Η Κατερίνα Λέχου έχει ένα «παιδί» και 8 ανίψια

Πώς βιώνεις την κατάσταση που ζούμε τους τελευταίους μήνες;

«Με κάνει να σκέφτομαι πολύ. Εμένα με απασχολεί πάντα το γιατί συμβαίνει κάτι. Νομίζω ότι εκεί πρέπει να εστιάσουμε. Στο τι μπορούμε να πάρουμε από όλο αυτό. Αν υπάρχει ένα μάθημα από την ιστορία με τον κορονοϊό, είναι πως δεν θέλω ο φόβος για τον ιό να είναι πιο μεγάλος από τον ίδιο τον ιό. Ναι, έχουμε στερηθεί κάποια πράγματα αλλά αν ενεργείς σωστά, δεν θα σου κοπεί η συναναστροφή.
«Οι άνθρωποι πολλές φορές ζούμε στιγμές που νιώθουμε εγκλωβισμένοι. Αυτό μπορεί να είναι κυριολεκτικό- όπως το lockdown. Υπάρχει όμως κι ο εγκλωβισμός σε κάτι που δεν είναι χειροπιαστό. Το μεγαλύτερο λάθος που ακούω στην εποχή μας, είναι αυτό το “άντε να τελειώσει αυτή η κατάσταση να ησυχάσουμε”. Δεν πρόκειται περί αυτού. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί του τώρα. Είναι πολύ πιεστικό να περιμένεις να τελειώσει κάτι για να ξεκινήσεις να ζεις μετά».

«Και να σου πω και κάτι, Πόσες ψεύτικες αγκαλιές και πόσα άσκοπα φιλιά είχαμε δώσει;»

«Τώρα, συνειδητοποιείς ποιες είναι εκείνες οι αγκαλιές που όντως σου έχουν λείψει, εκείνες που η καρδιά σου φτερουγίζει στ’ αλήθεια για χάρη τους. Όλα αυτά τα σκέφτομαι και αναγάγω αυτό που συμβαίνει σ’ ένα παιχνίδι ζωής».
Αυτά στη ζωή. Γιατί στην τέχνη της, η Κατερίνα Λέχου προσεγγίζει την κατάσταση με μία πιο πρακτική ματιά.  «Η δουλειά μας βασίζεται εκ φύσεως στην εγγύτητα και τη συναναστροφή και δεν εννοώ εκτός σκηνής, αλλά πάνω σ’ αυτή. Όταν παίζεις, θα φτύσεις άθελά σου, θα πιάσεις, θα αγκαλιάσεις, θα μιλήσεις έντονα, θα φιλήσεις ενδεχομένως. Οπότε αυτά, από τη στιγμή που μπήκαν στην άκρη, το επάγγελμά μας δυσκόλεψε ειδικά στο θέατρο. Στα γυρίσματα της σειράς είναι πιο ελεγχόμενη η κατάσταση, κάνουμε και τεστ συνέχεια, προσέχουμε. Εμείς ευτυχώς ήμασταν απομονωμένοι σε μια περιοχή στην Κέρκυρα και δεν είχαμε κανονικές ζωές. Γυρίζαμε και μετά πηγαίναμε στο δωμάτιό μας».

Μια Κατερίνα Λέχου που δεν έχεις ξαναδεί

Η σειρά στην οποία αναφέρεται με τόσο μεγάλο ενθουσιασμό είναι το «42°C», ένα mini series αξιώσεων που σημαίνει την επιστροφή της σε μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή. Πρόκειται για ένα ερωτικό θρίλερ με την υπογραφή του βραβευμένου Γιώργου Παπαβασιλείου και καστ που περιλαμβάνει από την ίδια και τον Χρήστο Λούλη, μέχρι τον Τεό Αλεξάντερ, την Έμιλυ Κολιανδρή και τον Αλέξανδρο Λογοθέτη, με τον οποίο είχαν ξαναβρεθεί και στο αξεπέραστο «Νησί».
«Το 42°C ήταν η κατάλληλη δουλειά, την κατάλληλη στιγμή. Δώρο εξ ουρανού. Με αφορούσε. Μία limited σειρά 8 επεισοδίων για την Cosmote TV κι ένα είδος που εμένα με θέλει πάρα πολύ. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Πιστεύω στο συγκεκριμένο φορμάτ στο οποίο βλέπουμε να έχουν και πολλές ξένες σειρές. Είναι μία δουλειά με μια Α ποιότητα, καλό σενάριο, καλούς συνεργάτες. Δεν μ’ έχετε ξαναδεί έτσι, ειδικά στην τηλεόραση».

Οι διαφορετικοί ρόλοι την ιντριγκάρουν και τους κυνηγάει, το βλέπεις στα μάτια της όταν μιλάει γι’ αυτούς. «Πολύ μου αρέσουν. Αλλιώς δεν έχει ενδιαφέρον».

Τρεις μήνες πριν τελειώσει το σχολείο αποφάσισε ότι θέλει να γίνει ηθοποιός. «Δεν ήμουν 100% σίγουρη. Ήμουν καλή μαθήτρια, μπήκα στην Κοινωνιολογία αλλά το έβλεπα χλιαρά όλο αυτό. Από την άλλη, ποιος μπορεί να ξέρει τι θέλει να κάνει ακριβώς στα 18 του. Όμως πάντα υπάρχει εκείνη η φωνή της καρδιάς που σου δείχνει τη ροπή σου και πρέπει να την ακούς».

Η ίδια φωνή την έκανε πριν μερικά χρόνια να ακολουθήσει τον δρόμο για το «Νησί». Η Κατερίνα Λέχου είχε την ευλογία να είναι κομμάτι της πιο σημαντικής στιγμής μυθοπλασίας στην ελληνική τηλεόραση μέχρι σήμερα. Της αναφέρω πως κάπου διάβασα αυτό που είχε πει για τον ρόλο της στη σειρά της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. «Είχες πει αποφασιστικά: “Θέλω να κάνω την Ελένη”». «Όχι», με διορθώνει. «Είχα πει  “Εγώ θα κάνω την Ελένη”. Δηλαδή ακόμα χειρότερο». Γελάει πλατιά, εγκάρδια.

«Ήμουν στην Κρήτη και ήξερα ότι θα γινόταν αυτή η σειρά. Το είχα σίγουρο μέσα μου, όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί το ήθελα πολύ. Δεν ήταν μια επηρμένη αντίδραση, απλά σ’ αυτόν τον ρόλο ακούμπησε η καρδιά μου από την πρώτη στιγμή που διάβασα το βιβλίο».

Κατερίνα, έχεις συναίσθηση της ομορφιάς σου;

Είναι 53 ετών και αν την κάνεις παρέα θα διαπιστώσεις πως δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει την ηλικία της συχνά. Ο μηχανισμός που την ισορροπεί είναι ένα κράμα πηγαίου χιούμορ και αυτοσαρκασμού. Η Λέχου κάνει πλάκα με τους άλλους αλλά πιο πολύ με τον εαυτό της. «Δεν τρώγομαι με την εικόνα μου. Έχω περάσει τα στάδια που έχουμε περάσει όλες. Που με ένοιαζε, που δεν μ’ ένοιαζε, που δεν είχα επίγνωση αλλά και που είχα. Ποτέ όμως δεν ήταν το κυρίαρχο θέμα η εικόνα μου. Αυτό είναι θέμα παιδείας. Από το σπίτι σου εξαρτάται τι έχει σημασία για σένα».

«Υπάρχει άνθρωπος που δεν τον έχουν κοροϊδέψει, που δεν τον έχουν ειρωνευτεί; Το bullying υπάρχει σε όλες τις ηλικίες κι όλοι το έχουμε δεχτεί. Εμένα με κορόιδευαν γιατί από 11 χρονών  είχα ύψος 1.80 και ήμουν σαν καμηλοπάρδαλη»

«Ακούω ακραία πράγματα σήμερα, τέτοια δεν είχα δει να συμβαίνουν όταν ήμουν παιδί. Αλλά ο τρόπος που το αντιμετώπισα το όποιο bullying είχε να κάνει για άλλη μια φορά με την παιδεία που πήρα από το σπίτι μου. Οι γονείς πρέπει να φτιάχνουν δυνατά παιδιά, που να πιστεύουν στον εαυτό τους και να πατούν στα πόδια τους για να αντέχουν».

Αναρωτιέμαι υπάρχει κάτι για το οποίο ή ίδια βγάζει το καπέλο στον εαυτό της. Τι είναι αυτό για το οποίο θαυμάζει τον εαυτό της πιο πολύ. «Είναι κάτι κάτι που δεν είχα παλιά και λέγεται ευελιξία. Ως χαρακτήρας είμαι απόλυτη, ελεγκτική. Αυτή ακριβώς τη φύση μου έχω καταφέρει να τη λυγίσω, να τη μαλακώσω και είμαι περήφανη γι’ αυτό, γιατί πρώτα απ’ όλα κάνω καλό στον εαυτό μου.

«Είναι μεγάλη ιστορία να είσαι επιεικής, πρώτα με σένα και μετά με τους άλλους. Να μην αυτομαστιγώνεσαι κάθε μέρα».

«Πάντα έλεγα “όχι”»

Η Κατερίνα Λέχου έγινε ευρέως γνωστή όταν ήταν 34 ετών, ως Βίκυ στη σειρά «Είσαι το Ταίρι μου». «Άργησα, αυτό είναι αλήθεια» παραδέχεται και εξηγεί πως ο βασικός λόγος για αυτή την καθυστέρηση, παρόλο που στο επάγγελμα της ηθοποιού βρισκόταν με αξιώσεις ήδη για αρκετά χρόνια, ήταν η μεγάλη της αδυναμία στα σίγουρα «όχι» και η απόσταση που ανέκαθεν έπαιρνε από τα εύκολα «ναι».
«Πιστεύω ότι στα πράγματα πρέπει να έχεις αντίσταση για να μπορείς να κοιτάς μέσα σου και να λες “το θέλω αυτό τώρα ρε παιδί μου ή μήπως με οδηγεί η αγωνία μου για δουλειά, για δημοσιότητα, τα χρήματα”; Από την άλλη, είχα plan B, ο πατέρας μου μού έβαζε πλάτη, οπότε δεν είχα θέμα επιβίωσης. Αλλά κι αυτό είχε κόστος. Γιατί όταν μένεις με τους γονείς σου μέχρι τα 34 πληρώνεις τίμημα και μάλιστα νοσηρό. Αλλά ήταν επιλογή μου. Το να αντιστέκεσαι δεν σημαίνει να λες μονίμως όχι, αλλά να κάνεις μια δεύτερη κι ενδεχομένως μια τρίτη σκέψη».

Το «παιδί» της και τα μάτια της

Τα τελευταία χρόνια οι γυναίκες μιλούν πιο απενοχοποιημένα για την επιλογή τους να μην κάνουν παιδί. Για τη γυναίκα που έχω μπροστά μου το να εκφράσει ιδιωτικά και δημόσια τη μη επιθυμία της να γίνει μητέρα ήταν κάτι εντελώς φυσιολογικό. «Είναι δικαίωμα του καθενός να ζήσει όπως τον πάει η ζωή και η καρδιά του», μου λέει και την ρωτάω αν αισθάνεται κάποιο είδος δικαίωσης για την επιλογή της να μιλήσει από την πρώτη στιγμή για το πώς νιώθει για τη μητρότητα.

«Εγώ θεωρώ ότι έχω παιδί κι αυτό είναι η σχέση που έχω με τον άντρα μου. Η σχέση θέλει τάισμα, ύπνο, φροντίδα, εγρήγορση. Αυτό είναι το πρώτο παιδί κάθε ζευγαριού, κι ας το παραμελούμε συνήθως εμείς οι άνθρωποι»

Τον Ιούλιο η Κατερίνα Λέχου κι ο Μάνος Στρατάκης έκλεισαν 7 χρόνια γάμου. Άραγε νιώθει ότι προστάτεψε τη σχέση της με αυτή τη στάση; ανησύχησε ότι τη θέτει σε κίνδυνο; Σκέψεις που λίγο πολύ όλες οι γυναίκες στη θέση της θα έκαναν: «Ήμουν ειλικρινής κι ευθύς από την πρώτη στιγμή. Δεν ήμουν ανέντιμη. Είναι κομβικό για τη ζωή ενός ανθρώπου και πρέπει να το πεις όταν δεν θέλεις να κάνεις παιδί. Ειδικά στην ηλικία που γνώρισα τον Μάνο ήμουν 40 ετών κι όφειλα να το δηλώσω. «Τόσο ευθεία του το είπα: “κοίταξε, εγώ παιδιά δεν θέλω να κάνω” κι εκείνος έπρεπε να αποφασίσει αν θέλει να κάτσει ή να φύγει».

«Εννοείται πως είναι μέσα στο πρόγραμμα να αλλάξεις γνώμη στο μέλλον αλλά πρέπει να ξεκινήσεις με αυτό που νιώθεις τη δεδομένη στιγμή. Και να το πεις κατευθείαν να μην χάνει τον χρόνο του ο άλλος. Οι αδελφές μου έχουν 3 παιδιά η μία και 5 η άλλη. Η μητρότητα είναι έργο ζωής και δεν τελειώνει. Η μεγαλύτερή μου ανιψιά είναι 24 ετών και είναι έγκυος. Ακόμα τη θυμάμαι μωρό. Είναι σοκ».

Το «Όχι» στο πληρωμένο Instagram

Το Instagram της Κατερίνας Λέχου έχει πάνω από 16.000 followers, μόλις 19 δημοσιεύσεις και κανένα πληρωμένο post. Σε μια εποχή που πολλοί καλοί συνάδελφοί της επιλέγουν να βγάζουν «εξωφρενικά» όπως θα πει και η ίδια χρήματα από αυτό, αξιοποιώντας την εικόνα τους και την επιδραστική τους φήμη ως influencers, εκείνη επιμένει να ποστάρει το λυκόσκυλό της στην παραλία, καμπαναριά και ό,τι πραγματικά επιθυμεί μόνο εκείνη και κανείς άλλος. Δεν νιώθει πως έχει το παραμικρό χρέος προς το κοινό του Instagram. «Δεν πιστεύω μωρέ σ’ αυτό. Από ένστικτο αισθάνομαι ότι είναι μία τάση μικρής διάρκειας. Επίσης το instagram ήρθε όταν εγώ ήμουν ήδη σε μία ηλικία στη ζωή μου έχουν παγιωθεί κάποια πράγματα. Μάλλον εκείνοι που με είχαν σε μία εκτίμηση και μπορούν να με σκεφτούν για κάτι καλύτερο δεν θα με σκεφτούν αν μπω στο Instagram και κάνω διάφορα. Βέβαια υπάρχουν κι εκείνοι που τον κάνουν εκλεκτικά, με πολλή ευγένεια και σεβασμό και πραγματικά τους θαυμάζω».

«Σ’ αυτό λοιπόν δεν είμαι ευέλικτη. Θα βρω δουλειά από το Instagram; Δεν νομίζω και μάλλον θα εκπέσω»

24 ώρες με την Κατερίνα Λέχου

Είναι από τους ανθρώπους που αγαπούν το πρόγραμμα όταν αυτό δεν μοιάζει με ρουτίνα. Όπως λέει, το καλό είναι ότι εξαιτίας αυτή της δουλειάς δεν είναι ποτέ τίποτα standard μέσα στη μέρα. «Τη μία κοιμάμαι λίγο παραπάνω, την άλλη σηκώνομαι νωρίς. Το σταθερό σημείο της ημέρας της είναι ένα δίωρο απόλυτης ησυχίας κι ηρεμίας. «Θα κλείσω τα τηλέφωνα και δεν θα έχω επαφή με τις ηλεκτρονικές συσκευές, θα διαβάσω, θα κοιμηθώ, θα ησυχάσω. Υπάρχει κάποια ώρα που θα κάνω pilates. Θα ψωνίσω, θα μαγειρέψω.

Θα παίξουμε ένα τάβλι με τον Μάνο. Μία ώρα την ημέρα θα δω τηλεόραση, συνήθως μια σειρά στο Netflix. Θα μοιραστώ το φαγητό μου με τον άντρα μου ή με φίλους. Θα επισκεφτώ τη μαμά μου. Θα δω τα ανίψια μου. Δεν μου λείπει κάτι. Και γενικά πιστεύω πως στη ζωή ακόμα κι όταν σου απαγορεύεται κάτι είναι ωραίο το να ψάχνεις να βρεις μία εναλλακτική. Και πάντα υπάρχει μία άλλη επιλογή. Πάντα. Τίποτα δεν είναι μονόδρομος».

«Οι γυναίκες είμαστε πιο κακοπληρωμένες σε αυτή τη δουλειά»

Γυρνάμε χρόνια πίσω, όταν έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο το 1988 με την παράσταση «Το Πάρκο» του Μπότο Στράους. Ήταν μία παράσταση του θεάτρου Τέχνης από το οποίο και έχει αποφοιτήσει. Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το 1992 στη σειρά του ANT1 «Οι Φιλενάδες». Υπάρχει σ’ αυτό το επάγγελμα κάτι παραπάνω από 3 δεκαετίες. Τι έχει να πει για τη θέση της γυναίκας ηθοποιού;
«Δεν ήταν ποτέ ισότιμη με του άνδρα, όπως και σε κανέναν άλλο χώρο. Σπάνια συμβαίνει το αντίθετο. Είμαστε πιο κακοπληρωμένες και ειδικά στη δική μας δουλειά το να μεγαλώνεις σε βάζει στην άκρη σε αντίθεση με έναν άνδρα που και στα 60 του κάνει τον εραστή.

«Μια 60χρονη ηθοποιός κάνει τη γιαγιά. Τα στερεότυπα δεν μπορούν να καταστρατηγηθούν εύκολα, αλλά γίνονται μικρά μικρά βήματα. Έχουμε ακόμα δρόμο πολύ».

Κι αν ξεκινούσε τώρα η νεαρή Κατερίνα, αν έκανε τώρα τα πρώτα της βήματα για να βγει στη ζωή, τι θα τη συμβούλευε; Με κοιτάει ευθεία στα μάτια και μου δίνει μια απάντηση που την έχει σκεφτεί ήδη, εδώ και καιρό. «Να μην βιάζεται. Να ζει τις στιγμές της, να τις απολαμβάνει. Είναι μια δουλειά που κερδίζει από την εμπειρία, αλλά στη διαδρομή της πρέπει να χαίρεσαι και όχι να σιχτιρίζεις. Να ζήσει γιατί έτσι θα μάθει. Έχω κάτσει ώρες ολόκληρες στην κουίντα να παρατηρώ τι κάνει ο άλλος που είναι πρωταγωνιστής και καλύτερος από μένα. Η ζωή θέλει εξάσκηση».