Η Σεσίλ Μικρούτσικου δεν γινόταν να ξεφύγει από την τέχνη

Η Σεσίλ Μικρούτσικου μπήκε σε αυτή την θεατρική περιπέτεια με μεγάλη χαρά και με αυτή την αφορμή μίλησε στο LadyLike, για τα δικά της αινίγματα ζωής, την Επίδαυρο των παιδικών της καλοκαιριών, τις μεγάλες κατακτήσεις της και την τέχνη που ίσως ήταν μονόδρομος για εκείνη καθώς μεγάλωσε με γονείς τον Θάνο Μικρούτσικο και την Ειρήνη Ιγγλέση.

«Με πήρε τηλέφωνο ο Γιάννης Μόσχος και με ρώτησε αν με ενδιαφέρει να συμμετέχω ως χορεύτρια, ως βουβό πρόσωπο στην παράσταση. Χάρηκα πολύ γιατί έχω δουλέψει πολύ ως χορογράφος στην Επίδαυρο, έχω χορέψει στη Μικρή Επίδαυρο με την ομάδα Griffon με την οποία συνεργάζομαι πολλά χρόνια κι αυτό ήταν κάτι και διαφορετικό και αρκετά “ήσυχο” γιατί είναι ένας μικρός σχετικά ρόλος, οπότε στη φάση που βρίσκομαι δεν είχα και τόση ευθύνη», εξηγεί η Σεσίλ Μικρούτσικου για την πρόταση που της έγινε από τον σκηνοθέτη για τις Φοίνισσες. Ο Γιάννης Μόσχος ήταν για εκείνη κι ο κυριότερος λόγος που είπε τελικά το «ναι». «Τον εκτιμώ, έχουμε συνεργαστεί παλιότερα στο θέατρο, οπότε όλα ήταν θετικά», σημείωσε. Με αφορμή τη μυθική Σφίγγα, των γρίφων και των αινιγμάτων που υποδύεται, ξεκίνησε η συζήτησή μας.

Πώς λειτουργεί ο ρόλος της Σφίγγας στην παράσταση;

Υποδύομαι τη Σφίγγα, που είναι προσθήκη του Γιάννη το να εμφανίζεται στην παράσταση. Αναφέρεται στο κείμενο, αλλά δεν ξέρω αν έχει υπάρξει παλιότερα σαν πρόσωπο στις Φοίνισσες. Αναφέρεται από τον χορό κάποιες στιγμές, σαν η Σφίγγα να είναι μία από τις “πηγές του κακού” για την κατάρα όλης αυτής της οικογένειας. Είναι σημείο αναφοράς στην ιστορία τους και ο Γιάννης ήθελε να το προσωποποιήσει. Είναι μία πινελιά στην παράσταση. Κάνω μικρές εμφανίσεις κατά τη διάρκεια του έργου, περισσότερο είναι σαν να βλέπουμε που αναφέρονται κάθε φορά που αναφέρεται το όνομα της Σφίγγας. Περισσότερο αναφέρομαι σε κακά γεγονότα (γέλια). Δεν είναι η κατάρα των Λαβδακιδών η Σφίγγα, αλλά είναι ένα αρκετά σημαντικό σημείο της πορείας τους.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο αίνιγμα της δικιάς σας ζωής;

Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερο αίνιγμα. Μου αρέσουν και οι γρίφοι και τα αινίγματα, όχι τα προβλήματα. Αλλά δεν μπορώ να πω ένα, συμβαίνουν πολλά από πολύ μικρά μέχρι πιο μεγάλα, αλλά έχω κάπως αρχίσει να βλέπω τα πράγματα ότι «Έτσι είναι η ζωή» και δεν προβληματίζομαι ιδιαίτερα. Σίγουρα υπάρχουν σοβαρά ζητήματα, είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά, αλλά το βασικότερο αίνιγμα τώρα νομίζω είναι το «Πότε θα σταματήσει αυτή η κατάσταση με την πανδημία». Για μας ήταν θέμα βιοπορισμού και τεράστιο ζήτημα γιατί είναι πάρα πολύς καιρός που δεν μπορούμε να δουλέψουμε. Πέρα από τη δουλειά όμως πια, για μένα αυτό το ζήτημα της ελευθερίας και που η ζωή δεν είναι όπως ήταν είναι το πιο σημαντικό για μένα. Και ιδιαίτερα σε σχέση με τα παιδιά που δεν πάνε σχολείο. Είναι καταστροφικό αυτό το πράγμα για την κοινωνική ζωή.

Ως σκηνοθέτης και χορογράφος η ίδια, πόσο απελευθερωτικό είναι να είστε σε μία παράσταση στην οποία δεν έχετε ευθύνη για όλα;

Είναι τέλειο. (γέλια) Ήμουν σε μία φάση αυτόν τον καιρό που δεν ήθελα κανενός είδους ευθύνη καλλιτεχνικά, γι’ αυτό και νιώθω ότι αυτή η πρόταση ήρθε όταν έπρεπε. Τα τελευταία χρόνια δούλευα πάρα πολύ και χορογραφώντας και χορεύοντας με την ομάδα χορού που συνεργάζομαι. Και στις δύο περιπτώσεις η ερμηνεία και η χορογραφία είναι μια τεράστια ευθύνη. Ήθελα πάρα πολύ να μου λέει κάποιος πήγαινε αριστερά, πήγαινε δεξιά. Είμαι πολύ τυχερή που στη συγκεκριμένη παράσταση η χορογράφος είναι η Αμάλια Μπένετ και συνεργάτις χορογράφου η Αντιγόνη Γύρα τις οποίες τις εκτιμώ πολύ και θεωρώ ότι είναι και καταπληκτικές στο είδος τους και σαν άνθρωποι. Αφήνουν μία προσωπική ελευθερία, παρόλα αυτά επειδή είναι όπως είπαμε περιορισμένος ο ρόλος, είναι πολύ ξεκούραστο και πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι με οδηγεί κάποιος άλλος.

Από πότε χορεύατε;

Με πήγε η μαμά μου στη σχολή χορού της Ελένης Βακαλοπούλου όταν ήμουν 4,5 χρονών. Έκανα μαθήματα και κάποια στιγμή μετά το τέλος του Γυμνασίου, ψάχνοντας με τι θα ήθελα να συνεχίσω μετά το σχολείο, επικράτησε ο χορός αρκετά δυνατά. Κατευθείαν μετά το σχολείο μπήκα στην Κρατική Σχολή Χορού και κατευθείαν με το που μπήκα στη Σχολή άρχισα να δουλεύω και στον χορό και στο θέατρο.

Ήταν αναπόφευκτο να ασχοληθείτε με την τέχνη μεγαλώνοντας με αυτούς τους γονείς;

Νομίζω ναι. Νομίζω ότι με επηρέασε αρκετά η παιδική μου ηλικία γιατί και οι δύο μου γονείς κινούνταν στη σκηνή και ουσιαστικά νομίζω ότι, κακά τα ψέματα, όταν κάνεις κάθε χρόνο διακοπές στην Επίδαυρο, ε, πρέπει από πολύ μεγάλη δυσαρέσκεια να αποδράσεις από αυτόν τον κόσμο. Με επηρέασε νομίζω αρκετά το σπίτι μου ή τέλος πάντων, αν όχι, με επηρέασε στην απόφασή μου, ήταν αρκετά βοηθητικό. Και δεν ήταν μόνο η δουλειά των γονιών μου αλλά και οι παρέες τους, όλη η ατμόσφαιρα ήταν καλλιτεχνική.

Τον χορό τον επιλέξατε ίσως για να ξεφύγετε από το «βάρος» του επωνύμου σας;

Όχι, όχι. Πήγα σε αυτή τη σχολή χορού, γιατί τότε η Ελένη Βακαλοπούλου που έκανε παρέα με τη μητέρα μου και τον πατέρα μου, άνοιγε τη σχολή και τους είπε «Φέρτε τη Σεσίλ για να έχω παιδάκια να ξεκινήσουμε». Κι επειδή ήταν και είναι μια εξαιρετική δασκάλα κάπως νομίζω ότι μου άρεσε αυτός ο τρόπος. Νομίζω ότι μπορεί να τραγουδάω σωστά, αλλά δεν τραγουδάω όμορφα, οπότε δεν με κέρδισε η μουσική, το θέατρο μου άρεσε αλλά έχω μια μικρή συστολή σε σχέση με το να ακούω τη φωνή μου στη σκηνή, οπότε ο χορός ήταν αυτό που αισθανόμουν πιο κοντά σε μένα ώστε να το κάνω. Μου αρέσει πολύ και η σύνθεση γενικά οπότε γι’ αυτό νομίζω ότι πήγα προς τη χορογραφία που έχει να κάνει πολύ με αυτό. Κι επειδή δούλεψα πολύ σκληρά μέχρι να δώσω εξετάσεις αλλά και στη σχολή γιατί δεν ήμουν ένα παιδί που φαίνεται ότι θα γίνει χορεύτρια, με ένα σώμα πχ. που έχει αρκετές ευκολίες, μέσα από τη δουλειά το αγάπησα και πολύ.

Δεν αντιμετωπίσατε ποτέ ως βάρος το ζήτημα της επωνυμίας να υποθέσω;

Όχι ως βάρος. Ντρεπόμουν όμως πάρα πολύ στη σχολή. Σκεφτόμουν ότι κάποια πράγματα ίσως δεν τα απέκτησα με την αξία μου και μπορεί να είναι επειδή οι γονείς μου είναι αυτοί που είναι. Αλλά ευτυχώς, επειδή οι γονείς μου ακριβώς ήταν και είναι αυτοί που ήταν, όταν ξεκίνησα να δουλεύω το ξεπέρασα πολύ γρήγορα και κάπως επειδή με εμπιστεύτηκαν πολλοί άνθρωποι για να δουλέψω μαζί τους, κατάλαβα ότι κάτι θα κάνω καλά. Το ξεπέρασα αρκετά και πια είμαι υπερβολικά περήφανη για τους γονείς μου και θέλω όντως να είμαι η κόρη αυτών των δύο ανθρώπων.

Μα έπρεπε να φτάσετε σε αυτό το σημείο…

Μη το λέτε, νομίζω ότι όλα τα παιδιά που έχουν γονείς που έχουν πετύχει σε αυτό που έχουν κάνει, έχουν αυτό το πρόβλημα. Όλοι λένε ότι «είσαι παιδί αυτών κι έχεις ευκολίες πολλές» κι είναι δίκοπο μαχαίρι αυτό.

Η Επίδαυρος που ήταν ο τόπος των παιδικών σας διακοπών, και χώρος στον οποίο έχετε δουλέψει τόσο πολύ, είναι για σας κατάκτηση κάθε φορά;

Η Επίδαυρος για μένα είναι ένα πανέμορφο μέρος. Έχω πάει και χωρίς να έχω δουλειά καλοκαίρι, έχω πάει Πάσχα, είναι ένα μέρος το οποίο το βρίσκω εξαιρετικό και δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει εκεί αυτό το θέατρο. Δεν είναι τυχαίο που αν κάποιος κάτσει στα καθίσματα ψηλά ψηλά αυτό που βλέπει μπροστά του δεν έχει μόνο να κάνει με το θέατρο. Είναι όλο εξαιρετικό. Εμένα μου αρέσει να περπατάω εκεί, χωρίς να μιλάω για ενέργειες και τέτοια, δεν πιστεύω σε αυτά, νιώθω πολύ όμορφα γιατί είναι ένα πολύ ωραίο, μεγάλης φυσικής ομορφιάς τοπίο, αλλά και το ότι πας να κάνεις αυτή τη δουλειά εκεί είναι επίσης πολύ ωραίο.

Δεν ξέρω αν ήμουν ηθοποιός, αν θα έλεγα το ίδιο, παρ’ όλα αυτά όσες φορές έχω δουλέψει εκεί υπάρχει μία στιγμή, την οποία μπορεί να μην την έχω ζήσει στο μεγάλο θέατρο ως ερμηνευτής αλλά ως χορογράφος, καθώς πηγαίνει όλος ο θίασος από τα καμαρίνια μέχρι να βγει στη σκηνή, η λεγόμενη παρέλαση που λέμε, μοναδική. Αυτό που αντικρίζεις ειδικά όταν έχει πάει καλά και εισπρακτικά η παράσταση καθώς πλησιάζεις τη σκηνή, δεν συμβαίνει συχνά. Αυτό το πράγμα με το κοινό και το πώς το συναντά το μάτι σιγά σιγά είναι μοναδικό. Κι επειδή εμένα μου αρέσει πολύ και η προετοιμασία μίας παράστασης, η Επίδαυρος είναι ένα πανέμορφο μέρος για να συμβαίνει.

Ποια θα λέγατε τότε ότι είναι η δική σας μεγαλύτερη κατάκτηση;

Ότι έχω καταφέρει να δουλεύω ακόμα σε αυτό που μου αρέσει να κάνω και ότι σκέφτομαι πως μάλλον οι δύο μου κόρες είναι αρκετά ευτυχισμένες. Κάπως νομίζω ότι και σαν γονιός τα καταφέρνω.

Info: Ευριπίδη Φοίνισσες, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, 30, 31 Ιουλίου & 1 Αυγούστου, 21:00

Διανομή αλφαβητικά

Αγγελιαφόρος Γιώργος Γλάστρας
Ιοκάστη Μαρία Κατσιαδάκη
Σφίγγα Σεσίλ Μικρούτσικου
Αντιγόνη Λουκία Μιχαλοπούλου
Παιδαγωγός Κώστας Μπερικόπουλος
Τειρεσίας Αλέξανδρος Μυλωνάς
Μενοικέας Βασίλης Ντάρμας
Ετεοκλής Αργύρης Ξάφης
Οιδίπους Δημήτρης Παπανικολάου
Πολυνείκης Θάνος Τοκάκης
Κρέων Χρήστος Χατζηπαναγιώτης