Η Ελένη Ουζουνίδου ήξερε ότι θα γινόταν γνωστή στα 40

Η Ελένη Ουζουνίδου συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό μέσα από τη σειρά Αστέρας Ραχούλας του Alpha. Ακολούθησαν αρκετοί ακόμα αγαπημένοι ρόλοι σε κωμικές σειρές και φέτος την απολαμβάνουμε να πρωταγωνιστεί στον ρόλο της Περιστέρας Παπαδοπούλου – Αραμπατζή της σειράς Ποιος Παπαδόπουλος του ΑΝΤ1. Τα κοινά τους με την Περιστέρα είναι αναπάντεχα ενώ περισσότερες είναι οι διαφορές τους. Γι’ αυτές, για τις άλλες μαμάδες που υποδύεται στην ελληνική τηλεόραση, για τη δική της μαμά, για την αναγνωρισιμότητα που ήρθε μετά τα 40 και τον έρωτα που ήρθε απροσδόκητα στα 42 της μάς μιλά η Ελένη Ουζουνίδου.

– Πόσο ταιριάζουν η Ελένη Ουζουνίδου με την Περιστέρα Παπαδοπούλου;

Στο ότι της αρέσει να κάνει εργασίες με τα χέρια ταιριάζει η Περιστέρα με την Ελένη. Κατά τα άλλα δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα, γιατί η Περιστέρα είναι μεγαλωμένη από μία πάρα πολύ λαϊκή οικογένεια, δούλευε στη λαϊκή αγορά κι εκεί γνώρισε και τον σύζυγό της. Εγώ πάλι είμαι μεγαλωμένη από δύο γονείς εκπαιδευτικούς, με κλασική παιδεία γαλλικά και πιάνο. Τελείως διαφορετικό το μεγάλωμα. Εγώ είμαι παντρεμένη μεν, αλλά δεν έχω παιδιά. Επίσης εκείνη αναγκάζεται να είναι αυταρχική ενώ εγώ είμαι το ακριβώς αντίθετο. Το κοινό μας είναι, λοιπόν, ότι της αρέσει να φτιάχνει σαπουνάκια και πλέκει, και δεν μπορεί να κάθεται χωρίς να κάνει κάτι.

– Πλέκετε κι εσείς;

Μου αρέσει να πλέκω, να μαγειρεύω, μου αρέσει και η ζαχαροπλαστική πολύ. Επίσης μου αρέσει πολύ να μαστορεύω, να βάφω τοίχους. Η χειρωνακτική εργασία μου αρέσει γενικά πολύ. Ό,τι έχει να κάνει με μία ρουτίνα, μία μονοτονία είναι για μένα ο απόλυτος διαλογισμός επειδή και συγκεντρώνομαι για να κάνω καλά τη δουλειά, αλλά όταν είναι και λίγο μονότονη φεύγει και το μυαλό μου λιγάκι και με βοηθά στο να μην σκέφτομαι περιττά πράγματα. Μου αρέσουν πολύ τα μαστορέματα, όπως μου αρέσει και η τεχνολογία, να ασχολούμαι με υπολογιστές, με υψηλή τεχνολογία.

– Τη ρουτίνα την απολαμβάνετε. Ρίσκα έχετε πάρει στη ζωή σας;

Δεν ξέρω αν έχω πάρει πολλά ρίσκα στη ζωή μου. Ήμουν 27 ετών όταν ήρθα στην Αθήνα, οπότε ήταν σχετικό ρίσκο, δεν ήταν πολύ μεγάλο. Κι αισθανόμουν πάντα αισιοδοξία σε ό,τι αφορά το επαγγελματικό κομμάτι. Και πάνω κάτω όπως τα προαισθάνθηκα ότι θα γίνονταν τα πράγματα κάπως έτσι έγιναν. Ήξερα ότι θα γίνω πιο γνωστή εκεί γύρω στα 40 μου, ότι εκεί θα εκτιμηθεί περισσότερο η δουλειά μου στο θέατρο. Μέχρι τότε βέβαια η πορεία μου πήγαινε πάρα πολύ καλά.

Έγινα ακόμα πιο γνωστή μετά τα 40 όταν ξεκίνησα να παίζω και στην τηλεόραση. Αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Συνειδητοποίησα και τη δύναμη του Μέσου, είναι γεγονός αυτό.

– Η τύχη στην οικογένεια των Παπαδόπουλων παίζει μεγάλο ρόλο σωστά;

Ναι και στους μεν και στους δε έγινε αυτό το μοιραίο που οι δύο νοσοκόμες μπέρδεψαν τα μωρά, γιατί ο Γιάννης Παπαδόπουλος (ο Γιάννης ο Δρακόπουλος δηλαδή) είχε ένα ατύχημα και κατέστρεψε όλο το ηλεκτρολογικό σύστημα της κλινικής και ξεκινάει το παιχνίδι της μοίρας. Αυτή είναι η αφορμή, είναι αυτό που ξέρεις ότι είναι ένα μοτίβο είναι πολύ κοινό στη μυθοπλασία αλλά ακόμα κι αυτό είναι πολύ ωραίο.

– Στη δική σας ζωή πόσο ρόλο έπαιξε η τύχη;

Νομίζω ήταν 50- 50. Επαγγελματικά δηλαδή, δούλεψα πολύ και δουλεύω πολύ. Είμαι εργατικός άνθρωπος πολύ, σε αυτή τη δουλειά δηλαδή γιατί σε άλλη δουλειά δεν ξέρω αν θα ήμουν και τόσο πειθαρχημένη (γέλια). Μου αρέσει η πειθαρχία εμένα πολύ και μου αρέσει ότι και στο θέατρο και στην τηλεόραση πρέπει να πειθαρχείς. Μου αρέσει να είμαι σε ένα πλαίσιο και να προσπαθώ να φτιάξω κάτι.

Ήταν δουλειά αλλά και θέμα τύχης. Ήμουν τυχερή πολύ πρώτα απ’ όλα που με προσλάβανε στο Κρατικό με το που τέλειωσα τη σχολή, που γνώρισα τους σκηνοθέτες που γνώρισα, που κατέβηκα στην Αθήνα και συνέβη το ίδιο κι εκεί με σκηνοθέτες υπέροχους και ανθρώπους απίστευτους. Είναι λίγοι αυτοί που δεν τους θέλω στη ζωή μου, μπορεί να είναι ένας δυο, από αυτούς που έχω συνεργαστεί.

– Τύχη είναι και να μπορείς να κάνεις αυτή την επιλογή…

Ναι σίγουρα. Σου δημιουργεί κι ένα αίσθημα ξεκούρασης και σιγουριάς το να μπορείς να επιλέξεις και να μην πας σε συνθήκες που δεν θα ήθελες ποτέ και που πιστεύω σε αυτές δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω. Δεν θα ήμουν δημιουργική καθόλου. Στο παρελθόν αναγκάζεσαι για λόγους επιβίωσης να κάνεις τέτοιες δουλειές ή με τέτοιους ανθρώπους. Τώρα δεν νομίζω ότι χρειάζεται πια.

Δεν ήταν πάντα ρόδινα τα πράγματα αλλά κατά το 90% ήταν υπέροχα.

– Εκτός από την Περιστέρα υποδύεστε και την Αντιγόνη στα Νούμερα. Δύο ελληνίδες μαμάδες με πολύ διαφορετικά vibes…

Ναι ναι, η Αντιγόνη είναι συλλεκτικό κομμάτι, άλλη μανουλίτσα. Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά, είναι ξεχωριστή, είναι κατά τη γνώμη μου πολύ προχωρημένη. Εκεί κάνουμε απρόσκοπτα την τρέλα μας και την αγάπη μας απέναντι στο μουσικό θέατρο, το θέατρο, την τηλεόραση και την παρέα μας εκεί που έχουμε με τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Σπύρο Γραμμένο, τον Gerome Kaluta. Πρώτα απ’ όλα σε αυτή τη δουλειά οι μισοί είναι οι φίλοι μου, είναι η παρέα μας. Έχουμε αυτούς τους τόσο ευφυείς σεναριογράφους κι αυτή η μανούλα, η Αντιγόνη είναι ιδιαίτερη, είναι πολύ κυνική γι’ αυτό και ο γιος της, ο Χάρης Γαμμάτος, είναι τόσο κυνικός, αλλά εντάξει κι αυτή η γυναίκα είχε τα προβλήματά της. Ο πατέρας τούς παράτησε κι έμεινε να μεγαλώνει το παιδί μόνη της, αναγκάστηκε να γίνει κυνική δηλαδή, ενώ ταυτόχρονα είναι και μία πολύ λαϊκή, πολύ δυναμική γυναίκα.

Η Περιστέρα είναι μία μαμά που την βλέπουμε πολύ συχνά γύρω μας. Αυτή που θα πετάξει και την παντόφλα, θα δώσει και τις αγκαλιές, θα έχει έτοιμο το φαγάκι, θα είναι όλα πεντακάθαρα. Νιώθει περηφάνεια για το παιδάκι της αλλά από την άλλη έχει και μία απόσταση, δεν είναι να τα καπακώνει τα παιδιά. Η άλλη είναι μυστήριο τρένο (γέλια).

– Και στις Σέρρες ενσαρκώσατε τη μαμά. Ιδιαίτερος ρόλος κι αυτός;

Αχ ναι. Ιδιαίτερη δουλειά κι αυτή. Κάθισα και είδα τα δύο επεισόδια χθες που είχε την προβολή (σ.σ. Την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου ο ANT1 είχε προβάλλει τα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς Σέρρες). Τα είχα δει σχεδόν αμοντάριστα, όλη τη σειρά δηλαδή αλλά έκατσα πάλι χθες. Με δυσκολεύει λόγω του Πάνου Νάτση. Ήταν κι αυτή μία μανουλίτσα γλυκιά πολύ που παρόλο που δεν θα της ήταν εύκολο να αποδεχτεί ότι ο γιος της ο ένας ήταν ομοφυλόφιλος, το κατάπιε κι είπε «θα είμαι εδώ και πες μου, μίλα μου».

– Είναι η αντιμετώπιση που θα θέλαμε να είχαν όλοι…

Ναι και εντάξει, ένα μεγάλο ποσοστό το έχει. Ένα ακόμα μεγαλύτερο όμως όχι, δυσκολεύεται ακόμα πολύ. Τα πράγματα τείνουν να γίνουν πολύ συντηρητικά και οπισθοδρομικά. Αυτή την αίσθηση έχω. Ένας συντηρητισμός έρχεται με ορμή απ’ όλα τα επίπεδα και τρομάζω για να είμαι ειλικρινής και δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει. Να, τουλάχιστον με τον έμμεσο αυτό τρόπο να μπορούμε να πούμε τρία πράγματα. Και γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό ότι φτιάχτηκαν οι Σέρρες. Μία οικογένεια στην επαρχία, η ζωή τους, ένας γκέι στην Αθήνα, η ζωή του. Πρέπει να μιλήσουμε και για την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, είναι φίλοι μας είναι συγγενείς μας.

– Μιλώντας για τόσες μαμάδες που υποδύεστε, η δική σας μαμά πόσο σας έχει επηρεάσει;

Πολύ. Βλέπω άπειρα πράγματα στα οποία μοιάζουμε, ενώ μοιάζουμε πολύ και φυσιογνωμικά. Αλλά στα περισσότερα η μαμά μου είναι πιο ταλαντούχα από μένα. Δεν πιάνεται στο πλέξιμο, το κέντημα, την κηπουρική, μαγειρική, ζαχαροπλαστική. Ξεφεύγουν τα επίπεδα σε όλα αυτά, είναι αυτό που λέμε η απόλυτη χρυσοχέρα. Αισθητική, κομψότητα, σε όλα είναι πολύ πολύ ανώτερη. Έχει και πολύ ωραία φωνή, όπως και ο πατέρας μου αυτό είναι μάλλον κάτι που κληρονόμησα και από τους δύο γιατί τραγουδάω κι εγώ, όπως κι ο αδερφός μου που έχει επίσης πολύ ωραία φωνή.

– Το να κάνετε σταθερά κωμωδία στην τηλεόραση είναι επιλογή σας;

Όχι. Αποφάσισα όμως φέτος ότι δεν θέλω να κάνω τίποτα άλλο εκτός κι αν είναι κάτι πάρα πολύ εξαιρετικό κι ότι θα ξέρω από την αρχή ότι θα είναι κάτι εξαιρετικό, σε δράμα εννοώ. Ότι θα είναι εβδομαδιαίο, ότι θα έχουν πέσει πάρα πολλά λεφτά στην παραγωγή και ότι θα είναι εξαιρετικό σενάριο. Από αυτά που έχω δει, από τα δράματα, δεν με ικανοποιεί κάτι και δεν θα ήθελα να συμμετέχω. Προτιμώ τις κωμωδίες, τα καταφέρνουμε καλύτερα στις κωμωδίες και περνάω κι εγώ πολύ ωραία.

Και στο κάτω κάτω της γραφής ζούμε σε πολύ δύσκολους καιρούς κι αφού μπορώ μερικούς ανθρώπους να τους κάνω να χαμογελάνε και να με χαιρετάνε στον δρόμο με τέτοια αγάπη γιατί όχι; Προτιμώ αυτό.

– Από τη συνομιλία μας μέχρι να φτάσουμε να τα πούμε τελικά κατάλαβα ότι δίνετε σημασία στην ευγένεια και λέτε εύκολα τον καλό λόγο, σωστά έχω καταλάβει;

Ναι. Βέβαια, γιατί να μην τον πω; Μου το λένε ότι δεν είναι σύνηθες, αλλά εγώ έτσι έχω μάθει, έτσι έχω συνηθίσει κι έτσι μου αρέσει. Δεν μου αρέσει η μουντρουχιά, η καρμιριά και η δυσκολία.

– Στην αγένεια πώς αντιδράτε όταν τη συναντάτε;

Με αγένεια. Γυρνάω την πλάτη. Δεν μπορώ σηκώνομαι και φεύγω. Η αγένεια και η αδικία είναι τα πράγματα που μου γυρνάνε το μυαλό και πολλές φορές μου γυρνάει και το μάτι. Δεν θα ήμουν ευγενική αν είχα καταλάβει ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο που δεν μπορώ να συνεννοηθώ ότι δεν υπάρχει ένα επίπεδο. Η έλλειψη επιπέδου μερικές φορές πηγαίνει μαζί με την αγένεια.

– Την αδιακρισία την οποία συχνά οι γυναίκες συχνά νιώθουμε, με σχόλια για την εμφάνισή μας για παράδειγμα ή με ερωτήσεις για το τι θα κάνουμε στη ζωή μας, την έχετε νιώσει;

Όχι για να είμαι ειλικρινής. Για την εμφάνιση, λίγο για τα κιλά ίσως αλλά είμαι κι εγώ αυστηρή με τον εαυτό μου. Η κατασκευή μου είναι έτσι, να είμαι ζουμερή, αλλά όταν ξεφεύγω για λόγους υγείας θέλω λίγο να με επαναφέρω. Κανά δύο τρεις φορές έχω αντιμετωπίσει σχόλια για την εμφάνιση κακόβουλα, τα ξεπέρασα όμως.

– Γυρίσατε κι εκεί την πλάτη;

Ναι. Όταν ήμουν μικρότερη περισσότερο με πλήγωνε, αλλά μεγαλώνοντας όχι. Κατάλαβα ότι δεν είναι το πρόβλημά μου αυτό σε καμία περίπτωση. Κατάλαβα από τα 25 μου και μετά ότι – εκτός του ότι μου αρέσει το καλό φαγητό πολύ- όταν στενοχωριέμαι, σφίγγομαι, αγχώνομαι, ξεσπάω εκεί. Κι όταν πάχαινα πολύ μου το συγχωρούσα, μου έλεγα «γι’ αυτό το κάνεις, εσύ ξεσπάς εκεί άλλοι ξεσπάνε αλλιώς». Από τη στιγμή που το συνειδητοποίησα αυτό, είπα «Δεν πάνε να λένε ότι θέλουν. Εγώ αυτή τη στιγμή για να τρώω, δεν νιώθω καλά». Αλλά δεν θα κάτσω να το εξηγήσω αυτό σε ανθρώπους που αδιαφορούν για μένα. Σε όσους νοιάζονται για μένα θα το πω και θα το μοιραστώ.

– Το μεγαλύτερο καταφύγιο σας στους δύσκολους καιρούς ποιο είναι;

Τώρα είναι σίγουρα η προσωπική ζωή και σίγουρα το γύρισμα. Και οι δύο παραγωγές έχουν κάνει συνωμοσίες πολύ ωραίες εκεί, πολύ γλυκιές. Και στα δύο γυρίσματα έχουμε μαζευτεί άνθρωποι που είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος. Ειδικά στο Ποιος Παπαδόπουλος που έχουμε κάθε μέρα 10 ώρες γύρισμα με τους ίδιους ανθρώπους, έχουμε δεθεί από τα πρώτα 5 λεπτά. Είναι τρομερό αυτό το πράγμα, η κατανόηση που υπάρχει μεταξύ μας. Ανυπομονώ να πάω να πω αυτό στη φίλη μου τη Μαριάννα, το άλλο στον φίλο μου τον Κρατέρο, εκείνο στον φίλο μου τον Γιάννη, να πιάσω κουβέντα με τον Βασίλη Κολοβό, με τη Μαριλού, με τα πιτσιρίκια. Είναι τρέλα το ότι έχουμε συντονιστεί τόσο πολύ, αγαπιόμαστε τόσο πολύ, έχουμε τα ίδια θέματα, τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες απορίες για τη ζωή και ταιριάζουμε πάρα πολύ και βιολογικά και πολιτικά, είμαστε όλοι πολύ κοντά.

Έχουμε και τον τρελό μας τον σκηνοθέτη τον Βασίλη Μυριανθόπουλο, τι απίστευτος άνθρωπος είναι αυτός, πόσο ταλαντούχος; Είναι δύσκολα αυτά τα γυρίσματα, ο χρόνος είναι ανελέητος μάς κυνηγάει. Μας έχουν τύχει διάφορες αναποδιές, από covid μέχρι να βγαίνουμε για εξωτερικό γύρισμα και να πιάνει βροχή κι αυτός δεν το βάζει κάτω και σκέφτεται συνέχεια πράγματα και λύσεις. Πέρα από τη σκηνοθεσία που κάνει την τηλεοπτική για το που θα σταθούν οι κάμερες κλπ, στέκεται πάντα και στην υποκριτική με τέτοια λεπτομέρεια. Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει γιατί. Σου ζητάει να κάνεις κάτι, δεν καταλαβαίνεις γιατί, το κάνεις γιατί είναι αυτός που είναι και βλέπεις μετά το αποτέλεσμα και λες «Κοίτα τον άτιμο, με έβαλε κι έκανα αυτή την τόσο μικρή κινησούλα και δες τι ωραία που έγραψε και πόσο ολοκλήρωσε τον χαρακτήρα κι έφτιαξε τη στιγμή εκεί».

Είναι πολύ μεγάλη παρηγοριά να περνάς ωραία στη δουλειά σου και να συνεννοείσαι με τους ανθρώπους τόσο μαγικά.

– Μετά από τόσα γυρίσματα δεν αισθάνεστε ότι χρωστάτε λίγο χρόνο και στον εαυτό σας;

Ε βέβαια. Κι έχω κι έναν σύζυγο και πρέπει να τον δω λίγο κι αυτό τον άνθρωπο, λαχταράω. Σήμερα ας πούμε δεν ειδωθήκαμε καθόλου. Εγώ έφυγα αχάραγα, εκείνος ξύπνηση μία ώρα αφού έφυγα, περιμένω τώρα το βράδυ που θα σχολάσει από τη δουλειά του να τον δω. Κάνουμε το catch up και μετά κοιμόμαστε (γέλια).

– Μου είπατε πριν ότι την επιτυχία την περιμένατε εκεί γύρω στα 40. Ότι τον μεγάλο έρωτα θα τον ζούσατε μετά τα 40 το περιμένατε;

Στα 42 μου, πριν από 6 χρόνια γνωριστήκαμε. Είμαι 48, φαίνομαι μεγαλύτερη στην τηλεόραση, αλλά είμαι του ‘74, μικρό κοριτσάκι (γέλια). Όχι, είχα απογοητευτεί λίγο σε αυτό το θέμα. Δεν πίστευα ότι θα βρω τον άντρα της ζωής μου τελικά. Αλλά τον βρήκα. Έγινε η ανατροπή και πέτυχε.

Info: Ποιος Παπαδόπουλος: Κάθε Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21.00 στον ΑΝΤ1

Τα Νούμερα: Κάθε Παρασκευή στην ΕΡΤ1 στις 22.00

Σέρρες: Διαθέσιμο για προβολή στην ψηφιακή πλατφόρμα του ANT1, ANT1 +