Κατερίνα Μισιχρόνη: «Έχω δεχθεί σνομπισμό και υποτίμηση για την εξωτερική μου εμφάνιση»

Αυτό που με αφυπνίζει πάντα είναι οι ψυχικές συναντήσεις είτε σε προσωπικό πλαίσιο είτε μέσα σε πλαίσιο δουλειάς. Όταν συναντώ ανθρώπους με τους οποίους νιώθω ότι τα βλέμματά μας με καθαρότητα διασταυρώνονται και ότι οι ψυχές μας μπορούν με έναν τρόπο να αγγίξει η μία την άλλη, αυτό δημιουργεί μέσα μου ένα συναίσθημα χαράς, ζωντάνιας, ανάτασης. Νιώθω ότι ζω.

Η Ρένα (σ.σ. Η ηρωίδα που υποδύθηκε στη «Μεθυσμένη Πολιτεία») είναι ένας ρόλος που τον αγάπησα. Κρατάω δύο στοιχεία από εκείνη, την ονειροπόληση που έχει και το ότι επιλέγει είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να ζει σε έναν δικό της κόσμο για να πορεύεται μέσα στη ζωή. Η ονειροπόληση είναι χαρακτηριστικό μου, με την έννοια ότι προσπαθώ να δημιουργώ εγώ τις συνθήκες μέσα στις οποίες θέλω να ζω. Πιστεύω πολύ στο σύμπαν και την ενέργεια. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται μοίρα ακριβώς, αλλά θεωρώ ότι μπορούμε να επέμβουμε και να προσπαθήσουμε γι’ αυτά που επιθυμούμε. Νομίζω ότι είναι και ζήτημα δικής μας προσπάθειας.

Επικίνδυνες σχέσεις

Ετοιμαζόμαστε από 27 Ιανουαρίου με την ομάδα Blindspot να ανεβάσουμε την παράσταση «Επικίνδυνες σχέσεις» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου. Θα παρουσιαστεί στο Hotel Ερμου. Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον η μεταφορά του συγκεκριμένου έργου στον συγκεκριμένο χώρο και ο τρόπος με τον οποίο το δουλεύουμε με μια πολύ ωραία ομάδα, με τον Αντώνη Μυριαγκό και τη Γιώτα Αργυροπούλου και μουσική που θα γραφτεί ειδικά για την παράσταση. Έπειτα από τον Φεβρουάριο θα είμαι στην «Έντα Γκάμπλερ» σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, με την Ιωάννα Παππά, τον Μιχάλη Μαρίνο και τον Χάρη Τζωρτζάκη στο θέατρο Άλμα.

Επικίνδυνες σχέσεις είναι αυτές που φλερτάρουν με το μυαλό σου και την ψυχή σου και που μπορούν να σε οδηγήσουν σε σκοτεινά μονοπάτια ψυχικά. Δεν μου αρέσουν οι επικίνδυνοι άνθρωποι, φροντίζω να μην τους επιλέγω. Το τι σημαίνει επικίνδυνος βέβαια είναι πολύ προσωπικό. Για εμένα, πέρα από κάποιον που αισθάνεσαι ότι μπορεί να σου ασκήσει σωματική βία πράγμα αντικειμενικά επικίνδυνο και απαράδεκτο, επικίνδυνος είναι ένας άνθρωπος χειριστικός. Ένας άνθρωπος που έχει στόχο να κλονίσει τον πυρήνα σου.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Μαρίνα Ασλάνογλου: «Όταν αποκτάς παιδί είναι σημαντικό να μην πάψεις να είσαι και γυναίκα»

Έπαθα κι έμαθα. Αλλά οφείλω να πω ότι αν και μπορεί να διαταραχθώ, έχω έναν πυρήνα που για να φτάσει κάποιος μέσα μέσα του, είναι δύσκολο. Τον προστατεύω πολύ και κάτι γίνεται και δεν αγγίζει κανείς εκεί μέχρι στιγμής.

Περί ομορφιάς

Όσο περνούν τα χρόνια το συνειδητοποιώ (σ.σ. ότι είναι ωραία γυναίκα). Το άκουγα ως τότε, το δεχόμουν, με χαροποιούσε, το έβρισκα κολακευτικό αλλά δεν το ζούσα έτσι μέσα μου. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι κάτι μου αρέσει σε εμένα.

Είναι άλλο να σου λένε οι άλλοι: «Μπράβο, αυτό το έκανες καλά» ή «Είσαι ωραία» και άλλο να βρίσκεις εσύ μέσα σου τους λόγους να πεις ένα μπράβο σε εσένα.

Δεν είναι ότι μου αρέσουν τα μαλλιά μου ή τα μάτια μου, αλλά ένα αίσθημα εσωτερικό. Έχει να κάνει με μία περισσότερη συνειδητότητα ως προς το ποια είμαι, με τα συν και με τα πλην μου. Κυρίως μάλλον με τα πλην. Έχει να κάνει με ένα αίσθημα απενοχοποίησης ότι «Αυτό είμαι». Προσπαθώ και θα προσπαθώ συνεχώς να βελτιώνομαι και να κάνω ότι καλύτερο μπορώ αλλά και στο τώρα, εντάξει, ίσως κάτι καλό έχω κάνει. Πρέπει να ανταμείβω και λίγο πιο πολύ τον εαυτό μου με έναν τρόπο.

Εμπόδιο ή ευκολία;

Πολλές φορές με ρωτάνε αν βοήθησε η εξωτερική μου εμφάνιση στην καριέρα και στην ζωή μου. Δεν έχω μια συγκεκριμένη απάντηση. Ξέρω ότι άλλες φορές μπορεί να στάθηκε ως αφορμή και πρόσχημα για μία γνωριμία και άλλες φορές σίγουρα έχει λειτουργήσει ανασταλτικά, γιατί δύσκολα συναντάς ανθρώπους που δεν είναι κομπλεξικοί. Εγώ έχω δεχτεί μεγάλο σνομπισμό και έχω δεχτεί και ψυχολογικό πόλεμο για την εμφάνισή μου. Στηριζόμενοι κάποιοι άνθρωποι στην εμφάνισή μου με έχουν αντιμετωπίσει με ένα στιλ: «Εντάξει, τι να μας πεις εσύ; Κι είσαι όμορφη και τα έχεις όλα» ή «Εντάξει, έχεις αυτή την εξωτερική εμφάνιση αλλά έχεις κάτι άλλο κοπέλα μου;».

Έχω δεχτεί και σνομπισμό και υποβάθμιση ή αμφισβήτηση, στηριζόμενοι κάποιοι άνθρωποι σε αυτό το χαρακτηριστικό, το οποίο είναι φυσικό. Μου έχει κάνει εντύπωση γιατί έξω, όσες φορές έζησα και δούλεψα, αυτό ήταν πάντα ένα συν για το οποίο οι άνθρωποι χαιρόντουσαν, αλλά δεν έμεναν εκεί. Πήγαιναν παρακάτω, δεν στεκόντουσαν σε αυτό. Εδώ είναι «κάτι» η εξωτερική εμφάνιση και εγώ το βρίσκω πολύ επιφανειακό αυτό και με ενοχλεί. Συνέχεια ασχολούμαστε με την επιφάνεια και πώς είναι κάποια ντυμένη και τι κάνει, και πώς το κάνει και χαρακτηρίζουμε εμπορική ή μη εμπορική. Όλη αυτή η κρίση με εξουθενώνει. Και πιστεύω ότι πηγάζει από βαθύ κόμπλεξ.

Τα πλην της Κατερίνας

Ίσως κάποιες φορές βιάζομαι. Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμο για εμένα να είμαι λίγο πιο εξοικειωμένη με το να παίρνω περισσότερο χρόνο. Στις αποφάσεις μου, στην κρίση μου, σε στιγμές που κάτι μπορεί να μην λειτουργεί. Επειδή είμαι παρορμητική, που αυτό έχει άλλα καλά βέβαια, έχω μία άμεση ανταπόκριση στα πράγματα. Αλλά πολλές φορές αυτή δεν είναι φιλτραρισμένη. Και μπορεί να μην είναι και συνδεδεμένη με αυτό που πραγματικά επιθυμώ, αλλά με μια άμυνα ή έναν φόβο μου. Ενώ αν κάνω ένα βήμα πίσω θα πάρω λίγο χρόνο και μπορεί να καταλάβω τι είναι αυτό που νιώθω και επιθυμώ.

Περί έρωτος στη σύγχρονη εποχή

Είναι πολύ δύσκολο δυο άνθρωποι να συναντηθούν ψυχικά και το ακόμα πιο δύσκολο για εμένα είναι να μείνουνε μαζί στην εποχή μας. Παρόλο που είναι κλισέ αυτό που θα πω, αλλά το βιώνω πολύ συχνά και γι’ αυτό το λέω, σε αυτή την εποχή είναι όλα τόσο γρήγορα, τόσο αναλώσιμα, υπάρχει τόσο πολύ το πρόσχημα ότι θα βρεις τα πάντα παντού με το πάτημα ενός κουμπιού ανά πάσα στιγμή που πιστεύω ότι τα ποιοτικά κριτήρια έχουν υποβαθμιστεί πολύ. Κι όλο αυτό το πολύ εύκολο κάνει τους ανθρώπους αναλώσιμους. Οπότε κι ο άλλος δεν έχει τη διάθεση να ασχοληθεί. Σου λέει: «Εντάξει δεν μου κάνεις; Έφυγες. Πάμε στο επόμενο site, το επόμενο application».

Κάτι άλλο που διαπιστώνω και από τον εαυτό μου και από συναντήσεις και συναναστροφές είναι ότι υπάρχει τρομερός φόβος. Φόβος δέσμευσης, φόβος γνωριμίας, φόβος να ανοιχτούμε ψυχικά, φόβος να δείξουμε ποιοι είμαστε πραγματικά, φόβος να επικοινωνήσουμε από την ψυχή μας, φόβος να δείξουμε την αδυναμία μας. Υπάρχει φόβος και τρομερή ευθυνοφοβία.

Εξακολουθώ να έχω στο μυαλό μου να συμπορευτώ με έναν σύντροφο. Και προσπαθώ να μη συμβιβαστώ, όχι να μην κάνω υποχωρήσεις γιατί αυτό το θεωρώ απαραίτητο και χρήσιμο. Να μη συμβιβαστώ με το να είμαστε δύο ξένοι που απλά κάνουν πράγματα μαζί.

Τα dating apps

Dating app δεν θα χρησιμοποιούσα. Και το λέω πολύ συνειδητά γιατί το έχω σκεφτεί πολύ. Δεν λέω ότι δεν είναι χρήσιμο, γιατί έχω φίλους που γνώρισαν έτσι τον έρωτα της ζωής του. Το κατανοώ. Αλλά σημασία έχει ποιος το χρησιμοποιεί και γιατί το χρησιμοποιεί και πόσο συνειδητά. Εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να το κάνω. Συνεχίζω να πηγαίνω σε μπαρ και σε καφέ και να πιστεύω ότι κάποια στιγμή στο δρόμο μπορεί να μου πέσει κάτι και να το σηκώσει κάποιος και λοιπά και λοιπά (Γελάει). Πιστεύω πάρα πολύ στην προσωπική επαφή.

Για το Λόγω Τιμής

Για εμένα το «Λόγω Τιμής» ήταν μια υπέροχη δουλειά που είχε εξαιρετικούς συνεργάτες και εξαιρετικές προδιαγραφές. Εκτιμώ και αγαπώ πάρα πολύ τη Μιρέλλα (σ.σ. Τη σεναριογράφο Μιρέλλα Παπαοικονόμου) και κάθε φορά που με καλεί η απάντηση μου είναι κατευθείαν «Ναι». Πραγματικά τα γυρίσματα μου θύμισαν εποχές από το «Νησί» με την έννοια της παραγωγής, των προδιαγραφών, της ευγένειας, του επαγγελματισμού. Οπότε αυτό από μόνο του το έκανε για εμένα κάτι πολύ ωραίο.

Όταν κάτι δεν έχει την ανταπόκριση που περίμενες είναι κάτι πολύ περίεργο. Πρώτα από όλα σου φαίνεται παράλογο και παράδοξο. Από εκεί και πέρα στη δουλειά που κάνουμε δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα και δεν μπορούμε να ξέρουμε ποτέ και όλα αυτά που κάνουμε είναι πάντα ένα ρίσκο. Μου προκαλεί εντύπωση, δεν μπορώ να ξέρω τους λόγους, μπορεί να είναι και θέμα timing, αλλά ότι και να είναι εγώ εξακολουθώ να είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη γι’ αυτή τη δουλειά.

Κεφάλαιο μετακίνηση

Έχω μια έμφυτη περιέργεια. Επίσης μου αρέσει φοβερά να ανακαλύπτω κόσμους. Μου αρέσουν οι εμπειρίες, πεθαίνω για τα ταξίδια. Οπότε νομίζω ότι αυτό που με κάνει να φεύγω είναι μια ανάγκη που έχω να κινούμαι συνέχεια. Θα έφευγα να ζήσω ξανά στο εξωτερικό, αν υπήρχε λόγος ουσιαστικός, καρδιακός, προσωπικός ή επαγγελματικός. Μου αρέσει ο πλανήτης. Αν μπορούσα να τον γυρίσω όλο θα το έκανα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Κατερίνα Διδασκάλου: “Πρέπει να θεωρούμε το ίδιο γοητευτικές τις ρυτίδες σε μία γυναίκα και σε έναν άνδρα”

Είναι φοβερά αγχωτικό και πιεστικό να ξεκινάς από την αρχή σε ένα νέο μέρος, αλλά από την άλλη εμένα προσωπικά μου δίνει τη δυνατότητα της αναδόμησης, της αναδιαμόρφωσης. Ξαναγεννιέται κάτι, ξαναβρίσκεις άλλα πράγματα.

*Ευχαριστούμε το κομμωτήριο The Heads

**Ευχαριστούμε για την φιλοξενία το Semiramis Hotel