Η Κόρα Καρβούνη θέλει να γίνει επαγγελματίας αμφισβητίας

– Τι είναι αυτό που έχεις αγαπήσει περισσότερο στη Νίνα;

Μ’ αρέσει η διπλωματία της. Μ’ αρέσει το πώς κρατάει ισορροπίες ανάμεσα σε όλους, γιατί είναι ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ όλων. Και μου αρέσει που είναι τόσο διπλωματική και είναι πολύ ικανή. Είναι έξυπνη γυναίκα στο να διατηρεί ισορροπίες. Αυτό το εκτιμώ πολύ σε αυτήν.

– Είναι και μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της.

Είναι αρκετά σύγχρονη. Φαντάσου ότι η ίδια είναι υπεύθυνη ενός ολόκληρου ξενοδοχείου, της ανήκει. Είναι μια 100% εργαζόμενη γυναίκα το 1940, επιχειρηματίας βασικά. Είναι πολύ διαφορετική, είναι πραγματικά πιο σύγχρονη της εποχής και πολύ πιο μπροστά και γι αυτό είναι ο καλύτερος σύμβουλος για τη Μάρμω, που είναι ένα άβγαλτο πλάσμα στη ζωή και στον έρωτα, σε όλα. Η Νίνα είναι μια πάρα πολύ ικανή γυναίκα τελικά, αλλά έχει αυτό το έλλειμμα, αυτή την έλλειψη. Αυτό το πολύ μεγάλο τραύμα της που δεν μπορεί να κάνει παιδιά, την έχει οδηγήσει για να ξανανιώσει ζωντανή, να νιώσει γυναίκα σε εξωσυζυγικές σχέσεις.

– Άρα δεν είναι η πίστη της το θέμα της τελικά…

Άλλο ένα πράγμα το οποίο είναι πάρα πολύ τρομερό για την εποχή το να μην είναι πιστή. Είναι πολύ μπροστά της εποχής της.

– Εσύ έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με την κουλτούρα δύο λαών, με άλλες αναφορές, ένιωσες ποτέ αυτό που λέμε λίγο πιο μπροστά από την εποχή σου;

Εγώ είμαι πολύ αρχαία ψυχή, πιστεύω. Είμαι πολύ παλιός άνθρωπος, νομίζω και αρκετά συντηρητικός άνθρωπος. Είμαι πολύ πιο πίσω από την εποχή μου (γέλια).

«Αισθάνομαι σαν η ψυχή μου να είναι παλιά. Περίεργο δεν είναι; Αλλά έτσι νιώθω».

– Δηλαδή πώς το εννοείς αυτό για την αρχαία ψυχή; Νιώθεις ότι τα είχες ήδη δει όλα ας πούμε;

(Γελάει) Νιώθω ότι δεν μπορώ να συμβαδίσω με την σύγχρονη εποχή. Δηλαδή δεν είμαι σύγχρονος άνθρωπος. Δεν μπορώ τα social media. Πασχίζω, πραγματικά πασχίζω να είμαι σύγχρονη. Δεν μπορώ την ταχύτητα. Ήδη η δουλειά μου δεν έχει σχέση με την ταχύτητα, το θέατρο δεν έχει σχέση με την ταχύτητα των stories ας πούμε, θέλει χρόνο. Κοινωνικά επίσης. Οι αξίες μου απέναντι στην πατρίδα, στο έθνος είναι αυτή την στιγμή παρωχημένες. Πώς να το πω; Νιώθω πίσω. Δηλαδή αυτές οι αξίες πατρίς, θρησκεία, οικογένεια θεωρούνται παρωχημένες αυτή τη στιγμή.

– Ή έχουν χαρακτηριστεί διαφορετικά.

Ναι. Επομένως, κάποιος που πραγματικά ακόμη πιστεύει σε αυτές τις αξίες, είναι λίγο παλιός.

– Έχεις πει ότι υπήρχε πάντα τέχνη στο σπίτι σας. Δεν ήταν σύνηθες αυτό την εποχή που μεγάλωνες…

Ναι, δεν ήταν σύνηθες και δεν είναι ακόμα. Φαντάσου ότι με κάλεσαν να μιλήσω για επαγγελματικό προσανατολισμό σε ένα σχολείο πολύ μεγάλο, ιδιωτικό, για τις σπουδές του θεάτρου και ήρθαν μόνο 12 παιδιά. Που σημαίνει ότι προς τις τέχνες είναι πολύ λιγότεροι οι άνθρωποι οι οποίοι προωθούνται, γιατί είμαστε πια τεχνοκράτες. Από την άλλη, μη σου πω ότι μπορεί να είναι καλό, γιατί υπάρχει και υπερπροσφορά και προσφορά και πληθώρα (γελάει). Δεν ξέρω, αλλά λίγο με στενοχώρησε που ήρθαν τόσο λίγα παιδιά. Γιατί δεν ήρθαν; Κι από απλή περιέργεια δηλαδή, να μάθουν τι σημαίνει θα πάω να σπουδάσω ηθοποιός. Από το σπίτι, λοιπόν, δεν ωθούνται τα παιδιά προς την τέχνη, αλλά ωθούνται σε πιο τεχνοκρατικά επαγγέλματα με τα οποία, αυτό είναι γεγονός, θα βιοποριστούν πολύ καλύτερα.

– Εσύ είπες στα 6 σου ότι θα γίνεις ηθοποιός;

Εντάξει, εγώ ήμουν αδαής. Δεν είχα καθόλου συνειδητοποιήσει τι σημαίνει πραγματικά να είσαι ηθοποιός. Το έβλεπα πολύ πιο ονειρικά από ότι είναι. Έχει μια πολύ σκληρή πραγματικότητα, την οποία εγώ δεν φανταζόμουν. Έβλεπα μια υπέροχη συνέντευξη του Ηλία Λογοθέτη, θεός σχωρέστον, αυτού του σπουδαίου θεατρανθρώπου και σοκαρίστηκα όταν είπε ότι «το θέατρο για μένα ήταν μια ανείπωτη κόλαση». Όχι μόνο σοκαρίστηκα, αλλά και συντονίστηκα μαζί του, τον κατανόησα.

«Οι παλαιότερες γενιές ήμασταν σκληραγωγημένες, ήμασταν κανονικοί εργάτες. Τώρα η νέα γενιά αφορίζει εύκολα, τα παρατάει εύκολα. Έχουμε πάει από το ένα άκρο στο άλλο. Εγώ δεν είμαι ούτε υπέρ του ενός ούτε του άλλου».

Για μένα δεν πρέπει να είμαστε εργάτες ούτε και να καθαίρουμε εύκολα τα πράγματα. Πρέπει να είμαστε εραστές της τέχνης και οι εραστές καβγαδίζουν. Να μη φοβόμαστε λοιπόν τα ερωτικά καβγαδάκια μεταξύ μεταξύ μας, τα οποία είναι θεμιτά μέσα στην τέχνη. Γιατί η τέχνη ειδικά του θεάτρου, έχει να κάνει πάρα πολύ με την προσωπικότητα. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν και καυγάδες και δυσκολίες και ασυνεννοησίες και εντάσεις, γιατί πρόκειται για μια τέχνη όπου εκτίθεσαι άμεσα και υπάρχουν και πολύ μεγάλες προσωπικότητες μέσα στην τέχνη. Είναι αναγκαστικό να συγκρουστούμε.

Δε γίνεται να το φοβόμαστε αυτό, αλλά ούτε να πηγαίνουμε στο άλλο άκρο ότι υπάρχει μια αυθεντία την οποία ακολουθούμε και μας ορίζει.

– Νομίζω και το #MeToo με αυτό το κομμάτι είχε να κάνει, εννοώ με το κομμάτι της εξουσίας.

Και με αυτό το κομμάτι έχει να κάνει φυσικά, αλλά δεν πρέπει να φοβόμαστε και να πάμε στο άλλο άκρο και να τα παρατάμε εύκολα ή να φοβόμαστε να καυγαδίσουμε πάνω στην τέχνη. Δεν γίνεται αλλιώς.

– Υποδυόμενη γυναίκες σε σειρές εποχών μπήκες στη διαδικασία να σκεφτείς τι έχει αλλάξει, σε τι έχουμε δρόμο ακόμα και έχει μείνει ίδιο, ως γυναίκες;

Φυσικά. Ειδικά στο Αυτή η νύχτα μένει, όπου η Νίτσα ήταν ένας άνθρωπος που είχε υποστεί βιασμό σε ηλικία πολύ μικρή, η οποία δεν τον κατήγγειλε φυσικά. Βιαζόταν από τον πατριό της, βίωσε ενδοοικογενειακή βία, έμεινε έγκυος, ένιωσε όλη την κοινωνική κατακραυγή και αντίστοιχα προσπάθησε να προστατεύσει και βοήθησε το κορίτσι που έκανε τη λουλουδού στο μαγαζί να καταγγείλει το δικό της βιασμό το 1982 στο Αγρίνιο.

Κόρα Καρβούνη: «Για μένα δεν έχει αλλάξει ακόμα τίποτα, όσο κι αν η γυναίκα παλεύει να μιλήσει για τα εγκλήματα τα οποία της συμβαίνουν. Ειδικά αν σκεφτώ την υπόθεση της 12χρονης, δεν έχει αλλάξει, δυστυχώς, τίποτα»..

Ακόμα και η δικαιοσύνη αποσιωπά πράγματα. Το μόνο καλό που έχει συμβεί είναι ότι υπάρχει και μια υποτιθέμενη εκεί τηλεφωνική γραμμή, όπου μπορείς να καταγγείλεις. Αλλά ο φόβος των γυναικών, το στίγμα δεν έχει απαλυνθεί. Και δεν μιλάω μόνο για τις πόλεις, μιλώ κυρίως για την επαρχία, όπου εκεί γίνονται τα μεγάλα εγκλήματα, εξού και οι τόσες απανωτές γυναικοκτονίες.

– Ναι εκεί είναι μικρότερες οι κοινωνίες…

Ξέρεις τι γίνεται; Έχει αυξηθεί η βία εν γένει. Σε όλες τις εκφάνσεις της, από τον τρόπο που μιλάμε, που οδηγούμε, που είμαστε μέσα στην οικογένειά μας. Υπάρχει παντού βία. Γιατί; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί.

Κόρα Καρβούνη:«Γιατί έχει αυξηθεί τόσο η βία; Γιατί ζούμε σε μια παράλογη εποχή. Σε μια εποχή θετικότητας, τελειότητος που δεν συνάδει καθόλου με την πραγματικότητα της ζωής».

Η ζωή είναι σκληρή, είναι δύσκολη, θέλει μόχθο, οι εργασιακές συνθήκες είναι δύσκολες. Δηλαδή ο κόσμος δεν είναι τυχαίο που έχει τόσο πολύ στραφεί προς τη βία. Κάτι δεν εκτονώνεται σωστά.

– Εσύ που εκτονώνεσαι; Στη δουλειά;

Στη γυμναστική, στη δουλειά, μιλώντας με τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν αποσιωπώ αυτά που συμβαίνουν μέσα μου, εκφράζομαι πάρα πολύ στην προσωπική μου ζωή με τους δικούς μου ανθρώπους. Με εκτονώνει και η μαγειρική. Κι όταν δεν πιάνουν τα λόγια, χορεύω, χοροπηδάω. Ε, έτσι σωματική εκτόνωση, γιατί η ψυχική πήγε βόλτα (γέλια).

Σίγουρα η τέχνη είναι κάτι το οποίο με βοηθά. Αλλά καμιά φορά δεν σε βοηθάει κιόλας, μπορεί να γίνει κάτι πολύ ναρκισσιστικό. Οφείλει, όμως, η τέχνη να είναι κοντά στα πράγματα, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, γιατί κι εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε ένα μέρος αυτής της κοινωνίας.

– Ο χαμαιλεοντισμός που είναι κάτι το οποίο διακρίνει τις ερμηνείες σου. Είναι κάτι που διέπει και τη ζωή σου;

Στην τέχνη μου είναι στόχος γιατί αλλιώς βαριέμαι. Στη ζωή μου δεν μου αρέσουν ιδιαιτέρως οι αλλαγές. Είμαι ένας πολύ, πολύ βαρετός και σταθερός τύπος. Ακριβώς επειδή η δουλειά μου είναι τόσο ασταθής, είναι φυσιολογικό νομίζω να θέλω μια σταθερότητα κι αυτή να είναι στην προσωπική μου ζωή

– Είσαι άνθρωπος που γελάει. Τι ρόλο παίζει το χιούμορ στη ζωή σου;

Κόρα Καρβούνη: «Αν δεν είχαμε το χιούμορ θα είχα πεθάνει. Είναι αναγκαίο στη ζωή μου. Το λατρεύω, το χρειάζομαι».

Γι’ αυτό και χρησιμοποιώ πολύ χιούμορ και πολύ κυνισμό στη ζωή μου. Δεν μου έχει βγει πάντα σε καλό, αλλά έτσι επιβιώνω.

– Είσαι κυνική για να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο δυνατό;

Μπορεί. Μου αρέσει ο κυνισμός, δεν ξέρω γιατί, αλλά τον αγαπώ. Έχει μια τρομακτική αλήθεια, η οποία έχει και πολύ πλάκα.

– Πότε θα παίξεις κωμωδία στην τηλεόραση.

Έπαιξα. Το Έχεις φωτιά στο comedy lab. Δεν είναι ενημερωμένη η δημοσιογράφος (γέλια).

– Εγώ σου λέω στην τηλεόραση, να σε δει και η γιαγιά μου στο χωριό να το ευχαριστηθεί…

Θα παίξω κωμωδία στην τηλεόραση όταν μου προταθεί. Αυτή την πρόταση περιμένω.

– Σου έχουν βάλει ταμπέλες σε αυτή τη δουλειά;

Έτσι κάνουν οι άνθρωποι. Όχι μόνο στη δουλειά και στη ζωή βάζουν ταμπέλες. Είναι άλλο ένα πρόβλημα της εποχής. Ζητάνε όλοι να είναι διαφορετικοί και όλοι βάζουν ταμπέλες. Άρα, καταστροφή.

– Εσύ δεν προσπαθείς να κατηγοριοποιήσεις τους ανθρώπους κάπως μέσα στο κεφάλι σου;

Γιατί να το κάνω αυτό, αφού κάθε ένας είναι πάρα πολύ διαφορετικός; Αυτό είναι το μαγικό: ότι ο καθένας μας έχει μια δική του μαγική προσωπικότητα που όλοι θέλουν να της βάλουν μία ταμπέλα. Αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη της ταμπέλας και της ομάδας, δηλαδή να ανήκουν κάπου.

Είναι και μια ανάγκη του ανθρώπου αυτή την κατανοώ, όπως εγώ ανήκω κι εγώ σε μια ομάδα των ηθοποιών. Αλλά προσπαθώ να διατηρώ τη δική μου ταυτόχρονα διαφορετικότητα. Μην ξεχνάς ότι εγώ είμαι και δίδυμη. Έχω ήδη έναν άνθρωπο ολόιδιο με μένα και όμως αισθάνομαι άκρως διαφορετική.

– Από μικρή σε ταύτιζαν με κάποιον κι εσύ δεν το ήθελες δηλαδή;

Ναι, δεν ήθελα, γιατί είναι άδικο. Αυτή η αδικία λοιπόν συμβαίνει συνεχώς στην κοινωνία και στους ηθοποιούς. Συμβαίνει και στους κωμικούς που δεν μπορούν να τους δουν σε δραματικό ρόλο και αντίστοιχα στους λεγόμενους δραματικούς, σε εμάς να μην μας βλέπουν σε ένα κωμικό ρόλο. Υπήρχε και ο άλλος διαχωρισμός ο «ποιοτικός ηθοποιός» και ο «τηλεοπτικός εμπορικός ηθοποιός». Άλλη μεγάλη αδικία, διότι δεν έχουμε μόνο εμείς αδικηθεί, οι λεγόμενοι φερόμενοι θεατρικοί- ποιοτικοι, να δείτε πως έχουν αδικηθεί οι φερόμενοι εμπορικοί ηθοποιοί. Δεν τους έχουν δοθεί ευκαιρίες, δεν μπορούν να παίξουν στην Επίδαυρο, επί παραδείγματι. Πολύ άδικο, διότι όλοι μας μία ίδια δουλειά κάνουμε, θέλουμε να ψυχαγωγήσουμε το κοινό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Κόρα Καρβούνη: «Συνειδητά, δεν κάνω αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν. Θεωρώ τουλάχιστον υποκρισία να ζητώ να μη μου βάζουν ταμπέλα κι εγώ να βάζω ταμπέλες στον κόσμο».

– Την ιδιότητα της παντρεμένης την καινούρια την αντιμετώπισες ποτέ ως ταμπέλα με φόβο ή όχι;

Καθόλου. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στην προσωπική μου ζωή. Εγώ θεωρώ ότι παντρεμένη ήμουν ανέκαθεν με αυτόν τον άνθρωπο. Είναι μια επιλογή ψυχική. Το να πεις εγώ θέλω να είμαι πλέον με έναν άνθρωπο, επιλέγω τη μονογαμία, γιατί ο άνθρωπος είναι ένα πολυγαμικό ον.

Κόρα Καρβούνη: «Δεν ένιωσα κάποια διαφορά γιατί με τον σύζυγό μου έτσι ήμασταν εξαρχής. Άρα δεν άλλαξε τίποτα, άλλαξε μόνο στα χαρτιά, στη φορολογία κτλ».

– Το έζησες όπως ήθελες; Σε έβλεπα πολύ χαρούμενη στις φωτογραφίες.

Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη γιατί έκανα αυτό ακριβώς που μου, που με πρεσβεύει. Έκανα έναν πολύ λιτό μικρό γάμο με τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους και ένα πάρτι πολύ μικρό σε ένα πολύ αγαπημένο μου μπαρ. Χόρεψα, έφαγα τούρτα. Eγινε κάτι πάρα πολύ απλό δηλαδή και περάσαμε πραγματικά πάρα πολύ όμορφα.

– Και κατάφερες να μην το μάθει και κανένας από πριν…

Δεν αφορά και κανέναν νομίζω ποιος παντρεύεται. Νομίζω αυτά τα κάνουν πιο πολύ οι δημοσιογράφοι. Ούτε το απέκρυψα, αλλά ούτε και το προώθησα.

Δεν αφορά κανέναν η προσωπική μου ζωή, πραγματικά. Δεν με ενδιαφέρει να το τροφοδοτήσω. Μην ξεχνάμε ότι ο άντρας μου, είναι ένας άνθρωπος που δεν είναι ένα δημόσιο πρόσωπο. Εγώ είμαι ένα δημόσιο πρόσωπο. Εάν είναι να εκτίθεται κάποιος, εγώ πρέπει να εκτίθεμαι. Υπό αυτή την έννοια, μπορεί ναι, να προστατεύω τον άντρα μου.

– Εγώ πιστεύω ότι σε ένα βαθμό σου έχει προστατέψει και ταμπέλα που δεν σου αρέσει, του ποιοτικού, αυστηρού, αποστασιοποιήμενου θεατρικού ηθοποιού…

Μπορεί. Αυτή η ταμπέλα λοιπόν, είναι και μια ταμπέλα που οδηγεί το ευρύ κοινό να μην το αφορά πραγματικά η δική μου προσωπική ζωή. Σε όλα τα πράγματα υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά. Ιδού!

– Όπως και η πολιτική ορθότητα, κι αυτή έχει μία χρησιμότητα…

Εμένα με τρομάζει όμως η πολιτική ορθότητα, διότι μπορεί να γίνει ένα καταπληκτικό ρητορικό όπλο όπου μπορείς να αποκρύψεις πολύ ωραία τον βαθύτερο ρατσιστή που έχουμε όλοι μέσα μας. Μπορεί να μένω στα λόγια και μέσα μου να είμαι κάποιος άλλος. Είναι ένα πολύ ωραίο «όπλο» γι’ αυτόν που θέλει να αποκρύψει τον ρατσισμό του.

– Υπάρχουν βέβαια και αντίστοιχα κι αυτοί που «το παίζουν» υπεσυντηρητικοί για τα ακροατήριά τους, μιλάνε κατά της πολιτικής ορθότητας, κατά της woke κουλτούρας και δεν τα πιστεύουν στ’ αλήθεια..

Ναι κι αυτό ισχύει. Είναι πολύ τρομακτική η εποχή που ζούμε, εκεί ήθελα να καταλήξω. Και πρέπει πραγματικά ο άνθρωπος να αρχίσει να είναι ακόμα πιο αμφισβητίας. Να φιλτράρει συνέχεια οτιδήποτε ακούει. Να μην είναι των άκρων, υπέρ ή κατά. Να φιλτράρεις γιατί συμβαίνει τι;

– Μα μας ζητά η εποχή συνέχεια να πάρουμε θέση για όλα…

Μέσα σου σίγουρα παίρνεις κάποια θέση. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να συνεχίζει να εξερευνά και να φιλτράρει συνεχώς, να μην παίρνει τα πράγματα ως δεδομένα. Πρέπει να αμφισβητεί.

Κόρα Καρβούνη: «Πρέπει να γίνουμε επαγγελματίες αμφισβητίες».

– Τα νούμερα τηλεθέασης σε αφορούν ή το αν είναι ωραία μία δουλειά όπως Οι Πανθέοι δεν αποτυπώνεται πάντα στα νούμερα;

Εμένα με αφορά αυτό που βιώνω στον δρόμο. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που δεν είμαι κλεισμένη στο σπίτι μου, παίρνω τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ζω στο κέντρο, κυκλοφορώ. Αυτό που βλέπω εγώ και αυτό που βιώνω είναι ότι σε κάθε κάθε δέκα μέτρα κάποιος θα μου πει για τους Πανθέους. Αυτό σημαίνει ότι τα νούμερα αφορούν το κανάλι, γιατί από εκεί ξεκινάνε τα έσοδα της διαφήμισης κλπ. Εμάς τους ηθοποιούς μας ενδιαφέρει ουσιαστικά να έχει απήχηση η απήχηση της δουλειάς μας και τίποτε άλλο. Κι εγώ μόνο απήχηση έχω προσλάβει.

– Άρα σε μικρό βαθμό καθορίζουν την έννοια της επιτυχίας για σένα;

Δεν ξέρω κι εγώ πραγματικά να σου απαντήσω γιατί δεν ξέρω πώς λειτουργούν αυτά τα ποσοστά της τηλεθέασης της τηλεθέασης. Εγώ από το θέατρο ήρθα. (γέλια).

Info: Οι Πανθέοι, κάθε σαββατοκύριακο στις 18.40 στον ΣΚΑΪ

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Γαλήνη Χατζηπασχάλη δεν συμπαθεί τον έρωτα και ξέρει ότι θα φύγει συγχυσμένη

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Αφροδίτη Λιάντου προσπαθούσε για έναν χρόνο να μην ερωτευτεί

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Χριστίνα Χειλά- Φαμέλη θέλει απλά να κουλάρει