Η ασταμάτητη Ντενίζ Δημάκη θα σε πείσει να ασχοληθείς με τον αθλητισμό

Ο στόχος των Αγώνων Δρόμου της PepsiCo Gives Back -Kifissia 2025 – Run. Smile. Repeat είναι διπλός: Να προωθηθεί ο αθλητισμός και η ευεξία, αλλά και να ενισχυθούν σημαντικές κοινωνικές πρωτοβουλίες. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί και φέτος στη ΜΚΟ Make-A-Wish Ελλάδος, εκπληρώνοντας ευχές παιδιών που δίνουν μάχη με σοβαρές ασθένειες. Παράλληλα, το υπόλοιπο ποσό θα στηρίξει τοπικές κοινωφελείς οργανώσεις του Δήμου Κηφισιάς, ενισχύοντας το πολύτιμο έργο τους. Με αφορμή λοιπόν το δρομικό event, μιλήσαμε με την Ντενίζ Δημάκη, πρωταθλήτρια Δρόμων Αντοχής & Τριάθλου, η οποία είχε συμμετάσχει και πέρσι στους αγώνες δρόμου που είχε διοργανώσει η PepsiCo Hellas.

Η πρωταθλήτρια που έχει αμέτρητα μετάλλια στην κατοχή της και μας εκπροσώπησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο το 2008 στο τρίαθλο, είναι πλέον προπονήτρια κατηγορίας Α΄ Τριάθλου, ανώτερη Αξιωματικός της ελληνικής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και ενεργό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου των Ολυμπιονικών Ελλάδας στη θέση του ταμία. Στα (σχεδόν) 48 της, παραμένει ασταμάτητη και εξηγεί γιατί είναι απαραίτητος ο αθλητισμός στη ζωή μας και η συμμετοχή μας σε δράσεις, που συνδυάζουν τον αθλητισμό με τον φιλανθρωπικό παράγοντα.

– Ντενίζ Δημάκη, μετά από αυτή τη μακρά πορεία, συνεχίζεις να παίρνεις μέρος σε αγώνες;

Συνεχίζω κανονικά. Σε μαραθώνιους και ημιμαραθώνιος και γενικότερα σε αγώνες. Τα τελευταία χρόνια κολυμπάω στους αγώνες masters, στην πισίνα περισσότερο, και τρέχω κανονικά στα πανελλήνια πρωταθλήματα σε αγώνες. Τώρα έχουμε τον αγώνα PepsiCo Gives Back στην Αττική και την άλλη εβδομάδα θα πάω στη Θεσσαλονίκη να συμμετάσχω στον Αγώνα Δρόμου «Μέγας Αλέξανδρος», στο Μαραθώνιο που πέρσι είχα έρθει 2η. Παρόλο που είμαι δρομέας τα τελευταία χρόνια με βοηθάει πάρα πολύ η προπόνηση, στο να έχω συμπληρωματικά και το κολύμπι και το ποδήλατο. Με βοηθάει δηλαδή στο να είμαι καλή και στο τρέξιμο.

– Πως προέκυψε το τρίαθλο και σε τι ηλικία ασχολήθηκες με το άθλημα;

Το τρίαθλο έγινε Ολυμπιακό άθλημα το 2000 στο Σίδνεϊ και όπως ξέρεις μετά το 2004 ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Και τότε σε τέτοιο υψηλό επίπεδο είχαμε τον Βασίλη Κρομμύδα, ο οποίος συμμετείχε το 2000 στους Ολυμπιακούς και συμμετείχε και το 2004 στην Αθήνα. Ως αθλητής μετά έγινε προπονητής. Εγώ τότε έκανα στίβο, ήμουν δρομέας δηλαδή.

Στο δημοτικό έκανα κολύμβηση και είχα φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Από 3η δημοτικού ήθελα να γίνω κολυμβήτρια, αλλά δυστυχώς είχα ένα θέμα με τα αυτιά μου. Πάθαινα ωτίτιδες και επειδή ήταν ανοιχτό το κολυμβητήριο το πάλεψα 2 χρόνια. Αναγκαζόμουν και σταματούσα για μεγάλο διάστημα το χειμώνα, γιατί πονούσα. Είχα τρομερό πόνο με αντιβιώσεις κλπ.  Όμως δεν μπορείς να κάνεις μεγάλες παύσεις αν θες να γίνεις πολύ καλή κολυμβήτρια. Το σταμάτησα μαχαίρι και είπα δεν θέλω να ασχοληθώ γιατί είχα στεναχωρηθεί πολύ.

Μετά με μια φίλη πήγαμε στίβο όταν έγινα 13 και από τότε ασχολήθηκα με αυτόν. Οπότε όταν πλησίαζαν οι αγώνες του 2004 μου είπαν αφού ήσουν και κολυμβήτρια, γιατί δεν ασχολείσαι με το τρίαθλο; Θα είσαι καλή, Θα το ‘χεις.  Βέβαια είχα να κολυμπήσω 12 χρόνια. Το 2004 συμμετείχα και στο τεστ event που έγινε την προηγούμενη χρονιά, πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, αλλά δυστυχώς για κάποιες λεπτομέρειες δεν μπόρεσα.

– Τι συμβαίνει ακριβώς στο test event;

Την προηγούμενη χρονιά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες γίνεται σε κάποιους χώρους ένας αγώνας που λέγεται test event, για να δοκιμάσουν το χώρο που θα γίνουν αργότερα οι Ολυμπιακού Αγώνες δηλαδή, να δουν ότι όλα λειτουργούν σωστά και καλά. Είχε γίνει και στην Αθήνα αυτό και είχα συμμετάσχει στο event και προσπαθούσα να κερδίσω τη συμμετοχή μου. Η κάθε διοργανώτρια χώρα συνήθως στα ομαδικά αθλήματα, έχει αυτό που λέμε πράσινη κάρτα, το ελεύθερο της συμμετοχής, δηλαδή,  χωρίς προολυμπιακό τουρνουά. Και αυτό το κάνουν γιατί θέλουν σε όλα τα αθλήματα σχεδόν να υπάρχει παρουσία της διοργανώτριας χώρας για να προσελκύσει τον κόσμο. Στα ατομικά όμως, δυστυχώς, δεν ήταν ελεύθερη συμμετοχή.

Υπήρχαν κάποιες προϋποθέσεις για να είσαι σε κάποια θέση στην παγκόσμια κατάταξη, στο τρίαθλο κλπ. Οπότε εγώ το κυνήγησα αλλά μόλις είχα αρχίσει να ασχολούμαι. Δεν πρόλαβα να εκπληρώσω στο 100% αυτές τις προϋποθέσεις και έτσι δεν συμμετείχα το 2004, αλλά κατάφερα να κερδίσω τη συμμετοχή μου μετά κανονικά για το 2008. Μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2005 γέννησα τον γιο μου και έπειτα το 2008 συμμετείχα στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο.

Οι τριαθλητές και τότε αλλά ειδικά τώρα είναι και στα 3 αθλήματα κορυφαίου επιπέδου. Ο αγώνας τριάθλου ξεκινάει πάντα με το κολύμπι που είναι σε ανοιχτό χώρο. Ή θάλασσα, ή ποτάμι ή λίμνη. Με το που βγαίνεις ανεβαίνεις κατευθείαν στο ποδήλατο, αφήνεις το ποδήλατο και ουσιαστικά τερματίζεις με το τρέξιμο. Στην Ελλάδα το τρίαθλο το μάθαμε πολύ πιο αργά.

– Τι σημαίνει για εσένα αθλητισμός;

Θα σου το εξηγήσω σε 2 κομμάτια: Ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός. Ο αθλητισμός για μένα είναι κάτι το οποίο τουλάχιστον στο εξωτερικό το έχουν πολύ ανεπτυγμένο από την προσχολική σχολική ηλικία και τα παιδιά μετά μεγαλώνουν με μια αθλητική παιδεία. Ότι ο αθλητισμός σε όποια μορφή, είτε θέλεις να κάνεις τρέξιμο είτε κολύμβηση σε οποιοδήποτε είτε και ομαδικό άθλημα, να παίζεις με τους φίλους σου 5 Χ 5 ή μπάσκετ ή οτιδήποτε, είναι κομμάτι της καθημερινότητάς σου γιατί προσφέρει ποιότητα ζωής σωματικά και ψυχικά.

«Ο αθλητισμός δεν είναι πολυτέλεια».

Δεν υπάρχει δικαιολογία «Δεν έχω χρόνο, είμαι οικογενειάρχης, δουλεύω κλπ». Είναι κάτι το οποίο είναι ανταποδοτικό άμεσα στην υγεία του ανθρώπου, ψυχική και σωματική. Είναι σημαντικό να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας να είναι στην καθημερινότητά τους. Αν μη τι άλλο να ασχολούνται 3 – 4 φορές την εβδομάδα. Και το να γυρίσεις το βράδυ από το γραφείο και να βάλεις τα παπούτσια σου για παράδειγμα με τη γυναίκα σου ή τον άντρα σου και να βγείτε να περπατήσετε έντονα για 30 λεπτά και αυτό ακόμα είναι πολύ σημαντικό. Έχεις προσφέρει αποτοξίνωση στον εαυτό σου γενικότερα από την πίεση της ημέρας.

Από κει και πέρα το μικρόβιο του πρωταθλητισμού το είχα από πολύ μικρή. Ο πρωταθλητισμός είναι ένα άλλο κομμάτι το οποίο το κάνουν ορισμένοι άνθρωποι, επειδή τους αρέσει τόσο πολύ και το αγαπάς τόσο πολύ και μπορούν να κάνουν προπονήσεις υψηλού επιπέδου κάθε μέρα. Πολλοί δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια με την έννοια της εργασίας, της οικογένειας και λοιπά. Ο πρωταθλητισμός είναι σκληρός και θέλει να τον αγαπάς πολύ, για να αφιερώνεις τόση ώρα την καθημερινότητά σου. Δεν γίνεται με το ζόρι.

– Πως αισθάνεσαι που παίρνεις μέρος φέτος στους αγώνες δρόμου που διοργανώνει η PepsiCo, οι οποίοι έχουν και φιλανθρωπικό πρόσημο;

Θεωρώ ότι αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι που μπορεί να αγγίξει κανείς μέσα από τα αθλητικά γεγονότα, γιατί αφορά την προσφορά στον συνάνθρωπο. Προσκαλώντας τους αθλητές να έρθουν και μέσα από αυτό που τους αρέσει και τους ευχαριστεί να προσφέρουν στους συνανθρώπους τους, πετυχαίνεις το 2 σε 1 που λέμε. Γιατί πολλοί μπορεί να θέλουν να προσφέρουν, αλλά αν μπορούν να το πετύχουν μέσα από αυτό που θα έκαναν έτσι κι αλλιώς, γιατί τους προσφέρει ευχαρίστηση, το κάνουν πιο εύκολα.

– Πόσο σημαντική θεωρείς τη συμμετοχή των γυναικών σε τέτοια events; 

Σε πολλούς αγώνες τα τελευταία χρόνια, εειδικά στους αγώνες των 5 χιλιομέτρων, έχει τύχει πια να είναι περισσότερες οι γυναίκες από τους άντρες σε ποσοστό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και σιγά σιγά μεγαλώνει και το ποσοστό. Το ποσοστό τους σε μεγαλύτερες αποστάσεις και σε 10 χιλιόμετρα και Μαραθωνίους είναι πολύ σημαντικό, γιατί θεωρώ ότι για πολλά χρόνια είχαν γαλουχηθεί έτσι από τον κόσμο οι γυναίκες ώστε πίστευαν ότι δεν μπορούν να τρέξουν αυτές τις αποστάσεις. Ουσιαστικά αν κάνεις την προπόνηση δεν είναι θέμα φύλου. Αν σου περάσει ότι εγώ με την σωστή προπόνηση μπορώ να καταφέρω, δεν υπάρχει δεν μπορώ ή είναι δύσκολο.

Καταρχάς με την προπόνηση αλλάζει η αυτοπεποίθηση στις γυναίκες και βλέποντας τις αλλαγές στο σώμα τους αλλά κυρίως στις αντοχές τους, βελτιώνεται και η ψυχολογία τους. Γιατί ξέρεις, όσο καλύτερη φυσική κατάσταση έχεις και αντέχεις, τόσο περισσότερη αυτοπεποίθηση έχεις. Σκέφτεσαι ότι «οκ, μπορώ και αντέχω να κάνω οτιδήποτε, οτιδήποτε μου τύχει».

«Πολλές φορές μου έλεγαν “ξέρεις αυτό δεν μπορείς να το κάνεις” και πείσμωνα».

Τα πρώτα χρόνια ειδικά έκανα προπόνηση με αγόρια και με πολλά γκρουπ αντρών και θεωρούσα στο μυαλό μου ότι έπρεπε ο άλλος ως άντρας να είναι πάρα πολύ καλά προπονημένος για να με περάσει. Και όντως αποδεικνυόταν αυτό και αποδεικνύεται και τώρα. Ένας μέτρια προπονημένος άντρας δεν μπορεί να με περάσει. Μια πολύ καλά προπονημένη γυναίκα μπορεί να περάσει το 80%- 90% των αντρών.

Το τρέξιμο είναι ένα άθλημα το οποίο θεωρώ ότι είναι ο βασιλιάς της φυσικής κατάστασης. Ειδικά σε μία γυναίκα το πώς αλλάζει σωματικά με το τρέξιμο είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Και καταλαβαίνουν και πολύ πιο καλά και το θέμα της διατροφής αν τους εξηγήσεις κάποια πράγματα. Οπότε συνδυάζοντας και τα 2, τα αποτελέσματα είναι πραγματικά εντυπωσιακά.

– Για τους Αγώνες Δρόμου PepsiCo Gives Back -Kifissia 2025 – Run. Smile. Repeat. πώς πρέπει να είναι προετοιμασμένοι οι δρομείς;

Aνάλογα την προπόνηση που θα έχεις κάνει, θα πρέπει να διαλέξεις και την απόσταση που θα τρέξεις, αν θα συμμετάσχεις στο 5άρι και το 10άρι. Από ‘κει και πέρα η διαδρομή ειδικά στον συγκεκριμένο αγώνα δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητική. Είναι μία διαδρομή που και οι λιγότερο προπονημένοι μπορούν να την κάνουν πολύ εύκολα. Καλό είναι να έρθουν να έχουν φάει οι δρομείς ένα πρωινό περίπου 2,5 με 3 ώρες πριν τον αγώνα και συνήθως συστήνουμε να μην έχει γαλακτοκομικά, που δεν χωνεύονται εύκολα ή φρούτα κτλ. Να είναι κάτι απλό. Ψωμί με μέλι π.χ. και λίγο καφέ ή λίγο τσάι.

Επίσης να είναι εκεί τουλάχιστον μια ώρα πριν από την εκκίνηση των αγώνων, για να πάρουν και τον αριθμό τους αν δεν τον έχουν πάρει ηλεκτρονικά.

Λίγο ζέσταμα στην αρχή, 3-5 λεπτά τρέξιμο λίγο να ετοιμάσουμε το σώμα δηλαδή και μετά ξεκινάμε. Πάνω απ’ όλα να ευχαριστηθούμε τον αγώνα, τον υγιή ανταγωνισμό με τους άλλους συναθλητές μας και να τερματίσουμε με ένα όμορφο χαμόγελο.

«Πάνω απ όλα να ευχαριστηθούμε τον αγώνα».

Καλό είναι να μπορέσει να φτάσει ο καθένας μας μέχρι την κορδέλα, αλλά εννοείται ότι αν νιώσουμε οποιαδήποτε δυσφορία ή κάποια ενόχληση, φυσικά δεν είναι και κακό να σταματήσουμε. Αλλά αν είναι μόνο θέμα απροπονησίας, λίγο περπάτημα και τρέξιμο, θα μας δώσουν κουράγιο. Θα υπάρχουν και σταθμοί υδροδοσίας μέσα στη διαδρομή με τα απαραίτητα Gatorade και νερά Eonio Loutraki. Οπότε θεωρώ ότι με λίγη προσπάθεια θα το τερματίσει οποιοσδήποτε το 5άρι. Να πάρει και το μετάλλιο του τερματισμού που είναι και το επιστέγασμα της προσπάθειάς του.

Όσοι περισσότεροι μπορούν να έρθουν με την οικογένεια, με φίλους, γιατί είναι πολύ όμορφη η πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου στην Κάτω Κηφισιά που είναι ο αγώνας και έχει δραστηριότητες και για τα παιδιά, φορώντας το χαμόγελο τους, έχοντας την καλύτερη διάθεση τους. Θα περάσουν πάρα πολύ όμορφα.