Η Ναταλία Κρίτσαλη δημιουργώντας το Bloode άκουσε: «Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τρία 20χρονα»
- 31 ΜΑΡ 2020
«Η επιδημία δεν είναι αριθμοί. Είναι αγαπημένοι, είναι ιερά πρόσωπα. Όλοι είναι ιεροί. Είναι ζωές». Αυτή η φράση του Σωτήρη Τσιόδρα περικλείει το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Όταν οι αριθμοί χρησιμοποιούνται για να μετρηθούν ζωές, παύουν να λειτουργούν ως τέτοιοι. Όταν στο επίκεντρο είναι ο άνθρωπος η στατιστική χάνει τη δύναμή της. Απλά αριθμοί. Κατατοπιστικοί. Μα, αριθμοί. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι και την αιμοδοσία. Καλοί οι αριθμοί και τα ποσοστά αλλά όταν μιλάμε για ανθρώπους σε ανάγκη η ιερή όψη του προβλήματος τους υπερκαλύπτει. Η Ναταλία Κρίτσαλη θέλησε από πολύ μικρή να σταθεί σε αυτή την πλευρά. Θέλησε να φέρει την αλλαγή που θα είχε κοινωνικό αντίκτυπο. Και εγένετο Bloode.
Η Ναταλία συνδημιούργησε το Bloode, μία πλατφόρμα για την εθελοντική αιμοδοσία που στόχο έχει όλο και περισσότεροι άνθρωποι να κάνουν τρόπο ζωής το να δίνουν αίμα. Μία millennial που συνάντησε την καχυποψία των μεγάλων, πείσμωσε και τα κατάφερε. Το Bloode είναι μία Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, που στοχεύει στην αύξηση του ποσοστού των εθελοντών αιμοδοτών στην Ελλάδα. Το όραμα της ομάδας είναι κάλυψη κάθε ανάγκης για αίμα μέσω εθελοντών αιμοδοτών.
Η «γέννηση» του Bloode
Το Bloode ξεκίνησε σαν ιδέα το 2012 όταν ήμουν ακόμα μαθήτρια. Εν μέσω Πανελληνίων μία φίλη μου χρειαζόταν αίμα για τη γιαγιά της. Ξεκινώντας να ψάχνουμε πώς θα μπορέσουμε να καλύψουμε την ανάγκη, ρωτώντας καθηγητές και φίλους, συνειδητοποιήσαμε τι ακριβώς συμβαίνει στην αιμοδοσία. Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τι γίνεται πρακτικά και γιατί χρειαζόμαστε τόσο συχνά συγγενείς και φίλους για να δώσουν αίμα. Αυτό δεν είναι το σωστό.
Δεν είπαμε ξαφνικά πως θα κάνουμε μία μη κερδοσκοπική εταιρεία. Πιο πολύ ήταν ότι αρχίσαμε να σκαλίζουμε γιατί συμβαίνει αυτό και γιατί δεν μπορούσαμε να βρούμε αίμα για τη γιαγιά της φίλης μου που νοσηλευόταν στη Λέσβο. Αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πρόβλημα πως άνθρωποι χρειάζονται αίμα και δεν υπάρχει ανταπόκριση. Το εξέλαβα και ως ένα κοινωνικό πρόβλημα. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε. Όλοι έχουμε αίμα και θα μπορούσαμε να καλύπτουμε τις ανάγκες.
Από πολύ μικρή εμένα αυτό το κομμάτι με «ενοχλούσε». Το πώς ο κόσμος συναισθάνεται τον δίπλα του; Έχουμε ευθύνη, πέρα από το εγώ μας, για την κοινωνία. Πιστεύω πως η αιμοδοσία είναι η πιο εύκολη πράξη που μπορεί κάποιος να κάνει για να βοηθήσει έναν άλλο άνθρωπο.
Χτίζοντας μία κουλτούρα εθελοντισμού γύρω από την αιμοδοσία, ουσιαστικά χτίζεις μία βαθύτερη κουλτούρα γύρω από την κοινωνία στην οποία θέλεις να ζήσεις.
Ήμουν πια φοιτήτρια στην ΑΣΟΕΕ στο Τμήμα της Διοίκησης Επιχειρήσεων και σε όσες εργασίες χρειάστηκε να κάνω στο Πανεπιστήμιο επικεντρωνόμουν στο Bloode. Κάνε ένα επιχειρηματικό πλάνο μου έλεγαν κι έκανα μία εφαρμογή για κινητά που θα βοηθά τους ανθρώπους να βρίσκουν αίμα. Μου έλεγαν φτιάξε ένα website κι εγώ έκανα website για το Bloode. Σκέψου μία καμπάνια marketing μου έλεγαν κι εγώ σκεφτόμουν καμπάνια για το Bloode.
Είχαμε δημιουργήσει έναν πυρήνα ανθρώπων που κάναμε μαζί τις εργασίες. Τότε ήταν που κάποιοι συμφοιτητές μου είπαν: «πάμε να το κάνουμε; Αφού, σε απασχολεί πολύ». Με τον Αλέξανδρο Σωτηρόπουλο και τον Παναγιώτη Σφήκα ξεκινήσαμε. Το Bloode δεν είχε τη μορφή που έχει σήμερα.
Ναταλία Κρίτσαλη, Παναγιώτης Σφήκας, Αλέξανδρος Σωτηρόπουλος,
Ξεκινήσαμε να κάνουμε αιμοδοσίες στο Πανεπιστήμιο αλλά ήδη στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπήρχε το πώς αυτό θα γίνει κομμάτι του δημόσιου συστήματος υγείας και πώς θα βοηθήσει την κατάσταση.
Το όνειρό μου τότε ήταν πώς θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τις γνώσεις που είχαμε ως φοιτητές σπουδάζοντας Διοίκηση Επιχειρήσεων και Πληροφοριακά Συστήματα και να δημιουργήσουμε ένα ψηφιακό σύστημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιεί το Δημόσιο.
«Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τρία 20χρονα»
Οι πρώτες επαφές που κάναμε ήταν να πάμε στο Κέντρο Εθελοντικής Αιμοδοσίας και σε διάφορα νοσοκομεία και να τους ενημερώσουμε. «Είμαστε 20 ετών, έχουμε τις γνώσεις να σας φτιάξουμε ένα ψηφιακό σύστημα, δεν θέλουμε να μας πληρώσετε, θέλουμε να το κάνουμε δωρεάν και θέλουμε απλά να βοηθήσουμε. Είδαμε πως αν δημιουργηθεί ένα σύστημα που μπορείτε να καταγράφετε όλους τους εθελοντές κι όταν υπάρχουν ανάγκες να τους ενημερώνετε με ένα μήνυμα στο κινητό θα γίνει πιο εύκολη η διαδικασία και πιο στοχευμένη» τους είπαμε.
«Πολύ ωραία η ιδέα που μας παρουσιάσατε και μακάρι και τα παιδιά μας όταν φτάσουν στην ηλικία σας να σκέφτονται έτσι, αλλά τα πράγματα στην Ελλάδα δεν λειτουργούν έτσι. Δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τρία 20χρονα. Καλύτερα να κάνετε καμία αιμοδοσία στο Πανεπιστήμιό σας και σας ευχαριστούμε πολύ» μας απάντησαν.
Δεν τους κατηγορώ. Αυτό ήταν το έναυσμα για να κάνουμε αιμοδοσίες στο Πανεπιστήμιο. Κάναμε την πρώτη, κάναμε τη δεύτερη και ξαναπήγαμε. «Να σας βοηθήσουμε τώρα»; Ακούσαμε ξανά το «δεν λειτουργούν έτσι τα πράγματα».
Κάπου εκεί ξεκίνησε να λειτουργεί το «μικρόβιο» της ηλικίας μας. Θα μου λες εσύ όχι, θα λέω εγώ ναι. Ένα πολύ μεγάλο πείσμα ξύπνησε μέσα μας γιατί ξέραμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Ειδικά το 2014 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μάς κατέτασσε στις χαμηλότερες θέσεις με τις χώρες που ικανοποιούν τις ανάγκες των πολιτών για αίμα. Το πρόβλημα ήταν τεράστιο και ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο 100% της ικανοποίησης των αναγκών.
Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το Bloode, παράλληλα με τη σχολή μας. Αν δεν μπορεί να μας δίνει την πληροφορία το δημόσιο νοσοκομείο, θα μας τη δίνει ο ασθενής που βρίσκεται μέσα. Κι έτσι ξεκίνησε η πλατφόρμα με τις εκκλήσεις. Στην αρχή, η ιδέα μας ήταν να έχουμε το Bloode ως ομαδικό project τα απογεύματα αλλά βλέποντας πως όλο αυτό έχει μεγάλη ανταπόκριση έγινε σιγά σιγά μία κοινωνική επιχείρηση μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που πλέον απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας.
Πώς λειτουργεί το Bloode
Το βασικό που γίνεται στην πλατφόρμα είναι πως οποιοσδήποτε χρειάζεται αίμα και δεν μπορεί να βρει μπαίνει στο Bloode συμπληρώνει τη φόρμα με τα στοιχεία της ανάγκης κι εμείς επικοινωνούμε με εθελοντές αιμοδότες ώστε να καλυφθεί. Αυτό είναι το πιο άμεσο που κάνουμε για να υπάρξει μία ανακούφιση στους ανθρώπους που έχουν επιτακτική ανάγκη για αίμα και κυρίως σε πολυμεταγγιζόμενους που έχουν εξαντλήσει το συγγενικό και φιλικό τους περιβάλλον.
Κάθε εβδομάδα που περνά το στοίχημα είναι για εμάς να αυξάνουμε το ποσοστό ικανοποίησης των εκκλήσεων.
Λειτουργούμε σαν ένα marketing agency για την αιμοδοσία. Δημιουργούμε καμπάνιες ευαισθητοποίησης είτε για παιδιά είτε για ενήλικες, στοχεύοντας κυρίως το digital.
Ο στόχος μας είναι να απευθυνθούμε σε ανθρώπους που δεν έδιναν μέχρι σήμερα αίμα και να δημιουργήσουμε νέους εθελοντές κι αυτοί είναι κυρίως οι νέοι άνθρωποι που ασχολούνται με τα social media.
Εγγραφόμενος στην πλατφόρμα δίνεις ουσιαστικά την άδειά σου να λαμβάνεις ειδοποιήσεις για όποτε υπάρχουν έκτακτες ανάγκες για αίμα. Για να γίνει κάποιος εθελοντής αιμοδότης πρέπει να κάνει και το δεύτερο βήμα, να πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και να δώσει αίμα, καθώς μόνο δημόσια νοσοκομεία μπορούν να παίρνουν αίμα στην Ελλάδα.
Σε περιόδους έκτακτες, όπως αυτή ή οι φωτιές στο Μάτι, προσπαθούμε να φεύγουμε από τη μία συγκεκριμένη ανάγκη και να βλέπουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το σύστημα αιμοδοσίας. Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή με τον κορονοϊό αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να «ελέγξουμε» τη ροή των εθελοντών έτσι ώστε καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας να συνεχίσει να πηγαίνει κόσμος να δίνει αίμα. Σε συνεργασία με την Beat αναλαμβάνει τη μεταφορά σου και την ασφαλή επιστροφή σου στο σπίτι ώστε να δώσεις αίμα.
Αντί να κάνουμε δικές μας αιμοδοσίες προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε όλες τις αιμοδοσίες που γίνονται σε όλη την Ελλάδα, οι οποίες έχουν μεταφερθεί εκτός δημόσιων νοσοκομείων για μεγαλύτερη ασφάλεια κι έτσι να είμαστε ένας ενδιάμεσος πυλώνας επικοινωνίας μεταξύ των αιμοδοσιών και των εθελοντών.
Οργανώνουμε και ομαδικές αιμοδοσίες και μάλιστα τον Σεπτέμβριο που θα κλείσουμε 5 χρόνια λειτουργίας θα έχουμε φτάσει και τις 100 αιμοδοσίες.
Ως Bloode ένα από τα μεγάλα μας στοιχήματα για το επόμενο διάστημα είναι να μπούμε στα σχολεία. Έχουμε ήδη δημιουργήσει παιχνίδια και βιβλία για να μπορέσουμε να χτίσουμε αυτή τη συνείδηση κι αυτή την παιδεία στις μικρές ηλικίες. Τα παιδιά συνεπαίρνουν και τους μεγαλύτερους.
Οι Έλληνες είναι ευαισθητοποιημένοι αναφορικά με την αιμοδοσία;
Η απάντηση στο ερώτημα «οι Έλληνες είναι ευαισθητοποιημένοι αναφορικά με την αιμοδοσία» δεν είναι μονοδιάστατη. Πιστεύω ότι δεν ήταν ποτέ μία επιτακτική ανάγκη. Κάθε φορά που υπάρχει ένα πρόβλημα, όπως αυτή τη στιγμή ο κορονοϊός, οι Έλληνες όταν ακούσουν πως υπάρχει ανάγκη σχηματίζει ουρές στις αιμοδοσίες, παρά το φόβο του. Θεωρώ πως ζει στο πίσω μέρος του μυαλού μας αλλά επειδή δεν το μαθαίνουμε στο σχολείο φτάνεις ξαφνικά 18-20 και θεωρείς πως είναι αρκετό να τρέξει ένας φίλος ή ένας συγγενής όταν χρειαστεί. Και δικαίως αναρωτιέσαι «τελικά γιατί χρειάζεται να γίνω αιμοδότης;»
Δεν είναι ότι ως λαός δεν έχουμε τη χαρά και την ευαισθησία να δώσουμε αίμα αλλά το ότι δεν ξέρουμε γιατί πρέπει να το κάνουμε. Επίσης, δεν ξέρουμε πως δεν είναι σωστό το πως λειτουργεί το σύστημα με τους συγγενείς και τους φίλους. Όταν ένα σύστημα αιμοδοσίας κι ένα δημόσιο σύστημα υγείας εξαρτάται από δότες αντικατάστασης (δηλαδή φίλους και συγγενείς) πρακτικά σημαίνει ότι αυξάνεται πολύ ο κίνδυνος στο να μεταδοθεί κάποιο νόσημα μέσω της μετάγγισης.
Αυτοί τελικά που δίνουν έχουν κάποιο «μοτίβο», είναι σαν να τους πληρώνεις για να δώσουν αίμα. Για παράδειγμα νοσηλεύεται η μαμά μου, θα πάω να δώσω αίμα και δεν πειράζει που είχα μία ερωτική επαφή πριν από μία εβδομάδα χωρίς προφύλαξη. Όταν όμως είμαι εθελοντής αιμοδότης κι αυτό το κάνω καθαρά και μόνο για να συνεισφέρω και δεν έχω καμία πίεση θα επιλέξω πότε θα δώσω και θα ξέρω ότι είμαι καθ’ όλα υγιής.
Έχοντας εθελοντές έχεις πάντα αποθέματα οπότε μπορείς να κάνεις καλύτερο προγραμματισμό των εγχειρήσεων και όλων των διαδικασιών που απαιτούνται. Ούτε έχεις αναβολές μεταγγίσεων των ανθρώπων που μεταγγίζονται συχνά. Πρέπει να έχεις πάντοτε απόθεμα για μία έκτακτη ανάγκη, όπως ένα τροχαίο, αλλά για τους ασθενείς που χρειάζονται κάθε μήνα, ίσως και παραπάνω από μία φορά, όπως οι ασθενείς με μεσογειακή αναιμία.
«Θα συνεχίσουμε να χτυπάμε πόρτες»
Παρότι η απάντηση που πήραμε τότε ήταν «παιδιά, είστε πολύ μικροί για να σας εμπιστευτούμε» έχοντας χτίσει τόσα χρόνια μετά κάτι τόσο σταθερό, έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη τους σε ένα μεγάλο βαθμό και η επικοινωνίας μας είναι πολύ καλύτερη.
Η δική μας στάση είναι πως το Bloode λειτουργεί επικουρικά στο δημόσιο σύστημα υγείας και κυρίως στο Κέντρο Εθελοντικής Αιμοδοσίας. Προσπαθούμε να παίρνουμε γραμμή από εκείνους. Το πότε υπάρχουν ανάγκες το καθορίζουν εκείνοι. Μας δίνουν τις πληροφορίες και ξέρουμε πότε πρέπει να βοηθήσουμε.
Πλέον, ξέρουν πως έχουμε τον τρόπο να επικοινωνούμε με νέους αιμοδότες και σε τελική ανάλυση όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο: περισσότερος κόσμος να δώσει εθελοντικά αίμα. Είμαστε κι εμείς ένας από τους φορείς που μπορούμε να εξυπηρετήσουμε αυτό τον στόχο. Πάντα περιμένουμε τις οδηγίες του Κέντρου Εθελοντικής Αιμοδοσίας.
Θα συνεχίσουμε να χτυπάμε πόρτες ώστε να βρίσκουμε τρόπους να πηγαίνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι να δώσουν αίμα.
