Η Ana Huang δεν ένιωθε πάντα καλά γράφοντας «καυτές» ερωτικές σκηνές στα βιβλία της
- 30 ΜΑΙ 2024
Πριν από λίγο καιρό η Ana Huang ήρθε στην Ελλάδα για να μιλήσει με τους αναγνώστες των βιβλίων της κι εκείνοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα σε χρόνο dt κάνοντας ανάρπαστα τα εισιτήρια. Η Ana Huang είναι μία συγγραφέας φαινόμενο. Έγινε full time συγγραφέας τον καιρό της πανδημίας, τότε που αποφάσισε να εκδώσει τη σειρά Twisted Love και το Booktok έπαθε φρενίτιδα με τη δουλειά της. Η Ana Huang, βλέπεις, ήρθε να μιλήσει με σύγχρονο τρόπο για το θέμα που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, τον έρωτα, το πάθος, την αγάπη. Τα ρομαντικά της μυθιστορήματα, που στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, τα καταβροχθίζουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Με αφορμή την κυκλοφορία της νέας της σειράς βιβλίων, με γενικό τίτλο Οι βασιλιάδες της Αμαρτίας, συνάντησα την Ana Huang στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Ελλάδα. Μιλήσαμε για τη συγγραφή στη ζωή της, τη συμβολή της μαμάς της σε αυτή, αλλά και για τις «καυτές ερωτικές σκηνές» που χαρακτηρίζουν τα βιβλία της. Της πήρε καιρό μέχρι να της βγουν φυσικά και να μην αναρωτιέται πάνω από το πληκτρολόγιο «Μα καλά τι γράφω εδώ τώρα;».
-Πότε ξεκίνησες να γράφεις;
Υπάρχουν 2 απαντήσεις σε αυτό. Η μία αφορά το πότε ξεκίνησα να γράφω σαν χόμπι. Κι η απάντηση σε αυτό είναι όταν ήμουν πολύ πολύ μικρή, που ξεκίνησα να γράφω για να βελτιώσω τα αγγλικά μου. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι Κινέζων μεταναστών και δεν μιλούσαν αγγλικά στο σπίτι. Οπότε όταν πήγα στο σχολείο, έπρεπε να κάνω μαθήματα αγγλικών. Η μαμά μου, για να με βοηθήσει να τα καταφέρω πιο γρήγορα μού πρότεινε να γράφω μία σύντομη ιστορία στα αγγλικά κάθε μέρα.
-Πολύ έξυπνο εκ μέρους της…
Ναι ήταν πολύ εύστοχο. Όταν ήμουν μικρή, δεν είχα καταλάβει τι έκανε, πίστευα απλά ότι αγαπά να διαβάζει τις ιστορίες μου. Οπότε ξεκίνησα να γράφω και ερωτεύτηκα τη γραφή. Η μητέρα μου με ενθάρρυνε πολύ και σε αυτό, με πήγαινε στη δημόσια βιβλιοθήκη κάθε σαββατοκύριακο.
Οπότε κάπως έτσι ξεκίνησε η γραφή σαν χόμπι. Αλλά επαγγελματικά δεν ξεκίνησα να γράφω πριν το 2020. Σταμάτησα για λίγο μετά το κολέγιο γιατί δεν είχα χρόνο να γράφω. Η ζωή μου γέμισε με υποχρεώσεις. Είχα μία δουλειά που έπρεπε να κάνω. Αλλά με το lockdown είχα πολύ περισσότερο χρόνο στα χέρια μου και χρειαζόμουν μία δημιουργική διέξοδο. Οπότε επέστρεψα στη συγγραφή κι έγραψα τη σειρά μυθιστορημάτων που αποτέλεσε το ντεμπούτο μου. Τα εξέδωσα το 2020 και τον Απρίλιο του 2021 εξέδωσα τη σειρά Twisted Love. Και τα υπόλοιπα είναι, αυτό που λένε, ιστορία.
-Και τι είναι αυτό που σε τράβηξε στη ρομαντική λογοτεχνία;
Δεν ξέρω, με τραβούσε πάντα ο ρομαντισμός. Ακόμα και ως παιδί, όταν ξέρεις, έβλεπα ταινίες που δεν ήταν απαραίτητα ρομαντικές, αλλά είχαν κάποιο ρομαντικό στοιχείο σε μία δευτερεύουσα πλοκή της ιστορίας, αυτό θα ήταν που θα με τραβούσε.
«Ξεκίνησα να διαβάζω ρομαντικά μυθιστορήματα όταν ήμουν πολύ μικρή. Ίσως υπερβολικά μικρή (γέλια). Η μαμά μου δεν το ήξερε, αλλά δεν πειράζει».
Κάπως έτσι έμοιαζε να είναι ένα φυσικό είδος λογοτεχνίας για να ασχοληθώ με αυτό όταν ξεκίνησα τη συγγραφή.
Νομίζω ένα μέρος μου αγαπούσε το πόσο παρηγορητικό είναι, επειδή είναι ένα είδος, όπου οτιδήποτε και να συμβεί, ότι κι αν περάσουν οι ήρωες στην ιστορία τους, θα έχουν το τέλος του «και ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα». Αυτό ήταν πολύ παρήγορο για μένα. Και πιστεύω και για τους αναγνώστες. Είναι νομίζω ένα από τους λόγους που κάνουν θελκτική τη ρομαντική λογοτεχνία.
-Πώς ήταν σε μία περίοδο όπου όλοι ήταν έγκλειστοι και φοβισμένοι εσύ να βιώνεις μια τόσο μεγάλη επιτυχία με τη σειρά Twisted Love;
Ναι, νομίζω ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος για όλους. Ακόμα και για μένα, δεν ήταν μία υπέροχη εποχή, αλλά αυτό ήταν που χρειαζόμουν για να γράψω. Χρειαζόμουν κάτι να με ωθήσει. Γιατί για μένα, το γράψιμο ήταν πάντα εκτός από κάτι που έκανα ως χόμπι, αλλά και κάτι θεραπευτικό, επειδή ένιωθα ότι ήταν ένα πεδίο στο οποίο μπορούσα να έχω τον έλεγχο για οτιδήποτε συνέβαινε και μπορούσα να κάνω τους χαρακτήρες που δημιουργούσα ευτυχισμένους και όλα αυτά. Είμαι ο δημιουργός σε αυτό.
Κι ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδο για όλο τον κόσμο. Αλλά ήταν μαζί και μία περίοδος από την οποία ξεπήδησαν πολλοί νέοι συγγραφείς, αλλά και πολλοί νέοι αναγνώστες, επειδή η εποχή μας ανάγκασε να επιβραδύνουμε και να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε τι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που μετά το lockdown είπαν «Νομίζω δεν είμαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνω. Θα κάνω αυτό που θέλω».
Presley Ann/Getty Images for Spotify/Getty Images/Ideal Image
-Ναι, νομίζω τότε ήταν που παρατηρήθηκε και «η μεγάλη παραίτηση»…
Ναι, ναι. Νομίζω, λοιπόν, ότι παρόλο που ήταν σκοτεινές εποχές, υπήρξε μία θετική πλευρά με αυτή την έννοια.
-Πότε ένιωσες άνετα με το να γράφεις «καυτές» ερωτικές σκηνές;
Όχι από την αρχή. Όταν έγραφα για τη διασκέδασή μου, πριν το 2020 δεν υπήρχαν τέτοιες σκηνές. Η δράση ήταν όλη πίσω από κλειστές πόρτες. Ξέρεις, έδιναν ένα φιλί και τέτοια. Έπειτα η πρώτη μου σειρά βιβλίων είχε ερωτικές σκηνές, αλλά πολύ ήρεμες αν τις συγκρίνεις με τη σειρά Twisted. Στο Twisted αύξησα την τολμηρότητα των σκηνών κι ακόμα και τη στιγμή που τις έγραφα σκεφτόμουν «Μα τι πληκτρολογώ;».
«Γράφοντας τις ερωτικές σκηνές, ένιωθα πολύ άβολα επειδή δεν είχα συνηθίσει να είμαι τόσο λεπτομερής και περιγραφική. Αλλά είναι κάτι που καλυτερεύει με κάθε βιβλίο. Τώρα το νιώθω φυσικό».
-Έτσι κι αλλιώς η γυναικεία σεξουαλικότητα δεν είναι αυτό που λέμε «δημοφιλές θέμα» στη λογοτεχνία για να έχεις αμέσως την εξοικείωση να γράψεις γι’ αυτό…
Όχι δεν είναι. Και πρέπει να γίνει. Ειδικά στις ΗΠΑ δεν είναι. Δεν είναι ακριβώς ότι είναι ταμπού, αλλά νιώθω ότι οι άνθρωποι στην Ευρώπη είναι λίγο πιο ανοιχτοί για πράγματα όπως η σεξουαλικότητα. Στις ΗΠΑ τείνουν να είναι κάπως πιο άκαμπτοι, πιο σεμνότυφοι με αυτό το θέμα.
-Είναι αλήθεια ότι έχεις απαγορεύσει στους γονείς σου να διαβάσουν κάποια από τα βιβλία σου;
Ναι. Η αφιέρωση στο Twisted Love έγραφε κάτι σαν «Μαμά, σε ευχαριστώ τόσο πολύ για την υποστήριξη. Αλλά αν το διαβάζεις αυτό, ήρθε η ώρα να κλείσεις το βιβλίο». Αλλά εντάξει, είναι τέλειο γιατί δεν διαβάζει καλά στα αγγλικά, αλλά έχει αγοράσει όλα τα βιβλία. Και μου είπε «Τι εννοείς δεν μπορώ να το διαβάσω;» και της είπα «Πραγματικά νομίζω ότι δεν πρέπει, δεν είναι του στιλ σου» (γέλια).
-Πώς είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα στις ΗΠΑ;
Ω Θεέ μου, πώς να το περιγράψω; Είναι πολυάσχολη, είναι χαοτική, νομίζω επειδή είμαι υβριδική συγγραφέας. Είμαι εν μέρει ανεξάρτητη, εν μέρει τα βιβλία μου τα έχω εκδώσει μόνη μου και άλλα έχουν εκδοθεί με τον παραδοσιακό τρόπο. Όταν ξεκίνησα ήμουν εντελώς ανεξάρτητη. Κι αυτό σημαίνει ότι δεν ήμουν μόνο συγγραφέας, ήμουν τα πάντα. Έκανα μάρκετινγκ, ήμουν εκδότρια, βασικά ήταν σαν να τρέχω τη δική μου επιχείρηση.
Ήταν σίγουρα μία διαδικασία εκμάθησης, γιατί για μένα, πάντα ήξερα το δημιουργικό κομμάτι, αλλά έπρεπε να μάθω πώς να κάνω κι όλα τα άλλα. Και μετά καθώς το αναγνωστικό κοινό μεγαλώνει και η ομάδα μεγαλώνει, έχεις κι άλλες νέες ευθύνες. Τώρα, πρέπει να βρω τον χρόνο να γράφω ανάμεσα σε όλα τα άλλα. Είμαι ευγνώμων που τώρα μπορώ να είμαι full time συγγραφέας. Υπάρχουν ακόμα μέρες που έχω πάρα πολλά πράγματα να κάνω, αλλά ακόμα και τότε αγαπώ αυτό που κάνω. Οπότε είναι υπέροχα.
-Ποια ήταν η δουλειά σου πριν τη συγγραφή;
Σπούδασα διεθνείς σχέσεις, αλλά δούλευα στο γραφείο Τύπου και στην επικοινωνία μίας εταιρείας παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών. Ασχολιόμουν πολύ με τα social media, στην πραγματικότητα, έκανα πολλά δελτία Τύπου και επικοινωνούσα με τον Τύπο, τέτοια πράγματα.
Είχα αυτό το background στα social media, που νομίζω ότι βοήθησε πολύ. Αλλά όταν ήρθε το 2020 σκεφτόμουν ότι δεν θέλω να κάνω άλλη δουλειά, θέλω να γράφω.
-Πώς νιώθεις που σε μία εποχή που οι άνθρωποι δεν διαβάζουν τόσο και ασχολούνται περισσότερο με τα social media και την ψηφιάκη τους εικόνα, τα βιβλία σου έγιναν διάσημα μέσα από αυτά;
Είναι τρελό. Προφανώς το Booktok είναι μία τεράστια δύναμη τα τελευταία χρόνια. Και νομίζω ότι έχει τραβήξει τους ανθρώπους πίσω στο διάβασμα. Κι αυτό είναι τέλειο. Είναι θαυμάσιο γιατί νομίζω ότι οι περισσότεροι αναγνώστες είναι πάντα ένα καλό πράγμα.
«Όταν εξέδωσα το Twisted Love, απογειώθηκε ξαφνικά. Μέχρι τότε έγραφα παράλληλα με τη δουλειά μου στο διαμέρισμά μου και μετά βγήκε η σειρά και δεν ήμουν συνηθισμένη να έχω αυτού του βαθμού την προσοχή. Ρίχτηκα ξαφνικά στα βαθιά και έπρεπε να μάθω μόνη μου και πολύ γρήγορα».
Ήταν φανταστικό να βλέπω ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι ταυτίζονταν με τα βιβλία μου, αλλά από την άλλη υπήρχαν κάποιες μέρες που σκεφτόμουν πόσοι πολλοί άνθρωποι θα δουν ό,τι έχω να πω. Έχω μια τόσο μεγάλη πλατφόρμα κι ακόμα και σήμερα προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω.
-Σε φοβίζει τι θα γίνει αν πεις κάποια στιγμή ότι θες να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου σε ένα άλλο λογοτεχνικό είδος;
Ευτυχώς για μένα, αγαπώ τα ρομαντικά μυθιστορήματα. Δεν βλέπω τον εαυτό μου να παρεκκλίνει από αυτό στο άμεσο μέλλον. Υπάρχουν φορές που μπορεί να σκεφτώ ότι θα μου άρεσε να γράψω κάτι άλλο να κάνω κάποιο project από πάθος. Όμως μπορεί να είναι πάθος μου, αλλά είναι και η επιχείρησή μου. Είναι αυτό που κάνω για να ζήσω. Είναι πλήρης απασχόληση όποτε το βλέπω και σαν επιχειρηματίας. Νομίζω, ωστόσο, ότι αφού καθιερωθείς για καιρό και έχεις αναγνώστες που σε εμπιστεύονται και τους αρέσει ο τρόπος που γράφεις, θα είναι πιστοί σε σένα ό,τι κι αν κάνεις. Κάποιοι από αυτούς θα με ακολουθούσαν αν ένιωθα την πρόκληση να δοκιμαστώ σε κάτι άλλο.
-Γιατί στην εποχή μας λείπει ο ρομαντισμός;
Μακάρι να ήξερα. Νομίζω ότι εν μέρει οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι δεν βγαίνουμε τόσο. Είμαστε συνέχεια μέσα, έχουμε social media, όλοι είναι συνέχεια online. Δεν βγαίνουμε να συναντήσουμε ανθρώπους τόσο πολύ. Και νομίζω ότι στις σχέσεις, όχι ότι δεν μπορείς να δημιουργήσεις δυνατές σχέσεις από το διαδίκτυο, αλλά είναι διαφορετική η διά ζώσης επικοινωνία.
Δεν ξέρω αν είναι το ίδιο στην Ελλάδα, αλλά στις ΗΠΑ, υπάρχει έλλειψη τρίτων χώρων, χώρων εκτός του σπιτιού και της δουλειάς που οι άνθρωποι μπορούν να συγκεντρωθούν και να κοινωνικοποιηθούν. Επιπλέον η πανδημία νομίζω ότι ήταν μία περίοδος μεγάλου στρες για όλους. Και τους άλλαξε πολύ, αρκετοί άνθρωποι έγιναν πιο εσωστρεφείς.
«Είναι δύσκολο. Οι άνθρωποι είναι υπεραπασχολημένοι, δεν νιώθουν σύνδεση, νιώθουν μοναξιά, αλλά δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτές τις συνδέσεις».
-Οι φίλοι σου σού ζητούν συναισθηματικές συμβουλές;
Οι φίλοι μου, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ξέρουν ότι γράφω αλλά όχι τι ακριβώς έχω γράψει. Μόνο η μαμά μου το ξέρει. Ξέρουν ότι γράφω, δεν διαβάζουν ρομαντική λογοτεχνία οπότε είναι εύκολο. Ξέρουν ότι είναι ρομαντικά μυθιστορήματα, αλλά δεν ξέρουν ποια είναι ακριβώς γιατί γράφω με ψευδώνυμο. Και προσπαθούν να με κάνουν να τους πω, αλλά δεν το κάνω.
-Τι να περιμένουμε από τη νέα σου σειρά Οι βασιλιάδες της αμαρτίας;
Είναι ρομαντικές ιστορίες με πρωταγωνιστές δισεκατομμυριούχους που επικεντρώνονται στα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Αν και υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους, είναι από μόνα τους ολοκληρωμένα μυθιστορήματα. Οι ήρωές τους είναι μέλη του Valhalla Club, ενός κλαμπ για δισεκατομμυριούχους. Και βρίσκουν την αγάπη και το ευτυχισμένο τέλος τους. Είναι νομίζω περισσότερο κλασικά σύγχρονες ιστορίες, ενώ στη σειρά Twisted είχα πιο σκοτεινά θέματα. Έχουν κι αυτά σασπένς αλλά δεν είναι τόσο σκοτεινά.
-Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Έχω προθεσμίες μπροστά μου, οπότε σκέφτομαι να ολοκληρώσω το επόμενο βιβλίο μου. Έχω αυτή τη σειρά που κυκλοφορεί τώρα και μετά έχω την πρώτη μου ιστορία που μπλέκει τα αθλήματα με τον ρομαντισμό και θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο. Αυτή η νέα σειρά θα λέγεται Striker και είναι διαδραμτίζεται γύρω από το Αγγλικό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Είμαι ενθουσιασμένη γιατί το ποδόσφαιρο είναι μάλλον το μόνο άθλημα που παρακολουθώ. Δεν μου αρέσει το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Κι έχω επίσης πολλά events ανά τον κόσμο, οπότε θα ταξιδέψω πολύ. Μου αρέσει να ταξιδεύω και πάντα το βάζω αυτό στα βιβλία μου. Είναι καιρός με πολλές υποχρεώσεις αλλά ανυπομονώ για όλα.
