Κατερίνα Διδασκάλου: “Πρέπει να θεωρούμε το ίδιο γοητευτικές τις ρυτίδες σε μία γυναίκα και σε έναν άνδρα”

Πρόσφατα μάθαμε για εκείνη ότι φιλοξενεί έναν άστεγο στο σπίτι της, δείχνοντάς μας για μία ακόμα φορά πως είναι αυθεντική, ανοιχτή στη ζωή και τον κόσμο, απρόβλεπτη σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε. «Θεωρώ ότι εφ’ όσον μαθεύτηκε, απλώς πρέπει ν´αποτελέσει ένα καλό παράδειγμα. Πέραν τούτου ουδέν», θα μου πει για το συγκεκριμένο θέμα. Θα μου πει πολλά περισσότερα για άλλα ερωτήματα. Αυτά είναι τα δικά της λόγια.

Οι Άγριες Μέλισσες

Με το που διάβασα το σενάριο ήξερα ότι δεν μπορεί παρά να το αγκαλιάσει ο κόσμος. Αλλά αυτού του βεληνεκούς την επιτυχία, την τόσο μεγάλη δεν την περίμενα. Νομίζω ότι η επιτυχία της ξεπέρασε τις προσδοκίες όλων. Αυτό είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει η ζωή και το επάγγελμα αυτό.

Η μεγάλη μου τύχη είναι ότι ανάμεσα στις τηλεοπτικές μου δουλειές δεν χάνονταν οι δεσμοί μου με το κοινό. Γιατί συνέχιζα πάντα να επικοινωνώ με το κοινό στο θέατρο. Κάνοντας εδώ και 10 χρόνια και καινούργια θεατρικά αλλά κι ένα συγκεκριμένο το «Η πόρνη από πάνω», που μετρά 9 χρόνια πλέον, είχα επαφή με το κοινό.

Και με το θεατρικό και με το τηλεοπτικό κοινό που μου έλεγε: «Πότε θα σας ξαναδούμε στην τηλεόραση;». Η πρώτη επιστροφή μου, η γουρλίδικη, ήταν με την Cosmote TV και τη σειρά «Έτερος Εγώ» του Σωτήρη Τσαφούλια την προηγούμενη σεζόν και τώρα ήρθε αυτό. Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που επέστρεψα στην τηλεόραση με τέτοιες δουλειές.

Μου προκαλεί μεγάλη χαρά όταν οι άνθρωποι που μπορεί να σχολιάσουν κάτι για τη σειρά στο Instagram μου, θα μου πουν ότι με παρακολουθούν και στο θέατρο. Σίγουρα κάποιοι μεταξύ του τηλεοπτικού κοινού δεν έχουν δει τα θεατρικά μου, αλλά συνήθως οι αντιδράσεις είναι: «Σας παρακολουθούμε τόσα χρόνια στο θέατρο, χαιρόμαστε που σας βλέπουμε και στην τηλεόραση».

Μυρσίνη η ασυμβίβαστη

Η κοινωνία που περιγράφουν οι «Άγριες Μέλισσες» δεν είναι μία συγκεκριμένη και αλλοτινή κοινωνία, ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό και τώρα. Τη μεγάλη τους επιτυχία οι Μέλισσες νομίζω εκεί την οφείλουν. Στο ότι το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη, την οποία πραγματικά ευχαριστώ γι’ αυτόν τον πολυδιάστατο ρόλο κι αυτά τα υπέροχα πράγματα που γράφει και τις εκπλήξεις, είναι κοντά στη ζωή. Η ζωή, οι επιλογές, οι χαρακτήρες δεν έχουν εποχές, δεν έχουν χρόνο.

Σίγουρα δεν είναι Νέα Υόρκη δεκαετία ‘90, είναι Διαφάνι δεκαετία ‘50. Οπωσδήποτε οι γυναίκες είναι πιο περιορισμένες εκείνη την εποχή. Αλλά η Μυρσίνη, που υποδύομαι, δεν είναι μια γυναίκα συμβιβασμένη. Αντιστέκεται σε κάποια πράγματα, αντιστέκεται σε αυτό που εκείνη θεωρεί κακή αισθητική.

Αντιστέκεται σε πράγματα στα οποία διαφωνεί. Φυσικά έχει και κάποια κλισέ κοινωνικά. Αυτό όμως είναι το καλό με όλους αυτούς τους χαρακτήρες, ότι υπάρχει μια δικαιολογία που έχουν γίνει έτσι. Αυτά βγαίνουν σιγά σιγά στην πορεία του σίριαλ, γι’ αυτό λέω ότι το σενάριο είναι τόσο πολύ ζωή.

Τα social media και η επιτυχία

Η σχέση μου με τα social media είναι ότι τα χρησιμοποιώ για τη δουλειά μου. Δεν ανεβάζω ποτέ κάτι προσωπικό, δεν θα γράψω: «Κάνω μπάνιο εκεί» ή «τρώω εδώ». Για ‘μένα δεν έχει νόημα, αλλά φυσικά δεν τα αρνούμαι. Είναι άλλωστε ένας τρόπος πολύ χρήσιμος για να επικοινωνείς τη δουλειά σου.

Έχοντας και τρία παιδιά δεν θα μπορούσα να μείνω πολύ πίσω. Ακολουθώντας τα παιδιά πρέπει να ακολουθείς και αυτό που κάνουν τα παιδιά. Ο ο γιος μου ο Διόνυσος μού έδειξε τα βασικά στα social media. Δεν ασχολήθηκε πολύ, μου είπε: «Εντάξει, θα τα καταφέρεις μόνη σου. Σου έχω εμπιστοσύνη».

Είναι μη συγκρίσιμα μεγέθη η επιτυχία όπως τη βίωνα στα 20 μου και η επιτυχία που έρχεται τώρα στη ζωή μου. Στα 20 μου ήμουν στη Νέα Υόρκη, απολάμβανα την επιτυχία του ότι είχα πάρει μια πάρα πολύ σημαντική υποτροφία (σ.σ. είχε λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση) και ότι δούλευα εκεί και έκανα ρόλους στα αγγλικά.

Είναι μη συγκρίσιμα ποσά αυτά. Είναι μη συγκρίσιμες οι εποχές. Κάθε εποχή έχει τη δική της συνειδητότητα, το πώς βιώνει κάποιος την επιτυχία και τη δουλειά σε συνάρτηση με τα γύρω γύρω που συμβαίνουν στη ζωή του.

Η ηλικία, ο χρόνος, η γοητεία

Έχω πει ότι διανύω την 6η δεκαετία της ζωής μου. Είμαι δηλαδή ανάμεσα στα 50 και τα 60, αλλά ο κόσμος δεν νομίζω ότι ασχολείται τόσο με αυτό. Ο κόσμος βλέπει αυτό που του δίνεις με την ψυχή σου. Αν είσαι 54 ή 56 λίγο τον στενοχωρεί.

Μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώθω για το πώς με πάει η δουλειά μεγαλώνοντας. Και δεν είναι μόνο οι ρόλοι στο θέατρο. Και η κάμερα μάς δίνει πολύ ωραίους ρόλους, είναι θέμα περισσότερο συγκυριών. Εγώ δεν έχω διαπιστώσει διακρίσεις σε σχέση με την ηλικία, τουλάχιστον σε εμένα δεν έχει συμβεί.

Μεγαλώνοντας νιώθω ευγνώμων επειδή κάνω όλο και καλύτερα πράγματα. Επίσης μεγαλώνοντας αποφάσισα να μην «πειραχτώ». Να κάνω πράγματα υγιεινά, που κρατούν σε καλή κατάσταση το σώμα μου, αλλά να μην κάνω επεμβατικά πράγματα επάνω μου. Πιστεύω ότι πρέπει επιτέλους να θεωρούμε το ίδιο γοητευτικές τις ρυτίδες σε ένα γυναικείο πρόσωπο και σε ένα ανδρικό.

Όχι, δεν είναι πάντα εύκολη απόφαση να μην «πειράξεις» τον εαυτό σου. Είναι όμως, θέμα επιλογής. Όλα είναι θέμα επιλογών. Το λέω, χωρίς να θεωρώ τραγικό το να κάνεις δυο τρία πράγματα στο πρόσωπό σου. Απλώς εγώ φοβάμαι, νομίζω ότι θα φανεί πάρα πολύ στο δικό μου πρόσωπο. Βλέπω και ότι ο κόσμος βλέπει ότι μεγαλώνω φυσικά και το επικροτεί αυτό. Αυτό το λέω τώρα, έτσι; (γελάει). Έχω πει ότι όσο αντέξω θα πορευτώ με αυτή την απόφαση.

Η γοητεία δεν διατηρείται, η γοητεία είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας. Είναι κάτι εσωτερικό.

Επενδύοντας στο μέσα μας

Αν δεν επενδύσεις στο μέσα σου χάθηκες. Αυτό είναι που μας διέπει, το πνεύμα. Και το πρόσωπό μας ακολουθεί τον εσωτερικό μας διάλογο και δεν είναι καθόλου φιλοσοφικό αυτό που λέω. Είναι πολύ πραγματικό και πραγματιστικό. Οι καλές μας σκέψεις μάς οδηγούν σε ηρεμότερο πρόσωπο, σε καλύτερο δέρμα, σε μια πιο όμορφη ζωή.

Δείτε το πρόσωπό σας όταν είστε οργισμένη στον καθρέφτη και δείτε πώς είναι όταν βλέπετε ένα μωράκι, πώς γλυκαίνει και ηρεμεί. Αυτό είναι ένα πολύ καλό μάθημα για τον εαυτό μας, για το πώς πρέπει να του φερόμαστε και με τι πρέπει να τον ταΐζουμε. Είτε αυτό είναι φαγητό, είτε είναι σκέψεις.

Είναι το πώς έχουμε μεγαλώσει, τι έχουμε διαβάσει, τι ανθρώπους έχουμε συναντήσει και ποιοι μας επηρέασαν κατά καιρούς, αλλά και το πώς εμείς βάζουμε τον εαυτό μας να μεγαλώσει, που διαμορφώνουν τη φιλοσοφία μας. Το να μεγαλώνεις ωραία και να μεγαλώνεις «ανοίγοντας» είναι θέμα επιλογής. Τι δήλωση κάνεις μεγαλώνοντας απέναντι στη ζωή; Ότι ο κόσμος είναι ασφαλής, φιλικός ή ότι ο κόσμος κοιτάει πώς να με εκμεταλλευτεί; Αυτό από μόνο του κάνει μια μεγάλη διαφορά μέσα μας.

Γυναικεία πρότυπα

Η μητέρα μου ήταν μια πολύ ξεχωριστή γυναίκα. Η ευχή της όταν ήμουν στην εφηβεία, εκεί λίγο πριν τα 20 ήταν: «Σου εύχομαι να έχεις μια τόσο ενδιαφέρουσα ζωή, ώστε να μην ασχολείσαι ποτέ με τη ζωή των άλλων, εκτός κι αν είναι να βοηθήσεις».

Της το γράψαμε στον τάφο της αυτό, να το βλέπουν και οι περαστικοί να διδάσκονται. Αυτή ήταν η μάνα μου. Ήταν ένας οδηγός για μένα σίγουρα. Οι γονείς μας είναι αναγκαστικά ένας οδηγός. Με τα χρόνια κρατάμε αυτά που μας είναι χρήσιμα, πετάμε αυτά που μας είναι άχρηστα, αλλάζουμε αυτά που δεν μας συμφέρουν.

Αυτό είναι το πρότυπο ζωής που προσπάθησα να περάσω και στα παιδιά μου. Γι’ αυτό και τα παιδιά μου, όπως θα έχετε διαπιστώσει δεν καίγονται καθόλου να εμφανιστούν, να βγουν στις κάμερες. Δεν έχουν καμία τέτοια κάψα. Ούτε εγώ επιδιώκω την έκθεση. Από μόνη της αυτή η δουλειά έχει τόσο μεγάλη έκθεση που πόση πια να θέλω;

Είναι ένα κοινό μου με τη Μυρσίνη η αφοσίωση στα παιδιά. Η Μυρσίνη είναι μία γυναίκα που αγαπάει σίγουρα πολύ τα παιδιά της, ακόμα κι αν είναι σκληρή μαζί τους μερικές φορές.

Τα τρία εγγόνια

Έχω τρία εγγόνια πλέον. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα με τη λέξη γιαγιά. Υπάρχουν γυναίκες που γίνονται γιαγιάδες στα 40. Εγώ έγινα στα 48, που τη θεωρώ φυσική ηλικία αν έχεις ξεκινήσει να κάνεις παιδιά νωρίς όπως εγώ.

Απολαμβάνω να κάνω μαζί τους τρέλες. Τα βλέπω τόσο λίγο που θέλω να κάνω μαζί τους τρέλες, παιχνίδια, νεροτσουλήθρες. Είναι μικρά, ο μεγαλύτερος είναι τώρα 6 χρόνων. Η μεσαία που είναι 3 ετών έχει πάθος με το “Frozen” και παίζουμε με τις ώρες τις δύο αδελφές, την Elsa και την Anna. Θέλει να είμαι η Elsa εγώ, μού δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο (γέλια). Λατρεύουν να περνάμε χρόνο μαζί, κυρίως επειδή είναι τόσο σπάνιες οι κοινές μας στιγμές.

Η δική της συμβουλή

Θα πω κάτι που κάθε λογικός άνθρωπος το σκέφτεται κι έτσι πρέπει να πορευόμαστε. Κάθε ηλικία έχει πραγματικά τη δική της ομορφιά. Πρέπει να απολαμβάνουμε το τώρα γιατί έτσι κι αλλιώς το τώρα είναι ο πιο μακρύς χρόνος.

Το παρελθόν έχει παρέλθει, το μέλλον είναι άδηλο, απομένει το τώρα. Ας ζούμε, λοιπόν, το τώρα. Και όταν απολαμβάνουμε το τώρα, επικεντρωνόμαστε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία.

 

*Άγριες Μέλισσες, Από Δευτέρα – Πέμπτη στον ΑΝΤ1, στις 22.45

** Η Πόρνη Από Πάνω, από 2 Δεκεμβρίου στο θέατρο Coronet (Κάθε Δευτέρα στις 20.00 και κάθε Τρίτη στις 21.00)