόητα. Είναι εγκληματικό να αναγκάζεις τις επιζώσες να αναβιώσουν το τραύμα τους.

Είναι ντροπή μας σαν χώρα να επιτρέπουμε να λειτουργεί έτσι το δικαστικό σύστημα. Δεν μπορώ να διανοηθώ πως τέρατα σαν τον Φιλιππίδη, τον Λιγνάδη ή τον Λάμπρο Φιλίππου δεν έχουν ήδη καταδικαστεί.

-Στο παρελθόν έχεις μιλήσει για την αγχώδη διαταραχή με την οποία διαγνώστηκες σε εφηβική ηλικία. Από την προσωπική σου εμπειρία τι άλλαξε και έπαψαν πλέον τα θέματα ψυχικής υγείας να είναι ταμπού; Πιστεύεις ότι υπάρχουν ακόμα αγκυλώσεις; 

Σίγουρα, αλλά νομίζω ότι έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα ώστε να μην θεωρούνται πια ταμπού τα ζητήματα ψυχικής υγείας. Δεν ξέρω ακριβώς πώς και πότε έγινε αυτή η αλλαγή. Νομίζω ότι είμαστε μια γενιά που αποφάσισε να μιλήσει γι’ αυτό. Είδαμε πόσο καταστροφικό μπορεί να γίνει το να το κρύβεις και επιλέξαμε να το διαχειριστούμε.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά είναι αναγκαίο. Εννοώ, αν σπάσεις το πόδι σου θα πας στον γιατρό, αν σπάει η ψυχή σου πως γίνεται να μην πας;

Ας φροντίζουμε τα εαυτά μας. Με κάθε τρόπο.

-Έχεις διαβάσει σχόλια ή κριτικές που να σε έχουν ενοχλήσει; Πώς αντιδράς και πώς διαχειρίζεσαι κάτι τέτοιο; 

Εννοείται ότι έχω διαβάσει. Νομίζω όποιος λέει ότι δεν έχει διαβάσει κριτικές λέει ψέματα. Δεν ξέρω. Με επηρεάζουν ναι, αλλά τι να κάνουμε; Έχουμε επιλέξει να κάνουμε αυτήν τη δουλειά και, καλώς ή κακώς, αυτό μας κάνει ευάλωτους στον κόσμο. Το κάθε άτομο έχει την άποψη του. Δεν μπορώ εγώ να το αλλάξω αυτό. Μπορώ όμως να αντιληφθώ αν είναι ουσιαστική ή όχι η εκάστοτε κριτική. Σίγουρα δεν είναι εύκολο και πολλές φορές με έχει φέρει και σε σημείο που αναρωτιέμαι αν αντέχω να κάνω αυτή τη δουλειά.

«Ο κόσμος πολύ συχνά θεωρεί ότι δεν είμαστε πραγματικοί άνθρωποι. Ότι δεν ερχόμαστε σε επαφή με όσα λέγονται για μας. Σαν να μην υπάρχουμε εκτός του πλαισίου της μυθοπλασίας».

Αλλά όταν γυρνάω σπίτι μου και κάθομαι στον καναπέ μου, όλα είναι πολύ αληθινά.

-Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο τι συμβουλή θα έδινες στη μικρή Ναταλία κι από τι θα την προστάτευες; 

Να κάνει αυτό που θέλει να κάνει. Και ν ’αγαπάει. Να έχει τους ανθρώπους της. Δεν θα είναι όλα εύκολα. Αλλά ό,τι αξίζει έχει νόημα. Η διαδρομή έχει νόημα.

-Μετά το τηλεοπτικό “Milky Way” οι δρόμοι σας με τον Βασίλη Κεκάτο, συναντήθηκαν ξανά στην πρώτη ταινία του μεγάλου μήκους «Οι Άγριες μέρες μας». Πες μας για το ρόλο σου στην ταινία και την εμπειρία των γυρισμάτων. 

Στις Άγριες Μέρες Μας* παίζω την Άννα. Είναι ένα πλάσμα που αγάπησα φοβερά πολύ, τόσο διαφορετικό και ταυτόχρονα τόσο ίδιο με μένα και ευχαριστώ τόσο τον Βασίλη που μου το εμπιστεύτηκε. Γιατί ήταν κάτι που με ελευθέρωσε. Δεν έπρεπε να κάνω κάτι αναμενόμενο, κάτι που έχω συνηθίσει να κάνω ή που οι άλλοι έχουν συνηθίσει να κάνω. Βρήκα μια τρομερή ειλικρίνεια μέσα σε αυτό. Ένα κομμάτι μου που ίσως δεν ήξερα καν ότι ήταν εκεί, αλλά κάποιος άλλο το είδε.

«Φτιάξαμε κάτι όλα μαζί σε αυτήν την ταινία. Ζήσαμε ένα καλοκαίρι κάνοντας αυτό που αγαπάμε. Δεν ξέρω τι να πω για τα γυρίσματα, είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχω κάνει όσο δουλεύω».

Μέσα στις δυσκολίες και στον καύσωνα και στις τρελές ώρες. Η σύνδεση, η κα@@@, η ανάγκη γι’ αυτό που συνέβαινε. Φοβερή τύχη.

-Φέτος όμως σε συναντάμε κινηματογραφικά σε ένα ακόμα κινηματογραφικό μεγάλου μήκους ντεμπούτο, στο «Κρέας» του «μικρομηκά» Δημήτρη Νάκου. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το «ναι» σε αυτό το ρόλο; 

Εξαρχής ήταν ο Δημήτρης. Πριν διαβάσω το σενάριο καν. Μετά το διάβασα και ήμουν ακόμα πιο σίγουρη. Αλλά με τον Δημήτρη γνωριζόμαστε καιρό και απ’ την πρώτη στιγμή είχαμε πει ότι θέλουμε να δουλέψουμε μαζί. Τον έχω βιώσει σε διάφορα πόστα, ξέρω τι άνθρωπος είναι και τι καλλιτέχνης είναι. Και πόσα πράγματα έχει να πει. Ήθελα πάρα πολύ να είμαι κομμάτι αυτού που έφτιαχνε. Και ο ρόλος ήταν κάτι που καταλάβαινα πολύ και συνδέθηκα και πολύ. Χαίρομαι πολύ που το κάναμε παρέα.

-Στη μικρή οθόνη από την άλλη, στον τηλεοπτικό «Τιμωρό» είσαι η Εβίτα, μία δυναμική νέα δημοσιογράφος που αναζητά διακαώς να βρει τις ρίζες της. Ποια είναι τα αγαπημένα σου χαρακτηριστικά σε αυτό το ρόλο και πως είναι η εμπειρία των τηλεοπτικών γυρισμάτων; 

Έχω την τύχη να συνεργάζομαι με πολύ ωραίους ανθρώπους στη σειρά που κάνω φέτος. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα. Γιατί αυτή η δουλειά, πιστεύω, ότι είναι οι άνθρωποι. Αν δεν έχεις αυτό, δεν έχεις τίποτα. Την Εβίτα θα την έκανα παρέα. Όταν πρωτομίλησα γι’ αυτήν τη δουλειά αυτό σκέφτηκα.

«Χαίρομαι πολύ τέτοιους ρόλους, όπως την Εβίτα του Τιμωρού, στην τηλεόραση αυτήν τη στιγμή. Κι ας ακούμε κράξιμο». 

-Παρά το νεαρό της ηλικίας σου έχεις ήδη στο ενεργητικό σου συνεργασίες με σημαντικά ονόματα του χώρου, που μάλιστα ξεχωρίζουν για το αισθητικό τους αποτέλεσμα. Τι είναι αυτό που πιστεύεις ότι βλέπουν σκηνοθέτες και σεναριογράφοι σε σένα ώστε να σε εμπιστευτούν; 

Δεν έχω ιδέα. Εάν ήξερα, ίσως και να το χρησιμοποιούσα.

– Πώς βλέπεις το παρόν και το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου; 

Το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου είναι τεράστιο. Αν του δώσουμε σημασία. Έχουμε τόσους ανθρώπους που παλεύουν γι’ αυτό, που κάνουν ταινίες απ’ το τίποτα, και είναι εδώ. Φέτος βγήκαν τουλάχιστον 15 ελληνικές ταινίες στο σινεμά. Ας πάμε να τις δούμε. Το Κρέας του Δημήτρη Νάκου. Η Λούλα LeBlanc του Στέργιου Πάσχου. Οι Μαλδίβες του Ντάνιελ Μπόλντα.

«Ας βλέπουμε ελληνικό σινεμά. Ό,τι κι αν είναι. Έτσι θα διαφυλάξουμε το μέλλον του». 

-Ως ηθοποιός πώς κρίνεις την είδηση ότι το ΚΑΣ αρνήθηκε γυρίσματα στην Ακρόπολη για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου; 

Γελοία. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Έχει δοθεί για τόσα άλλα. Επίσης, έγινε ζήτημα για τα «πτώματα» που θα υπήρχαν στην στην συγκεκριμένη σκηνή της ταινίας. Και ειπώθηκε το εξής ολόσωστο: «Ναι, εμείς, σαν Ελλάδα, τα πτώματα μας τα κρύβουμε». Αυτό.

-Θεωρείς ότι υπάρχει ένα πιο γυναικείο βλέμμα στην επιλογή και παραγωγή θεατρικών έργων στην ελληνική σκηνή;  

Δεν είμαι σίγουρη. Θα ήθελα πολύ να πω ναι, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω.

«Βλέπω γυναίκες δημιουργούς ή queer δημιουργούς που εκτιμώ να έρχονται στο προσκήνιο και αυτό με κάνει αδιανόητα χαρούμενη, αλλά θέλω να είμαι σίγουρη ότι συμβαίνει για τους σωστούς σκοπούς».

Γιατί έχουμε δει ξανά και ξανά γνωστούς φορείς που θέλουν να κάνουν τσεκ στο diversity τους. Αυτό που ονειρεύομαι είναι παραγωγές από εμάς για εμάς.

-Τηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο: Kiss, marry, kill. 

Όχι, όχι, όχι!!! Μην μου το κάνεις αυτό. Δεν μπορώ. Όλα kiss and marry και παράλληλα ΟΛΑ KILL.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο και ποια η μεγαλύτερη ανασφάλεια σου; 

Το όνειρο μου είναι να είμαι ευτυχισμένη. Η ανασφάλεια μου είναι ότι ποτέ δεν είμαι αρκετή.

-Τι νέο περιμένουμε από την Ναταλία Σουίφτ; 

Διάφορα που δεν ξέρω αν πρέπει να πω. Όταν μάθω κι εγώ θα σας ενημερώσω!

*Info: Μετά το Φεστιβάλ Βερολίνου 2025 και τις πολύ θερμές κριτικές από τον διεθνή τύπο, Οι Άγριες Μέρες Μας, η πολυαναμενόμενη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βασίλη Κεκάτου, έρχεται επίσημα στις ελληνικές αίθουσες στις 12 Ιουνίου 2025 από το Cinobo.