Η φρίκη του πολέμου στην Ουκρανία μέσα από τις περιγραφές της Ουκρανής ηθοποιού, Ιρίνα Μπόικο

Η Ιρίνα Μπόικο, τις τραγικές αυτές στιγμές, κάνει μια κατάθεση ψυχής και μάς μιλά για την πατρίδα της. Στην Ουκρανία ζει η 70χρονη μητέρα της, η αδερφή της η Λένα και η 4χρονη ανιψιά της.

Κάθε που ακούνε τις σειρήνες τρέχουν να κρυφτούν στο υπόγειο. Ακούνε τις βόμβες να σκάνε κι όμως αρνούνται να εγκαταλείψουν τη γη τους, το σπίτι τους, την τόπο τους.

Σοκαριστικές είναι οι εικόνες των εγκύων που μεταφέρονται αιμόφυρτες πάνω σε φορεία, μετά τον βομβαρδισμό των ρωσικών δυνάμεων σε μαιευτήριο της Μαριούπολης. Η ρώσικη εισβολή μετρά πια 15 ημέρες.

Η Ιρίνα κατάγεται από την πόλη Σούμι στη βορειοδυτική Ουκρανία. Η πόλη της είναι στόχος σφοδρών βομβαρδισμών με θύματα αμάχους και παιδιά.

«Το έμαθα το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου, όταν άνοιξα το Facebook. Αμέσως πήρα τηλέφωνο την αδερφή μου, μετά τη μητέρα μου, μετά τη φίλη μου. Κανείς δεν το σήκωνε. Τότε έγραψα στην αδερφή μου: ”Είναι αλήθεια;” και μου απάντησε: ”Ναι”.

Τώρα προσπαθώ να μην τους ενοχλώ συνέχεια ρωτώντας «πώς είστε;» δεν θέλω να αποσπάσω την προσοχή τους, είναι σημαντικό ο άνθρωπος να είναι συγκεντρωμένος, όταν υπάρχει κίνδυνος. Προσπαθώ να μην παίρνω τηλέφωνο για να μην εκδηλώσω το άγχος μου. Στέλνω μηνύματα. Πρέπει να είμαστε δυνατοί.

Κατάγομαι από την πόλη Σούμι στην Ουκρανία. Εκεί βρίσκεται τώρα η οικογένειά μου. Στις 24 Φεβρουαρίου, έγινε εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Η πόλη μου ήταν από της πρώτες, που βομβαρδίστηκαν.

Ύστερα ήρθαν οι Ρώσοι – δολοφόνοι με τα τανκς. Η πόλη μου πολιορκείται εδώ και 15 μέρες. Βομβαρδίζεται καθημερινά από τους φονιάδες Ρώσους ”ειρηνιστές”. Τη νύχτα στις 7 Μαρτίου, στους βομβαρδισμούς, σκοτώθηκαν 22 άτομα, ανάμεσα τους 3 μικρά παιδιά.

Δεν υπάρχουν κανονικά καταφύγια. Όταν λέμε ”καταφύγιο” εννοούμε πάρκινγκ ή υπόγειο του σπιτιού. Εκεί κρύβονται, όταν ακούν σειρήνες.

Για πρώτη φορά την Τρίτη 7 Μαρτίου άνοιξαν για 6 ώρες ανθρωπιστικοί διάδρομοι για να φύγουν οι άμαχοι. Οι δικοί μου άνθρωποι δεν θα φύγουν. ”Δεν θα φύγουμε. Είναι το σπίτι μας, είναι η γη μας και δεν θα φύγουμε”, μου είπαν.

Όλος ο κόσμος τώρα εκεί, είναι ενωμένος σαν μια γροθιά. Αντιστέκονται. Κανένας δεν κλαίγεται. Είναι πάρα πολύ δυνατοί.

Οι Ουκρανοί δεν θα κάνουν πίσω. Δεν κάναμε εμείς εισβολή. Η Ουκρανία είναι μια ειρηνική χώρα και κανείς δεν θα κάνει πίσω. Ήμουν εκεί δύο εβδομάδες πριν την εισβολή. Ζούσαμε μια κανονική ζωή και μετά ήρθε ένα τέρας και μας ανατίναξε τη ζωή.

Κάθε μέρα είναι και πιο δυνατός ο λαός μου. Μιλάω καθημερινά και με την οικογένειά μου και με τους φίλους μου οι οποίοι έχουν οργανωθεί σε εθελοντικές οργανώσεις και βοηθούν όπου κι όποιον χρειάζεται. Οι δικοί μου άνθρωποι είναι στην προστασία της πόλης τους.

Όλοι οι φίλοι μου είναι εθελοντές τώρα. Οι άντρες προστατεύουν την πόλη, οι γυναίκες μαγειρεύουν για τον στρατό. Η φίλη μου από το Κίεβο μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία.

Πριν τον πόλεμο έγραφε διαφημιστικά άρθρα για μια εταιρεία. Τώρα μαγειρεύει για τον στρατό. Κανένας δεν μου έχει πει ”δεν είμαι καλά, είμαι χάλια”, κανένας.

Όλος ο κόσμος είναι ενωμένος τώρα. Υπάρχει τρομερή αλληλεγγύη. Η Ουκρανία τώρα πολεμάει με ένα τεράστιο κακό. Δίνει ηρωική μάχη για όλο τον πλανήτη, μάχη για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ειρήνη.

Νιώθω ευγνώμων για την υποστήριξη του κόσμου. Μας αφορά όλους. Κανένας δικτάτορας δεν έχει δικαίωμα να διαλύσει τη ζωή των ανθρώπων. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να μπαίνει στη χώρα σου, στο σπίτι σου και να σε σκοτώνει.

Πρέπει να είμαστε δυνατοί. Να έχουμε σαφή στάση και να μην πιστεύουμε στον τεράστιο μηχανισμό της ρωσικής προπαγάνδας. Οι Ρώσοι εισβολείς αυτή τη στιγμή διαλύουν τις ειρηνικές πόλεις της Ουκρανίας και σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό.

Η Ουκρανία θα κερδίσει. Η Δημοκρατία θα κερδίσει. Το φως θα κερδίσει το σκοτάδι. Είμαι βέβαιη για αυτό».

«Υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας για 15η μέρα. Σηκωθήκαμε όρθιοι. Ο ουκρανικός στρατός αντεπιτίθεται σε βασικές κατευθύνσεις. Χάρη στους στρατιωτικούς, εθνοφύλακες, συνοριοφύλακες, αστυνομικούς και όλους όσους μπήκαν στην άμυνα, δεν γίναμε σκλάβοι.

Και δεν θα είμαστε ποτέ. Γιατί αυτό είναι το πνεύμα μας, αυτή είναι η μοίρα μας», θα πει στο διάγγελμά του ο πρόεδρος Ζελένσκι μετά τις ατελέσφορες συνομιλίες των υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας και Ουκρανίας στην Αττάλεια.

Ναι, Ιρίνα. Το φως θα κερδίσει το σκοτάδι. Είμαστε όλοι βέβαιοι για αυτό.