Η Στέλια είναι το απόλυτο τσικάκι του Τόνι Σφήνου

 

Ένας συνδυασμός πραγμάτων που συνθέτουν ένα εξαιρετικό σύνολο. Ένα πελώριο χαμόγελο. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που εντοπίζεις και κρατάς από εκείνη. Η Στέλια είναι η χαρά της ζωής. Μία απλή φράση που εσωκλείει όλα εκείνα τα στοιχεία που βγαίνουν στην επιφάνεια όση ώρα μιλάς μαζί της.

Αυτό που την ξεχωρίζει και την διαφοροποιεί είναι ικανότητά της να παίζει με την εικόνα της. Δε φοβάται να γελάσει δυνατά, να μιλήσει με πάθος για το τραγούδι, να δείξει πόσο αγαπά τη Θεολογία την οποία και σπούδασε, να αστειευτεί με τα σοβαρά και να δώσει βάση σε κάθε λεπτομέρεια που θα την κάνει καλύτερη και θα την βοηθήσει να εξελιχθεί.

Το κορίτσι που βρίσκεται στο πλάι του Τόνι Σφήνου είναι μία εξαιρετική φωνή που συνδυάζει ταλέντο, μυαλό και εμφάνιση. Να λέμε αλήθειες. Μόνο αν την δεις θα καταλάβεις πως βρέθηκε τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος. Εκεί που μπορεί αβίαστα να απλώνει το πολύπλευρo ταλέντο της.

”Ξεκίνησα πέρσι. Πήγα να τους δω, ήμουν έτοιμη να βγάλω δισκογραφία. Ήρθα σε επαφή με τον μάνατζερ του Τόνι προκειμένου να με αναλάβει αλλά με σκοπό να κάνω διαφορετικά πράγματα κι όχι να ενταχθώ στο σχήμα. Πέρασα από δύο οντισιόν και τελικά τους έκανα”. Αρχές Νοέμβρη η Στέλια ανεβαίνει στη σκηνή και γίνεται αναπόσπαστο μέρος του show.

”Μέσα από αυτό το show ανακάλυψα κι εγώ κάποιες πλευρές μου που δεν τις ήξερα κι αυτό είναι που το κάνει για εμένα μία καθημερινή πρόκληση. ‘Κι αυτό θα μπορούσα να το κάνω’ είναι μία φράση που μου βγαίνει συχνά.”

Με πάει από μόνο του και νομίζω πως η μουσική με οδηγεί σε όλη μου τη ζωή.

Μεγαλώνει στην Αθήνα και είναι το μοναχοπαίδι της οικογένειας. Από παιδάκι λέει πως θα γίνει τραγουδίστρια και ξεκινά να μαθαίνει πιάνο στα 8 της χρόνια.

”Με πήγε ο μπαμπάς μου. Ήμουν μοναχοπαίδι οπότε οι δικοί μου άρχισαν να με πηγαίνουν σε όλα. Πουθενά το κοριτσάκι δεν απέδιδε (γιατί αν έχεις χιούμορ, έχεις χιούμορ). Τελικά στη μουσική κάτι είδαν. Ο μπαμπάς μου έπαιζε ακορντεόν ερασιτεχνικά οπότε είχα μία μουσική προσλαμβάνουσα.”

Δύο χρόνια αργότερα θα καταλάβει σταδιακά πως το πιάνο δεν είναι αυτό που μιλά στην καρδιά της. Θα ξεκινήσει μαθήματα φωνητικής και ορθοφωνίας. Κάπως έτσι η Στέλια βρίσκει τον δρόμο της ψυχής της.

”Μπες στο πανεπιστήμιο και μετά γίνε ό,τι θέλεις” είπαν οι γονείς της και το έκανε. Περνά στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. ”Με έχουν βοηθήσει πολύ οι σπουδές που έκανα και θεωρώ πως είμαι πολύ τυχερή που σπούδασα σε αυτή τη σχολή. Είναι μια επιστήμη που σου δίνει απαντήσεις για όλα. Έχω πάθος, αγάπη και λαχτάρα για το τραγούδι αλλά κάποια στιγμή ίσως θα ήθελα πολύ να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους να ανακαλύψουν την αγάπη που πρέπει να τρέφουν για τον εαυτό τους”.

 

Σκέφτεται το μέλλον και ζει το παρόν. Είναι συνειδητοποιημένη κι αυτό την καθιστά αυτόματα αξιοθαύμαστη. Είναι ανοιχτή σε νέα πράγματα και δοκιμάζει χωρίς να ανησυχεί μήπως χαθεί. Η μουσική είναι ο δρόμος της και τα διαφορετικά της είδη μονοπάτια που τολμά να διασχίσει.

”Έπαιξα με κάθε είδους μπάντα για να βρω πού είμαι. Να βρω το είδος που μου αρέσει. Jazz, funk, soul, gospel. Νομίζω πως τελικά δεν καταλήγεις ποτέ. Ανάλογα με τη φάση της ζωής σου κάνεις κάτι διαφορετικό. Έχεις μία βάση και μετά το εξελίσσεις”.

Η πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση είναι το 2009. Λίγο καιρό μετά θα ακολουθήσει η πρώτη δισκογραφική δουλειά και η συνεργασία με τον Μπάμπη Στόκα. Πάνος Κίαμος, Χρήστος Μενιδιάτη και Χρήστος Χολίδης θα ακολουθήσουν.

 

Εν έτει 2016 η Στέλια δηλώνει pop mainstream. Αυτό που κάνει στο show του Τόνι αποδεικνύει πως θα έπρεπε να το σκεφτεί λίγο καλύτερα και να δηλώνει πολυεργαλείο. Pop ελληνικό και ξένο, λαϊκά, 60s, 70s, 80s και ροκ. Τα κάνει όλα με μεγάλη επιτυχία.

Δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ αν αυτό που έχω διαλέξει είναι σωστό. Είναι αυτό στο οποίο με πήγε η καρδιά μου.

”Νιώθω χαρά. Δεν το βλέπω σαν δουλειά. Μεταδίδουμε ενέργεια και χαρά, Ακόμα και χάλια να είμαι μόλις ανέβω στη σκηνή δεν υπάρχει κάτι άλλο. Είναι μαγικό. Νιώθεις και αισθάνεσαι. Αν εγώ δε χαίρομαι ο θεατής θα γυρίσει την πλάτη του.”

Ένα αισιόδοξο πλάσμα με αληθινό χαμόγελο που δεν είναι προϊόν άγχους ή επιτήδευσης. Ένα πηγαίο χαμόγελο που κρύβει πολλή δουλειά, αξιοπρέπεια και έντονο το αίσθημα της ηθικής.

 

”Οι σπουδές σε μαθαίνουν να βάζεις όρια και στον εαυτό σου και στους γύρω σου. Σε μαθαίνουν να μην ξεφεύγεις και να είσαι αυθεντική με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό. Μπορεί να πηγαίνω με λίγο πιο αργούς ρυθμούς αλλά κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια. Είναι πολύ σημαντικό να μην κάνεις πράγματα που δε θέλει η ψυχή σου. Να το κάνεις γιατί στο λέει η καρδιά σου κι όχι γιατί στο επιβάλλει το σύστημα. Αν είναι να γίνεις, θα γίνεις. Αν δεν είσαι για αυτό θα σε κάνουν οι καταστάσεις να απομακρύνεσαι σταδιακά και τελικά θα αλλάξεις κατεύθυνση”.

Και λίγο πριν σου πω να πας οπωσδήποτε να την απολαύσεις live σε μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας και τις Παρασκευές του Δεκέμβρη στην Θεσσαλονίκη, θα την αφήσω να κλείσει εκείνη με έναν στίχο που αγαπά πολύ και συμπυκνώνει τη στάση ζωής της και την ποιότητα του χαρακτήρα της.

Μαζί σου θα ανατέλλω αρκεί να ξέρεις να πετάς

 

 

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Ρούχα:  Teem και Teem by Rita Attala

Κοσμήματα: Bibi jwls Accessories

Make up – hair: Μαρία Διαμαντή

*Η φωτογράφιση έγινε στο American Burger (Λεωφόρος Βουλιαγμένης 4, Ελληνικό)