Η Ίρις Γεωργιάδου δηλώνει χοντρή και σας ζητά να ξεγυμνώσετε, επιτέλους, τις λέξεις
- 8 ΦΕΒ 2022
Η Ίρις Γεωργιάδου είναι φωτογράφος. Η Ίρις Γεωργιάδου διατηρεί ένα από τα πιο επιδραστικά προφίλ στο Instagram. Η Ίρις Γεωργιάδου θέλει οι λέξεις να μην δαιμονοποιούνται. Η Ίρις Γεωργιάδου θέλει οι άνθρωποι να νιώθουν ελεύθεροι και να εκφράζονται με τρόπους που καταρρίπτουν στερεότυπα και ανούσιες νόρμες.
Η Ίρις Γεωργιάδου φωτογραφίζει το γυμνό κορμί της και μοιράζεται τις εικόνες της στα προσωπικά της social media. Την ίδια στιγμή μιλά για τη χοντροφοβία, τον σεξισμό, την πατριαρχία, το body positivity, το body neutrality, τις τοξικές νοοτροπίες. Για την Ίριδα η ομορφιά δεν χωρά σε πλαίσια στενά και περιφρουρημένα και το κορμί δεν είναι προέκταση της αυταξίας μας.
Ξεγυμνώστε τις λέξεις και μην φοβάστε να νιώσετε και να δημιουργήσετε, ακόμα κι αν όλοι γύρω σας επιμένουν σε συμβάσεις που περιορίζουν και στιγματίζουν.
Γυμνά οπίσθια, πλατιά χαμόγελα, χαρούμενοι άνθρωποι. Να, κάποιες ωραίες λέξεις.
– Με ποια αφορμή ξεκίνησες να φωτογραφίζεις το γυμνό κορμί σου; Και πότε αποφάσισες ότι θέλεις να μοιράζεσαι αυτές τις φωτογραφίες στα προσωπικά σου social media;
Αυτά έγιναν κάπως ανάποδα. Πρώτα ξεκίνησα το προφίλ μου στο Instagram, και μέσω/λόγω αυτού ήταν που ξεκίνησα να με φωτογραφίζω γυμνή. Ήταν λόγω του Instagram και άλλων λογαριασμών που ξεκίνησα να αναζητώ έννοιες όπως «χοντροφοβία», «σεξισμός».
Μέσα από την ενημέρωσή μου σε αυτά τα θέματα, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να πάω, κατά κάποιο τρόπο, κόντρα σε όσα διάβαζα πως σημαίνουν αυτές οι λέξεις.
Η έκθεσή μου στα social media ήθελα να αποτελέσει ενδυνάμωση για οποιονδήποτε άνθρωπο ένιωσε ανεπιθύμητος ή περιθωριοποιημένος λόγω των προτύπων που επιβάλλει η κοινωνία μας.
Μέσα από το ταξίδι αυτό όμως, ενδυναμώθηκα και εγώ η ίδια. Πέρα λοιπόν από το ότι βρίσκω τέτοιες εικόνες καλλιτεχνικά ενδιαφέρουσες, είναι και μια, ας πούμε, μπουνιά στο κατεστημένο, που παρουσιάζει ως επιθυμητό, αισθησιακό και όμορφο μόνο το λεπτό σώμα.
– Η ερώτηση «πόση αυτοπεποίθηση έχεις;» δεν εμπεριέχει τελικά έναν υπολανθάνοντα ρατσισμό που οφείλουμε να πολεμήσουμε;
Ευχαριστώ! Αυτό ακριβώς πιστεύω και εγώ. Ναι μεν υπάρχουν περιπτώσεις που ίσως κάποιος ειλικρινά θα ήθελε να έχει ο ίδιος περισσότερη αυτοπεποίθηση, αλλά θεωρώ πως τις περισσότερες φορές εννοούν «πώς έχεις τόση αυτοπεποίθηση ούσα χοντρή;»
Αναρωτιέμαι συχνά γιατί θεωρείται τόσο εντυπωσιακό το ότι δείχνω το σώμα μου, αλλά την ίδια στιγμή συνειδητοποιώ πως όλοι μας έχουμε γαλουχηθεί με την ίδια εικόνα για τους χοντρούς: Αδρανή, ανέραστα, ανεπιθύμητα πλάσματα, τα οποία λογικά μόνο τρώνε και κωλυσιεργούν.
Και ως χοντροί, για πολλά χρόνια το δεχόμασταν. Δεχόμασταν τη θέση στην οποία μας καταχωρούσε η κοινωνία.
Προκαλεί σίγουρα εντύπωση και ενόχληση όταν ένα πλάσμα τέτοιο, ξαφνικά, παρουσιάζεται να χαίρεται τη ζωή και το σώμα του.
– Πρόσφατα η ηθοποιός, Nicola Coughlan, ζήτησε από τους followers της να σταματήσουν να σχολιάζουν το σώμα της. «Γεια σας, μόνο ένα πράγμα. Αν έχετε γνώμη για το σώμα μου, σας παρακαλώ, μην τη μοιράζεστε μαζί μου», έγραψε. Εσύ, έχεις έρθει αντιμέτωπη με αχρείαστες απόψεις για το κορμί σου και τον τρόπο που έχεις επιλέξει να το προβάλλεις;
Αρχικά θα έρθω να συμφωνήσω μαζί της. Συμφωνώ πως τα σχόλια για την εξωτερική μας εμφάνιση, ακόμα και τα θετικά, μπορούν να είναι ανεπιθύμητα.
Στην πραγματικότητα, για εμένα, αυτό που είναι ανεπιθύμητο είναι η υποδόρια εμμονή με την εξωτερική εμφάνιση και την ανάγκη αυτής να είναι σύμφωνη με τα πρότυπα. Έχω έρθει αντιμέτωπη με πολλές αχρείαστες απόψεις και για το σώμα μου και για τον τρόπο που επιλέγω να χειριστώ το προφίλ μου.
Οι αχρείαστες απόψεις αυτές, όμως, δεν έχουν μόνο τη μορφή της κριτικής, αλλά και τη μορφή της συμβουλής ή του συμπεράσματος: «Α, έχασες πολλά κιλά. Φαίνεται», «Ωραία έχασες, αλλά μην χάσεις άλλα», «Καλύτερα να προσπαθήσεις να χάσεις κιλά, ζεις πιο υγιεινά».
Όλα αυτά τα άτομα δεν με γνωρίζουν και οι περισσότεροι από αυτούς δεν με γνωρίζουν ούτε μέσω του προφίλ μου. Το πόσα πολλά συμπεράσματα δημιουργούνται αποκλειστικά λόγω της εμφάνισής μου, είναι τρομακτικό.
– Έχουμε δαιμονοποιήσει τη λέξη χοντρός; Γιατί δεν λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Τι πιστεύεις;
Φυσικά και την έχουμε δαιμονοποιήσει. Πολλές φορές φτάνω στο σημείο να γελάω, ίσως από αμηχανία και εκνευρισμό, με το πόσο ταμπού είναι ακόμα αυτή η λέξη.
Υπήρξαν φορές που επειδή με αποκάλεσα χοντρή, μου έχουν απαντήσει «Αχ μη λες ‘χοντρή’, είναι άσχημο», «Έ, όχι και χοντρή, δεν είσαι χοντρή! Χυμώδης είσαι». Καθόλου ανεξήγητο σαν φαινόμενο βέβαια, καθώς ο χοντρός άνθρωπος έχει ταυτιστεί με όσα προανέφερα.
Προσπαθώ, αποκαλώντας με συνεχώς χοντρή στο προφίλ μου, να αποστιγματίσω αυτή τη λέξη.
Είναι μια απλή περιγραφή, όπως είναι το «λεπτή». Αν με έλεγα «λεπτή» στα στόρι μου, θα μου απαντούσαν «αχ μη λες ‘λεπτή’, είναι άσχημο»; Όχι βέβαια.
– «Γιατί τρέμουμε τόσο το γυμνό σώμα; Ακόμα περισσότερο, γιατί τρέμουμε το γυμνό χοντρό σώμα, που έχει αποτελέσει έμπνευση για τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες; Η τέταρτη εικόνα κόπηκε ακριβώς για αυτό τον λόγο: Ενώ εγώ νιώθω απόλυτα άνετα με το να το δείξω, φοβάμαι πως τα γυμνά οπίσθια μου θα προκαλούσαν αμηχανία». Πες μου για αυτή τη λεζάντα που συνόδευσε τις φωτογραφίες σου.
Όπως είπα στην αρχή, το προφίλ μου στο instagram αποτελεί ένα ενδυναμωτικό ταξίδι και για εμένα την ίδια. Μετά από τη συγκεκριμένη φωτογραφία, έχω ανεβάσει, τελικά, και φωτογραφίες με τα γυμνά οπίσθιά μου.
Την περίοδο εκείνη δεν είχα εξοικειωθεί ακόμα με την ιδέα του να αποκαλύψω αυτό το κομμάτι του σώματός μου, και μάλιστα τόσο «επιθετικά».
Η απορία μου όμως εξακολουθεί να ισχύει: Γιατί δέχεται το γυμνό σώμα τέτοια κατάκριση, και κυρίως το γυναικείο; Και γιατί έχει συνδεθεί με την ηθική;
Κανενός άντρα η ηθική δεν έχει αμφισβητηθεί επειδή έβγαλε έξω το μπράτσο του ή τον τετρακέφαλό του. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τη χοντροφοβική μάστιγα που μας κατακλύζει, με κάνουν καμιά φορά να νιώθω πως ένα χοντρό γυμνό σώμα θα γινόταν αποδέκτης τεράστιας κριτικής και χλευασμού.
– Νιώθεις πως ως κοινωνία έχουμε συνδέσει το γυναικείο γυμνό με το πρόστυχο, το ανήθικο;
Μια γυναίκα που κυκλοφορεί με κοντή μπλούζα και κοντή φούστα, χαρακτηρίζεται ως «γυμνή», «εύκολη», «τσούλα», «κοίτα τι φοράει», «ψάχνεται». Ένας άντρας που αποκαλύπτει αντίστοιχο ποσοστό δέρματος, χαρακτηρίζεται ως «ένας τύπος που φοράει ένα κοντό σορτς και ένα αμάνικο», ή άντε κάποιος να φτάσει έως το σημείο να σχολιάσει την αισθητική των ρούχων.
Αυτό συμβαίνει γιατί μόνο το γυναικείο σώμα σεξουαλικοποιείται σε τόσο δραματικό βαθμό, άρα και βαθμολογείται ηθικά όποια φοράει αποκαλυπτικά ρούχα. Η πατριαρχία μάς λέει πως η γυναίκα πρέπει να είναι σεμνή και χαμηλοβλεπούσα, και ακόμα κι αν σήμερα δεν το ακούμε να βροντοφωνάζεται, όπως στο παρελθόν, το παρατηρούμε περίτρανα στις καθημερινές μας συναναστροφές.
Αρκεί να πάρουμε ως παράδειγμα περιστατικά όπως αυτό της 24χρονης Γεωργίας, που ορισμένοι αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο ήταν σε ένα πάρτι. Είναι επίσης ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πως η σεμνότητα στα ρούχα μόνο από τη γυναίκα απαιτείται και θεωρείται αρετή.
– Είσαι θιασώτρια του body neutrality. Θέλεις να μου πεις ποιες είναι οι σκέψεις σου;
Ανακαλύπτω σιγά σιγά πως το body positivity μάλλον δεν με εκφράζει τόσο. Εκτιμώ την αλλαγή που έφερε, αλλά από την άλλη ίσως καταλήγει να είναι ελαφρώς τοξικό σαν κίνημα. Αυτό το λέω γιατί εστιάζει υπερβολικά στην εμφάνιση του σώματος και στη θετικότητα της εικόνας σώματος.
Μας λέει, λοιπόν, πως είμαστε όλες όμορφες, κάθε μέρα, πως οι ραγάδες είναι όμορφες, πως η κυτταρίτιδα είναι όμορφη και άλλα παρόμοια, πράγμα που ναι μεν είναι επαναστατικό και ενθαρρυντικό, αλλά πολύ μονοδιάστατο.
Επιπλέον, μπορεί να προκαλέσει ένα αίσθημα κατωτερότητας σε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν βρίσκει συνεχώς όμορφο τον εαυτό του.
Το κίνημα του body neutrality μάς καλεί να επικεντρωθούμε στη λειτουργικότητα του σώματός μας, αλλά και να αναγνωρίσουμε πως δεν χρειάζεται να μας βρίσκουμε κάθε μέρα όμορφες, ούτε πως εξαρτάται η αξία μας από το πώς αισθανόμαστε για την εμφάνιση του σώματός μας, κάτι που προσωπικά βρίσκω πιο υγιές και απελευθερωτικό.
Μας προσκαλεί, λοιπόν, να αναγνωρίσουμε τι κάνει καθημερινά για εμάς, και πόσο σημαντικές είναι όλες αυτές οι λειτουργίες του, και να διαχωρίσουμε την αυταξία μας, από την εμφάνισή μας.
– Ποιο είναι το μήνυμά σου προς όλες εκείνες τις γυναίκες και τα κορίτσια εκεί έξω που αυτή τη στιγμή ζουν σε ένα σώμα το οποίο προσπαθούν να κρύψουν με κάθε δυνατό τρόπο;
Κατανοώ πως είναι πολύ δύσκολο να απαρνηθούμε τη νοοτροπία με την οποία τόσο προσεκτικά ανατραφήκαμε, αλλά το σώμα μας δεν καθορίζει την αξία μας.
Αξίζουμε αγάπη, συντροφιά, συμπόνια, όπως και να είναι η εμφάνισή μας.
Αρχικά θα ήθελα να τις προσκαλέσω στο προφίλ μου, όπου συζητάμε τέτοια θέματα πολλές φορές εις βάθος, αλλά και να τις παροτρύνω να αλλάξουν αυτά που έχουν επιλέξει να βλέπουν στα social media.
Αν ακολουθείτε λογαριασμούς που δεν σας προκαλούν θετικά συναισθήματα, ίσως είναι καιρός να τους αφήσετε πίσω. Τέλος, θα έλεγα να αφήσετε πίσω και άτομα της καθημερινότητάς σας τα οποία φέρνουν συνεχώς αρνητισμό.
Ευτυχώς, στην τελική, έχουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μικρούς τρόπους να διαμορφώσουμε το τι είδους συμπεριφορές και πρότυπα δεχόμαστε στη ζωή μας.
– Για το τέλος, θέλω να μου πεις ποια είναι η αγαπημένη δική σου φωτογραφία και γιατί.
Δεν τα πάω καλά με τα «αγαπημένα». Δύσκολα μπορώ να διαχωρίσω κάποια που να μου αρέσει περισσότερο. Παρ’ όλα αυτά, μάλλον θα πω αυτές από τις διακοπές μου στη Σκιάθο, όπου είμαι γυμνή στη θάλασσα με ένα ψάθινο καπέλο.
Μου βγάζουν αυτή την παιδική ανεμελιά, όταν ήμασταν ακόμα μικροί που τρέχαμε στις αμμουδιές ξένοιαστοι και μαζεύαμε κοχύλια γυμνοί, ενώ η μαμά μας είχε φροντίσει να μας φορέσει έστω το καπελάκι μας, μην τυχόν πάθουμε καμιά ηλίαση.
Είναι ένα συναίσθημα που μου λείπει, η ανεμελιά. Και αυτές οι φωτογραφίες, όποτε τις κοιτάζω, μου το φέρνουν στιγμιαία πίσω.
