Μαρία Μπεκατώρου στο Ladylike: “Αν υπάρχει αγάπη, όλα γίνονται”

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

 

«Είδες; Τελικά μάλλον ήταν επιθυμία πολλών, έτσι έχω καταλάβει. Και όχι μόνο από την ανταπόκριση των τηλεθεατών, αλλά μου το λέει και πολύς κόσμος. Εγώ νιώθω πολύ ευτυχισμένη που επέστρεψε και επέστρεψε έτσι, για να είμαι ειλικρινής. Που είναι τόσο μεγάλο, τόσο εξελιγμένο, τόσο ωραία παραγωγή. Αυτό είναι που μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτό που μου άρεσε και μου έκανε πολύ θετική εντύπωση είναι ότι ο κόσμος το περίμενε, υπήρχε αναμονή και χωρίς να ξέρουν τι τελικά θα προσφέρουμε. Το περίμεναν έχοντας μείνει στην προηγούμενη εικόνα του, που κι αυτή ήταν πολύ ωραία αλλά αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση και την πιο θετική το ότι περίμενε ο κόσμος να το δει, χωρίς να ξέρει».

Αγχώνομαι πια για την τηλεθέαση. Παλιά δεν έδινα σημασία, αλλά είναι η επιβράβευση της δουλειάς όλων μας αυτή, σε όλα τα Project που παρουσιάζουμε. Και είναι και ένας μπούσουλας. Τα νούμερα σου δείχνουν τον δρόμο, πώς πρέπει να κινηθείς, τι πρέπει να αλλάξεις, πολύ σημαντικό πράγμα. Είναι μια καθημερινή έρευνα.

 

«Εγώ στη ζωή μου ήθελα να κάνω κάτι που να έχει σχέση με την ψυχαγωγία. Ήθελα πολύ να ασχοληθώ με το θέατρο αλλά δεν άρεσε στον μπαμπά μου η ιδέα και με αποπροσανατόλισε. Κι επειδή του είχα μεγάλη αδυναμία, αλλά κι επειδή τα έφερε τελικά κάπως η ζωή έτσι και βρήκα το δρόμο μου στην τηλεόραση, αυτό που τώρα μπορώ να πω με σιγουριά στη ζωή μου είναι πως αυτό έπρεπε να κάνω: την τηλεόραση».

«Δεν περίμενα ποτέ ότι θα κάνω κάτι τόσο μεγάλο. Περίμενα ότι θα είμαι στο Τηλεάστυ και αυτό θα ήταν. Όταν άρχισα μέσα από το “Just the 2 of us” να γίνομαι γνωστή, δε συνειδητοποιούσα τι συνέβαινε ακριβώς, γιατί εκεί κατάλαβα ότι και ο κόσμος με αγαπούσε και με δεχόταν, γιατί ως τότε εγώ ήμουν κλεισμένη στο καβούκι μου και κάπου πολύ συγκεκριμένα. Γενικά, δεν ξέρω τι γίνεται σε περιπτώσεις ανάλογες, αλλά εγώ ποτέ δεν συνειδητοποιώ αυτό που μου συμβαίνει την ώρα που μου συμβαίνει. Μετά τα καταλαβαίνω. Γιατί όταν γίνονται τα πράγματα, πορώνομαι πολύ με την δουλειά μου θέλω να είμαι σωστή σε αυτή και συγκεντρώνομαι στο να τα κάνω όλα όπως πρέπει, αντιλαμβάνομαι κάποια κομμάτια αλλά όχι το 100%»

«Δεν έγινε ξαφνικά. Δουλεύω 25 χρόνια. Γενικά υπάρχει μια εσωτερική ισορροπία στο κομμάτι το επαγγελματικό. Θες να είναι από την οικογένεια, θες και ο Αντώνης που κρατά τις ισορροπίες, θες ο περίγυρος μου (πολύ σημαντικό) που είναι άνθρωποι που έχω στη ζωή μου χρόνια και μου λένε πάντα την αλήθεια; Πάντως δεν έπαθα πανικό όταν ήρθε τελικά η συνειδητοποίηση του που έχω φτάσει, ούτε τρελάθηκα, κι ούτε πρόκειται να γίνει αυτό πια»

«Είναι σημαντικό που έχω μια σταθερότητα στην προσωπική μου ζωή γιατί είμαι σταθερή σαν άνθρωπος, δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Αυτό, χωρίς πολλά πολλά, άμα σου τύχει είναι καλό να κάνεις προσπάθεια να το κρατήσεις. Γενικά πρέπει να συμβαίνει αυτό, να μην ψειρίζουμε τη μαϊμού. Αν σου τύχει το καλό το κρατάς, τελείωσε. Τώρα ότι με βοηθάει, με βοηθάει γιατί ο Αντώνης είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο, που σημαίνει ότι εμείς στο σπίτι μας δεν συζητάμε πολύ για τη δουλειά. Θα συζητήσουμε δυο τρία πολύ συγκεκριμένα πράγματα αν συζητήσουμε και γιατί είναι ειλικρινής και μου λέει αυτά που πρέπει να μου πει. Και είναι καλό που μου χτυπάει τα άσχημα γιατί έτσι τα βλέπω και τα καταλαβαίνω κι εγώ. Μερικές φορές υπάρχει πολύς κόσμος γύρω και σου λένε και σου λένε και τρελαίνεσαι λίγο και αποπροσανατολίζεσαι. Εγώ τις περισσότερες φορές καταλαβαίνω την αλήθεια μέσα από τα μάτια του Αντώνη και την δική μου εσωτερική ισορροπία βέβαια»

Η έκθεση ήρθε κι αυτή μαζί στη ζωή μας αλλά τι να κάνουμε; Δεν έχει αλλάξει όμως κάτι πολύ σημαντικό. Απλά πλέον δεν βλεπόμαστε πολλές ώρες κι εγώ έχω γίνει λίγο πιο γνωστή.

«Με στηρίζει γιατί ξέρει ότι είμαι χαρούμενη μέσα σε αυτό. Ένας σύντροφος που αγαπάει, όπως κι εγώ σε πράγματα που ξέρω ότι τον κάνουν χαρούμενο τον στηρίζω και του δίνω και τον χώρο του έτσι κι εκείνος μου έχει δώσει και τον χώρο μου και την ελευθερία μου και την στήριξή του. Είναι σπάνιο.»

«Αυτό που μπορεί σήμερα να λέμε πρόβλημα με τις σχέσεις, δεν είναι πρόβλημα το κάνουν οι άλλοι μεγάλο. Δεν είναι πολύ απλό αλλά ξεκινούν όλα από το απλό συναίσθημα ότι αγαπάω κάποιον, και μου αρέσει και τον θέλω και είμαι αφοσιωμένη σε αυτόν όπως κι αυτός είναι σε εμένα. Αυτό αν είναι πολύ συγκεκριμένο δεν υπάρχει δυσκολία, γιατί κάνεις τα πάντα για να το προστατεύσεις κι ας περνάς από δύσκολες φάσεις. Χρειάζονται βέβαια αμοιβαίες υποχωρήσεις. Κι εγώ έχω κάνει υποχωρήσεις για να είναι καλά ο Αντώνης κι εκείνος για να είμαι καλά εγώ. Άρα που καταλήγουμε; Αν υπάρχει αγάπη, όλα γίνονται»

«Δεν ήταν εύκολο να ανταποκριθώ σε όλα αρχικά. Πέρασα μια φάση που δυσκολεύτηκα να το διαχειριστώ αλλά εντάξει τώρα είναι όλα στην καθημερινότητά μου. Δηλαδή και το σπίτι μου να είναι εντάξει, και το φαγητό μου και το να βλέπω τη μαμά μου, και τον Αντώνη και όλους».

 

«Δεν με απασχολεί η φθορά του χρόνου. Γιατί δόξα το θεό ο χρόνος μου έχει φερθεί μέχρι στιγμής πάρα πολύ καλά, δεν θέλω να είμαι αχάριστη μην ακούει (γέλια). Έχω δει και άσπρες τρίχες, μια χαρά είναι κι αυτές τι να κάνουμε; Θέλω όμως ο χρόνος να περνάει πιο αργά. Νιώθω ότι περνάει λίγο γρήγορα ο χρόνος πολλές φορές λόγω της δουλειάς και δεν συνειδητοποιούμε τις ωραίες στιγμές. Αυτό θέλω να αλλάξει, που δεν θα αλλάξει δηλαδή αλλά τουλάχιστον προσπαθώ όταν έχω ελεύθερο χρόνο το ωραίο να το δέχομαι και να το εκτιμώ»

«Μετά από τόσα χρόνια που δουλεύω έχω αντιληφθεί την αγάπη του κόσμου, αλλά φέτος το νιώθω λίγο πιο έντονα. Ίσως να είμαι και πιο έτοιμη να το δεχτώ, δεν ξέρω, πάντως νιώθω πολύ ευγνώμων».

«Το πρόγραμμά μου έχει αλλάξει μόνο σε σχέση με τότε που ξεκίνησα αυτή τη δουλειά, εγώ ίδια νιώθω. Στην αρχή βέβαια τα αντιμετώπιζα τα πράγματα πιο αθώα και πιο μπεμπεκίστικα τα πράγματα. Αυτό στο οποίο έχω εκπαιδευθεί μόνη μου ευτυχώς είναι ότι μπορώ να αντιληφθώ πλέον ποιοι άνθρωποι μπορεί να με πλησιάσουν και να είναι δίπλα μου επειδή με αγαπάνε πραγματικά και ποιοι δεν με αγαπάνε και τόσο αληθινά. Αυτό το καταλαβαίνω πλέον και το έχω συνειδητοποιήσει κιόλας ότι έτσι είναι η ζωή, δεν συμβαίνει μόνο σε εμένα αυτό. Και μακάρι όταν τελειώσει όλο αυτό να μου μείνουν από αυτόν τον χώρο σπουδαίες γνωριμίες, φιλίες και άνθρωποι καλοί στη ζωή μου. Μακάρι. Έχω φίλους ήδη δόξα το θεό, και εκτός δουλειάς και εντός».

 

Ήταν δύσκολο να διακρίνω τις προθέσεις των ανθρώπων στην αρχή αλλά κάπως μάλλον τα κατάφερα. Είναι θέμα ανατροφής και οικογένειας, δεν έχει καμία σχέση με τον χώρο.

«Δε θα κυνηγήσω ποτέ την υποκριτική, αυτή είναι η δουλειά μου. Αλλά αν κάποια στιγμή μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω μία συνεργασία και μία δουλειά στην οποία πίστευα ότι μπορώ να ανταπεξέλθω, γιατί είναι αυτό, θα το έκανα για να μην πω ότι μου δόθηκε ευκαιρία και την κλώτσησα. Μην ξυπνήσω μετά από χρόνια μια μέρα και πω τότε αυτό γιατί δεν το έκανα αυτό τότε και δεν μου δόθηκε ξανά η ευκαιρία. Μόνο και μόνο γι’ αυτό. Γιατί το αγάπησα και θέλω να δω αν τελικά αυτό που αγάπησα είναι ωραίο».

Ευχαριστούμε τα Studio ΚΑΠΑ 2 για τη φιλοξενία.