Η Θάλεια Ματίκα απαντά σε όλα (μόνο όταν το θέλει)

Η Θάλεια Ματίκα δεν περίμενε πολλά. Ίσως δεν περίμενε η τηλεοπτική της επιστροφή στον Γιατρό του Alpha, να είναι μία τόσο ευτυχισμένη συγκυρία για την ίδια. Σίγουρα, αν τη ρωτούσες πριν από κάποια χρόνια, δεν θα περίμενε να βλέπει τον Τάσο Ιορδανίδη να κάνει live εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση και είναι τόσο πολύ ο εαυτός του. Δεν θα περίμενε να δει την πλάτη της «πρωταγωνίστρια» στις τηλεοπτικές εκπομπές της ψυχαγωγικής ζώνης και τα panels της να κάνουν debate για το αν είναι ή όχι, αγενής. Η Θάλεια Ματίκα δεν είναι αγενής, είναι απλά μία εργαζόμενη γυναίκα που έχει το δικαίωμα να μιλά για τη δουλειά και τη ζωή της όπως και όποτε το επιθυμεί. Γνωρίζει πως έχει αυτό το δικαίωμα και παρακάτω το ασκεί, απαντώντας για όλα.

– Περίμενες ή όχι ότι το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» θα είχε μια τέτοια ανταπόκριση;

Ειδικά την 4η χρονιά, σε καμία περίπτωση δεν το περίμενα. Δηλαδή με τον Τάσο ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε παραστάσεις για λίγους μήνες και μετά να αλλάξουμε έργο και φέτος, τολμώ να πω, ότι είναι η καλύτερη μας χρονιά. Το βλέπεις ότι πάει καλά, αλλά ξέρεις, λες δεν μπορεί, θα εξαντληθεί.

«Το συγκινητικό είναι ότι έρχονται άνθρωποι στην παράσταση “Θέλω να σου κρατάω το χέρι” για 2η και 3η φορά. Έχουμε και 2 περιπτώσεις ενός άνδρα και μίας γυναίκας που το έχουν δει 9 και 8 φορές αντίστοιχα».

Ο άντρας μάλιστα είπε και μία πολύ συγκινητική ιστορία στον Τάσο. Την πρώτη φορά που το είδε ήταν μόλις είχε χάσει και τους 2 γονείς του και αυτή η παράσταση του έδωσε δύναμη όλο αυτό το διάστημα να απαλύνει τον πόνο του. Ήταν τόσο συγκινητικό αυτό, γι’ αυτό σου λέω δεν ξέρω τι συμβαίνει με αυτό το έργο.

– Είδα ότι θα ανέβει και στην Κύπρο, και θα πάψει να είναι αμιγώς οικογενειακή υπόθεση. Πώς νιώθεις γι’ αυτό;

Στην Κύπρο ανεβαίνει για πρώτη φορά η παράσταση χωρίς να είναι η δική μας παράσταση. Ανεβαίνει με έναν πολύ ωραίο Κύπριο σκηνοθέτη, τον Νεοκλή Νεοκλέους και με τον Αλέξανδρο Μαρτίδη και την Αντωνία Χαραλάμπους στους 2 αυτούς ρόλους. Έχουμε τρελή αγωνία με τον Τάσο. Έχουμε πολύ μεγάλη χαρά. Τώρα το δικό μας έργο, αυτό που έχει γράψει ο Τάσος δηλαδή, το δικό του και δικό μας, να μεταφέρεται σε μία άλλη χώρα; Είναι συγκινητικό για εμάς και θέλουμε τα παιδιά πραγματικά να πάνε πολύ καλά. Το ευχόμαστε.

– Μου είχατε πει την πρώτη χρονιά που ανεβάζατε την παράσταση με τον Τάσο ότι το συναίσθημά σας είναι σαν 14χρονος έφηβος. Πώς εξελίσσεται στον χρόνο η σχέση σας και τι παραμένει εντελώς ίδιο;

Είμαστε 16 χρόνια μαζί πια. Τα νούμερα της εφηβείας αλλάζουν και οδεύουμε προς την ενηλικίωση (γέλια). Δεν ξέρω, όλα ίδια νομίζω ότι είναι. Το έχω ξαναπεί, είναι λαχείο η συντροφικότητα στη ζωή, μεγάλο λαχείο, τεράστιο. Κι εγώ αυτό το λαχείο νομίζω ότι το έχω τραβήξει σωστά.

Είμαστε πάρα πολύ καλά. Βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, ο γιος μας έκλεισε τα 12 χθες. Είμαστε εδώ και επί τω έργω του μεγαλώματος των παιδιών μας.

«Εμένα η βασική μου ιδιότητα είναι να μεγαλώνω τα 2 μου παιδιά, εγώ αυτό ξέρω. Όλα τα άλλα είναι παρελκόμενα. Είναι πια δευτερευούσης σημασίας».

– Πόσο σημαντικό είναι να έχετε αυτές τις κοινές ώρες του θεάτρου, σε μία καθημερινότητα που πλέον περιλαμβάνει γυρίσματα και για τους 2;

Είναι ιεροτελεστία για μας. Πάμε στο θέατρο, φτιάχνουμε τα props που χρειάζονται για την παράσταση και μετά έχουμε μία ώρα για καφέ, που τον πίνουμε μαζί με τον Μανώλη Φραγκάκη που είναι διευθυντής του θεάτρου μας και επιστήθιος φίλος. Είναι η ώρα μας αυτή. Είναι μία πολύ συγκεκριμένη ιεροτελεστία που συμβαίνει τις 3 φορές την εβδομάδα που παίζουμε την παράσταση.

Έχει σημασία αυτό για εμάς ως ζευγάρι, ναι. Κι έχουμε και τρελή χαρά, δεν το κρύβουμε. Γιατί πέρα απ’ όλα τα άλλα, το να έχεις μία παράσταση στα χέρια σου, η οποία αποδίδει σε όλους τους τομείς, είναι αυτό στο οποίο ελπίζουμε όλοι οι καλλιτέχνες. Είναι ένα πάρτι για εμάς αυτό. Κι αυτό το πάρτι θα πάει τελικά μέχρι το τέλος της σεζόν.

-Η επιστροφή σου στην τηλεόραση μέσα από τη σειρά «Ο Γιατρός» (Αlpha) είναι επίσης «πάρτι»;

Είμαι πολύ τυχερή φέτος, νομίζω, με τη σειρά που με επέλεξαν να βρίσκομαι γιατί είναι μία σειρά εβδομαδιαία, οπότε έχουμε την πολυτέλεια να γυρίζουμε με πολύ ωραίες συνθήκες τις σκηνές μας. Έχουμε στο τιμόνι τον Ανδρέα Μορφονιό που είναι φοβερός σκηνοθέτης και έμπειρος και ταλαντούχος και ωραίος άνθρωπος. Είναι μία πολύ δεμένη ομάδα. Την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου, κάναμε πρεμιέρα γυρισμάτων για τον 3ο κύκλο της σειράς, ο οποίος έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον γιατί έχει μεγάλα flashback στο πολύ μακρινό παρελθόν. Οπότε έχουμε και μεταμορφώσεις και όλη αυτή τη χαρά του να γυρίζεις πίσω. Οπότε είμαι πολύ χαρούμενη με τη σειρά αυτή. Μου ήρθε κι αυτό σαν δώρο φέτος.

-Τον σύζυγό σου τον παρακολουθείς στην εκπομπή «Καλημέρα Είπαμε;» στην ΕΡΤ1;

Δεν προλαβαίνω να τον παρακολουθώ στην εκπομπή, αλλά την ώρα αυτή της ιεροτελεστίας στο θέατρο, που λέγαμε, σίγουρα θα μου βάλει κάποια αποσπάσματα της εκπομπής να τα δω. Οπότε έχω εικόνα.

«Του κάνω σχόλια, εννοείται. Ο Τάσος όχι απλά το ζητάει το σχόλιό μου, μού το επιβάλλει (γέλια)».

– Τον καμαρώνεις για την τόλμη να αναμετρηθεί με μία ιδιότητα που δεν είχε ως τώρα, αυτή του παρουσιαστή;

Εδώ μιλάμε, ο Τάσος μάς αποκαλύπτει ιδιότητες που δεν ξέρουμε ότι τις είχε. Κι αυτό με κάνει να καμαρώνω πάρα πολύ. Δεν το περίμενα ποτέ. Αν μου έλεγες πριν κάποια χρόνια ότι ο Τάσος θα κάνει ζωντανή εκπομπή ως παρουσιαστής στην ελληνική τηλεόραση δεν θα το πίστευα. Νομίζω ότι ο Τάσος εκεί, έχει δείξει ένα πρόσωπο τόσο οικείο, όπως είναι μέσα στο σπίτι μας κάθε στιγμή.

Είναι ένας άνθρωπος που όταν συναναστρέφεται με κόσμο που δεν γνωρίζει, είναι κρατημένος. Μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι βαρύς και λιγομίλητος. Εκεί, δεν ξέρω για ποιον λόγο συμβαίνει το μαγικό να βγαίνει όπως είναι στο σπίτι μας, αφιλτράριστα. Καταρχάς του αρέσει πάρα πολύ. Αν δεν σου αρέσει κάτι, όταν το κάνεις, δεν μπορείς και να αποδώσεις. Έχει βρει έναν τομέα που νομίζω ότι και ο ίδιος δεν περίμενε να του αρέσει τόσο πολύ. Επίσης είναι πολύ σημαντικό ότι, την εκπομπή την κάνουν οι ίδιοι άνθρωποι που έκαναν και πέρυσι τους Μπαμπα-Δες απ’ όπου ξεκίνησε ο Τάσος. Υπάρχει ένα κλίμα πάρα πολύ ωραίο μεταξύ των συντελεστών της εκπομπής, γιατί μία εκπομπή δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που βγαίνουν μπροστά.

Επίσης με τη Ζωή Κρονάκη, που εγώ τυγχάνει να την γνωρίσω πριν γνωρίσω τον δικό μου Τάσο κι εκείνη τον δικό της Τάσο, από το ραδιόφωνο όπου κάναμε κάποτε εκπομπές, έχουν δέσει πάρα πολύ οι 2 τους. Νομίζω ότι είναι ένα πολύ ωραίο τηλεοπτικό δίδυμο.

– Πρόσφατα με αφορμή ερωτήσεις για μία δική σου ενδεχόμενη εμπλοκή με την παρουσίαση, έγινες «πρωταγωνίστρια» σε πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές για την επιλογή σου να μην απαντήσεις. Πώς ήταν αυτό για σένα;

Η πλάτη μου έγινε πρωταγωνίστρια, όχι εγώ. Έπαιξε πολλή πλάτη (γέλια). Κοίταξε να δεις. Καταρχάς θέλω να πω ότι τα τελευταία χρόνια στο θέατρο- μάλλον βολεύει το σημείο, δεν εξηγείται διαφορετικά- έχουμε πολύ συχνά κάμερες από εκπομπές να μας περιμένουν για τον οποιονδήποτε λόγο. Μπορεί να είναι κάτι στην επικαιρότητα και να έρχονται εκεί οι κάμερες κλπ. Γενικά εγώ δεν συνηθίζω να μιλάω έτσι. Ποτέ δεν δίνω κάποια συνέντευξη έτσι.

Εκείνη λοιπόν την ημέρα, που συνέβησαν αυτά τα γεγονότα, εγώ είχα δεχθεί ένα τηλεφώνημα από το ένα από τα 2 κανάλια που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο θέατρο, να με ρωτήσουν για το ενδεχόμενο συνεργασίας με την εκπομπή Μαμά-Δες. Δεν έχει βγει κάποιο επίσημο δελτίο Τύπου από την ΕΡΤ, οπότε δεν έχω τίποτα να πω πάνω σε αυτό και το ίδιο είπα και στο τηλεφώνημα: «Παιδιά μην κάνετε τον κόπο να έρθετε γιατί δεν πρόκειται να πω τίποτα, επειδή δεν υπάρχει τίποτα επίσημο». Μου είπαν «εντάξει, δεν θα έρθουμε». Όταν έφτασα στο θέατρο, υπήρχε η κάμερα του Mega με μία δημοσιογράφο, είχε κλειστή την κάμερα ο άνθρωπος, ήρθε η κοπέλα μου μίλησε και της είπα ότι δεν έχω να κάνω καμία δήλωση. Μου είπε «ευχαριστούμε πολύ» και έφυγαν.

«Οπότε εγώ μπαίνω μέσα στο θέατρο, κάνω την παράσταση και μόλις βγαίνω, ξαφνικά, χωρίς να με ρωτήσει κανείς τίποτα, 2 κανάλια εκ των οποίων το ένα με είχε πάρει τηλέφωνο και είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να κάνω καμία δήλωση, μού άνοιξαν μια κάμερα κι έγινε αυτό που είδατε».

Συγχρόνως, επειδή το θέατρο βρίσκεται σε στοά και ο κόσμος περιμένει στη στοά για να μας μιλήσει, βρίσκονταν εκεί άνθρωποι και μας περίμεναν, αν και δεν φαίνονταν στα πλάνα που είδατε που ήταν στενά. Αισθάνθηκα πάρα πολύ αμήχανα. Είπα «Παιδιά, δεν πρόκειται να μιλήσω» και άρχισα να φεύγω. Είναι ένα τρομακτικό γεγονός αυτό, δεν μπορώ να περιγράψω το τι νιώθεις εκείνη τη στιγμή.

– Και το μετά φαντάζομαι είναι εξίσου ενοχλητικό…

Μα εκείνη τη στιγμή, γιατί δεν σε ρωτάνε «Θέλετε να μιλήσετε»; Απλώς σου ανοίγουν την κάμερα που είναι λίγο περίεργο πράγμα. Εγώ γενικά όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω απασχολήσει τα Μέσα ιδιαιτέρως με πολλά πράγματα της ζωής μου. Δεν έχει και τόσο ενδιαφέρον η ζωή μου. Είμαι μία εργαζόμενη ηθοποιός, φλερτάρω με τη σκηνοθεσία, έχω μία μόνιμη συντροφική σχέση, έχω 2 παιδιά, δεν αποζητώ αυτό το κομμάτι.

Κι επειδή μού δίνεται η ευκαιρία εδώ, θέλω να πω ότι προτιμώ να μιλάω όταν το επιλέγω εγώ και όταν έχει κανονιστεί μία συνέντευξη. Δεν θέλω να μου συμβαίνει αυτό και δεν θέλω να μην με ρωτάνε. Σέβομαι πάρα πολύ τη δουλειά όλων των ανθρώπων. Νομίζω ότι το ξέρουν οι άνθρωποι που έχω συνεργαστεί μαζί τους όλα αυτά τα χρόνια. Απλώς στο θέατρο δεν είναι η δουλειά αυτών των ανθρώπων, είναι η δική μας δουλειά.

Δραστηριοποιούμαστε επιχειρηματικά στο θέατρο, καιγόμαστε γι’ αυτή τη δουλειά. Το θεατρικό επιχειρείν είναι κάτι σοβαρό, έχει ζήσει την οικογένειά μου όλα αυτά τα χρόνια, είναι βασική πηγή βιοπορισμού. Είναι το δικό μας εργασιακό περιβάλλον το οποίο εκείνη την ώρα είναι σαν να πολιορκείται.

Κι επειδή άκουσα και κάποια σχόλια τηλεοπτικά ότι «Θα μπορούσε να πει ότι δεν θέλει να μιλήσει», διευκρινίζω ότι δεν ερωτήθηκα ποτέ αν θέλω να μιλήσω. Όσο για το αν ήμουν βαμμένη ή δεν ήμουν και για το εμφανισιακό κομμάτι, που είναι πολύ σεβαστό μία γυναίκα να μην θέλει να βγει όπως είναι στην καθημερινότητά της και στη δημόσια εικόνα της, εγώ επίσης δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Δεν είναι αυτό που με ενοχλεί.

«Μου δίνεται, λοιπόν, η δυνατότητα τώρα, μέσα από τη συνέντευξή μας, να επαναλάβω: Σας παρακαλώ πάρα πολύ, όταν δεν έχω επιλέξει εγώ τον χώρο που θα δώσω μία συνέντευξη και θα πω κάποια πράγματα και κάποια σχόλια, δεν θέλω να μιλάω. Δεν το επιθυμώ».

Είναι απλό και νομίζω ότι είναι και δικαίωμά μου. Φαντάζομαι ότι δεν ακούγομαι ούτε αμετροεπής και ξέρω πολύ καλά για τον εαυτό μου ότι δεν είμαι ψώνιο.

Κι επειδή όπως είπα συμβαίνει αρκετά χρόνια αυτό με τις κάμερες στο συγκεκριμένο θέατρο, δεν μου έχει συμβεί ξανά το να μου ανοίγουν κάμερες. Λέω πάντα «παιδιά σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που ήρθατε, δεν έχουμε να κάνουμε καμία δήλωση» κι απλώς μπαίνουμε ή βγαίνουμε από το θέατρο.

Στη συγκεκριμένη περίσταση είχα πει τηλεφωνικά ότι δεν θέλω να μιλήσω και παρ’ όλα αυτά εμφανίστηκαν και δεν ρωτήθηκα ποτέ αν θέλω να ανοίξουν οι κάμερες. Απλώς άνοιξαν με το που με είδαν. Κι μάλιστα για ένα τέτοιο ζήτημα. Πραγματικά έλεγα γελώντας ότι θα έπρεπε να είναι μία είδηση του τύπου «Η Ματίκα θα παρουσιάσει την Eurovision» για να γίνει κάτι τέτοιο.

– Ή «Η Θάλεια Ματίκα πρόεδρος της Δημοκρατίας»…

Πραγματικά όμως, όντως (γέλια).

Info: Θέλω να σου κρατάω το χέρι, Θέατρο Άλφα – Ληναίος Φωτίου, κάθε Παρασκευή και Σάβαβτο στις 21.00 και Κυριακή στις 19.00. Εισιτήρια εδώ.