Η Άλκηστις Ζιρώ πιστεύει όντως σε Ανεξάρτητα Κράτη και δεν μασάει τα λόγια της

– Ποια ήταν η στιγμή που αποφάσισες ότι θέλεις να ασχοληθείς με την υποκριτική επαγγελματικά;

Δεν πάρθηκε κάποια πολύ συγκεκριμένη και σοβαρή απόφαση μετά από μήνες σκέψης. Ήταν πιο αυθόρμητο. Απλά ακολούθησα το ένστικτό μου. Αν κάτι θυμάμαι έντονα σαν ανάμνηση που με μετακίνησε πολύ μέσα μου όντας ένα 13χρονο παιδί, ήταν ένα έργο που μας είχε φέρει να δουλέψουμε ένας καθηγητής μας στο Καλλιτεχνικό Σχολείο, τη Βρωμιά του Robert Schneider. Κάπως εκεί σκέφτηκα ότι είναι σπουδαίο να μπορείς να τοποθετείσαι για κοινωνικοπολιτικά ζητήματα μέσα από την τέχνη σου, ή γενικότερα τη δουλειά σου.

– Έχεις κάποιο «σύστημα» για να προσεγγίζεις έναν ρόλο;

Σίγουρα θα κάνω μια έρευνα γύρω από το πλαίσιο της εποχής που είναι γραμμένο το έργο ή πού τοποθετείται χρονικά, ώστε να έχω μια σφαιρική εικόνα του τί γινόταν ή γίνεται στην κοινωνία τη συγκεκριμένη περίοδο. Είναι αρκετά βοηθητικό ως πρώτο βήμα. Στη συνέχεια δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη ιεροτελεστία, ή μπορεί και να ακολουθώ, δεν ξέρω.

– Με την κριτική πώς τα πας;

Αν η κριτική είναι ουσιαστική, τότε μπορεί να είναι και πολύ βοηθητική αν το δούμε εξελικτικά σε προσωπικό επίπεδο. Τώρα αν είναι κάτι εμπαθές, ε να ‘χαμε να λέγαμε.

– Πες μου λίγα λόγια για την παράσταση «Ανεξάρτητα Κράτη». Τι σε τράβηξε στον συγκεκριμένο ρόλο;

Πρώτα και πάνω απ’ όλα με τράβηξε το έργο και μετά ο ρόλος της Μαρίας. Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος και ο Γιώργος Παλούμπης έγραψαν κατά την ταπεινή μου άποψη, ΕΝΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Χωρίς καθωσπρεπισμούς και φτιασίδια, ώμο και σκληρό. Τοποθετημένο στο -όχι και τόσο μακρινό ’78-, ένα γραφείο Τύπου που γίνεται η μικρογραφία της πραγματικής κοινωνίας. Ένα ανδροκρατούμενο γραφείο, ένα γραφείο που η θέση της γυναίκας είναι να φτιάχνει καφέδες, να γράφει για μόδα, γάμους και οικογένεια και να σωπαίνει.

Τα «Ανεξάρτητα Κράτη» είναι ένα έργο για τον ισχυρό δεσμό κράτους- ΜΜΕ, που καλά κρατεί, παραπληροφορεί, συγκαλύπτει κρατικά εγκλήματα και οργιάζει, καταπατώντας κάθε δίκαιο και κάθε αλήθεια. Σας θυμίζει μήπως κάτι;.

– Πόσο σημαντικό είναι για σένα να συμμετέχεις σε projects που αναδεικνύουν γυναικεία θέματα ή θίγουν κοινωνικές ανισότητες;

Το έχω πει πολλές φορές πως δεν διανοούμαι ένας καλλιτέχνης να μην είναι κοινωνικοπολιτικά ενεργό ον. Να μην σε καίει μέσα σου να φωτίσεις και να μιλήσεις για πράγματα που γίνονται γύρω μας και δίπλα μας. Να μην θέτεις μέσα από την δουλειά σου ερωτήματα, όχι μόνο στους θεατές, αλλά και σε σένα τον ίδιο.

Για μένα η σκέψη και μόνο ότι έστω ένας θεατής θα φύγει πιο προβληματισμένος από την εκάστοτε παράσταση που συμμετέχω, μου δίνει κίνητρο και ελπίδα.

Και δεν μιλάω μόνο ως ηθοποιός, αλλά κυρίως ως άνθρωπος.

– Τι πιστεύεις ότι παίρνουν οι θεατές μαζί τους φεύγοντας από την αίθουσα του θεάτρου Χώρα;

Δε μπορώ να σου πω με βεβαιότητα τι παίρνουν οι θεατές φεύγοντας. Μπορώ να σου πω όμως τι παίρνω εγώ: το στομάχι μου στα χέρια.

– Υπάρχει ένα σκηνικό που δεν θα ξεχάσεις από τα γυρίσματα της σειράς «Αρχελάου 5»;

Πραγματικά είναι τόσα πολλά που θα αδικήσω αν αναφερθώ σε ένα. Το μόνο σίγουρο είναι πως πέρασα υπέροχα με τους ανθρώπους αυτούς, γελάσαμε πολύ, αγαπηθήκαμε πολύ και τους ευχαριστώ.

– Η σειρά έλαβε ανάμεικτες κριτικές, ενώ δεν έλειψαν και τα βιτριολικά σχόλια στα social media. Τι απαντάς σε όσους επιλέγουν να εκφράζονται έτσι;

Παιδιά ο κόσμος γύρω μας καταρρέει, ας ασχοληθούμε με αυτό.

– Τι συνέβη με το επεισόδιο που είχε αναφορά στα Τέμπη και «εξαφανίστηκε» από το ERTFLIX;

Θα ήθελα πολύ να πιστέψω πως ήταν μια σύμπτωση. Και ίσως το πίστευα αν ζούσαμε σε μια κοινωνία με αίσθηση ευθύνης και δικαιοσύνη. Αν ήξερα πως όλα λειτουργούν υπέρ του πολίτη και όχι των συμφερόντων. Αν ήξερα πως η κριτική και το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου δεν φιμώνονται.

Όμως, δε ζούμε σε αυτή την κοινωνία, ζούμε σε μια κοινωνία που καθημερινά μού επιβεβαιώνει το αντίθετο. Οπότε δεν θα το ρίξω σε μια τυχαία, παράξενη, σύμπτωση ή σε τεχνικό πρόβλημα.

Tο σχόλιο που ακούστηκε για τα Τέμπη στη σειρά «Αρχελάου 5» κάποιους τους ενόχλησε και οι λόγοι είναι προφανείς και ξεκάθαροι.

– Τηλεόραση ή θέατρο; 

Οι δουλειές για μένα είναι οι άνθρωποι που υπάρχουν μέσα σε αυτές. Οπότε τις περισσότερες δουλειές τις έχω αγαπήσει. Τώρα αν πρέπει να επιλέξω να κάνω ένα από τα 2 για την υπόλοιπη ζωή μου, τότε η επιλογή μου ξεκάθαρα θα είναι το θέατρο.

– Πώς βλέπεις τη θέση της γυναίκας στον χώρο της υποκριτικής, τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση, στην Ελλάδα; Έχουν γίνει βήματα προόδου;

Σίγουρα έχουν γίνει βήματα προόδου και σίγουρα τα πράγματα αλλάζουν και διαμορφώνονται. Άλλα για να αναφερθώ σε ένα σημαντικό κομμάτι που ακόμα υπάρχει ανισότητα, και συζητούσα πρόσφατα με φίλους, είναι οι μισθοί.

Στην Ελλάδα του 2025, οι άνδρες ηθοποιοί κατά μεγάλο ποσοστό είναι πιο καλά αμειβόμενοι από τις γυναίκες ηθοποιούς.

Ίσως ακόμα για κάποιους παραγωγούς οι άνδρες είναι πιο ικανοί να γεμίσουν ένα θέατρο ή να αυξήσουν κατακόρυφα τα νούμερα τηλεθέασης.

– Θεωρείς ότι υπάρχει αλλαγή στη νοοτροπία του κοινού ως προς τους γυναικείους χαρακτήρες που βλέπουμε στις οθόνες και στη σκηνή;

Στη σκηνή, ναι. Στην τηλεόραση, όχι. Νομίζω πως ο κόσμος που παρακολουθεί αποκλειστικά τηλεόραση χωρίς να έχει άλλα ερεθίσματα, θέτει σε πολύ στενά όρια το πώς πρέπει να παρουσιάζεται μια γυναίκα.

– Πιστεύεις ότι οι ρόλοι που γράφονται για τις γυναίκες είναι εξίσου πλούσιοι και πολυδιάστατοι με αυτούς των ανδρών;

Ναι, στο θέατρο ναι.. Στην τηλεόραση, εξαρτάται αν θα στο λογοκρίνει το κανάλι. Ξέρεις, πρέπει να φιλτράρει το κανάλι τα πάντα. Μην τυχόν και δει η ελληνική οικογένεια στις οθόνες της πολυεπίπεδους ανθρώπους και σοκαριστεί ή αλλαξοπιστήσει.

– Από την προσωπική σου εμπειρία τι πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε οι καλλιτέχνιδες στην Ελλάδα να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για ηγετικούς ρόλους, τόσο μπροστά όσο και πίσω από τη σκηνή ή την κάμερα;

Πιστεύω πως έχουμε εξαιρετικές καλλιτέχνιδες, ικανές εργαζόμενες, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, πάνω και κάτω από την σκηνή. Γίνονται δράσεις, συσπειρωνόμαστε και πιστεύω ότι τα πράγματα αλλάζουν. Όχι ριζικά, αλλά αλλάζουν.

-Μπορεί το θέατρο και η τηλεόραση να λειτουργήσουν ως εργαλεία για την προώθηση της ισότητας των φύλων;

Σαφέστατα ναι και γι’ αυτό παλεύουμε άλλωστε.

-Πώς διαχειρίζεται η Άλκηστις Ζιρώ στερεότυπα ή διακρίσεις στην προσωπική και στην επαγγελματική της ζωή;

Ξέρω πολύ καλά πόσο βαθιά ριζωμένος είναι μέσα σε αυτήν την κοινωνία ο μισογυνισμός και ο σεξισμός. Ξέρω ότι θα τον βρω μπροστά μου ανά πάσα ώρα και στιγμή. Οπότε ή ανοίγω διάλογο, βλέποντας αν μπορεί να υπάρξει μια εποικοδομητική συζήτηση ή απλά αποχωρώ. Όχι από το τραπέζι αλλά από την συνθήκη, είτε αυτό είναι δουλειά είτε διαπροσωπική σχέση.

-3 πράγματα που εύχεσαι για τη νέα χρονιά

1.ΛΕΥΤΕΡΙΑ
2.ΣΤΗΝ
3.ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

*Info: Ανεξάρτητα Κράτη, Θέατρο Χώρα
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00/ Εισιτήρια: Εδώ και εδώ