It’s Not Done If I Don’t Come: Η Σοφία Μετσοβίτη μιλά για τον γυναικείο οργασμό και σχεδιάζει για γυναίκες σαν εμένα και εσένα

Η Σοφία σχεδιάζει με σκοπό να δημιουργήσει συζήτηση, δεν φοβάται να πράξει και δεν φοβάται να κάνει πράγματα που κάποτε απέρριπτε. Τα ρούχα της έχουν σκοπό -από τα logos μέχρι τα υφάσματα, μέχρι το παραμικρό πατρόν που φτιάχνει η συνεργάτιδά της Κανέλλα Διονυσοπούλου.

Εμείς συναντήσαμε την Σοφία και την Κανέλλα στο πανέμορφο showroom τους στα Εξάρχεια και συζητήσαμε όλα αυτά που σκέφτεται μία νέα σχεδιάστρια σε αυτή τη χώρα, το μήνυμα πίσω από τα t-shirts της και τον λόγο που την νοιάζει η ποιότητα παρά οτιδήποτε άλλο. Αληθινά και ωμά, όπως πρέπει άλλωστε.

Πώς μπήκε στη ζωή σου το σχέδιο;

Από μικρή ζωγράφιζα και σχεδίαζα, αλλά ποτέ ρούχα. Η μαμά μου ήταν πάντα πολύ όμορφα και περίεργα ντυμένη, πράγμα που μου άρεσε αλλά δεν έδινα σημασία ως παιδάκι -όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πόσο με έχει επηρεάσει. Στο σχολείο ήμουν καλή σε λίγα πράγματα, κυρίως στις τέχνες, έτσι σιγά σιγά συνειδητοποίησα πως ήθελα να φύγω απ’ την Ελλάδα για να σπουδάσω ζωγραφική και έτσι πήγα για Foundation στο Camberwell στο Λονδίνο. Στα πλαίσια αυτού έκανα και μόδα και τότε άρχισε να με ενδιαφέρει περισσότερο. Διάβασα ένα βιβλίο που ήταν το εφαλτήριο για να ξεκινήσω να ασχολούμαι πραγματικά -λέγεται Fashion and Philosophy και ανέλυε την επιρροή της μόδας στην κοινωνία μας ανεξάρτητα με το δημιουργικό κομμάτι, δηλαδή το πώς ξεκίνησε η μόδα τα τελευταία 100 χρόνια και πώς εξελίχθηκε κοινωνικά, πώς η δημιουργικότητα των σχεδιαστών έχει χαθεί από την μαζική παραγωγή ρούχων -ήταν ένα θέμα που με ιντρίγκαρε πολύ. Ουσιαστικά, ήταν μια συνέχεια αυτού για το οποίο πήγα αρχικά [για καλές τέχνες], που ήταν βέβαια πολύ γενικό και παιδικό σαν όνειρο.

Ήταν η διαδικασία ή το αποτέλεσμα, λοιπόν;

Δεν ξέρω, ήρθαν μαζί. Συνήθως θα ζωγραφίσω κάτι που θα είναι απλά μία αναλαμπή για να εκφράσω ένα πολύ συγκεκριμένο συναίσθημα και θα το κάνω πολύ γρήγορα. Αυτό θα το βάλω στα ρούχα και θα έχει χιλιάδες τρόπους που μπορεί να το εκλάβει κάποιος. Δηλαδή ένα ρούχο θα φορεθεί, θα πεταχθεί, θα το κοιτάξει κάποιος σαν τέχνη και κάποιος άλλος σαν κατσαρίδα της κοινωνίας -με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους και τόσες διαφορετικές απόψεις, το ρούχο είναι το πιο άμεσο αντικείμενο για να κριθεί και να επηρεάσει.

Γράφεις στο site σου για έναν κόσμο της μόδας που δεν θέλεις να είσαι. Σε ποιον θα ήθελες να είσαι ιδανικά;

Ο ιδανικός θα είχε πολύ περισσότερο σεβασμό στον δημιουργό. Το ίδιο που γίνεται με έναν συγγραφέα που γράφει ένα καλό βιβλίο και μετά του ζητούνται άλλα δύο best seller στα επόμενα τρία χρόνια. Δεν δουλεύει έτσι. Με την ίδια λογική μπορείς να πεις σε έναν σχεδιαστή μου αρέσει αυτό που δημιούργησες και σε έξι μήνες το θέλω πάλι και μετά πάλι. Πλέον έχει να κάνει με το τι θέλει αυτός που θα φορέσει το ρούχο και όχι με το τι όραμα έχει ο καλλιτέχνης. Είναι κάτι που με επηρέασε επίσης πολύ, αφού είναι ένα περιβάλλον που μπαίνει μέσα του τόση δημιουργικότητα, προσπάθεια και δουλειά από εκατομμύρια ανθρώπους, ένα κομμάτι high fashion χρειάζεται πολλά για να φτιαχτεί και πολλά για να το αγοράσεις. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν αυτήν την ευκαιρία ανάμεσά μας και τα χρήματα να ασχοληθούν με αυτό; Νιώθω πως έχουμε γυρίσει 100 χρόνια πίσω που η υψηλή μόδα είναι για τους πάμπλουτους -εγώ αυτό που ήθελα είναι να καλυφθεί κάπως αυτό το κενό μεταξύ ρούχων μαζικής παραγωγής και υψηλής μόδας. Κάτι ποιοτικό με όσο πιο χαμηλό κόστος γίνεται.

 

Ποια είναι η κοπέλα που φοράει τα σχέδιά σου;

Πάντα σκέφτομαι τον εαυτό μου -δεν ξέρω αν είναι καβαλημένο- αλλά σχεδιάζω ρούχα που θα ήθελα να έχω αφού δύσκολα βρίσκω πράγματα να μου αρέσουν. Ενώ είμαι εύκολη και δεν θέλω κάτι φοβερό, μου αρέσουν ρούχα θηλυκά και μακριά. Μ’ αρέσουν πράγματα που αρέσουν και στις φίλες μου και στις γυναίκες γύρω μου, άρα η ιδανική κοπέλα -και όχι απαραίτητα κοπέλα, αυτό έχει εξελιχθεί στο κεφάλι μου ως ‘αν θέλεις και σου κάνει βαλ΄το’. Να είναι κανείς ευχαριστημένος με αυτά που φοράει, να τον νοιάζει η ιδιότητα των ρούχων, από που έχουν έρθει, για πόσο καιρό θα τα έχει. Μου αρέσει να σκέφτομαι πως αν κάνω κόρη θέλω να της δώσω ένα ρούχο που θα το δώσει στην κόρη της και γι’ αυτό χρησιμοποιώ συγκεκριμένα υφάσματα που θα κρατήσουν.

Μου αρέσει να έχω ένα ρούχο που θα μου φτιάξει τη διάθεση. Με την ίδια λογική μία μέρα θα θέλω να νιώθω badass και θα βάλω ένα τεράστιο, μαύρο παλτό -πράγματα που θα δυναμώσουν την ψυχή μου και θα με κάνουν να έχω περισσότερο τσαγανό να βγω απ’ την πόρτα. Αυτός είναι ο βασικός μου στόχος και αυτό ευχαριστιέμαι πιο πολύ. Μετά τα βάζει κάποιος άλλος και έχουν το ίδιο αντίκτυπο -θα αλλάξει η μούρη του, θα χαρεί και τότε θα ξέρω πως κάτι έχει πάει σωστά.

Είναι πολύ universal η αίσθηση οτι βάζεις κάτι και σε δυναμώνει -και πάντα ο στόχος είναι ο άνθρωπος μέσα.

 

Μίλησέ μου για τα t-shirts.

Τα t-shirts δεν νιώθω ακριβώς πως είναι κομμάτι της collection. Ήταν απλά ένα μήνυμα που προήλθε από συζητήσεις και ήταν σαν όλα να μπήκαν στη θέση τους. Συνειδητοποίησα πως το θέμα [με τον γυναικείο οργασμό] παίζει πολύ γύρω μας και με την φράση ‘It’s Not Done If I Don’t Come’ (‘Δεν Έχει Τελειώσει Αν Δεν Έχω Τελειώσει’) έκανε κλικ. Ήταν πολύ ευθύ, πολύ εύκολο και έχει πλάκα να το συζητάς, να γίνει ένας λόγος να κάνεις συζητήσεις με τον γκόμενο, τη φίλη σου ή οποιονδήποτε. Ενώ ποτέ δεν μου άρεσαν οι μπλούζες με logo, έχω μία αγαπημένη τραγουδίστρια, την Angel Olsen, η οποία όταν είχε έρθει στην Ελλάδα φορούσε μία μπλούζα που ήταν μαύρη και έγραφε με άσπρα γράμματα: ‘Unf**k the World’. Και σκέφτηκα, ναι, αυτό θέλω να το φορέσω και έτσι απομυθοποίησε τη σκέψη μου πως τα logo είναι ξενέρωτα. Έτσι σκέφτηκα, βαλ’ το σε μία μπλούζα, κάνε ντόρο και βγάλε αυτό το μήνυμα που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι δεδομένο.

Είχε καλή απήχηση;

Πήγε πολύ καλά και δεν το περίμενα. Έξω, όμως -στην Ελλάδα δεν πήρε τόση δημοσιότητα. Κι όταν λέω πήγε καλά, δεν εννοώ πούλησα 500 μπλούζες, μιλάω μόνο για την απήχηση που είχε και τις συζητήσεις που ξεκίνησε. Το αγαπημένο μου κομμάτι απ’ όλο αυτό, ήταν όταν μου έστειλε μια κοπέλα από ένα sorority στην Αμερική, mail και μου είπε “Γεια σου Σοφία, λατρεύω τα t-shirts σου και δεν είχα μιλήσει ποτέ για σεξ και οργασμούς με τις φίλες μου και λόγω της μπλούζας κάναμε μία τέλεια συζήτηση και thank you”. *βγάζει ήχους συγκίνησης*

 

Γιατί πιστεύεις ότι δεν συνέβη στην Ελλάδα;

Αυτό που πραγματικά με σόκαρε ήταν ότι έψαχνα κοπέλες για να κάνω μία φωτογράφιση και όταν τους έλεγα την ιδέα ντρεπόντουσαν -ενώ ήταν οι ίδιες οι φίλες μου που το συζητούσαμε και από εκεί βγήκε η ιδέα. Δεν το λέω με κακία, απλά είχα παραξενευτεί πολύ, ένιωθα ότι όλες το ίδιο σκεφτόμαστε κι όμως αρνήθηκαν. Στην Ελλάδα το περιβάλλον είναι πολύ διαφορετικό -ακόμα κι αν πιστεύεις κάτι είναι άλλο να το λες και άλλο να το δείχνεις και να το πράττεις. Ο λόγος που ήρθα στην Ελλάδα δεν ήταν επειδή ήταν φθηνά και δεν ήξερα τι να κάνω εκεί, ήρθα γιατί ήθελα να είμαι ένα μικρό τουβλάκι να χτιστεί κάτι. Θέλω πολύ να είμαι εδώ και χαίρομαι που είμαι από ‘δω και έχω την ευκαιρία να πω πήγα, έκανα, έμαθα, ελάτε να αλλάξουμε λίγο την εικόνα που έχουμε και για τους εαυτούς μας και για την εικόνα που έχει η μόδα της Ελλάδας στο εξωτερικό. Μάλλον επειδή το t-shirt είναι το μόνο που έχει βγει, οι Έλληνες θέλουν να πειστούν λίγο πιο πολύ πριν ασχοληθούν με κάποιον και αυτό το καταλαβαίνω.

Δεν είναι εύκολο να είσαι σχεδιάστρια στην Ελλάδα αλλά δεν είναι εύκολο να είσαι σχεδιάστρια πουθενά. Θέλω πραγματικά να μην τα φτύσω σύντομα γιατί υπάρχουμε άνθρωποι νέοι που κάνουμε κάτι δημιουργικό και που αν επιμείνουμε θα είμαστε εμείς αυτοί που θα αλλάξουμε τι είναι σημαντικό και τι δεν είναι. Να χρησιμοποιούμε αυτά που έχουμε γύρω μας και να προσαρμοζόμαστε.

Το μέγεθός μας δεν έχει σχέση με την ποιότητα που μπορούμε να δώσουμε.

Η ποιότητα δεν έχει να κάνει με το αν κάτι είναι εντυπωσιακό ή τι όνομα γράφει από πάνω. Εγώ αυτό θέλω. Να έχουμε τρία ρούχα που δεν είναι ούτε ακριβά, ούτε φθηνά αλλά θα τα έχεις, δεν θα χαλάσουν.

 

Πάνω σε αυτό, μίλησέ μου για την επικείμενη collection σου που αποτελείται από τζιν

Τα τζιν ήρθαν σαν απάντηση σε όλα μου τα ερωτήματα. Κράτησα την αισθητική μου και χρησιμοποίησα ένα ύφασμα που είναι φθηνό. Στη συλλογή Queens όλα τα υφάσματα ήταν πανάκριβα και αν είχα ένα τέτοιο ρούχο μπροστά μου δεν θα μπορούσα να το αγοράσω προφανώς. Οπότε λέω, ok, κρατάμε την ποιότητα του πατρόν (εδώ έρχεται η Κανέλλα και το ταλέντο της) και απλά χρησιμοποιούμε διαφορετική πρώτη ύλη. Τι είναι δοκιμασμένο στα χρόνια; Το τζιν. Δεν τα φτύνει ποτέ, είναι όμορφο, γερό και πάντα σχετικό. Άρα πάρε τζιν και κάνε ο,τι θέλεις. Τόσο απλά.

Τι πρόκειται να περιλαμβάνει αυτή η collection;

Είναι capsule collection, είναι πολύ μικρή και αποτελείται από 13 κομμάτια. Όλα έχουν βάση στο βαμβάκι και είναι όλα εκτός από τα κοτλέ, φτιαγμένα στην Ελλάδα. Έχει τζιν παλτό, τζιν jacket και πολλά από τα κομμάτια είναι unisex.

Ποιος ή τι σε ενέπνευσε σε όλο αυτό;

Θα μπορούσα να δίνω πολλές διαφορετικές απαντήσεις αναλόγως με τη μέρα, αλλά ειδικά αυτή η συλλογή νομίζω είναι όλες μας. Ο εαυτός μου, οι φίλες μου, η ηλικία μας. Είναι αυτό που έχεις όρεξη, μόλις τέλειωσες τις σπουδές, θες να κάνεις πράγματα και μετά τρως το πακέτο οτι δεν έχεις πια τον μπούσουλα του πανεπιστημίου και έχεις όλη αυτήν την ενέργεια και τόση ανασφάλεια. Η ζωή έχει κάπως αρχίσει και δεν πρόλαβα να το καταλάβω ακριβώς -η έμπνευσή μου ήταν η ‘πανοπλία’ [των ρούχων], ξυπνάω, βάζω κάτι και νιώθω ότι θα την παλέψω.

 

Τα ρούχα της Σοφίας μπορείς να τα βρεις εδώ και στο showroom της με ραντεβού.

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson