Η Άλκηστις Ζιρώ έμαθε να κάνει ό,τι λέει η ψυχή της
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟ VARKIZA RESORT ΚΑΙ ΤΟ COYOACAN PLAYA.
- 29 ΙΟΥΝ 2021
Για τον Νίτσε η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει στα πιο ευαίσθητα αυτιά. Η αληθινή ομορφιά δεν είναι θορυβώδης, δεν έχει ανάγκη από ξεσπάσματα δηλωτικά της ύπαρξής της. Η αληθινή ομορφιά ενός ανθρώπου φαίνεται στα μάτια του, στα λόγια τους, στις πράξεις του. Η Άλκηστις Ζιρώ είναι ένας πραγματικά όμορφος άνθρωπος και σε αυτό το συμπέρασμα φτάνει κανείς μετά τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μαζί της. Τη συναντήσαμε ένα ζεστό πρωινό του Ιουνίου δίπλα στη θάλασσα και μιλήσαμε για την οικογένειά της, την αγάπη της για την τέχνη της, την τηλεόραση, τις παραστάσεις που την καθόρισαν και τη δύναμη του χιούμορ.
Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από το επώνυμό σου.
Έχω καταγωγή από τη Γαλλία, αλλά πολύ μακρινή. Από τη Μασσαλία ήταν ο παππούς του μπαμπά μου, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα και έκανε οικογένεια. Έτσι προκύπτει το επώνυμο Ζιρώ. Δεν μιλάω γαλλικά όμως. Δεν έχω πάει ποτέ, δεν έχουμε συγγενείς. Θα ήθελα πάρα πολύ να ταξιδέψω εκεί.
Ο παππούς σου ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος, πες μου λίγα λόγια για εκείνον.
Ο παππούς μου ήταν ο Γκυ Ζιρώ και ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που εισήγαγαν το θέατρο στο ραδιόφωνο. Ήταν ένας μεγάλος θεατράνθρωπος. Μεταγλώττιζε ξένα παραμύθια στα ελληνικά. Για ένα παιδάκι αυτό ήταν η καλύτερή του. Ο παππούς μου πέθανε, όταν εγώ ήμουν στο γυμνάσιο, οπότε πρόλαβα να τον ζήσω κι έχω αναμνήσεις. Ο παππούς μου μας αγαπούσε, αλλά ήταν ένας άνθρωπος λίγο απόμακρος. Τον θυμάμαι να κάθεται στο γραφείο του με μία αναμμένη λάμπα και γύρω του βιβλία και κασέτες. Ουσιαστικά ήταν εκείνος που έδινε στη γιαγιά το υλικό για να μας κοιμίσει, για να μας διαβάσει, για να παίξουμε μαζί της με θεατρικά παιχνίδια.
Εσύ, πού μεγάλωσες;
Μεγάλωσα στην Αθήνα, σε μια γειτονιά των βορείων προαστίων με πολύ πράσινο και ηρεμία, και τώρα ζω στην Κυψέλη, οξύμωρο. Την αγαπώ την Αθήνα, θα έφευγα πολύ δύσκολα από την πόλη και γενικότερα από την Ελλάδα.
Αρκετοί ηθοποιοί της νέας γενιάς λένε πως το όνειρό τους είναι μία διεθνής καριέρα. Εσύ, δεν θα ήθελες να δοκιμάσεις την τύχη σου στο εξωτερικό;
Δεν είναι το όνειρό μου να φύγω στο εξωτερικό. Υπάρχουν καλλιτέχνες στην Ελλάδα που κάνουν πολύ καλή δουλειά κι έχουν πάρα πολύ υλικό. Σκηνοθέτες, μικρομικάδες, ηθοποιοί, μουσικοί, χορευτές, με ψυχή και ταλέντο, και πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να συνυπάρχουν στη χώρα μας και να δημιουργούν υπέροχα πράγματα. Είναι δύσκολα τα πράγματα, δεν μπορώ να πω το αντίθετο. Ο βιοπορισμός ενός καλλιτέχνη στην Ελλάδα είναι μια αρκετά δύσκολη υπόθεση. Είμαι πεισματάρα όμως. Θέλω να μείνω εδώ, θέλω να ζω από τη δουλειά μου και αυτό κυνηγάω.
Η απόφασή σου να γίνεις ηθοποιός ήρθε πολύ νωρίς;
Δεν το ανακοίνωσα σε κανέναν. Δεν είπα ποτέ στους γονείς μου πως θα γίνω ηθοποιός. Η υποκριτική ήρθε στη ζωή μου ως μία φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Πήγα στο καλλιτεχνικό σχολείο του Γέρακα, οπότε από το Γυμνάσιο και το Λύκειο παρακολουθούσα μαθήματα θεάτρου και κινηματογράφου.
Άρα, από πολύ μικρή ήξερες πως θα γίνεις ηθοποιός;
Είχα ξεκινήσει το φροντιστήριο για να δώσω Πανελλήνιες. Είχα σκεφτεί να δώσω για τη Σχολή Θεατρικών Σπουδών. Ήξερα όμως μέσα μου πως δεν με αφορά τόσο το θεωρητικό κομμάτι, όσο το πρακτικό. Ήθελα να παίζω. Έτσι όπως πήγαινα στα καλοκαιρινά μαθήματα για την Γ’ Λυκείου, σταμάτησα. Έκλαιγα και είπα στη μαμά μου πως δεν θέλω να δώσω εξετάσεις. Μου είπε: «μην πας, δεν θα συνεχίσεις τα μαθήματα, μην ξαναπάς. Αφού δεν το θέλει η ψυχή σου δεν θα δώσεις Πανελλήνιες, αλλά θα ξεκινήσεις μαθήματα θεάτρου». Δεν τους είχα πει ποτέ τίποτα, αλλά το έβλεπαν, είχαν καταλάβει πως αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Οπότε εκείνο το καλοκαίρι οι συμμαθητές μου πήγαιναν φροντιστήριο κι εγώ έκανα μαθήματα θεάτρου και τραγούδι ώστε να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις της δραματικής.
Είσαι από τους τυχερούς λοιπόν που είχαν την απόλυτη στήριξη της οικογένειας και δεν άκουσαν το «πρώτα θα σπουδάσεις να έχεις ένα χαρτί στα χέρια σου και μετά κάνε ό,τι θέλεις».
Ποτέ δεν μου το είπαν, ποτέ δεν επέμειναν να κάνω κάτι το οποίο δεν ήθελα. Και δεν είναι έτσι μόνο στο θέμα των σπουδών. Γενικά, οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν για τίποτα. Πραγματικά, είμαι ευγνώμων για αυτή τους τη στάση, γιατί με βοήθησαν να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου. Είναι πολύ όμορφο να σου δίνουν οι γονείς σου αυτή την ελευθερία για να γνωρίσεις και να διαμορφώσεις τον εαυτό σου.
Τι σε συμβουλεύει η μαμά σου;
Είτε μιλάμε για αισθηματικά, είτε μιλάμε για επαγγελματικά η μαμά μου με συμβουλεύει να κάνω ό,τι λέει η ψυχή μου. «Άμα το λέει η ψυχή σου, κάνε το». Όχι, θα πληγωθώ, δεν θα πετύχω, δεν θα μου βγει, έλεγα. «Πήγαινε κι αν φας τα μούτρα σου, σηκώνεσαι και συνεχίζεις» αυτό μου λέει πάντα. Μακάρι να μπορέσω να υιοθετήσω στο 100% αυτή τη στάση ζωής και να μπορέσω να τη μεταλαμπαδεύσω στα δικά μου παιδιά.
Είσαι μοναχοπαίδι;
Όχι, έχω έναν μεγαλύτερο αδερφό ο οποίος έχει πάρει το όνομα του παππού μας. Ο Γκυ ζει στο Βερολίνο και ασχολείται με τη μουσική.
Λίγους μήνες πριν ήρθαν στο φως προσωπικές μαρτυρίες ανδρών και γυναικών από τον χώρο του θεάματος για τα όσα έζησαν από συναδέλφους τους. Κάποιες υποθέσεις έχουν ήδη πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Κινείσαι στον χώρο αυτό και θέλω να μου πεις ποια είναι η δική σου αίσθηση. Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς;
Αρχικά θα ήθελα να πω: επιτέλους. Γιατί όποιος είναι στον χώρο είχε ακούσει. Κυκλοφορούσαν φήμες για όλα αυτά που ξέσπασαν, αλλά τις φήμες δεν μπορείς να τις καταγγείλεις. Επιτέλους λοιπόν που έσπασε η σιωπή, που πια οι φήμες έγιναν καταγγελίες. Καταγγελίες με όνομα και επώνυμο. Γύρισαν τα φώτα στην πραγματική ουσία του τι σημαίνει να παραβιαστεί η ψυχή και το σώμα κάποιου. Οι προβολείς στράφηκαν στα θύματα, τα οποία βρήκαν τη δύναμη και μίλησαν. Το ένα πλάσμα έδινε τη δύναμη στο άλλο. Μία σκυταλοδρομία προσωπικών μαρτυριών. Ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου λέει «αν μιλούσε η σιωπή, αν φυσούσε, αν ξέσπαγε, θα ξερίζωνε όλα τα δέντρα του κόσμου». Και ξεριζώθηκαν πολλά δέντρα με βαθιές ρίζες στον χώρο.
Ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις;
Φοβήθηκα ότι θα γυρίσουμε στις πρόβες και στα γυρίσματα μετά από όλα αυτά και θα είναι όλα πολύ αποστειρωμένα καθώς θα έχουν μπει όρια που δεν θα ξέρεις αν μπορείς να τα ξεπεράσεις. Και μετά σκέφτομαι πως καλώς μπαίνουν αυτά τα όρια για να επέλθει η ισορροπία. Στεναχωριέμαι που ο κόσμος, που δεν είναι μέσα στον χώρο, μπορεί να πιστεύει πως ο χώρος είναι αυτό. Είναι άνθρωποι που απλώνουν τα χέρια τους, που δεν σέβονται, που παραβιάζουν τα όρια. Όχι, ο χώρος μας δεν είναι αυτό. Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι που σε σέβονται και νιώθεις απεριόριστη ασφάλεια στο πλάι τους, άνθρωποι που σε φροντίζουν και που τους νιώθεις οικογένειά σου.
Θα ήταν πραγματικά άδικο να χαρακτηριστεί ένας ολόκληρος χώρος από συγκεκριμένα περιστατικά, τα οποία βέβαια ήταν εξαιρετικά σοβαρά.
Αλήθεια είναι αυτό αλλά σκέψου πως μπορεί αυτή τη στιγμή ένα παιδί να πει στους γονείς του θέλω να γίνω ηθοποιός και να του πούνε δεν υπάρχει περίπτωση να πας να μπλέξεις εκεί, γιατί έχουν ακούσει όλα όσα έχουν γίνει. Όχι, γιατί δεν θέλουν το παιδί τους να γίνει ηθοποιός αλλά γιατί φοβούνται μήπως κινδυνεύσει.
Η ελληνική κοινωνία έχει ακόμα δρόμο μπροστά της. Υπάρχουν κατάλοιπα που την κρατούν πίσω και ως προς την αντιμετώπισή της για τον χώρο της Τέχνης.
Ισχύει αυτό. Έχω έρθει πολλές φορές αντιμέτωπη με το γεγονός ότι έχω αυτό το παρουσιαστικό, το οποίο δεν επέλεξα. Έτσι γεννήθηκα. Υπήρχαν φορές που διάβασα να λένε: «Σιγά μην τα λέει το κοριτσάκι. Τη δουλειά την πήρε γιατί έκανε κάτι».
Έχεις ακούσει κάτι τέτοιο;
Το έχω ακούσει. Στην πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά στο «Ού Φονεύσεις» λίγες ώρες πριν προβληθεί το επεισόδιο μού είχε τηλεφωνήσει ο Κοκκινόπουλος και μου είχε πει να μην μπω στο Twitter και να μην διαβάσω κανένα απολύτως σχόλιο. Είπα πως δεν θα μπω, αλλά μετά μπαίνεις στο τριπάκι να δεις πώς τους φάνηκες. Και μπήκα και ήρθα αντιμέτωπη με πραγματική κακία. Δεν ξέρεις τον άλλο και παρ’ όλα αυτά μπαίνεις στη διαδικασία να γράψεις κάτι και μάλιστα κακό. Και απορώ γιατί να μην γράψεις κάτι καλό, το οποίο και θα τον εξελίξει τον αποδέκτη. Το κακό δεν θα σε πάει πουθενά.
Έχεις αντιμετωπίσει δυσπιστία ως προς τη δουλειά σου λόγω της εξωτερικής σου εμφάνισης;
Έχει τύχει να σταθεί εμπόδιο η εξωτερική μου εμφάνιση. Άκουσα να λένε πως «είναι πολύ όμορφη, δεν μπορεί να κάνει αυτόν τον ρόλο». Έναν ρόλο που ήθελα πολύ. Βέβαια από την άλλη στον χώρο μας υπάρχει το λεγόμενο typecast, οπότε ή ταιριάζεις σε αυτό που ψάχνουν ή όχι. Σε καμία περίπτωση δεν το είπαν κακοπροαίρετα αλλά με στεναχώρησε. Παρόλα αυτά έφαγα την απόρριψή μου και προχώρησα παρακάτω. Πέρασα φάσεις που ήθελα να πάω κόντρα στην εξωτερική μου εμφάνιση. Σε ακροάσεις πήγαινα πάντα με κάτι που να έρχεται σε αντίθεση με το φιζίκ μου μόνο και μόνο για να αποδείξω ότι δεν είμαι απλά ένα ωραίο κορίτσι και μπορώ να τσαλακωθώ, να σπάσω, να βρίσω ώστε να φύγει ο άλλος από την εικόνα και να δει το μέσα μου.
Εκφράζεις δημόσια την άποψή σου για κοινωνικά θέματα; Παίρνεις θέση;
Βέβαια και το κάνω αν και υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν πως τώρα που ξεκινάω την καριέρα μου καλό θα ήταν να μην τοποθετούμαι τόσο πολύ. Εγώ, στα προσωπικά μου social media τοποθετούμαι όπως το έκανα και πριν αποκτήσω τους ακόλουθους αυτούς, δεν έχει αλλάξει τίποτα για ‘μενα. Αυτές είναι οι ιδέες μου και πάντα θα τις εκφράζω. Και από τη στιγμή που με ακολουθεί και νέος κόσμος νιώθω ότι έχω την υποχρέωση να εκφράζω την άποψή μου και να δίνω μία οπτική η οποία ενδεχομένως αποτελέσει τροφή για σκέψη.
Φοβήθηκες ότι μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην επαγγελματική σου πορεία;
Ναι, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Το σημαντικό είναι να είμαι καλά με τη συνείδησή μου με το να ξέρω ότι θα τοποθετηθώ για πράγματα κρίσιμα για την κοινωνία και το αύριό μας. Έχει τύχει να μου κατεβάσουν stories.
Νιώθεις όμως πως με την εκκαθάριση που έχει γίνει στον χώρου του θεάτρου αλλά και με τα κοινωνικά ζητήματα για τα οποία μιλάμε, ιδιαίτερα εμείς οι γυναίκες, πια ανοιχτά έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα;
Έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας γιατί πρέπει να αφήσουμε δεκαετίες πίσω στις οποίες γαλουχήθηκαν άνθρωποι με στερεότυπα που μας πνίγουν. Πατριαρχικά πρότυπα, βραχνάς για οτιδήποτε ήθελε να αναπνεύσει ελεύθερα σε αυτή την κοινωνία. Είναι πολύ ελπιδοφόρο να βλέπεις τις γυναίκες ενωμένες να διεκδικούν. Και ακόμη πιο ελπιδοφόρο σε αυτόν τον μακρύ και δύσκολο αγώνα των γυναικών συνοδοιπόρους άνδρες που παίρνουν ξεκάθαρη και ηχηρή θέση υπέρ τους.
Ο φεμινισμός δεν είναι μόνο γυναικεία υπόθεση.
Σωστά. Υπάρχουν άνδρες ενεργοί οι οποίοι στηρίζουν τα δικαιώματα των γυναικών έμπρακτα. Ο φεμινισμός δεν είναι θέμα φύλου, είναι ένα ανθρώπινο θέμα. Αλληλεγγύη, ισότητα και αγάπη. Όπως θέλω να πιστεύω, η ανθρωπιά και η καλοσύνη πάντα στο τέλος κερδίζουν.
Τι είναι για ‘σένα καλός ηθοποιός;
Από τη μικρή εμπειρία που έχω θα σου πω πως καλός ηθοποιός είναι αυτός που είναι και καλός άνθρωπος. Και το πιστεύω αυτό που λέω πάρα πολύ. Αν κάποιος έχει χτίσει όλη του τη ζωή σε αγνά συναισθήματα, όπως η αγάπη, η συμπόνια, η προσφορά, μπορεί να μην είναι ο πιο ταλαντούχος ηθοποιός που υπάρχει, αλλά όταν συνεργάζεσαι μαζί του για ‘σένα να γίνεται ο καλύτερος. Γιατί συναναστρέφεσαι με έναν άνθρωπο που έχει μόνο να δώσει. Τι νόημα έχει αν θεωρείσαι καλός ηθοποιός, και η στάση απέναντι στα πράγματα και τη ζωή σου είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με το ταλέντο σου;
Φέτος, η «Αγγελική» ήταν μία ευτυχής συγκυρία και από αυτή την άποψη. Σωστά;
Ήμουν πάρα πολύ τυχερή γιατί είχα πανέμορφους ανθρώπους γύρω μου που έδιναν απλόχερα. Με αγκάλιασαν όλοι τους. Με βοήθησαν να ξεμπλοκάρω, να αφήσω τις άμυνές μου να πέσουν, να το ζω χωρίς να λογοκρίνομαι, να το απολαμβάνω. Σε μια περίοδο όπου ο κόσμος ήταν κλεισμένος στα σπίτια του καθώς βρισκόμασταν σε περίοδο καραντίνας εμείς είχαμε την δυνατότητα μέσα από τις σκηνές να μπορούμε να συνυπάρχουμε και να βιώνουμε αληθινά συναισθήματα. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω πως δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που βλέπει ο κόσμος μπροστά από τις κάμερες. Για να βγει αυτό το άρτιο αποτέλεσμα υπήρχε από πίσω μία καταπληκτική ομάδα. Αν θεωρείται ότι οι ηθοποιοί δούλεψαν σκληρά, τι να πούμε για τους συντελεστές και την παραγωγή.
Η επιτυχία της Αγγελικής έχει ως αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα των τηλεθεατών να σε έχει ταυτίσει με τον ρόλο σου και να ακούς και κάποια περίεργα σχόλια.
Ειδικά τώρα που έχουμε αρχίσει να βγαίνουμε λίγο παραπάνω ο κόσμος με σταματά και μου λέει διάφορα για τον ρόλο. «Τι θα γίνει βρε κορίτσι μου; Κούρασες. Θα τον παντρευτείς; Τι θα γίνει;» Αυτά μου λένε. Και πραγματικά είναι ένα συναίσθημα που το έχω κι εγώ για την Κατερίνα. Ο λόγος που έχει σπάσει τα νεύρα όλων είναι γιατί έπρεπε να χτιστεί μία κατάσταση ώστε να κορυφωθεί.
Και με το hashtag χάπατο τι γίνεται;
Όταν προβάλλεται η σειρά τρεντάρει το hashtag χάπατο στο Twitter για την Κατερίνα. «Κατερίνα είσαι χάπατο, Άλκηστις σε αγαπάμε μην το παίρνεις προσωπικά». Αν το δούμε αντικειμενικά κάτι γίνεται πολύ καλά στην «Αγγελική» για να έχει τέτοια απήχηση. Είναι μία σειρά που αγαπήθηκε. Με την Κατερίνα είμαι εκ διαμέτρου αντίθετη. Δεν έχω καμία σχέση. Δεν είμαι αφελής.
Η Κατερίνα έχει επιλέξει να εθελοτυφλεί. Η Άλκηστις έχει βρεθεί σε αντίστοιχη θέση;
Έχω υπάρξει στη ζωή μου σε καταστάσεις που εθελοτυφλούσα. Κι αυτός είναι κι ένας λόγος που κατάλαβα την Κατερίνα και μπήκα στην ψυχοσύνθεσή της πολύ γρήγορα.
Φοίτησες στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Υπήρχε μία αίσθηση πως όσοι τελειώνουν το Τέχνης καλό είναι να ασχοληθούν αποκλειστικά και μόνο με το θέατρο κι όχι με την τηλεόραση.
Τα τελευταία χρόνια και υπό αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε όλοι μας νομίζω πως έχουν πέσει οι τοίχοι ανάμεσα σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο. Θεωρείτο πως αν παίξεις στην τηλεόραση γίνεσαι πιο εμπορικός και δεν θεωρείσαι τόσο ποιοτικός. Πλέον, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις πάρα πολύ προσεγμένες και ποιοτικές δουλειές στην τηλεόραση οπότε η διάκριση δεν υφίσταται πια.
Διάβασα πως μία παράσταση που σε συγκλόνισε ήταν η «Γκόλφω» του Νίκου Καραθάνου.
Πήγαινα ακόμα στο σχολείο όταν πήγα και την είδα και τη θυμάμαι ακόμα με κάθε λεπτομέρεια. Τη θυμάμαι να συμβαίνει μπροστά μου. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω το συναίσθημα που ένιωσα. Ο μονόλογος της Φωτοπούλου για την αγάπη, γραμμένος από τη Λένα Κιτσοπούλου με ακολουθεί ακόμα. Και είναι ακόμα μία παράσταση, το «Άνθρωποι και Ποντίκια» στην οποία ένιωσα συναισθήματα που δεν είχα ξανανιώσει στη ζωή μου. Τελείωσε η παράσταση και έμεινα στην καρέκλα μου 20 λεπτά κλαίγοντας. Πήγα στο ταμείο και ζήτησα 10 εισιτήρια για την επόμενη ημέρα. Τα ήθελα για τους φίλους μου. «Δεν με νοιάζει τι έχετε κανονίσει, πρέπει οπωσδήποτε να δείτε αυτή την παράσταση».
Το θέατρο μπορεί να σε κάνει άλλο άνθρωπο;
Αυτή η παράσταση είναι ο λόγος που θέλω να κάνω θέατρο. Μου αρέσει ο ωμός ρεαλισμός. Όλα όσα υπάρχουν στην κοινωνία να τα δίνεις στο κοινό έτσι όπως είναι.
Όνειρό σου είναι μία ταινία με τον Γιώργο Λάνθιμο;
Μου αρέσει πάρα πολύ ο σκληρός και ταυτόχρονα ποιητικός τρόπος που αποτυπώνει τις καταστάσεις. Ο Λάνθιμος έφυγε και έγινε αυτό που του άξιζε να γίνει. Ο Κυνόδοντας ήταν ένα διαμάντι. Μόλις κυκλοφόρησε η ταινία στην Ελλάδα την έθαψαν και στο εξωτερικό αποθεώθηκε. Και όταν ο Λάνθιμος έγινε αυτό που έγινε στο εξωτερικό, ξαφνικά για την Ελλάδα, έγινε ο Γιώργος ΜΑΣ. Μοτίβο που ακολουθεί συχνά η ελληνική κοινωνία. Όπως με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο που μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας και της βουλής δεν ήθελε να δοθεί ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά μεταναστών και τώρα που είναι από τους μεγαλύτερους παίκτες παγκοσμίως, είναι ο Γιάννης ΜΑΣ από τα Σεπόλια, που κάνει περήφανους τους Έλληνες. Και μετά αναρωτιούνται γιατί λένε πως η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της.
Η σχέση σου με τη μόδα ποια είναι; Το Instagram σου έχει μία ιδιαίτερη αισθητική.
Είμαι τυχερή γιατί έχω φίλους που είναι εξαιρετικοί καλλιτέχνες και κάνουμε δουλειές μαζί. Για αυτό και έχω αυτές τις φωτογραφίες. Τους λατρεύω και τους στηρίζω. Κάπως έτσι έχει διαμορφωθεί το Instagram μου. Τη μόδα δεν την παρακολουθώ. Φοράω ό,τι μου αρέσει και ανάλογα με τη διάθεσή μου. Δεν έχω ένα πολύ συγκεκριμένο στιλ. Μπορεί τη μία μέρα να με δεις με φόρμες και oversized hoodies και την επόμενη να με δεις με girly φορεματάκια.
Ισχύει πως έχεις και μία ιδιαίτερη συνήθεια να ισιώνεις τα μαξιλάρια στο κρεβάτι πριν κοιμηθείς;
Είμαι λίγο ψυχαναγκαστική, αλλά όχι σε ακραίο βαθμό.
Τις γραμμές στα πλακάκια στο πεζοδρόμιο τις πατάς;
Δεν τις πατάω η αλήθεια είναι (γέλια). Και βάζω στο μυαλό μου πως αν τις πατήσω θα γίνει και κάτι. Με τα μαξιλάρια έχω ένα θέμα. Θέλω να είναι σε συγκεκριμένη διάταξη για να με βολεύουν όταν κοιμάμαι. Δεν είναι και τόσο περίεργο.
Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει: «Τόσο μεγαλύτερη αξία έχει η εξωτερική ομορφιά, όσο μεγαλύτερη εσωτερική ομορφιά κρύβεται πίσω της». Σε βρίσκει σύμφωνη;
Δεν το συζητώ. Η εσωτερική ομορφιά είναι αυτή που καθορίζει τους ανθρώπους. Αν κάτι με κερδίζει στον άλλο είναι το χιούμορ.
Είναι το χιούμορ και το δικό σου δυνατό σημείο;
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολύ χιούμορ κι αν με ρωτήσεις ποιο είναι το βασικό μου προσόν θα σου απαντήσω το χιούμορ μου.
Το χιούμορ σε σώζει πολλές φορές από δύσκολες καταστάσεις;
Ξεκάθαρα ναι. Και για αυτό και θεωρώ πως όταν κάποιος με συναντά πρώτη φορά δεν θα αισθανθεί αμήχανα ή άβολα. Μου αρέσει να κάνω αυτόν που έχω απέναντί μου να αισθάνεται άνετα. Γιατί θα νιώσω κι εγώ έτσι κατ’ επέκταση. Είναι ωραίο να ελαφραίνεις το κλίμα όπου είναι δυνατό.
Δεν έχεις ακούσει όμως πως όσο πιο μπλαζέ είσαι, τόσο πιο πολύ φτιάχνεις την εικόνα σου;
Είμαι κάθετη σε αυτό. Μου αρέσει να θαυμάζω κάποιον, να έχω φτιάξει κάτι πολύ όμορφο στο μυαλό μου και να τον γνωρίζω και να ισχύει η εικόνα που είχα σχηματίσει. Η απομυθοποίηση σε αρκετές περιπτώσεις είναι ένα μεγάλο χαστούκι που έρχεται να σου υπενθυμίσει το φαίνεσθαι και το είναι.
Πρέπει όμως να είσαι γειωμένος και να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου για να μην σε παρασυρθείς.
Το μόνο σίγουρο είναι αυτό. Αν τα πράγματα συνεχίσουν για εμένα καλά, έχω την εντύπωση πως δεν θα μου συμβεί κάτι τέτοιο. Ξέρω πως η δουλειά μας εμπεριέχει το στοιχείο του εφήμερου. Μπορεί να έχω δουλειά για ένα χρόνο και μετά για τέσσερα να μην έχω τίποτα.
Η αβεβαιότητα αυτή δεν σε αγχώνει;
Όχι, έμαθα από πολύ μικρή να δουλεύω. Σέρβις, φυλλάδια, ταμείο σε φεστιβάλ και δεν με πειράζει καθόλου να το κάνω. Από τη στιγμή που εγώ θέλω να ασχολούμαι με την τέχνη μου, αν για να το κάνω θα πρέπει να παράλληλα να κάνω και κάτι άλλο, είμαι διατεθειμένη. Και πραγματικά είναι πολύ σημαντικό να έχεις δουλέψει σέρβις. Έρχεσαι σε επαφή με όλων των ειδών τους ανθρώπους, έχεις να αντιμετωπίσεις διαφορετικές καταστάσεις, πολύ αμήχανες, πολύ στενάχωρες, πολύ συγκινητικές. Και να σου πω πως με έχει βοηθήσει πολύ στην υποκριτική.
Έχεις «κλέψει» συμπεριφορές;
Έχω πάρει στοιχεία ανθρώπων που έχω σερβίρει. «Κλέβεις» συμπεριφορές από πραγματικούς ανθρώπους και τις ενσωματώνεις στον εκάστοτε ρόλο.
Είσαι πολύ παρατηρητική;
Πολύ, πάρα πολύ. Μία φορά να σε δω στον δρόμο θα σε θυμάμαι για όλη μου τη ζωή. Ήμουν βοηθητική ηθοποιός σε μία ταινία στα 18 μου και μαζί ήταν κι ένα ακόμα παιδί. Τον κοιτούσα, τον ξανακοιτούσα, κάτι μου θύμιζε. Ήμουν σίγουρη πως κάπου τον ήξερα. Την τρίτη ημέρα του είπα: «Σε θυμήθηκα. Εσύ, δεν ήσουν πριν δύο χρόνια με μία ροζ βαλίτσα στο μετρό;»
Χόκεϊ επί χόρτου, μπάσκετ, ποδόσφαιρο. Έχεις δοκιμάσει τα πάντα.
Έχω δοκιμάσει πάρα πολλά αθλήματα. Οι γονείς μου με παρότρυναν να δοκιμάζω ό,τι μου άρεσε. Και χόκεϊ επί χόρτου έπαιζα. 11 χρόνια έκανα μπαλέτο και χορό. Μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ. Τρελαίνομαι για το ποδόσφαιρο.
Σε ποια θέση έπαιζες;
Αμυντικός. Μου αρέσουν πολύ τα ομαδικά αθλήματα αν και το άθλημα που απολαμβάνω πιο πολύ εν τέλει είναι το τένις, που ίσως να μην είναι και τόσο ομαδικό.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
Η «Αγγελική» ολοκληρώνεται σε δέκα επεισόδια και αυτή τη στιγμή κάνω πρόβες για τον «Ορέστη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα. 16-17-18 Ιουλίου ξεκινάμε από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και μετά θα κάνουμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Στον ρόλο του Ορέστη ο Άρης Σερβετάλης, στον ρόλο της Ηλέκτρας η Μαίρη Μηνά, στον ρόλο του Μενέλαου ο Πάνος Βλάχος.
Πώς είναι η συνεργασία με τον Άρη Σερβετάλη;
Ο Άρης είναι ένα αερικό. Κρατάει σε ισορροπία και ηρεμία όλο τον θίασο. Μας διδάσκει την κινησιολογία της παράστασης και μας έχει δώσει απίστευτα κινησιολογικά εργαλεία. Η αφοσίωση και η προσήλωσή του σε αυτό που κάνει μόνο πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι για κάποιον. Για να μην μιλήσω για το απίστευτο χιούμορ του. Είμαι πολύ τυχερή που είμαι σε αυτή την παραγωγή με τους συγκεκριμένους υπερταλαντούχους ανθρώπους. Τελειώνει κάτι πολύ όμορφο και ξεκινά κάτι άλλο εξίσου όμορφο.
Πρώτη φορά στην Επίδαυρο και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Πώς αισθάνεσαι;
Τεράστια η χαρά μου. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια. Είμαι πολύ περήφανη για μένα γιατί πραγματικά έχω δουλέψει σκληρά, το ‘χω κυνηγήσει.
Δεν θέλει και λίγη τύχη;
Θέλει σίγουρα. Το να βρεθείς τη σωστή στιγμή, στο σωστό σημείο και να γνωρίσεις τον σωστό άνθρωπο παίζει ρόλο. Θέλει πάρα πολλή δουλειά, πείσμα και τύχη. Θέλει πείσμα και γερό στομάχι για να αντέξεις όλα όσα θα ακούσεις.
Κάνεις τη δουλειά σου και προχωράς ή σε παίρνει από κάτω;
Ξέρω ποια είμαι και τι θέλω να κάνω οπότε προχωράω παρακάτω. Μέσα από τη δουλειά μου και τη γενικότερη παρουσία μου – ακόμα και μέσω των social media- θέλω να μπορώ να κινητοποιώ τον κόσμο, το μέσα του. Το συναίσθημα και τη σκέψη του.
